"Και τι κατάφερες καημένηηηηη;;;" (απολογισμός 5 ετών blogging)

Αγριεμένα ξεκινάω, το ξέρω...

Είχα ξεκινήσει με πρόλογο αλλά είδα ότι πλατειάζω, οπότε τον βάζω με μικρά γράμματα στο τέλος για όποιον ενδιαφέρεται και μπαίνω στο ζουμί.

Ξεκινώ με την ετικέτα "κοινωνία".

Αστυνομία
Ένας "καλός γείτονας" έστειλε στην πόρτα του σπιτιού μου δυο φορές την αστυνομία μέσα σε λίγες μέρες, το καλοκαίρι του 2016. Τη δεύτερη φορά ήρθαν τσαμπουκαλεμένα τα όργανα. Μισή ώρα μετά από αυτήν εδώ την ανάρτηση με πήρε τηλέφωνο ο διοικητής της Αστυνομίας για να μου ζητήσει συγγνώμη. Ως ανθρωπίνως όφειλα, έγραψα μια δεύτερη ανάρτηση για να τον ευχαριστήσω.

Τράπεζες
Στέλνω επιστολή διαμαρτυρίας στη φόρμα επικοινωνίας της Alphabank  για την αντιμετώπισή τους απέναντι σε άτομο με 85% αναπηρία, προειδοποιώντας ότι θα δημοσιεύσω την επιστολή σε 24 ώρες αν δεν έχω απάντηση. Περιμένω τελικά ένα μήνα. Με το που γίνεται δημόσια η επιστολή, με παίρνει προσωπικά ο διευθυντής του τοπικού καταστήματος να μου ζητήσει συγγνώμη και να με εξυπηρετήσει (ως ανθρωπίνως όφειλα, το σημείωσα στην ανάρτηση... γιατί πρέπει να είμαστε ΔΙΚΑΙΟΙ ακόμα και απέναντι σε αστυνομία και τράπεζες). Να σημειώσω εδώ ότι η δημόσια καταγραφή της εμπειρίας μου βοήθησε συνάνθρωπό μου από άλλο μέρος της Ελλάδας: βρήκε σε αναζήτηση την ανάρτηση και επικοινώνησε μαζί μου για να μάθει περισσότερα. Φυσικά της έδωσα όλες τις πληροφορίες που είχα... γιατί έτσι κάνουν οι συνάνθρωποι.

Δημόσια έργα
Έγραψα αυτήν εδώ την ανάρτηση για να καταγγείλω την επικινδυνότητα τών έργων ανάπλασης της κεντρικής πλατείας Αργοστολίου. Αναδημοσιεύτηκε στα τοπικά ΜΜΕ, ζητήθηκε απάντηση από τους εκπροσωπους του Δήμου Κεφαλονιάς (οι οποίοι με κατηγόρησαν για μικροπολιτικά συμφέροντα, τόσο μυαλό έχουν), απάντησα εκ νέου. Λίγες μέρες μετά οι παγίδες είχαν διορθωθεί και τα ατυχήματα αποφεύχθηκαν.

Γιατροί
Μετά από την αποστολή αυτής εδώ της ανάρτησης στη φόρμα επικοινωνίας του Ασκληπιείου Βούλας, με πήραν από το Γραφείο του Πολίτη με μελιστάλακτη ευγένεια και μου έλυσαν όλα τα προβλήματα συνεννόησης που είχα νωρίτερα.

Άτομα με Ψυχοκοινωνικά προβλήματα/ΑμΕΑ
Παραπέμπω εδώ τους αναγνώστες στην ετικέτα "Καφενείο της Καμπάνας" επειδή είναι πολλά για να αναπτύξω σε μια παράγραφο. Σημασία έχει ότι την υπόθεση την έφτασα στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου*. Λύση δεν δόθηκε γιατί λείπει η πολιτική βούληση από το Δήμο Κεφαλονιάς, και αυτό είναι όντως πέρα από τις δυνάμεις μου... αν υπήρχαν κι άλλοι που να ασχολούνται ακόμα πέντε χρόνια μετά το ιστορικό έγκλημα της παρούσας διοίκησης του Δήμου, ίσως να ένιωθαν στο πετσί τους μια κοινωνική πίεση να αποκατασταθεί το τεράστιο λάθος. Όμως δυστυχώς δεν υπάρχει: οι Κεφαλονίτες ως επί το πλείστον (με εξαιρέσεις πάντα!) νοιάζονται πολύ περισσότερο για το τουριστικό χρήμα που θα μπει στις τσέπες τους, παρά για τους ψυχικά ασθενείς και άπορους του τόπου τους.

Crowdfunding
Οικογένεια του φιλικού μου κύκλου αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας. Έγραψα αυτήν εδώ την ανάρτηση με εφόδια την ενσυναίσθησή μου και την εξοικείωσή μου στις ΤΠΕ, και κατάφερα να συγκεντρώσω 2000 Ευρώ. Τα χρήματα έπιασαν τόπο στο να καλύψουν βασικές ανάγκες όσο δυο μέλη της οικογένειας πέρασαν μεγάλο χρονικό διάστημα στα νοσοκομεία, και το θέμα υγείας που αντιμετώπιζαν έχει πλέον σχεδόν λυθεί.

Επιτροπές ΚΕΠΑ του ΙΚΑ
Όταν βγήκα κλαίγοντας από την επιτροπή πιστοποίησης αναπηρίας της αδελφής μου επειδή μου φέρθηκαν με απάνθρωπο τρόπο, δεν απελπίστηκα: έκατσα επιτόπου και κατέγραψα τα γεγονότα σ'αυτήν εδώ την ανάρτηση και στη συνέχεια την έστειλα ΠΑΝΤΟΥ. Το αποτέλεσμα ήταν να της δοθεί 85% αναπηρία εφ'ορου ζωής (τραγικά αληθινό και μακάρι να μην ήταν έτσι και να είχα στη ζωή μου την προσωπικότητα της αδελφής μου, που πήγαν να μου το παίξουν είρωνες ότι και καλά τους παρουσίαζα περίπτωση-μαϊμού επειδή έτσι τους έχουν πει, να κόβουν αναπηρίες) Η "έκπληξη" ακολούθησε λίγους μήνες μετά όταν έλαβα επιστολή από το Γραφείο Διευθύντριας της Δ/νσης Αναπηρίας Ι.Ε. / Γενική Διεύθυνση Ασφ/κών Υπηρεσιών, με την οποία δεν ζητούσαν συγγνώμη (αλοίμονο, να πέσουν τόσο χαμηλά!), αλλά μου έλεγαν ότι "είναι στη διάθεσή μου για ό,τι άλλο χρειαστώ μπλα μπλα".

Ταξίδια 
Με τη βοήθεια αυτής εδώ της ανάρτησης κέρδισα την αναβάθμιση σε Silver, που αρχικώς προσπάθησε να μου στερήσει η Aegean. Με το που έστειλα στη φόρμα επικοινωνίας το λινκ, μέσα σε μια ώρα μου ήρθε μέιλ "καλωσορίσατε στη βαθμίδα Silver". (Δεν το σταμάτησα όμως εκεί και συνέχισα να γράφω για τις αθλιότητες των άλλων αεροπορικών που προσπαθεί να τις περάσει και σε μας. Εδώ μπορώ μόνο να ελπίζω ότι τις έλαβαν υπόψη τους)

Τηλεπικοινωνίες
Επί ένα μήνα είχα προβλήματα με τη σύνδεσή μου στη WIND κατόπιν μεταφοράς από το δίκτυο του ΟΤΕ. Με το που έστειλα στη φόρμα επικονιωνίας αυτήν εδώ την ανάρτηση, λύθηκαν ως δια μαγείας. Δεν το άφησε όμως εκεί, γιατί δυστυχώς η αλητεία δεν σταματά εκεί: και ο ΟΤΕ δεν είναι καλύτερος (μην πω, χειρότερος είναι). Άρα ζητώ ηχογραφημένες κλήσεις εδώ, και καταγγέλω και τις δυο εταιρίες στην ΕΕΤΤ μέσω αυτής της ανάρτησης. Με άφθονο χιούμορ, γιατί αλλιώς δεν τη βγάζουμε μ'αυτά που ζούμε...
---------------------------------------------------------------------------------
Και έχει πάει 5 το πρωί, και έχω καλύψει μία μόνο από τις ετικέτες του agrypnocoma.  Ενενήντα συνολικά αναρτήσεις, σε πέντε ενεργά χρόνια. Ελπίζω να κατάλαβαν οι αναγνώστες ότι ήταν μια συμαρπαστική πορεία... που φυσικά δεν έχω σκοπό να τη σταματήσω. Την επόμενη φορά θα αναπτύξω την ετικέτα "εκπαίδευση". Εδώ κι αν έχει ενδιαφέρον... γιατί ο μόνος φορέας σε όλα τα χρόνια που ασχολιέμαι "με τα κοινά" που δεν μου έχει απευθύνει ΠΟΤΕ το λόγο, είτε για να με συγχαρεί (ανάγκη που το είχα δηλαδή, αλλά έχω κερδίσει εθνικές και διεθνείς διακρίσεις για το έργο μου) είτε για να απαντήσει στις καταγγελίες μου... είναι το Υπουργείο Παιδείας. Ούτε αριθμό πρωτοκόλλου δεν μου δίνουν, παρά μια φορά μόνο μετά από ένα μήνα οχλήσεων (άλλη δουλειά δεν είχα). Και πρωτόκολλο να πάρω, απάντηση ΔΕΝ θα πάρω. Αυτά από το φορέα-εργοδότη μου. Δηλαδή ο Νόαμ Τσόμσκι ακόμα κι αν τον επικρίνω δε διστάζει να απαντάει πάντα στα e-mail μου... το Υπουργείο Παιδείας όμως με θεωρεί ασήμαντη έως αόρατη. Το μόνο που έχω λάβει μια και μόνο φορά είναι φιλική προειδοποίηση ή απειλή μέσω σχολίου σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης όπου μοιράστηκα ανάρτησή μου (ποτέ δεν κατάλαβα αν ήταν φιλικό ή απειλητικό το ύφος της σχολιάστριας γιατί εξαφανίστηκε όταν ζήτησα διευκρινίσεις).  Τα συμπεράσματα δικά σας... εγώ λέω "τέτοιες απαξιώσεις σαν του Υπουργείου μόνο να έχω στη ζωή μου".

Τέλος, η απάντησή μου σε όσους μου επιτίθενται, μου προσάπτουν διάφορα και μου δυσκολεύουν τη ζωή με την αρνητικότητά τους, την ανικανότητά τους και την έλλειψη θάρρους και ειλικρίνειας και καλής ψυχής: το τατουάζ μου

Πετάξτε μου πέτρες: θα χτίσω παλάτια

(ετοιμάζομαι και για δεύτερο, γιατί μου το είπαν οι φίλοι μου: άπαξ και ξεκινήσεις, ένα δεν είναι ποτέ αρκετό... εμπνευσμένο λοιπόν το επόμενο από ένα δύσκολο 2018. Μόνο μη συνεχίσει έτσι η ζωή μου γιατί δεν θέλω να καταντήσω σαν τους μάγειρες με τα "μανίκια" τους :D )

*αναζητώντας το σύνδεσμο της αναφοράς για να τον ενσωματώσω στο κείμενο, διαπιστώνω ότι μετά από ΟΛΑ τα στοιχεία που έστειλα στην επιτροπή, όλη την έντυπη και ηλεκτρονική αλληλογραφία, ακόμα και τηλέφωνο με πήραν για να βεβαιωθούν ότι θέλω να μείνει ανοικτή... βλέπω λοιπόν ότι η κατάσταση είναι "κλειστή" και δεν υπάρχουν πρακτικά!!! Δεν έλαβα καμία απολύτως ενημέρωση ότι την έκλεισαν την υπόθεση, και με βάση ποιο σκεπτικό!!! Αυτό φυσικά σημαίνει ότι εκτός από ΟΛΕΣ τις άλλες δουλειές που έχω τη Δευτέρα, πρέπει να στείλω μέιλ, ταχυδρομική επιστολή και να πάρω τηλέφωνο στις Βρυξέλλες. "Ωχ ου η καημένη" πώς έμπλεξα έτσι με την "αγαπητή" Ευρωπαϊκή Ένωση της "δικαιοσύνης και της αλληεγγύης και της προστασίας των ΑμΕΑ"!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Πρόλογος σε σμίκρυνση (αν βαριέστε, μην το διαβάζετε, δεν χάνετε κάτι σημαντικό :-P )
Δεν υπάρχει κάτι ήρεμο στο blogging. Αν ζούσαμε σε έναν κόσμο ιδανικά πλασμένο, δεν θα υπήρχε λόγος να υπάρχουμε. Ποιοί; Εμείς οι "bloggers". Χαζοαμερικανιά ως τίτλος, αλλά πώς αλλιώς να το πω; Ιστολογιστές, κατά την ελληνική απόδοση "ιστολόγιο" του Web + log = blog; Θα προτιμούσα να ονομαζόμαστε απλά "σκεπτόμενοι ενεργοί πολίτες που σεβόμαστε το συνάνθρωπό μας, το χρόνο μας και τη νοημοσύνη μας", ή κάτι παρόμοιο... γιατί όσοι φέρουν τα χαρακτηριστικά αυτά, στην εποχή που ζούμε, δεν ασχολούνται μόνο με το τομάρι τους, ούτε αναλώνονται σε συζητήσεις καφενείου στα διάφορα σόσιαλ μίντια, ενώ παράλληλα δεν είναι κορόιδα και το αποδεικνύουν. Ανοικτά και δημόσια, ώστε η εμπειρία τους να αποτελέσει παρακαταθήκη για άλλους που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα, και έμπνευση για όσους θελήσουν να καταθέσουν τη δική τους εμπειρία σε άλλο πρόβλημα, ώστε να πάμε μπροστά όλοι μαζί για έναν καλύτερο κόσμο. Στην εποχή του Web 2.0 που έχει ήδη εξελιχθεί σε 3.0 και πλησιάζει την X.0, ΟΛΟΙ όσοι έχουν σύνδεση με το Ίντερνετ έχουν στη διάθεσή τους τα απαραίτητα εργαλεία. ΟΛΟΙ έχουν έστω και μισή ώρα την ημέρα ελεύθερη να ασχοληθούν "με τα κοινά". Γιατί λοιπόν δεν ασχολούνται περισσότεροι με το blogging; Η δική μου άποψη είναι "επειδή βαριούνται, ή/και φοβούνται". Οπότε ποια ταμπέλα μένει για μας που ακούμε συνέχεια την ίδια ατάκα "Θα πας κόντρα στο σύστημα, ωχ ου καημένε, δεν αλλάζουν αυτά, χαλάρωσε και πιες μια φραπεδιά" (no offense στο λατρεμένο φραπέ). Α μπράβο. ΓΡΑΦΙΚΟΙ. Ναι, είμαστε οι γραφικοί της υπόθεσης. 

