Λοιπόν εγώ συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ με τον κ. Τσιριγώτη. Και εδώ είναι που θα πέσουν να με φάνε οι του ΕΠΑΛ συνάδελφοι, ότι το λέω επειδή είμαι σε Γενικό Λύκειο και δεν ξέρω από ΕΠΑΛ, ότι φοβάμαι μη μου φάνε τα ιδιαίτερα (δεν κάνω) επειδή οι μαθητές θα στραφούν στα εύκολα ΕΠΑΛ για να μπουν στην Τριτοβάθμια, ότι απαξιώ την τεχνική/επαγγελματική εκπαίδευση και άλλα τέτοια άσχετα.
Σε απάντηση όλων αυτών θα καταθέσω χίλιες λέξεις, δηλαδή μια εικόνα. Αυτή:
 |
| Ανάμεσα σε αφίσες για τράπεζες, εταιρίες κινητής τηλεφωνίας και Μέγαρο, τσουπ και μια διαφήμιση της Τάξης Μαθητείας ΕΠΑΛ στο Μετρό της Αθήνας. Κοινωνική προσφορά; |
Τη φωτογραφία την τράβηξα 12 Σεπτεμβρίου 2017 σε κάποιο σταθμό του Μετρό, δεν θυμάμαι ποιο (και φυσικά δεν έχει σημασία). Αλλά δεν ήταν μόνο στους σταθμούς οι διαφημίσεις για τα ΕΠΑΛ. Ακόμα και μέσα στους συρμούς, στις ηλεκτρονικές πινακίδες που ανακοινώνουν την επόμενη στάση, τσουπ να περνάει και μια διαφήμιση για τα ΕΠΑΛ (ξεσκόνισα το Dropbox και δυστυχώς δεν είχα τραβήξει φωτογραφία για ντοκουμέντο). Δεν ξέρω εσείς, αλλά ξέρω γω, δεν έχω συνηθίσει το κράτος να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το μέλλον των παιδιών μας και της χώρας μας. Να πιστέψω τώρα ότι τους έπιασε πρεμούρα να καθοδηγήσουν τα παιδιά σε σίγουρη και αξιοπρεπή απασχόληση;
Μπα. Διαβάστε το άρθρο του Τσιριγώτη. Και μην κολλήσετε στα παραδείγματα που φέρνει για εισαγωγή στην Τριτοβάθμια αποφοίτων ΕΠΑΛ σε Φυσικομαθηματικές και Πολυτεχνεία... ξέρουν πάρα πολύ καλά ότι το μόνο που θα καταφέρουν οι εισαχθέντες από ΕΠΑΛ είναι να δώσουν (προσωρινή) χαρά στους γονείς τους, και στη συνέχεια να εγκαταλείψουν τις σπουδές για να πάνε για μαθητεία. Κάποιοι θα καταφέρουν να τελειώσουν και ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ. Είναι οι επόμενοι που θα διαιωνίσουν το κύμα μετανάστευσης επιστημόνων στο εξωτερικό, που αυτή τη στιγμή μετράει 500.000 and counting. Τι νομίζετε, ότι θέλουν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας την ανάπτυξη επιστημονικού δυναμικού στη χώρα μας; Αν το ήθελαν δεν θα έκανε τον Κινέζο ο Durando (πρόεδρος της European Schoolnet που μου έδωσε το 1ο βραβείο στο 1ο Συνέδριο Scientix στις Βρυξέλλες το 2011) όταν έγραφα έγραφα έγραφα για να σταματήσει το ανεκδιήγητο σχέδιο του Αρβανιτόπουλου με το "Νέο Λύκειο" χωρίς Πληροφορική. Πλήρης απαξίωση, μόνο ο Σύλλογος Καθηγητών Πληροφορικής των ΗΠΑ CSTA μου έδωσε σημασία και κοινοποίησε το θέμα. Α ναι, και η Guardian που δημοσίευσε το άρθρο μου για την Ελλάδα της κρίσης που κόβει τα μαθήματα Πληροφορικής ενώ θα έπρεπε να τα στηρίζει. Έλεγε η βοηθός του Agueda ότι "δεν μπορεί ο κύριος Durando να παρέμβει στα εσωτερικά του κάθε Υπουργείου του Schoolnet". Όχι βέβαια, μόνο να τρώει και να χαριεντίζεται με τους υπουργούς σε εκδηλώσεις promotion ΕΣΠΑ μπορεί (δεν θα βάλω hyperlinks όπως εξηγώ παρακάτω, ψάξτε μόνοι σας να τα βρείτε αυτά που γράφω. Ή ψάξτε στις παλιότερες αναρτήσεις μου, όπως επίσης εξηγώ παρακάτω). Αλλά θα μου πείτε, γιατί μόνη σου; Σύλλογο δεν έχετε οι καθηγητές Πληροφορικής; Τι έκανε; Αααα, "πύρινος" ο λόγος του προέδρου: petition τύπου Avaaz και χειρότερα, και ούτε καν ένα λάικ στο δικό μου αγώνα. Τον επόμενο χρόνο που είχαμε δημοτικές εκλογές καταλάβαμε τελικά γιατί μας πούλησε. Τι έκανε λοιπόν ο κλάδος μας, για να τον "τιμωρήσει"; Μα φυσικά τον ξαναψήφισε πρόεδρο της ΠΕΚΑΠ για ακόμα 4 συναπτά έτη.