Έτσι φτάνω στον τίτλο της ανάρτησης. Καταρχάς να μοιραστώ το καλύτερο κομπλιμέντο που μου έχουν κάνει για το μπλογκ μου, πριν μερικά χρόνια: μια φίλη μου είπε "καλά, πρώτα απ'όλα δεν μπορεί να καταλάβει κανείς αν πρόκειται για άντρα ή γυναίκα. Πάς από κοινωνικά θέματα, σε ιατρικά, στη μαγειρική, στα μαστορέματα με πλυντήρια.!". Αυτό ακριβώς: τα προβλήματα που αντιμετωπίζω στην καθημερινότητά μου, τα βάζω κάτω και τα λύνω. Ή προσπαθώ τουλάχιστον. 
Λοιπόν είμαι γυναίκα, με "αντροκρατούμενες" σπουδές (ηλεκτρολόγος μηχανικός της Πολυτεχνικής Σχολής Πανεπιστημίου Πατρών). Το "theme" του blog μου είναι ένα από τα default του Blogger: όχι επειδή "δεν μπορώ να φτιάξω καλύτερο", όπως μου έγραψε κάποιος ανώνυμος μια φορά σε σχόλιο. Επειδή εγώ επιλέγω πού θα διαθέσω το χρόνο μου, και η επιλογή μου είναι "στην παραγωγή χρήσιμου περιεχομένου". Το σκοτεινό αυτό θέμα που έχω επιλέξει μου ταιριάζει μια χαρά. Διαφημίσεις όπως βλέπετε δεν υπάρχουν, κι ας με κατηγόρησε μια φορά ένας άλλος ανώνυμος σχολιαστής ότι "κάνω κοινοποιήσεις σε sites για να πετύχω περισσότερα hits". Ναι καλά. Αλλού αυτά. Ο τίτλος είναι όντως από ιατρικό περιστατικό: τόσο εγώ, όσο και η αδελφή μου έχουμε περάσει από κώμα και άγρυπνο κώμα. Εντατική από μέσα και από έξω, και οι δυο. Όσοι έχουν βιώσει τι σημαίνει ΜΕΘ - ειδικά να είσαι εσύ ΕΞΩ και ο δικός σου άνθρωπος μέσα (όταν είσαι εσύ μέσα δεν πολυχαμπαριάζεις τι συμβαίνει) - είναι σε θέση να καταλάβουν πώς γράφει πάνω μας και μας χαράζει για την υπόλοιπή μας ζωή... αρκεί βέβαια να έχει κανείς ανθρώπινα αντανακλαστικά και σεβασμό στη ζωή. Το μπλογκ αυτό λοιπόν το "'ανοιξα" αρχικώς για να κρατώ ημερολόγιο για την περιπέτεια υγείας της αδελφής μου... ωστόσο όταν διαπιστώσαμε ότι η βλάβη είναι μόνιμη και μη-αναστρέψιμη, δεν είχε ιδιαίτερο νόημα πια. Οπότε το "ιατρικό" Άγρυπνο Κώμα μετατράπηκε σε πολιτικοκοινωνικό. Ήρθε και η κρίση, το υλικό για οργισμενες αναρτήσεις άφθονο... το θέμα όμως είναι να μη μένεις στην οργή. Την αδρεναλίνη να τη μετουσιώνεις σε σκέψη και δράση για να λύσεις προβλήματα, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ρήξη με το κατεστημένο. Και εκεί είναι που κολλάει το Άγρυπνο Κώμα: δεν την θέλει ο κόσμος τη ρήξη. Νευριάζει και υποφέρει με τις αδικίες που υφίσταται, με το δούλεμα που τρώει από κάθε μεριά, αλλά θέλει και την ησυχία του. Οπότε, δεν είναι σε κώμα-κώμα, ακίνητος χωρίς κανένα σημάδι ζωής. Σε άγρυπνο - να κουνιέται κανένα δάχτυλο, κανένα πόδι που και που - είναι. 

Αποκλειστικό!!! Ελληνικές εταιρίες τηλεπικοινωνιών ανατρέπουν τα διεθνή δεδομένα των αγορών!!!

Clickbait!!!

Για να είστε εδώ και να διαβάζετε προφανώς πέτυχε ο τίτλος μου... τέτοια θέλει ο κόσμος! Τίτλους που εξάπτουν τη φαντασία, δημιουργούν μιαν αγωνία, μια περιέργεια να μάθουμε ποια (ηλίθια συνήθως) είδηση κρύβει η ταρατατζούμ ρεκλάμα.

Κι όμως... δεν πρόκειται για fake news. Όντως, ελληνικές εταιρίες όπως η WIND, OTE, FORTHNET και πάει λέγοντας ανατρέπουν τις θεωρίες μάρκετινγκ που διδάσκονται στα μεγαλύτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα του κόσμου. Ας κάνουμε μια δειγματοληπτική έρευνα με λέξι-κλειδί τον όρο "customer loyalty". Όπα, στο dropdown του Google μου βγάζει επιλογή customer loyalty marketing theory, και πάνω-πάνω μου προτείνει επιστημονικά άρθρα να διαβάσω. Εδώ είμαστε! Άρα είναι αντικείμενο διδασκαλίας σε πανεπιστήμια. Ανοίγω και τι να δω: Elsevier, European Journal of Marketing και Sloan Management Review, από Κορέα μέχρι Τουρκία. Για την τελευταία το paper αναφέρεται συγκεκριμένα στην αγορά τηλεπικοινωνιών... ενδιαφέρον!

Τι να μας πούνε όμως το Sloan School of Management και το Elsevier... όταν αυτοί τρώγανε τα βελανίδια του πιστού πελάτη εμείς ανακαλύπταμε τον "υγιή ανταγωνισμό της ΕΕΤΤ". Μάλιστα. Έτσι μου είπε ένας εκπρόσωπος όταν του διαμαρτυρήθηκα για το ότι ο πιστός και ευχαριστημένος πελάτης αναγκάζεται να μπει σε παιχνίδια και περιπέτειες προκειμένου να περικόψει τα τηλεπικοινωνιακά του έξοδα. "Δεν το θέλουμε. Είναι επειδή έχει βάλει περιορισμούς η ΕΕΤΤ". Αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων να επικροτεί τον τυχοδιωκτισμό, και να τιμωρεί την εμπιστοσύνη του πελάτη στις υπηρεσίες που του προσφέρει η εταιρία που έχει επιλέξει*. Απ'την άλλη, στην Ελλάδα ζω, ως ρητορικό θα έπρεπε να το βλέπω το ερώτημα.

Ξεκινώ λοιπόν την εξιστόρηση των γεγονότων και τα θέτω στη διάθεση των εταιρών WIND και ΟΤΕ καθώς και στην ΕΕΤΤ, γιατί κάποιος θα πρέπει να διαθέσει χρόνο και φαιά ουσία για να τα καταγράψει, ώστε να προστατευτεί η νοημοσύνη και των υπολοίπων χρηστών των ελληνικών τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών.

Πρόκειται για τηλεφωνική γραμμή που ξεκίνησε "τη ζωή της" γύρω στο 1993, ως επαγγελματικό τηλέφωνο σε φωτογραφείο. Της αδελφής μου, η οποία ήταν πτυχιούχος Φαρμακευτικής αλλά και επαγγελματίας φωτογράφος, και διατηρούσε επιχείρηση στο Αργοστόλι Κεφαλονιάς. Η σύνδεση άλλαξε διεύθυνση 2-3 φορές στην πορεία των 25 χρόνων που υπάρχει, και λόγω τραγικών συγκυριών (δείτε περισσότερα στην ετικέτα "ανοξική εγκεφαλική βλάβη") πλέον βρίσκεται στο πατρικό μας, ως δεύτερη γραμμή, συγκεκριμένα τη διατηρώ ενεργή για συναισθηματικούς λόγους. Όλα αυτά τα χρόνια παρέμενε στον ΟΤΕ (εκτός από ένα μικρό διάστημα που την είχε μεταφέρει η αδελφή μου στην TELLAS, άλλη απάτη από κει). Πιστοί πελάτες με λίγα λόγια! Για να μην τα πολυλογώ, φτάνουμε στο 2018, όπου έχω εγκατεστημένο το "σούπερ ουάου" VoIP router που ήρθαν και εγκατέστησαν δωρεάν κάποια στιγμή οι τεχνικοί του ΟΤΕ ως δήθεν αναβάθμιση: το πώς μπορεί να εκληφθεί ως αναβάθμιση μια υπηρεσία τηλεφωνίας που εξαφανίζεται με την οποιαδήποτε διακοπή της ηλεκτροδότησης, μόνον ο ΟΤΕ το ξέρει. Όπως επίσης ξέρει το γιατί πρέπει να πληρώνω τηλεφωνία σε χρεώσεις PSTN για να έχω... Viber και Skype (διότι αγαπητοί συνδρομητές του ΟΤΕ, ο πανέξυπνος φορέας σας την ίδια Voice over Internet Protocol τεχνολογία χρησιμοποιεί για το σταθερό σας τηλέφωνο: ναι, αυτό που συνέχιζε μέχρι πρότινος να δουλεύει ακόμα και όταν "έφευγε" το ρεύμα απλά δεν υφίσταται πια. Μόνο αν διαμαρτυρηθείτε έντονα θα σας δώσουν δωρεάν UPS για να έχετε σταθερό τηλέφωνο μέχρι να αποκατασταθεί η βλάβη της ΔΕΗ). Ωστόσο, επειδή επρόκειτο για δεύτερη γραμμή στο σπίτι μας, και τηλέφωνο σταθερό είχα με τη WIND σε PSTN στην άλλη γραμμή, δε διαμαρτυρήθηκα, και ήμουν ευχαριστημένη από τη σταθερότητα της σύνδεσης Internet του ΟΤΕ: οφείλω να πω ότι ΠΟΤΕ δεν είχα πρόβλημα όλα αυτά τα χρόνια με σύνδεση που να διακόπτεται, να σέρνεται, να μη με αφήνει να κάνω τη δουλειά μου. Όμως το να πληρώνω 63 Ευρώ το δίμηνο για Ίντερνετ και μόνο ήταν κοροϊδία... οπότε υπέκυψα στην προσφορά της WIND να μεταφερθώ στο δίκτυό της.

Ως αναμενόμενο, ΤΩΡΑ ενδιαφέρθηκε ο ΟΤΕ για μένα ως πελάτη (όσο με είχε καβατζωμένη στα 63 Ευρώ το δίμηνο στα τέτοια τους). Και πέφτει πάνω μου με προσφορές: 23 ευρώ το μήνα, σας δίνουμε και απεριόριστα σταθερά και 5 ώρες κινητά, σας χαρίζουμε και ένα πάγιο, πάρτε και 70 Ευρώ δωροεπιταγή στο Γερμανό (που με παζάρια την ανέβασα στα 100 και μετά στα 150 με τα επόμενα τηλεφωνήματα... τι να κάνω, μάθε τέχνη κι άστηνε! Όταν επιτέλους καταφέρω να πάω Κωνσταντινούπολη θα είμαι προετοιμασμένη για τις αγορές μου!), μετά μου έταξαν και δυο καρτοκινητά με ανανέωση είτε 200 λεπτά ομιλίας είτε 600ΜΒ Ίντερνετ το μήνα δωρεάν για ένα χρόνο, τεσπα με κέρδισαν και έκανα τις ενέργειες που μου είπαν για υπαναχώρηση: αποστολή FAX με τα στοιχεία μου και της αδελφής μου (στο όνομά της ήταν ακόμα η γραμμή) στον τάδε αριθμό της WIND (ο οποίος αριθμός είχε καταργηθεί εδώ και δυο μήνες και δεν το ήξερε ο ΟΤΕ), παίρνω στην τηλεφωνική υπηρεσία υπαναχώρησης και με ενημερώνει το σύστημα της WIND ότι δεν γίνεται γιατί έχει περάσει το προκαθορισμένο διάστημα των 14 ημερών. Τι να γίνει, με ενημερώνουν από ΟΤΕ ότι μπορώ να ζητήσω να επιστρέψω αμέσως μόλις ενεργοποιηθεί η γραμμή στη WIND και ότι θα με ξαναπάρουν τηλέφωνο. 7 Νοεμβρίου γίνεται η ενεργοποίηση στη WIND, στην αρχή η σύνδεση δεν είχε πρόβλημα, μετά άρχισε να κόβεται, να σέρνεται, τέλος πάντων τα προβλήματα αυτά τα έχω καταγράψει εδώ (μαζί με το γεγονός ότι πρέπει να πληρώσω για νέο ρούτερ γιατί του ΟΤΕ είναι με χρησικτησία, κι αυτό καταγραμμένο εδώ), με παίρνει ο ΟΤΕ και μου επιβεβαιώνει την προσφορά (χωρίς να μου πει ότι αν φύγω πλέον από τη WIND θα πληρώσω "πρόστιμο"), στέλνω μέσω μέιλ τα απαιραίτητα χαρτιά και συμβόλαια υπογεγραμμένα και μου έρχεται μήνυμα sms από τον ΟΤΕ ότι... "ο πάροχος απέρριψε την αίτηση μεταφοράς στο δίκτυο του ΟΤΕ γιατί το ΑΦΜ στην αίτηση είναι διαφορετικό από το ΑΦΜ στα συστήματα που παρόχου". Έκτοτε δεν ξαναεπικοινώνησαν μαζί μου από ΟΤΕ, γιατί προφανώς θεώρησαν πλέον ότι ήταν χαμένη υπόθεση να με ξαναπάρουν στο δίκτυό τους.

Το sms απόρριψης της αίτησης που έστειλα για μεταφορά στο δίκτυο του ΟΤΕ. Μια από τις πολλές δικαιολογίες που άκουσα εκατέρωθεν για να ΜΗ γίινει αυτό που ήθελα.

Αυτές είναι οι περιπέτειές μου με όσο λιγοτέρα λόγια μπορούσα. Και αναρωτιέμαι: γιατί να χάσω τόσο πολύτιμο χρόνο από τη ζωή μου για να μπω σε τέτοιες περιπέτειες; Την απαντήση την έχω! Γιατί βαρέθηκα - ως 25 χρόνια πιστός πελάτης του ΟΤΕ - να "ανταμείβομαι" με 63 Ευρώ κερατιάτικα το δίμηνο, ενώ ως τυχοδιώκτης μόνο κόκκινο χαλί δε μου έστρωσαν για να με αποκτήσουν ως πελάτη και οι δυο εταιρίες**.

Και για να τελειώνουμε: η υπόθεση δεν τελειώνει εδώ... μάλλον θα έλεγα, μόλις άρχισε. Εγώ ξέρω πάρα πολύ καλά τι θέλω από δω και μπρος, και τι θεωρώ δίκαιο σε συμβάσεις παροχής τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών. Και να είστε βέβαιοι πως δεν θα σταματήσω μέχρι να αποκατασταθεί το σωστό και ηθικό. Η ανάρτηση αυτή ήταν η αρχή: εκτός από ΟΤΕ, WIND και ΕΕΤΤ ως παραλήπτες, θα κοινοποιηθεί σε τουλάχιστον τρεις ομάδες επιστημόνων ΤΠΕ στο Facebook. Σε φόρουμ τηλεπικοινωνιών. Στο Twitter. Και όπου αλλού σκεφτώ και έχω πρόσβαση. Για να σας δώσω μια ιδέα, η πρώτη ανάρτηση της "τριλογίας" είχε 110 προβολές με κοινοποίηση στην προσωπική μου σελίδα στο Facebook και μόνο. Η δεύτερη είναι αυτή τη στιγμή στις 400, μετά από επιπρόσθετη κοινοποίηση σε ΜΙΑ ΜΟΝΟ ομάδα καθηγητών πληροφορικής. Εκθετική αύξηση θα την έλεγα, η οποία θα απογειωθεί με τις νέες κοινοποιήσεις που θα κάνω. Αλλά και πάλι, φοβάμαι πως δεν αρκεί αυτό: θα τη μεταφράσω στα αγγλικά - μητρική μου γλώσσα είναι άλλωστε - και θα την κοινοποιήσω ΚΑΙ σε ξένα blogs. Και στον Ευρωπαϊκό φορέα που βρίσκεται πάνω από την ΕΕΤΤ θα φτάσει (στα αγγλικά δεν θέλετε να ανοίγει default η σελίδα σας; στα αγγλικά θα την λάβει η ETNO***.)

Και μιας και θα τη μεταφράσω στα αγγλικά... μήπως δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να τη στείλω και  Sloan και Elsevier; Τι customer loyalty και αηδίες, πόσο πασέ και τρε μπανάλ! Στις δικές μας εταιρίες να στείλουν τους εκπροσώπους τους για επιμόρφωση, με τις ευλογίες της ΕΕΤΤ. ΕΔΩ θα μάθουν τι σημαίνει "υγιής ανταγωνισμός". Όχι παίζουμε!

Είμαι ακόμα σε αναμονή απάντησης στην από 30/11 αίτησή μου στη WIND για παραχώρηση των ηχογραφημένων συνομιλιών μου, και αύριο θα καταθέσω αίτηση στον ΟΤΕ για ακριβώς το ίδιο. Και φυσικά, παραμένω στη διάθεσή σας για οτιδήποτε επιπλέον στοιχείο χρειαστείτε. Τέλος, θα σας ενημερώνω στην πορεία για κάθε τυχόν επιπλέον ενέργεια στην οποία θα προβώ, με βάση αυτά που ανέπτυξα παραπάνω.

Με εκτίμηση,

Μίνα Θεοφιλάτου
Ηλεκτρολόγος Μηχ/κός & Τ.Υ. ΠΣΠΠ
Καθηγήτρια Πληροφορικής στη Β/βάθμια Εκπ/ση
Αργοστόλι, Κεφαλονιά





*Αν εσείς στην ΕΕΤΤ εξοργίζεστε που εταιρία τηλεπικοινωνιών σας συκοφαντεί με τέτοιες δηλώσεις, η λύση είναι πάρα πολύ απλή: βοηθήστε με να αποκτήσω αντίγραφα των ηχογραφημένων κλήσεων με τις δυο εταιρίες WIND και OTE, και όπου καταγράφηκαν μέρα μέρα τα παιχνίδια που παίχτηκαν για να με κερδίσουν ως πελάτη. Μέχρι στιγμής έχω υποβάλει ήδη από 30/11 αίτημα στη WIND, και δια της παρούσης ανάρτησης κοινοποιώ και στον ΟΤΕ την επιθυμία μου να λάβω τα αντίγραφα αυτά. Αν οι κλήσεις καταγράφονται για την προστασία του πελάτη - και εγώ αυτή τη στιγμή είμαι πελάτης που δεν νιώθω καμία προστασία - δεν οφείλω να διεκδικήσω το αυτονόητο;

**βρε μπας και ακολουθούν την ίδια τακτική που ισχύει στις ερωτικές σχέσεις; "Όσο με είχε σίγουρη δεν μου έδινε καμία σημασία" λέει η παραμελημένη σύζυγος, που από τη στιγμή που άρχισε να κάνει "νερά" στον άντρα της, να τα δώρα, να οι έξοδοι, να τα κομπλιμέντα... Λέτε να είναι τόσο απλό, και τζάμπα να κουράζομαι τόση ώρα;;;

***βλέπω ότι μόνον ο ΟΤΕ είναι μέλος της ETNO από Ελλάδα. Περίεργο δεν είναι αυτό;

Αίτηση προς WIND για τη χορήγηση ηχογραφημένων συνομιλιών

Επανέρχομαι, μετά την ανάρτηση της Πέμπτης 29/11/2018 με θέμα την υποχρεώση του πελάτη που μεταφέρεται από το δίκτυο του ΟΤΕ στο δίκτυο της WIND να καλύψει μόνος του τα έξοδα νέου τηλεπικοινωνιακού εξοπλισμού (για περισσότερες λεπτομέρειες διαβάστε στον παραπάνω σύνδεσμο).

Να πω καταρχάς ότι όπως έγραψα την Πέμπτη, την ανάρτηση την κοινοποίησα στη WIND μέσω της online φόρμας επικοινωνίας. Το αίτημα επικοινωνίας καταχωρίστηκε επιτυχώς, και βγήκε μήνυμα ότι θα λάβω απάντηση σε μια εργάσιμη μέρα. Απάντηση δεν έχω λάβει ακόμα, αλλά συνέβη το εξής θαύμα: όλα τα προβλήματα συνδεσιμότητας και ταχύτητας, όλες οι δυσλειτουργίες με τις οποίες πάλευα είτε μόνη μου με troubleshooting και διαφορική διάγνωση ξεκινώντας από hardware μέχρι software του δικού μου συστήματος και καταλήγοντας σε ελέγχους και εφαρμογή ρυθμίσεων με το τεχνικό τμήμα της WIND, με προσωρινό πάντα αποτέλεσμα... όλα αυτά τα προβλήματα που διήρκεσαν σχεδόν ένα μήνα... ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ως δια μαγείας. Περίεργο ε; Να μη μείνεις στη γκρίνια και τα μπινελίκια, αλλά να διαθέσεις χρόνο και φαιά ουσία για να γράψεις μια ανάρτηση στο δημόσιο μπλογκ σου, και ξαφνικά όλα να πάνε ρολόι;

(παρένθεση για να πω ξανά στους φίλους μου ότι ΔΕΝ ΧΑΝΩ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΜΟΥ ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ. Πόσες φορές σας έχω παρακινήσει να κάνετε το ίδιο; Να λύσετε το πρόβλημά σας, όχι μόνο να γκρινιάζετε γι'αυτό... το δικό μου όφελος αν γράφατε κι εσείς δημόσια θα ήταν να φύγει από πάνω μου η ταμπέλα της "γραφικής", και ενδεχομένως η δική σας ιστορία, που θα καταθέσετε σαν παρακαταθήκη για τους άλλους χρήστες του Ίντερνετ, να αποδεικνυόταν μελλοντικά ωφέλιμη και σε δικό μου πρόβλημα. Έτσι πάμε μπροστά ως κοινωνία: ενεργοί πολίτες, με αλληλεγγύη και ενσυναίσθηση)

Άρα λοιπόν, θα σκέφτεστε εκεί στη WIND ότι "αφού μου λύσατε το πρόβλημα, δεν έχω λόγο να το συνεχίσω. Τι άλλο θέλω από σας;" Δεν πάει έτσι. Δεν με ενδιαφέρει το τομάρι μου και μόνο, όπως έχουν συνηθίσει οι ελληνικές εταιρίες να συμπεραίνουν για την πελατεία τους. Με ενδιαφέρει το όφελος που απέσπασα για τον εαυτό μου να γίνει κοινό κτήμα. Οπότε, προχωράω στο επόμενο βήμα: να αποκτήσω τα αντίγραφα των ηχογραφημένων κλήσεών μου με τη WIND για όλο το διάστημα που διήρκεσε η ταλαιπωρία μου, ώστε να διαπιστώσω αν όντως καλά θυμάμαι τις παραλείψεις της εταιρίας σας στη συνεννόηση που έγινε μεταξύ μας. Αν διαπιστώσω ότι όντως όλα αυτα που θεωρώ παραλειπόμενα ειπώθηκαν από τους εκπροσώπους σας, δεν έχω παρά να σας ζητήσω ένα μεγάλο συγγνώμη. Αν όμως διαπιστώσω ότι όντως υπήρχαν παραλείψεις και ασυμφωνίες, θα διεκδικήσω το δίκιο μου. Και θα καταγράψω εννοείται τις σχετικές ενέργειες στις οποίες θα προβώ, ως παρακαταθήκη, όπως είπα.

Την Παρασκευή 30/11 πήγα στο κατάστημα της WIND εδώ στο Αργοστόλι προκειμένου - όπως με ενημέρωσε η ευγενέστατη υπάλληλος στο 13800 την προηγούμενη μέρα - να στείλουν το αίτημά μου μέσω fax στα κεντρικά της εταιρίας. Ευγενέστατη και στο κατάστημα η υπάλληλος, έστειλε το fax και κοινοποιώ εδώ τη φωτογραφία:

Το φαξ που έστειλαν εκ μέρους μου στα κεντρικά της εταιρίας από το κατάστημα Αργοστολίου
(τα προσωπικά μου στοιχεία τα έχω καλύψει εννοείται)

Φαντάζομαι να έχετε καταλάβει πλέον ότι δεν αστειεύομαι. Οι χρήστες ταυτοποιούνται και οι κλήσεις καταγράφονται για τη δική μας ασφάλεια, ΠΟΣΕΣ φορές το έχουμε ακούσει, από ΠΟΣΕΣ εταιρίες. Καμία εταιρία βέβαια δεν περιμένει ότι ο συνομιλητής στην άλλη άκρη θα τις ζητήσει. Εγώ τις ζητάω. Και πάω τώρα να δημοσιεύσω και να στείλω εκ νέου στη φόρμα επικοινωνίας, παραμένοντας πάντα στη διάθεσή σας για όποιες τυχόν διευκρινίσεις χρειαστείτε :)

Ευχαριστώ για το χρόνο σας,
Μ.Θ.

Να πω ότι η σύνταξη αυτής της ανάρτησης μου πήρε μόλις μισή ώρα, ενώ ακούω αγαπημένη ροκ μουσική. Το deadline της Πέμπτης που ανέφερα στην προηγούμενη ανάρτηση το πρόλαβα, άλλο deadline δεν έχω άμεσα, ξεκούραστη είμαι, τα σκουπίδια της τηλεόρασης μου είναι παντελώς αδιάφορα, πάντα βρίσκω τρόπους να χρησιμοποιήσω τον πολύτιμο χρόνο μου εποικοδομητικά. Και τέλος, μερικά στατιστικά: 77 αναγνώσεις η προηγούμενη ανάρτηση, επειδή λόγω πίεσης χρόνου την έβαλα μόνο στην προσωπική μου σελίδα στο Facebook. Πάω τώρα να τη δημοσιεύσω και σε άλλα social media, μαζί με αυτήν εδώ. Είμαι μέλος σε διάφορες ομάδες που θα ενδιαφερθούν να μάθουν πώς έλυσα τα προβλήματά μου, και πως έχω σκοπό να το συνεχίσω παραπέρα. Με καμία διάθεση εκβιασμού ή εκδικητικότητας: απλά οι πολίτες έχουν ξεχάσει να διεκδικούν τα αυτονόητα δικαιώματά τους. Εγώ τους δείχνω ότι ΓΙΝΕΤΑΙ :) 

Αλλαγή φορέα από ΟΤΕ σε WIND: προσοχή, θα αγοράσετε router!

Ένα μήνα ταλαιπωριέμαι επειδή αποφάσισα να σταματήσω την κοροϊδία του ΟΤΕ, που παρέχει υπηρεσίες VoIP για τηλεφωνία (ενδεικτικά π.χ. Viber, εννοώ τις δωρεάν φωνητικές και βιντεοκλήσεις που μπορούμε να κάνουμε έχοντας μια σύνδεση Ίντερνετ είτε στο σταθερό είτε στο κινητό μας). Όσοι είσαστε στο δίκτυο του ΟΤΕ (Cosmote λέγεται πλέον δλδ) γνωρίζετε ότι μόλις κοπεί το ρεύμα χάνεται και η τηλεφωνική σύνδεση. Σε όσους πελάτες έχουν διαμαρτυρηθεί έντονα τους παρέχουν δωρεάν UPS για το ρούτερ τους, ώστε να έχουν τηλέφωνο μέχρι να αποκατασταθεί η βλάβη ηλεκτροδότησης. Σε όσους δεν διαμαρτύρονται, την Κινέζικη πάπια (συνδυασμός Κινέζου και πάπιας, έτσι για περισσότερη έμφαση).

Αυτά για την αλητεία του ΟΤΕ, περισσότερα σε επόμενη ανάρτηση γιατί φυσικά και δεν τελειώνει εδώ. Όμως σ'αυτή την ανάρτηση το θέμα μου είναι η WIND και μια άλλη αλητεία:

Τυχαίνει να έχω δυο τηλεφωνικές γραμμές στο σπίτι μου: τη μια την κρατάω για συναισθηματικούς λόγους (δείτε εδώ στο μπλογκ την ετικέτα "ανοξική εγκεφαλική βλάβη"). Ο ΟΤΕ ήθελε 63 Ευρώ το δίμηνο για Ίντερνετ μόνο, τηλεφωνία είχα καταργήσει γιατί την έχω στην άλλη γραμμή που είναι WIND. Με παίρνουν μια μέρα από WIND και μου κάνουν μια δελεαστική προσφορά, και εγώ δέχτηκα ξέροντας ότι πιθανότατα θα μπλέξω. Όπως και έγινε, αλλά μιας και έγινε έχω βαλθεί να βγει κάτι καλό από την υπόθεση, τόσο για μένα όσο και παρακαταθήκη για άλλους που θα βρεθούν σε παρόμοια θέση και θα ψάχνουν στο Ίντερνετ να βγάλουν άκρη. Γι'αυτό είμαστε συνάνθρωποι: για να βοηθάμε ο ένας τον άλλο στο χάος αυτό που ζούμε.

Όταν λοιπόν οι πωλητές της WIND σου κάνουν το pitch (έτσι λένε μαρκετίστικα το σχέδιο πώλησης) για να μεταφερθείς από ΟΤΕ στην εταιρία τους σου τάζουν διάφορα... ξεχνάνε όμως επιμελώς να σου πούνε ότι το (ηλίθιο κατά τα άλλα) VoIP router του ΟΤΕ παρέχεται με χρησικτησία. Δηλαδή δεν είναι δικό σου, και υποχρεούσαι να το επιστρέψεις μόλις αλλάξεις φορέα. Άρα, στην τιμή που σου δίνει η WIND αμέσως να προσθέσεις και 25 Ευρώ που είναι μια μετριοπαθής τιμή για ένα αξιοπρεπές ρούτερ. H WIND το ξέρει πάρα πολύ καλά αυτό: αν δεν ήξερε τον ανταγωνισμό της θα το είχε κλείσει το μαγαζί, οπότε η άγνοια δεν είναι δικαιολογία.

To VoIP router του ΟΤΕ. Θα πρέπει να το επιστρέψουν στον ΟΤΕ οι συνδρομητές που θα θελήσουν να μεταφερθούν στη WIND. Η οποία δεν αναλαμβάνει το κόστος του τηλεπικοινωνιακού εξοπλισμού για σύνδεση στο δίκτυό της. Καλό;;;

Θα έπρεπε να χρεώνεται το ρούτερ; Σαφώς και όχι. Γιατί αν εσείς εκεί στη WIND λυσσάτε να μας φέρετε από τον ΟΤΕ στο δίκτυό σας, οφείλετε τουλάχιστον να εξασφαλίσετε ότι δεν θα χρειαστεί να ξοδευτούμε για επιπλέον τηλεπικοινωνιακό εξοπλισμό.

Αυτά προς το παρόν, αλλά έπεται τεράστια συνέχεια: επειδή έχω "απασφαλίσει" με όλα αυτά τα παιχνίδια που παίζουν ΟΛΕΣ οι τηλεπικοινωνιακές ανεξαιρέτως, θα κάνω αυτό που υποψιάζομαι ότι δεν έχει κάνει καμία ελληνίδα μέχρι τώρα: θα αποκτήσω αντίγραφα όλων των ηχογραφημένων κλήσεων που έκανα με τη WIND προκειμένου να γίνει η συμφωνία και ενεργοποίηση στο δίκτυό της. Δεν τολμάμε να πάρουμε τηλέφωνο σε εταιρία παροχής υπηρεσιών που μας ζαλίζουν στην ταυτοποίηση και στα μηνύματα ότι "για τη δική σας προστασία η κλήση καταγράφεται". Ε ναι λοιπόν: ακριβώς για να προστατέψω τον εαυτό μου από τυχόν απάτη εκ μέρους σας, απαιτώ να λάβω αντίγραφα των συνομιλιών μου, είτε σε απομαγνητοφώνηση, είτε σε ηχητικά αρχεία (κατά προτίμηση το δεύτερο). Ενημερώθηκα για τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσω και τις προσεχείς ημέρες ξεκινάω.

Τέλος: "δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω;" ΑΝ ΕΧΩ ΛΕΕΙ... εκτός των καθημερινών υποχρεώσεων μου έχω ένα deadline για αύριο βράδυ προκειμένου να πάρω υποτροφία για να πάω σε συνέδριο στο εξωτερικό. Κι όμως κάθομαι εδώ και ασχολούμαι με αυτά τα αίσχη των εταιριών... γιατί ΚΑΠΟΙΟΣ πρέπει να ασχοληθεί. Στο επανιδείν λοιπόν... και μια σημαντικότατη διευκρίνιση: δεν τα βάζω με τους υπαλλήλους της εταιρίας, οι οποίοι κάνουν με ευγένεια και εξυπηρετικότητα τη δουλειά τους και τους ευχαριστώ πολύ, ειδικά την κοπέλα που ανέχτηκε σήμερα όλη την αγανάκτησή μου, και που με κατανόηση και υπομονή μου εξήγησε ακριβώς ποια βήματα πρέπει να ακολουθήσω. Αυτό για να μην τυχόν περάσει από το μυαλό των διευθυντών και προϊσταμένων να επιπλήξουν διοικητικούς υπαλλήλους. Την πολιτική της εταιρίας κατακρίνω, και όχι τους υπαλλήλους που απλά κάνουν τη δουλειά τους.

Μίνα Θεοφιλάτου
Ηλ/γος Μηχ/κός & Τ.Υ.
Αργοστόλι, Κεφαλονιά

Με αφορμή τα ΕΠΑΛ... μια εκ βαθέων εξομολόγηση

Αφορμή το άρθρο με τίτλο Το σχέδιο "όλοι ΕΠΑΛ" είναι παγίδα για μαθητές και καθηγητές των ΓΕΛ και ΕΠΑΛ" του συναδέλφου Δημήτρη Τσιριγώτη. Το άρθρο αυτό έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων στους εκπαιδευτικούς κύκλους, με άλλους να συμφωνούν και άλλους να διαφωνούν, κατά το γνωστό μοτίβο της μικροσυντεχνιακής προσέγγισης που συνηθίζουμε εμείς οι εκπαιδευτικοί (ναι βάζω και τον εαυτό μου μέσα, από "συναδελφική αλληλεγγύη" όπως μου είχε πει κάποτε ένας γονέας).

Λοιπόν εγώ συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ με τον κ. Τσιριγώτη. Και εδώ είναι που θα πέσουν να με φάνε οι του ΕΠΑΛ συνάδελφοι, ότι το λέω επειδή είμαι σε Γενικό Λύκειο και δεν ξέρω από ΕΠΑΛ, ότι φοβάμαι μη μου φάνε τα ιδιαίτερα (δεν κάνω) επειδή οι μαθητές θα στραφούν στα εύκολα ΕΠΑΛ για να μπουν στην Τριτοβάθμια, ότι απαξιώ την τεχνική/επαγγελματική εκπαίδευση και άλλα τέτοια άσχετα.

Σε απάντηση όλων αυτών θα καταθέσω χίλιες λέξεις, δηλαδή μια εικόνα. Αυτή:

Ανάμεσα σε αφίσες για τράπεζες, εταιρίες κινητής τηλεφωνίας και Μέγαρο, τσουπ και μια διαφήμιση της Τάξης Μαθητείας ΕΠΑΛ στο Μετρό της Αθήνας. Κοινωνική προσφορά;

Τη φωτογραφία την τράβηξα 12 Σεπτεμβρίου 2017 σε κάποιο σταθμό του Μετρό, δεν θυμάμαι ποιο (και φυσικά δεν έχει σημασία). Αλλά δεν ήταν μόνο στους σταθμούς οι διαφημίσεις για τα ΕΠΑΛ. Ακόμα και μέσα στους συρμούς, στις ηλεκτρονικές πινακίδες που ανακοινώνουν την επόμενη στάση, τσουπ να περνάει και μια διαφήμιση για τα ΕΠΑΛ (ξεσκόνισα το Dropbox  και δυστυχώς δεν είχα τραβήξει φωτογραφία για ντοκουμέντο). Δεν ξέρω εσείς, αλλά ξέρω γω, δεν έχω συνηθίσει το κράτος να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το μέλλον των παιδιών μας και της χώρας μας. Να πιστέψω τώρα ότι τους έπιασε πρεμούρα να καθοδηγήσουν τα παιδιά σε σίγουρη και αξιοπρεπή απασχόληση;

Μπα. Διαβάστε το άρθρο του Τσιριγώτη. Και μην κολλήσετε στα παραδείγματα που φέρνει για εισαγωγή στην Τριτοβάθμια αποφοίτων ΕΠΑΛ σε Φυσικομαθηματικές και Πολυτεχνεία... ξέρουν πάρα πολύ καλά ότι το μόνο που θα καταφέρουν οι εισαχθέντες από ΕΠΑΛ είναι να δώσουν (προσωρινή) χαρά στους γονείς τους, και στη συνέχεια να εγκαταλείψουν τις σπουδές για να πάνε για μαθητεία. Κάποιοι θα καταφέρουν να τελειώσουν και ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ. Είναι οι επόμενοι που θα διαιωνίσουν το κύμα μετανάστευσης επιστημόνων στο εξωτερικό, που αυτή τη στιγμή μετράει 500.000 and counting. Τι νομίζετε, ότι θέλουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας την ανάπτυξη επιστημονικού δυναμικού στη χώρα μας; Αν το ήθελαν δεν θα έκανε τον Κινέζο ο Durando (πρόεδρος της European Schoolnet που μου έδωσε το 1ο βραβείο στο 1ο Συνέδριο Scientix στις Βρυξέλλες το 2011) όταν έγραφα έγραφα έγραφα για να σταματήσει το ανεκδιήγητο σχέδιο του Αρβανιτόπουλου με το "Νέο Λύκειο" χωρίς Πληροφορική. Πλήρης απαξίωση, μόνο ο Σύλλογος Καθηγητών Πληροφορικής των ΗΠΑ CSTA μου έδωσε σημασία και κοινοποίησε το θέμα. Α ναι, και η Guardian που δημοσίευσε το άρθρο μου για την Ελλάδα της κρίσης που κόβει τα μαθήματα Πληροφορικής ενώ θα έπρεπε να τα στηρίζει. Έλεγε η βοηθός του Agueda ότι "δεν μπορεί ο κύριος Durando να παρέμβει στα εσωτερικά του κάθε Υπουργείου του Schoolnet". Όχι βέβαια, μόνο να τρώει και να χαριεντίζεται με τους υπουργούς σε εκδηλώσεις promotion ΕΣΠΑ μπορεί (δεν θα βάλω hyperlinks όπως εξηγώ παρακάτω, ψάξτε μόνοι σας να τα βρείτε αυτά που γράφω. Ή ψάξτε στις παλιότερες αναρτήσεις μου, όπως επίσης εξηγώ παρακάτω). Αλλά θα μου πείτε, γιατί μόνη σου; Σύλλογο δεν έχετε οι καθηγητές Πληροφορικής; Τι έκανε; Αααα, "πύρινος" ο λόγος του προέδρου: petition τύπου Avaaz και χειρότερα, και ούτε καν ένα λάικ στο δικό μου αγώνα. Τον επόμενο χρόνο που είχαμε δημοτικές εκλογές καταλάβαμε τελικά γιατί μας πούλησε. Τι έκανε λοιπόν ο κλάδος μας, για να τον "τιμωρήσει"; Μα φυσικά τον ξαναψήφισε πρόεδρο της ΠΕΚΑΠ για ακόμα 4 συναπτά έτη.

 Τι θέλουν λοιπόν οι Ευρωπαίοι; Δεν θέλουν το καλό μας; Και βέβαια το θέλουν, αλλά όχι όπως το φανταζόμαστε εμείς, με επιστήμονες, καλλιέργεια, έρευνα ανάπτυξη και άλλα τέτοια ωραία. Φτηνά εργατικά χέρια για την αποικία τους θέλουν. Και όσο εμείς που μείναμε εδώ στη χώρα που αγαπάμε, συνεχίζουμε να σφαζόμαστε μεταξύ μας για την αναβάθμιση των ΕΠΑΛ/γραμμη παραγωγής εργατών των 400 Ευρώ (και πολλά λέω, γιατί η Ξαφά αλλιώς μας φαντασιώνεται από το 2012 κιόλας),  με τους μεν (ΓΕΛ) να λένε ότι ξεφτιλίζονται οι πανεπιστημιακές σχολές με τις βάσεις των 700 μονάδων, και τους δε (ΕΠΑΛ) να λένε ότι γίναμε Ευρώπη επιτέλους γιατί έπασχε η τεχνική εκπαίδευση στη χώρα μας... οι αποπάνω γελάνε με τα χάλια μας.

Και τι να κάνουμε, θα μου πείτε αγαπητοί συνάδελφοι. Ξέρω γω... θα ήθελα να έβλεπα μια μάζα συναδέλφων να κάνει αυτά που έκανα εγώ τα τελευταία πέντε χρόνια. Δεν το λέω για να ευλογήσω τα γένια μου, τι κατάφερα άλλωστε, μόνη και γραφική να γράφω, να ξεσκεπάζω αθλιότητες απαράδεκτες που προσβάλουν κατάφωρα τη νοημοσύνη "μορφωμένων" ανθρώπων, να στέλνω στο Υπουργείο για πρωτόκολλο, να μου το δίνουν μετά από 5 οχλήσεις και να μην απαντούν ποτέ... να δέχομαι "φιλικές προειδοποιήσεις" ή "απειλές" (ακόμα δεν κατάλαβα τι από τα δυο είχε σκοπό μια συνάδελφος που άφησε μια φορά ένα σχόλιο και μετά εξαφανίστηκε)  Βαριέμαι πραγματικά να καταγράψω και πάλι πόσο έχω ασχοληθεί... όποιος θέλει πάντως μπορεί να κοιτάξει εδώ στο μπλογκ κάτω από την ετικέτα "Εκπαίδευση". "Τι κατάφερες λοιπόν", θα με ρωτήσουν οι συνάδελφοι. Ξέρω γω, δεν έμεινα σε συζητήσεις καφενείου στο Facebook. Αυτό μόνο. Βγήκα ανοιχτά, δημόσια και ενυπόγραφα να δηλώσω ότι έχω καταλάβει πως παίζουν με τη νοημοσύνη μου. Άκουσα και πολλά μπράβο για το θάρρος μου... να τα βράσω. Τα μπράβο είναι εύκολα. Με το μπράβο και τη σύγχρονη μετάλλαξή του το like δεν γίνεται αγώνας. Οπότε ας δεχτούμε ό,τι μας σερβίρουν, με οποιον τρόπο αποφασίσουν να το στολίσουν, και ας κάτσουμε στην άκρη μας γιατί για αγώνες δεν είμαστε (πάλι βάζω τον εαυτό μου μέσα, αν και εδώ δεν θα έπρεπε. Από συναδελφική αλληλεγγύη είπαμε).

Δώδεκα χρόνια μετράω στη δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση, και πλέον λέω "φτάνει". Τέρμα τα πρότζεκτ, τέρμα οι δημοσιεύσεις, τέρμα οι παρουσιάσεις με τους μαθητές μου σε συνέδρια... και να ήθελα, το κατάργησαν το μάθημα της Ερευνητικής Εργασίας στα Εσπερινά Λύκεια. Φέτος κατάργησαν και το "Εισαγωγή στις Αρχές της Επιστήμης των Υπολογιστών". Ούτε φύλλο δεν κουνήθηκε, και μείον τρεις ώρες εγώ στο ωράριο μέσα σε δυο χρονάκια. Από το 2020-21 που το Εσπερινό Λύκειο θα έχει μόνο 3 τάξεις και όχι 4 (φέτος και του χρόνου διατηρούνται οι 4 λόγω μεταβατικής φάσης) βάλτε κάτω να δείτε πόσα κεφάλια έχουν εξοικονομήσει... εν τω μεταξύ κανείς δεν μας εξήγησε πώς γίνεται οι φετινοί σπουδαστές του τριετούς Εσπερινού Λυκείου να παρακολουθούν το ίδιο ακριβώς πρόγραμμα σπουδών με τους τετραετούς πέρυσι (για όσους δεν γνωρίζουν πριν το 2018-19 η Α Λυκείου του Ημερήσιου αντιστοιχούσε στην Α και Β Λυκείου του Εσπερινού). Επίσης, το Υπουργείο έκανε ένα ωραιότατο δώρο σε όσους μαθητές είχαν διακόψει τις σπουδές τους στην Α Εσπερινού: τους έβαλε κατευθείαν στη Β του τριετούς. Ποιος θα ασχοληθεί σου λέει... εμείς ως οφείλαμε ενημερώσαμε τέσσερις μαθητές μας να έρθουν να συνεχίσουν και να εκμεταλλευτούν το δώρο τώρα που γυρίζει, γιατί του χρόνου ποτέ δεν ξέρεις... αν και το τριετές ήρθε για να μείνει, ανεξαρτήτως κυβέρνησης. Διότι όπως έγραψα κόβει κεφάλια.  Μην ψάχνετε λοιπόν να βρείτε παιδαγωγικές αξίες στις αποφάσεις του Υπουργείου Παιδείας. Κόψιμο κεφαλιών να ψάχνετε. Α ναι, μην ξεχάσω, υπάρχει και το ΙΕΠ που φροντίζει να στολίσει παιδαγωγικά τους αποκεφαλισμούς για να τους χωνέψουν οι ιθαγενείς.

Έτσι λοιπόν θα γίνω κι εγώ "διεκπεραιωτική" για όσα χρόνια μου μένουν. Δεν είναι επιλογή μου, είναι αυτοπροστασία. Και τα πράγματα όσο περνάει ο καιρός χειρότερα θα γίνονται, και η αγωνία μου είναι για τη μικρή μου κόρη που προχωράει τάξη τάξη σε ένα σύστημα που είναι κάθε χρόνο και χειρότερο... να την πάρω να φύγω από τη χώρα; Σάμπως θα είναι καλύτερα εκεί που θα πάω; Δεν ξέρω... η μεγάλη έχει ήδη φύγει, και δε βλέπω να επιστρέφει.

Με μια διαφορά όμως: Το ότι γίνομαι διεκπεραιωτική στη δουλειά μου δεν σημαίνει ότι κάνω το ίδιο στο μυαλό και στη ζωή μου. Στα 12 χρόνια στην εκπαίδευση, ένα πράγμα κρατάω: ξεκίνησα να γράφω στη Βικιπαίδεια μαζί με τους μαθητές μου. Πλέον συνεχίζω μόνη μου, και αλλάζω αντικείμενο, σε άλλο με την ίδια και μεγαλύτερη διαχρονική αξία για τον άνθρωπο: την υγεία. Να σπουδάσω ιατρική είναι αργά, όμως μαθαίνω Medical Neuroscience και εμπλουτίζω παράλληλα το ελληνικό περιεχόμενο στα εγχειρήματα Wikimedia. Τον Ιούλιο πήρα υποτροφία και παρουσίασα τη δουλειά μου στο διεθνές συνέδριο Wikimania στη Νότια Αφρική, την Κυριακή με υποτροφία παρουσιάζω στο CEE (Wikimedia Central Eastern Europe) στην Ουκρανία και με θέμα την προστασία των ευάλωτων μελών της κοινωνίας μας, και έπονται κι άλλα. Να αγωνίζομαι δε σταματώ, γιατί θα είναι σαν να πέθανα. Απλά άλλαξα χώρο.

Τέλος, είναι η πρώτη ίσως φορά που δεν βάζω επισημάνσεις bold, μεγάλα γράμματα, hyperlinks κλπ. Κι αυτά τα βαρέθηκα. Όποιος θέλει μπορεί να διασταυρώσει μόνος του αυτά που γράφω, π.χ. αυτό με την Ξαφά, που μου έχει μείνει ως απύθμενα σκληρή κουβέντα για Ελληνίδα (του ΔΝΤ είναι βέβαια, τι περίμενα, αισθήματα; Το κακό είναι ότι δικαιώθηκε, σε μόλις 6 χρόνια). Τον χρόνο μου τον διαθέτω για τεκμηρίωση πλέον μόνο εκεί που πιάνει πραγματικά τόπο. Α, μόνο αυτό και αυτό θα βάλω εδώ, έτσι για να γελάσουν, όσοι καταλάβουν :D

Καλό μας κουράγιο.

Πώς λύσαμε το Μακεδονικό, με ούζο και rakia...

Μέσα Ιουλίου 2018, φτάνω στο Cape Town της Ν. Αφρικής για το ετήσιο μεγάλο συνέδριο των απανταχού Βικιπαιδιστών Wikimania 2018. Το τσιγάρο φυσικά απαγορεύεται σε όλους τους εσωτερικούς χώρους του ξενοδοχείου, οπότε όσοι είχαμε το κουσούρι βγαίναμε μπροστά στην είσοδο. Δεν άργησε να γίνει η σχετική δικτύωση, έτσι τη δεύτερη μέρα με προσκάλεσαν σε ένα μπαλκόνι έξω από το μπαρ, όπου επιτρεπόταν το κάπνισμα. Με το που κάθομαι στο τραπέζι και συστήνομαι ως Ελληνίδα, αρχίζει η ανάκριση:

- Για λέγε λοιπόν, τι γίνεται με το Μακεδονικό.
(στα αγγλικά όλα αυτά εννοείται) 
- Τι θέλετε να μάθετε;
- Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Μακεδόνας και μιλούσε Μακεδονικά.
(η παρέα αποτελείται από 3 Ιρανούς εκ των οποίων ο ένας έχει σπουδάσει Ιστορία, μια φιλόλογο από τα Σκόπια, ένα μηχανικό από Βουλγαρία που εργάζεται στην Τσεχία, δυο Ινδούς, μια Αφρικανή, έναν Αυστραλό και κάμποσους ακόμα Αμερικανούς και Δυτικοευρωπαίους)
- Τι θα πει Μακεδόνας και Μακεδονική γλώσσα;
- Μα φυσικά, το κράτος της Μακεδονίας που τώρα θα ονομάζεται Βόρεια Μακεδονία, και η γλώσσα τους.
- Στο κράτος που λέτε μιλάνε γλώσσα σλαβικής προέλευσης. Ο Μέγας Αλέξανδρος μιλούσε Ελληνικά.
- Μα πώς; Αφού ήταν από τη Μακεδονία.
- Και τι είναι Μακεδονία;
- Κράτος.
(όσοι ωρύεστε για τη σύνθετη ονομασία, λυπάμαι που θα σας ενημερώσω ότι η διεθνής κοινότητα σύσσωμη - BBC, CNN κλπ. συμπεριλαμβανομένων - Μακεδονία αποκαλεί το κράτος. Όσο και να χτυπιόσαστε ότι δεν σας αρέσει το Βόρεια ή οποιαδήποτε άλλη μορφή σύνθετης ονομασίας. Fact) 
- Η Μακεδονία είναι γεωγραφική περιοχή η οποία σήμερα μοιράζεται ανάμεσα σε τρία κράτη: ΠΓΔΜ, Ελλάδα, Βουλγαρία. Και στην Ελλάδα έχουμε Μακεδονία, μάλιστα έχουμε το μουσείο της Βεργίνας όπου είναι ο τάφος του Φιλίππου, του πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Έχω πάει δυο φορές, είναι από τα πιο ενδιαφέροντα μουσεία που έχω δει. Να πάτε.
- Ναι αλλά ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Μακεδόνας.
- Άντε πάλι... Ζάνα (η φίλη από Σκόπια) νιώθεις καμιά συγγένεια με το Μεγαλέξανδρο;
- 'Οχι.
- Με ποιο κομμάτι της ιστορίας της χώρας σου νιώθεις να ταυτίζεσαι;
- Με τα τελευταία 200 χρόνια.
- Ευχαριστώ πολύ! Εγώ πάλι είμαι Ελληνίδα, μιλάω ελληνικά, μπορώ να ταυτιστώ με την αρχαία ελληνική ιστορία, είναι μέρος της παράδοσης και της ιστορίας μου. Ε λοιπόν, όλες οι επιγραφές, τα σύμβολα κ.ο.κ. της Μακεδονίας ήταν ελληνικά.

Σιωπή.

- Να σας ρωτήσω κάτι... πάμε στην αρχαία Αθήνα. 5ος π.Χ. αιώνας, Περικλής, Παρθενώνας κλπ. Αμφισβητεί κανείς ότι όλα αυτά είναι ελληνικά;
- Όχι βέβαια!
- ΓΙΑΤΙ;

Σιωπή.

- Γιατί η Αθήνα είναι στο κέντρο της Ελλάδας. Δεν υπάρχουν ΣΥΝΟΡΑ τριγύρω!

Σιωπή.

- Για πείτε μου κάτι άλλο... σε ποια εποχή έδρασε ο Μέγας Αλέξανδρος;
- Hellenistic!
- Thank you very much! I rest my case. Now let's drink ouzo :)

Ανεβαίνω στο δωμάτιο και κατεβάζω ένα μπουκάλι ούζο, των 200 ml (φοβήθηκα βλακωδώς μη μου το κατασχέσουν επειδή περνούσα από Κατάρ καθοδόν για Νότια Αφρική). Δεκατέσσερα άτομα από κάθε γωνιά της γης, ίσα που πήραν μια γουλιά από το ούζο που ανοίξαμε στην υγειά του Ιρανού Μοχάμμαντ, ο οποίος είχε τα γενέθλιά του.

1 καραφάκι ούζο / 14...

 = σφηνάκια για όλους :)

Από κείνο το βράδυ και μετά, είχαμε άγραφο ραντεβού να τελειώνουμε τις βραδιές μας σε εκείνο το μπαλκονάκι. Συζητήσεις επιστημονικές, πολιτιστικές, πολιτικές, άφθονος χαβαλές (αρχηγοί οι Ιρανοί: αξιολάτρευτοι!!!) Ένα βράδυ η Ζάνα έφερε στο τραπέζι rakia... ετσι λένε τη ρακή στη χώρα της. Ήταν μεγάλο μπουκάλι, ήμασταν λιγότερα άτομα... Δυναμίτης! Στα 100 περίπου ml τα παράτησα. Πήγα όμως με τον ένα Ιρανό που άντεχε ακόμα στο μπαρ όπου ήδη έπιναν 5-6 Βικιπαιδιστές... σιγά μην άφηνα την ευκαιρία να δω πρώτο χέρι πώς είναι ένα μπαρ στη Νότιο Αφρική! Σαν τα δικά μας: σε πεζόδρομο, τραπεζάκια έξω αν και ήταν χειμώνας, παρέες έπιναν και γελούσαν και φώναζαν στις 2π.μ. Πιο οικείο περιβάλλον δεν γινόταν :)

Στη βιτρίνα του μπαρ μια χρήσιμη συμβουλή...

Και κάπως έτσι, μια παρέα φίλων από πέντε ηπείρους έλυσε ειρηνικά και αγαπημένα "ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ".

Σημαντική υποσημείωση:
Στην παρέα μου όπως καταλαβαίνετε δεν ήταν ο μέσος ούγκανος αντίστοιχος Χρυσαυγίτης της αλλοδαπής, ούτε κανένας κομπλεξικός που κοιτάει να καλύψει τα κενά της ψυχής και της ζωής του με "πατριωτικές" ιαχές. Ήταν άνθρωποι που ΕΝΑ πράγμα τους ενώνει: η αγάπη τους για τη ΓΝΩΣΗ. Η γνώση λοιπόν, δεν είναι κάτι που έρχεται με θεία επιφοίτηση, ούτε είναι κάτι που κληρονομείται "έτσι". Η γνώση θέλει μελέτη, κόπο, έρευνα, διασταύρωση, τεκμηρίωση, ουδετερότητα. Επίσης, ο άνθρωπος που αγαπάει τη γνώση δεν έχει προκαταλήψεις: οι διακρίσεις με βάση το έθνος, τη γλώσσα, το χρώμα του δέρματος, τη θρησκεία, το σεξουαλικό προσανατολισμό κ.ο.κ. απλά ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΟΡΟΥΝ. Μαζί με τους ανθρώπους αυτούς λοιπόν, στον ελεύθερο χρόνο μας χτίζουμε το μεγαλύτερο ανοικτό και ελεύθερο εγχείρημα γνώσης στον κόσμο, που είναι η Wikipedia. Ποιος όμως θα αφιερώσει τον ελεύθερο χρόνο του στη γνώση; Μια χούφτα τρελοί σαν και μας... δεν είναι τυχαίο που η μεγάλη ετήσια συνάντησή μας, που αλλάζει ήπειρο κάθε χρόνο, ονομάζεται Wikimania. Σε κάποιους δημιουργεί αμηχανία το συνθετικό "μανία":  εμείς το αγαπάμε.

Όταν λοιπόν έγραφα πριν λίγους μήνες εν μέσω συλλαλητηρίων για το "ποιος είναι ο εχθρός", και ότι δεν θα κάνω εχθρό μου το Σκοπιανό που έχει τις ίδιες ανθρώπινες αρχές και αξίες με μένα... ΑΥΤΟ εννοούσα. Και στην επόμενη συνάντησή μας - το CEE meeting 2018 στο Lviv της Ουκρανίας - μετά τις εργασίες και συνεργασίες  του συνεδρίου, θα απολαύσω μαζί με τη φίλη μου τη Ζάνα και το φίλο μου τον Άσεν και τους υπόλοιπους εκπροσώπους των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης... ούζο και ρακία :)

(Μόνο που αυτή τη φορά θα φροντίσω το μπουκάλι να είναι μεγάλο!)

Αγαπητό κατάστημα που τοποθέτησες μη-ορθολογική βάση για ποδήλατα και "δεν τρέχει τίποτα"...

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι από την προηγούμενη ανάρτησή μου σχετικά με οδηγό που πάρκαρε παράνομα σε διάβαση ΑμΕΑ και προκάλεσε περιττή ταλαιπωρία σε συνάνθρωπό του, που συνέβη νέο περιστατικό περιττής ταλαιπωρίας, από απερίσκεπτη ενέργεια καταστήματος αυτή τη φορά. Το άτομο που αυτή τη στιγμή ταλαιπωρείται με μώλωπες και πόνους σε τρία σημεία του σώματός του είναι η θεία μου, ηλικίας 82 ετών.

Το συμβάν
Το σουπερμάρκετ My market στο Αργοστόλι Κεφαλονιάς αποφάσισε να εξυπηρετήσει τους ποδηλάτες πελάτες του, εγκαθιστώντας στο χώρο πάρκινγκ έξω από το κατάστημα μια βάση για ποδήλατα. Κανείς δεν αμφισβητεί πως ήταν μια πολύ καλή σκέψη! Όμως από τη σκέψη στην πράξη χρειάζεται μελέτη, πρόβλεψη και επιτήρηση... και εξηγώ αμέσως τι εννοώ:

Ο χώρος όπου εγκαταστάθηκε η βάση χρησιμοποιείται από τους πελάτες για να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους. Συγκεκριμένα, τα αυτοκίνητα παρκάρουν καθ'όλο το μήκος της πρόσοψης και κάθετα σε αυτήν, με διαγράμμιση που οριοθετεί τις θέσεις στάθμευσης. Όταν λοιπόν στη μέση των θέσεων για αυτοκίνητα παρεμβάλλεται μια βάση ποδηλάτων, θεωρείται αυτονόητο ότι οι υπεύθυνοι του καταστήματος θα έχουν κάνει πρόβλεψη ώστε να καταργηθεί η προϋπάρχουσα θέση για ένα αυτοκίνητο προκειμένου να εξυπηρετηθούν πέντε ποδήλατα. Αυτό θα ήταν το αναμενόμενο και λογικό για μια σωστά μελετημένη παρέμβαση. Όμως συμβαίνει κάτι τέτοιο; Σαφώς και όχι, αφού καμία πρόβλεψη δεν έχει γίνει για την τοποθέτηση ενημερωτικής πινακίδας και/ή φυσικού εμποδίου ώστε να αντιληφθούν οι οδηγοί ότι απαγορεύεται να σταθμεύουν έμπροσθεν της βάσης. Το αποτέλεσμα είναι σχεδόν μονίμως να υπάρχει αυτοκίνητο παρκαρισμένο εκεί, δημιουργώντας διπλό πρόβλημα: αφενός αχρηστεύεται η βάση, αφού δεν μπορεί βέβαια να προσεγγίσει ποδηλάτης ώστε να αφήσει εκεί το ποδήλατό του, αφετέρου ο διάδρομος που απομένει μεταξύ της ράμπας εξόδου από το κατάστημα και των σταθμευμένων αυτοκινήτων - ο οποίος χρησιμοποιείται από τους οδηγούς προκειμένου να περάσουν με τα ψώνια τους στο αυτοκίνητό τους - στο σημείο αυτό είναι τόσο στενός, που εγκυμονεί κίνδυνο να σκοντάψει κανείς πάνω στη βάση και να τραυματιστεί. Αυτό ακριβώς συνέβη στη θεία μου, και από τύχη και μόνο δεν τραυματίστηκε σοβαρά: "γλίτωσε" με μώλωπες στα χέρια, στο στέρνο και στα πόδια.

Ιδού η βάση στήριξης ποδηλάτων, μπροστά από τη ράμπα εισόδου του καταστήματος. Όλα δείχνουν όμορφα και φιλικά προς τους ποδηλάτες και τα άτομα με κινητικά προβλήματα... η δε διαγράμμιση του τάπητα οριοθετεί τις θέσεις στάθμευσης αυτοκινήτων. 

Πλάγια όψη της βάσης. Είναι έτοιμη να υποδεχτεί ποδηλάτες... σωστά;

Χώρος ελεύθερος υπάρχει για να προσεγγίσουν τα ποδήλατα... σωστά;

Διάδρομος επαρκής για να μετακινηθούν οι οδηγοί προς τα οχήματά τους, χωρίς να αναγκαστούν να βγούν με το καρότσι του σουπερμάρκετ στο δρόμο... σωστά;

Πέντε μόλις λεπτά διήρκεσε η ιδανική εικόνα. Εδώ φαίνεται το αυτοκίνητο που πλησιάζει για να παρκάρει μπροστά από τη βάση των ποδηλάτων. Φταίει ο οδηγός; Δεν νομίζω, αφού διαγράμμιση της θέσης για να παρκάρει υπάρχει. Προειδοποίηση ή/και εμπόδιο που να σηματοδοτεί ότι πλέον δεν μπορεί να σταθμεύσει εκεί ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Ο διάδρομος δεν λειτουργεί για τους πεζούς, με κίνδυνο ατυχημάτων... και τα ποδήλατα φυσικά δεν μπορούν πλέον να προσεγγίσουν. Αυτή είναι και η εικόνα που θα συναντήσει ο επισκέπτης του καταστήματος στις ώρες λειτουργίας του, ειδικά σε ώρες και μέρες αιχμής. Και αναρωτιέμαι: δεν τα σκέφτηκαν όλα αυτά οι υπεύθυνοι; Και άντε δεν τα σκέφτηκαν... δεν τα παρατήρησαν όσο καιρό υπάρχει η εγκατάσταση, ώστε να προβούν σε διορθωτικές ενέργειες; Έπρεπε να συμβεί ατύχημα;;;

Λίγες μέρες μετά, έχοντας αγανακτήσει από τους πόνους, επισκέφτηκε η θεία μου το κατάστημα ώστε να διαμαρτυρηθεί για την παράλογη αυτή διευθέτηση που της προκάλεσε περιττή ταλαιπωρία. Ο υπεύθυνος του καταστήματος δεν έδειξε το αναμενόμενο ενδιαφέρον και απλά την καθησύχασε ότι θα το εξετάσουν το θέμα.

Εδώ ο μώλωπας στο μπράτσο της θείας μου. Έχει και στα πόδια, αλλά και τραυματισμό στο στέρνο. Περιττή ταλαιπωρία, εκεί που με λίγο κοινό νου θα αντιμετωπιζόταν το πρόβλημα ΠΡΙΝ συμβεί ατύχημα. Γιαυτό, υπεύθυνοι του Mymarket, κάντε το έστω και μετά, προκειμένου να αποφευχθούν στο μέλλον παρόμοια περιστατικά!!!

Όμως επειδή φοβάμαι ότι μέχρι να αντιληφθούν ότι έχουν εγκαταστήσει στον χώρο τους - άθελά τους βέβαια! - έναν δημόσιο κίνδυνο για τον ανυποψίαστο πελάτη, θα έχουν συμβεί κι άλλοι τραυματισμοί (ενδεχομένως και πολύ πιο σοβαροί!)... προβαίνω στη δημοσίευση της παγίδας αυτής αφενός μεν για να ενημερωθούν οι πελάτες του εν λόγω καταστήματος και να προσέχουν, αφετέρου δε για να ευαισθητοποιηθούν οι υπεύθυνοι για την παγίδα και να την εξαλείψουν πάραυτα, φροντίζοντας για την ορθολογική μελέτη της εξυπηρέτησης ποδηλάτων και διευθέτησης των χώρων στάθμευσης του καταστήματος. Όπως και στην προηγούμενη ανάρτησή μου, δεν υπάρχει εκ μέρους μου καμία διάθεση εκδικητικότητας ή ποινικής δίωξης για το ατύχημα. Όμως δεν ανέχομαι να παραμένω απλός θεατής σε απερίσκεπτες ενέργειες που βάζουν σε κίνδυνο συνανθρώπους μου.

(Ως εκ τούτου, δυστυχώς προβλέπω ότι οι αναρτήσεις στο μπλογκ μου που θα καταλήγουν "και δεν τρέχει τίποτα" τελειωμό δεν θα έχουν...)

Το παρόν θα κοινοποιηθεί στα τοπικά ΜΜΕ με την παράκληση για δημοσίευση.

Με εκτίμηση,

Μίνα Θεοφιλάτου
Ηλεκτρολόγος Μηχ/κός & Μηχ/κός Η/Υ
Καθηγήτρια Πληροφορικής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Αργοστόλι, Κεφαλονιά

Αγαπητέ οδηγέ που πάρκαρες παράνομα σε ράμπα ΑμΕΑ και "δεν τρέχει τίποτα"...

Παρκάρεις παράνομα μπροστά σε ράμπα για ΑμΕΑ με κινητικά προβλήματα;

"Ε, και τι έγινε; Σιγά μην θέλει να περάσει κανένα καροτσάκι όσο θα κάνω εγώ τη δουλειά μου. Όλοι το κάνουν! Εγώ τι φταίω;" απαντάς;

ΦΤΑΙΣ. Για μια τεράστια και εντελώς περιττή ταλαιπωρία ενός ανθρώπου που δεν είναι καν σε καροτσάκι. Και θα εξηγήσω αμέσως τώρα τι προκάλεσες, και χωρίς καμία εκδικητικότητα... θα σε παρακαλέσω απλά ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙΣ!!!! Ούτε εσύ, ούτε ΚΑΝΕΝΑΣ από εσάς που νομίζετε ότι "έλα μωρέ, σιγά, δεν τρέχει τίποτα"!!!

Το συμβάν

Πέμπτη 19/4/2018, δυο το μεσημέρι, σε μια οποιαδήποτε ελληνική πόλη. Μια παρέα τριών ατόμων βρίσκεται σε εκδρομή στην πόλη, και προσπαθεί να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο για να επισκεφτεί το μουσείο. Κανείς από τους τρεις δεν είναι σε αναπηρικό αμαξίδιο: και οι τρεις περπατούν "σχεδόν" φυσιολογικά. Λέω "σχεδόν", γιατί οι δυο από τους τρεις έχουν ελαφρές κινητικές αναπηρίες, ενώ ο ένας από τους τρεις έχει και μεγάλο βαθμό μυωπίας.

Φτάνουν στη ράμπα. Μπροστά στη ράμπα είναι παρκαρισμένο παράνομα το αυτοκίνητό σου. Το πρώτο άτομο εντοπίζει εγκαίρως τον κίνδυνο και κάνει αριστερά για να αποφύγει τη ράμπα, ώστε να περάσει στη συνέχεια απέναντι περνώντας ανάμεσα σε αυτό και τον κάδο αποριμμάτων*.

Το σημείο του ατυχήματος: μια πολύ κοινή εικόνα σε κάθε ελληνική πόλη...

Το δεύτερο άτομο - αυτό με τη μυωπία - δεν αντιλαμβάνεται εγκαίρως τον κίνδυνο και στην προσπάθειά του μετά να παρακάμψει τη ράμπα, σκοντάφτει και πέφτει έχοντας "γυρίσει" το πόδι του. ΕΥΤΥΧΩΣ ήμουν δίπλα και πρόλαβα να πιάσω το κεφάλι του πριν σκάσει στο τσιμέντο, και έτσι αποφύγαμε τα χειρότερα.

Η πόλη σου για καλή μας τύχη έχει και ευγενικούς και ευαίσθητους πολίτες, οι οποίοι προσέτρεξαν αμέσως να βοηθήσουν. Σηκώσαμε τον τραυματία και τον μεταφέραμε στα πλησιέστερα σκαλοπάτια. Από το τηλέφωνό του καλεί ο συμπολίτης σου το 166 και προσφέρεται να μείνει μαζί μας μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο. Τον ευχαριστήσαμε και του είπαμε ότι είμαστε εντάξει, θα τα καταφέρουμε. Μέσα σε 10 λεπτά έχει φτάσει το ασθενοφόρο και μας μεταφέρει στο γενικό νοσοκομείο της πόλης σου... εκεί που δουλεύεις παρεμπιπτόντως: το γνωρίζω επειδή πριν φύγουμε από τον τόπο του συμβάντος φρόντισα να φωτογραφίσω το παρμπρίζ του αυτοκινήτου σου**.

Στο νοσοκομείο μάς αντιμετώπισαν με ευγένεια και αμεσότητα. Ο ορθοπαιδικός μάς έδωσε παραπεμπτικό για το ακτινολογικό. Η ακτινογραφία έδειξε "αμφισφύριο κάταγμα", και ο ορθοπαιδικός μάς ενημέρωσε ότι κανονικά θέλει χειρουργείο! Μπορείς να φανταστείς την ταραχή μας. Ο γιατρός κατάλαβε τη δύσκολη θέση μας - τρία άτομα σε ξένη πόλη, αντιμέτωποι με ένα τόσο δύσκολο ενδεχόμενο - και μας πρότεινε να πάμε στην αίθουσα γύψου για να επιχειρήσει ανάταξη του κατάγματος. Οδυνηρή διαδικασία για τον άνθρωπό μας, αφού έγινε χωρίς αναισθησία... όμως η ακτινογραφία μετά την ανάταξη έδειξε ότι το κάταγμα είχε μπει σε καλή θέση, και με το πόδι στο γύψο, και παυσίπονα - αποφόρτιση, θα γινόταν καλά σε ενάμιση μήνα. Φεύγοντας, πήραμε ενημερωτικό σημείωμα για να κατατοπιστούν οι γιατροί της Κεφαλονιάς που θα αναλάμβαναν στη συνέχεια την παρακολούθηση του τραυματία μας.

Περιμένοντας να μεταφερθούμε ξανά στο ακτινολογικό, για να δούμε αν πέτυχε η ανάταξη. 

Επιστρέψαμε με ταξί στο ξενοδοχείο μας στο κέντρο της πόλης, και οι υπάλληλοι του ξενοδοχείου μάς βοήθησαν να ανεβάσουμε τον άνθρωπό μας στα σκαλιά της εισόδου, να ανεβούμε με το ασανσέρ στον πρώτο όροφο και να τον μεταφέρουμε στο δωμάτιό του στο τέρμα του διαδρόμου. Ευτυχώς η αγορά ήταν ανοιχτή το απόγευμα, οπότε μπορέσαμε να προμηθευτούμε πατερίτσες. Την επόμενη μέρα έπρεπε να επιστρέψουμε στην Κεφαλονιά. Φαντάζεσαι την ταλαιπωρία να μπαίνουμε σε ταξί, λεωφορείο***, ξανά ταξί, πλοίο, ξανά λεωφορείο και ξανά ταξί με άτομο που είχε το πόδι του σε γύψο και δεν επιτρεπόταν να το πατήσει καθόλου. Φαντάζεσαι επίσης τη στεναχώρια όλων μας, που αντί να επιστρέφουμε ανανεωμένοι και ξεκούραστοι από το ταξίδι μας, είχαμε υποστεί μιαν εντελώς περιττή ταλαιπωρία, με "μέλλον" μπροστά της. Χώρια τα περιττά έξοδα για ταξί, πατερίτσες, φάρμακα κ.ο.κ.

Πες μου λοιπόν, οδηγέ που πάρκαρες παράνομα στη διάβαση αναπήρων, και που προκάλεσες εν αγνοία σου ατύχημα σε έναν άνθρωπο (τον οποίον από ειρωνεία της τύχης μπορεί και να συνάντησες μετά στον χώρο της εργασίας σου!)... αν είχες τη δυνατότητα να γυρίσεις πίσω το χρόνο, θα πάρκαρες ξανά στην ίδια θέση;;; Είμαι βέβαιη πως η απάντησή σου είναι κατηγορηματικά ΟΧΙ.

Εμείς δεν θέλουμε τίποτα από σένα! Ούτε την τροχαία καλέσαμε - όπως μας παρότρυναν κάποιοι περαστικοί - ούτε έχουμε κανένα συναίσθημα εκδικητικότητας απέναντί σου. Ένα μόνο πράγμα ζητάμε από σένα, καθώς και από κάθε οδηγό που απερίσκεπτα, και εντέλει αναίσθητα, μπλοκάρει με το αυτοκίνητό του ράμπες για άτομα με κινητικά προβλήματα. Και θα το γράψω με ΤΕΡΑΣΤΙΑ κεφαλαία, bold και υπογράμμιση για να μην το ξεχάσεις ποτέ:

ΜΗΝ ΞΑΝΑΠΑΡΚΑΡΕΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΜΠΡΟΣΤΆ ΣΕ ΡΑΜΠΑ ΓΙΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΚΙΝΗΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ. Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΘΕΙ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΑΣ. ΔΕΣΜΕΥΣΟΥ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΟΤΙ ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ. 

Αν μη τι άλλο, μην ξεχνάς ότι την επόμενη φορά μπορεί να βρεθεί ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΣ στη θέση του δικού μας...


Φιλικά και ανθρώπινα,

Μίνα Θεοφιλάτου
Ηλεκτρολόγος Μηχανικός & Μηχανικός Η.Υ. / Καθηγήτρια Πληροφορικής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Αργοστόλι, Κεφαλονιά


*δεν είμαστε υποχρεωμένοι οι πεζοί να κάνουμε πατέντες για να βρούμε εναλλακτική διαδρομή από ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΗ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΤΕΡΗΣΕΣ. Κανονικά θα έπρεπε ΕΠΙΤΟΠΟΥ να καλέσουμε την τροχαία και να απαιτήσουμε την αντιμετώπιση εκ μέρους τους της παγίδας που μας έστησες...

**και την πινακίδα σου: δεν θα την χρησιμοποιήσω για κανέναν άλλο λόγο παρά για να σε βρω και να σου στείλω την ανάρτηση αυτή, με την ελπίδα πως θα καταλάβεις το λάθος σου και ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙΣ, επειδή δεν θα θελήσεις να υποβληθεί ξανά συνάνθρωπός σου σε περιττή ταλαιπωρία εξαιτίας της απερισκεψίας σου.

***δες εδώ τις φωτογραφίες των δυο - ναι, όχι μια αλλά ΔΥΟ πλατφόρμες για τη διευκόλυνση των ατόμων με κινητικά προβλήματα - στο ΚΤΕΛ της πόλης σου. Όμως καμία από τις δυο δεν λειτουργεί, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να κατέβει ο άνθρωπός μας όλα αυτά τα σκαλιά χοροπηδώντας στο ένα πόδι. Σαν ελάχιστο δείγμα κατανόησης και συμπαράστασης στο συνάνθρωπο, μπορείς να διαμαρτυρηθείς στους υπεύθυνους του ΚΤΕΛ της πόλης σου ώστε να επισπεύσουν την επισκευή  του ενός τουλάχιστον από τα δυο συστήματα εξυπηρέτησης ΑμΕΑ με κινητικά προβλήματα. Εμείς πλέον είμαστε μακριά: σε σένα επαφίεται η μέριμνα για να μην ξαναταλαιπωρηθεί άτομο με κινητικά προβλήματα στο ΚΤΕΛ της πόλης σου! Και όταν λέω "εσένα", εννοώ όλους εσάς που χρησιμοποιείτε το ΚΤΕΛ της πόλης: όπως έχω ξαναγράψει σε αυτή την ανάρτηση, ακόμα κι αν δεν σας απασχολεί η κοινωνική ευαισθησία... σκεφτείτε απλά ότι την επόμενη φορά μπορεί να είναι δικός σας άνθρωπος εκείνος που θα αναγκαστεί να κάνει "πατέντες" για να φτάσει στο λεωφορείο του! Δεν είναι εξοργιστικό να υπάρχει η υποδομή, αλλά να μη λειτουργεί;;;

Γέροντας Ισίδωρος Ο Αγιορείτης: "δεν προσκύνησες την πετσέτα; δεν έχεις πίστη!"

Σήμερα θα μοιραστώ μια εμπειρία προσωπική... έχει να κάνει με έναν γέροντα του Αγίου Όρους, που αν τον αναζητήσετε θα δείτε πιστούς να τον εκθειάζουν για τα σοφά του λόγια, τα θαύματα που έχει επιτελέσει και την ταπεινότητα που τον διακρίνει. Είχα αρχικώς σκοπό να γράψω στο Facebook, ωστόσο διαπιστώνοντας ένα τεράστιο κενό στο Ίντερνετ όσον αφορά τον εν λόγω γέροντα, αποφάσισα την ιστορία αυτή να την κάνω ανάρτηση στο μπλογκ μου. Ίσως κάποιος άλλος να έζησε παρόμοια εμπειρία με τη δική μου, και να νιώθει "περίεργα" που δεν ένιωσε κανένα από τα υπέροχα συναισθήματα που περιγράφουν οι εκατοντάδες πιστοί-επισκέπτες του γέροντα: ελπίζω λοιπόν να σκοντάψει πάνω στην ανάρτηση αυτή, και να καθησυχάσει τον εαυτό του ότι δεν είναι τρελός.




Ο γέροντας Ισίδωρος έχει και πλαστικοποιημένη business card: φωτογραφία μπροστά...

...τα στοιχεία του στην πίσω όψη. Έχει και σελίδα στο Facebook, για όποιον ενδιαφέρεται... 

Πάνε 5-6 χρόνια, μπορεί και παραπάνω. Ήμουν στην Αθήνα για δουλειές. Μια φίλη μου, με την οποία γνωριζόμαστε πάρα πολλά χρόνια, μου είπε πως θα πήγαιναν με την αδελφή της το απόγευμα σε ένα διαμέρισμα κάπου στα Πατήσια, όπου φιλοξενείται ένας γέροντας από το Άγιο Όρος που έχει κατέβει στην πόλη για μερικές μέρες, και δέχεται πιστούς για να τους δώσει την ευχή του. ΟΚ, δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω, οπότε δεν έχανα τίποτα με το να πάω μαζί τους. Φτάνουμε στην πολυκατοικία, "Γέροντας Ισίδωρος" στο κουδούνι, χτυπάμε, ανεβαίνουμε στον όροφο και μας υποδέχονται δυο χαμογελαστές κυρίες. "Περάστε μέσα, και θα σας φωνάξουμε εμείς όταν έρθει η σειρά σας". Σε ένα μεγάλο σαλόνι κάθονταν σε καναπέδες και καρέκλες γύρω στα 50 άτομα κάθε ηλικίας: μεγάλοι, μικροί, παιδιά... κάποιοι ήταν με πατερίτσες, άλλοι καλοντυμένοι, άλλοι με φόρμες, γενικά ένα ετερόκλητο πλήθος που έπιανε όλες τις κοινωνικές και "μορφωτικές" τάξεις. Θύμιζε ιατρείο μεγαλογιατρού (π.χ. εμένα προσωπικά μου θύμισε το ιατρείο του Σουκάκου την εποχή που ήταν καθηγητής στα Γιάννενα). Με τόσο συνωστισμό, προτιμήσαμε να καθίσουμε έξω στο μπαλκόνι, παρακολουθώντας ωστόσο τις κυρίες - που κάθε τοσο έβγαιναν με δίσκους μπισκότων και αναψυκτικών - ώστε να μη χάσουμε τη σειρά μας. Όλοι περίμεναν υπομονετικά, από το κασετόφωνο μέσα στο σαλόνι ακούγονταν κάτι παράξενες ψαλμωδίες χωρίς λόγια ... έτσι πέρασαν δυο (!!) ώρες, ώσπου έρχεται επιτέλους η στιγμή που θα μπούμε στο δωμάτιο όπου βρίσκεται ο Γέροντας. Μας οδηγεί η κυρία στο υπνοδωμάτιο και κλείνει την πόρτα. Ο Γέροντας ήταν ξαπλωμένος σε ένα απλό μονό κρεβάτι, εμείς καθίσαμε στο απέναντι κρεβάτι και σε καρέκλες δίπλα του. Συστηθήκαμε, και μας ζήτησε να του πούμε την "ιστορία" μας. Ξεκίνησα πρώτη... ήταν σχετικά πρόσφατη η περιπέτεια υγείας της αδελφής μου, οπότε μίλησα για την ταλαιπωρία της οικογένειάς μου. Δίπλα του είχε ένα πανί, το σηκώνει και μου λέει "αυτή η πετσέτα ήταν του Γέροντα Παΐσου. Μύρισέ την να δεις τι ευωδιά βγάζει". Παίρνω την πετσέτα, τη φέρνω τόσο κοντά στη μύτη μου όσο να τη μυρίσω, και την αφήνω μετά στο κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι.

Ο Γέροντας:

"Την πέταξες την πετσέτα ε; Τόση είναι η πίστη σου!"

Εκείνη τη στιγμή σηκώθηκα όρθια, και λέω στις φίλες μου "συγγνώμη, αλλά εγώ δεν έχω καμία δουλειά εδώ. Συνεχίστε εσείς, εγώ φεύγω και θα σας περιμένω κάτω. Άντε γεια"

Έφυγα τρέχοντας. Περίμενα κάτω κάνα μισάωρο, κατέβηκαν οι φίλες μου και φύγαμε να πιούμε έναν καφέ. Τους εξήγησα γιατί δεν άντεξα, δεν συμφωνούσαν ωστόσο δεν στάθηκε το συμβάν αιτία για ρήξη στη σχέση μας.

ΣΧΟΛΙΑ

Δεν νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να εμβαθύνω άλλο στο θέμα... ο καθένας έχει το δικαίωμα να πιστεύει ή όχι, να λατρεύει πετσέτες και κάλτσες ή όχι κ.ο.κ. Εγώ δεν ήμουν προετοιμασμένη να κριθώ για την πίστη μου από το πώς θα φερόμουν σε ένα κομμάτι ύφασμα. Πάντως για να είμαι δίκαιη, πρέπει να ήταν εξίσου απροετοίμαστος ο γέροντας για το ενδεχόμενο πιστού να μην θέλει να αγκαλιάσει την πετσέτα, να τη φιλήσει και να την τρίψει πάνω του για να πάρει λίγη από την ευωδιά και την ευλογία της...

Αξίζει όμως να σταθώ σε ένα μόνο σημείο από εκείνα που διάβασα στην πληθώρα αναρτήσεων για το Γέροντα Ισίδωρο στο Ίντερνετ: συμβουλεύει τους πιστούς να έχουν "πίστη, ελπίδα, δύναμη κ.ο.κ.... και να μην πιστεύουν σε όσα λέγονται για το Βατοπέδι". Δηλαδή: ανάμεσα στις αναμενόμενες συμβουλές του με την ιδιότητα εκπροσώπου της θρησκείας, παρεμβάλλει και ένα πολιτικό σκάνδαλο, η δικαιοδοσία του οποίου ανήκει στη δικαστική εξουσία του κράτους. Σαν να λέει ένας εκπρόσωπος του ΟΣΦΠ (ή της Nottingham Forest, εδώ που τα λέμε) "ο Ολυμπιακός είναι δύναμη, είναι έμπνευση, είναι ελπίδα κ.ο.κ.... αλλά μην πιστεύετε ότι ο Μαρινάκης είναι μπλεγμένος με εμπόριο ναρκωτικών". Ουδέν περαιτέρω σχόλιο.

Why is an engineer passionately translating medical content on Greek Wikipedia?

In October 2017 I was admitted to an Athens hospital to have my gall bladder removed. Naturally, I had gone through all the necessary screening, and taken the special precautions due to the fact that I have a VP shunt in my head (meaning, I can't have surgery in a hospital without a neurosurgical ward, which meant the local hospital was out of the question). And naturally, I had read up on the laparoscopy procedure that would be applied. Having examined numerous Greek medical sites, including the cholecystectomy article on Greek Wikipedia, I was wheeled into the operation room in a cheerful mood, knowing that the whole procedure would only take a couple of hours... and convinced I would have no pain or complications and be released the next day, or couple of days at most. Surgery went perfectly well, and soon I was cheerfully chatting away with friends who had come to visit in my room... until around 9 pm, when the anaesthesia wore off and the pain started. Alright, I was expecting pain in the area of the incisions.. but this felt like my right arm was being chopped off at the shoulder. WHAT is this about??? When I asked the nurse, she casually replied:
- "Oh don't worry, it's because the gas they inflated into your abdomen for the laparoscopy is escaping, and pain in the right shoulder is quite common".
-  "Thank you Greek Internet for giving me the whole story", I thought.

Next day, complications set in: bile leak. WHAT is that??? None of the sites I had visited made any mention of it. So, naturally, I looked it up on my smartphone... and got scared stiff. This looked like a serious complication, and it was happening to me, and I had no idea what to expect. But I'm a rational person, so I'm not going to go crazy reading medical journals on case studies of bile leakage: I resorted to my e-mail network of friendly doctors whom I have met along the course of my family's complicated medical history. The friendly doctor told me what to watch out for and reassured me that the quantities of bile leak I was reporting to him were not alarming, but it did make sense that they were keeping me in to be monitored for several days. After a week the leaking stopped, but they had me stay in for another week just to make extra sure I wouldn't be having any issues in the peritoneum, which is where the bile was leaking (and which also happens to be where the shunt drains excess fluid from my brain). I am SO grateful that I had such excellent care from such diligent health professionals of the free and public Greek NHS*.

As the second week I was fully mobile and hospitalization was merely precautionary, I used the free time to start working on a project that I was contemplating for over a year, and which made even more sense after discovering first-hand how lacking impartial and reliable medical information is on the Greek Internet: translating medical content on the Wikimedia Projects into Greek. First step was to contact James Heilman from the WikiProject Medicine group. When we met in Esino Lario in 2016, he encouraged me to help them get the Wikimed offline app available in Greek. The time had come for me to begin.

The "office" I set up in my hospital room at "Red Cross Korgialeneio - Mpenakeio General Hospital" in Athens, Greece. Using my mobile phone and data plan as a wifi hotspot, I started by translating labels and descriptions of Wkidata medical items into Greek.

Five months later and I'm obsessed... I've made over a thousand edits, learned a lot along the way, and almost every day I discover a new reason that makes it even more meaningful .

But surely... wouldn't this kind of work be best assumed by a doctor, or someone in the healthcare field? Not an engineer! "What do you know about medicine?," I've been asked. And then they add the inevitable cliche: "and on Wikipedia? How reliable is a site where ANYONE can edit?"

The answer is: 
quite reliable. More than you may think.

I've been using the Wikimedia projects in my teaching for eleven years, and two years ago I trained mentally-ill patients to edit Wikipedia as an alternative therapy approach (more about Wikitherapy here). One of the main reasons I'm so passionate about the Wikimedia movement is that money-making is not involved anywhere in the process: from the cookie-free, ad-free interface to the five pillars of Wikipedia, this is about as impartial and commercial-free as you can get on the Internet.

So, to go back to the cholecystectomy... I re-visited the Greek article and looked at its history. One of the usernames seemed familiar: bingo, it was the name of the doctor whose site was #4 in my Google search. This surgeon has a private practice, so he needs to "advertise" laparoscopy as being painless and complication-free: the title of his page says "no pain or bleeding". Since he's been editing the Wikipedia article, he's obviously using the same story. 

Obviously, there is nothing I can do about this surgeon misleading people on his personal website... nor is it advisable to remove the content he added to the Wikipedia article, as he's not actually lying: just that he's giving half of the story. What I can do is give the other half. By adding and referencing the pain and complications that I experienced first-hand. Because if I had known the issues beforehand,  I would have been better prepared. So now that I have fully recovered, improving the article is the next priority on my Wikipedia to-do list... because I feel it's my duty to protect future patients who will want the full story.

There is a lot of value that a layman, albeit impartial, editor can add to Wikipedia. And that is why Wikipedia is nothing short of a knowledge revolution. And we need revolutions. Especially in a country that has been devastated by eight years of cruel austerity, and a consequent humanitarian crisis which has led hundreds of people to unemployment, poverty and despair. And if no-one is going to right the wrongs of lacking reliable and impartial medical information on its Internet... I will. On Wikipedia. Where anyone can edit**.

Mina Theofilatou
(User:Saintfevrier on the Wikimedia projects)
Electrical & Computing Engineer / Computer Science Teacher
Kefalonia, Greece


 *why didn't the surgeon who operated on me explain to me what was going on? He did, eventually...  but he's not the kind of doctor who explains. I can pardon such minor shortcomings: doctors in austerity-ridden Greece are nothing short of heroes. They are keeping the national health system - which is public and free to all - alive and kicking under conditions that would make other doctors run away in despair. Often the relatives of patients need to bring bandages and syringes to the hospital, and the waiting lists for surgery are long. But you will never see a Greek hospital closing its door on a serious incident that needs to be treated. Because it's public and free for all. And THAT is why National Health Systems need to be accessible to ALL citizens, and not just a fortunate few who can afford proper treatment. But don't take it from me: take it from the as of Wednesday 3/14 late Stephen Hawking. He said himself that he wouldn't be alive if it weren't for the NHS, which UK officials are now trying to break into pieces and give away to private interests...

** if there's anyone out there with working knowledge of Greek, and who is willing to help me make my mission come to fruition, but lacks knowledge and experience in editing Wikipedia... don't hesitate to reach out to me on my Wikipedia page or on social media. I'd be more than happy to show you the ropes :)