Τι θέλουν λοιπόν οι Ευρωπαίοι; Δεν θέλουν το καλό μας; Και βέβαια το θέλουν, αλλά όχι όπως το φανταζόμαστε εμείς, με επιστήμονες, καλλιέργεια, έρευνα ανάπτυξη και άλλα τέτοια ωραία. Φτηνά εργατικά χέρια για την αποικία τους θέλουν. Και όσο εμείς που μείναμε εδώ στη χώρα που αγαπάμε, συνεχίζουμε να σφαζόμαστε μεταξύ μας για την αναβάθμιση των ΕΠΑΛ/γραμμη παραγωγής εργατών των 400 Ευρώ (και πολλά λέω, γιατί η Ξαφά αλλιώς μας φαντασιώνεται από το 2012 κιόλας), με τους μεν (ΓΕΛ) να λένε ότι ξεφτιλίζονται οι πανεπιστημιακές σχολές με τις βάσεις των 700 μονάδων, και τους δε (ΕΠΑΛ) να λένε ότι γίναμε Ευρώπη επιτέλους γιατί έπασχε η τεχνική εκπαίδευση στη χώρα μας... οι αποπάνω γελάνε με τα χάλια μας.
Και τι να κάνουμε, θα μου πείτε αγαπητοί συνάδελφοι. Ξέρω γω... θα ήθελα να έβλεπα μια μάζα συναδέλφων να κάνει αυτά που έκανα εγώ τα τελευταία πέντε χρόνια. Δεν το λέω για να ευλογήσω τα γένια μου, τι κατάφερα άλλωστε, μόνη και γραφική να γράφω, να ξεσκεπάζω αθλιότητες απαράδεκτες που προσβάλουν κατάφωρα τη νοημοσύνη "μορφωμένων" ανθρώπων, να στέλνω στο Υπουργείο για πρωτόκολλο, να μου το δίνουν μετά από 5 οχλήσεις και να μην απαντούν ποτέ... να δέχομαι "φιλικές προειδοποιήσεις" ή "απειλές" (ακόμα δεν κατάλαβα τι από τα δυο είχε σκοπό μια συνάδελφος που άφησε μια φορά ένα σχόλιο και μετά εξαφανίστηκε) Βαριέμαι πραγματικά να καταγράψω και πάλι πόσο έχω ασχοληθεί... όποιος θέλει πάντως μπορεί να κοιτάξει εδώ στο μπλογκ κάτω από την ετικέτα "Εκπαίδευση". "Τι κατάφερες λοιπόν", θα με ρωτήσουν οι συνάδελφοι. Ξέρω γω, δεν έμεινα σε συζητήσεις καφενείου στο Facebook. Αυτό μόνο. Βγήκα ανοιχτά, δημόσια και ενυπόγραφα να δηλώσω ότι έχω καταλάβει πως παίζουν με τη νοημοσύνη μου. Άκουσα και πολλά μπράβο για το θάρρος μου... να τα βράσω. Τα μπράβο είναι εύκολα. Με το μπράβο και τη σύγχρονη μετάλλαξή του το like δεν γίνεται αγώνας. Οπότε ας δεχτούμε ό,τι μας σερβίρουν, με οποιον τρόπο αποφασίσουν να το στολίσουν, και ας κάτσουμε στην άκρη μας γιατί για αγώνες δεν είμαστε (πάλι βάζω τον εαυτό μου μέσα, αν και εδώ δεν θα έπρεπε. Από συναδελφική αλληλεγγύη είπαμε).
Δώδεκα χρόνια μετράω στη δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση, και πλέον λέω "φτάνει". Τέρμα τα πρότζεκτ, τέρμα οι δημοσιεύσεις, τέρμα οι παρουσιάσεις με τους μαθητές μου σε συνέδρια... και να ήθελα, το κατάργησαν το μάθημα της Ερευνητικής Εργασίας στα Εσπερινά Λύκεια. Φέτος κατάργησαν και το "Εισαγωγή στις Αρχές της Επιστήμης των Υπολογιστών". Ούτε φύλλο δεν κουνήθηκε, και μείον τρεις ώρες εγώ στο ωράριο μέσα σε δυο χρονάκια. Από το 2020-21 που το Εσπερινό Λύκειο θα έχει μόνο 3 τάξεις και όχι 4 (φέτος και του χρόνου διατηρούνται οι 4 λόγω μεταβατικής φάσης) βάλτε κάτω να δείτε πόσα κεφάλια έχουν εξοικονομήσει... εν τω μεταξύ κανείς δεν μας εξήγησε πώς γίνεται οι φετινοί σπουδαστές του τριετούς Εσπερινού Λυκείου να παρακολουθούν το ίδιο ακριβώς πρόγραμμα σπουδών με τους τετραετούς πέρυσι (για όσους δεν γνωρίζουν πριν το 2018-19 η Α Λυκείου του Ημερήσιου αντιστοιχούσε στην Α και Β Λυκείου του Εσπερινού). Επίσης, το Υπουργείο έκανε ένα ωραιότατο δώρο σε όσους μαθητές είχαν διακόψει τις σπουδές τους στην Α Εσπερινού: τους έβαλε κατευθείαν στη Β του τριετούς. Ποιος θα ασχοληθεί σου λέει... εμείς ως οφείλαμε ενημερώσαμε τέσσερις μαθητές μας να έρθουν να συνεχίσουν και να εκμεταλλευτούν το δώρο τώρα που γυρίζει, γιατί του χρόνου ποτέ δεν ξέρεις... αν και το τριετές ήρθε για να μείνει, ανεξαρτήτως κυβέρνησης. Διότι όπως έγραψα κόβει κεφάλια. Μην ψάχνετε λοιπόν να βρείτε παιδαγωγικές αξίες στις αποφάσεις του Υπουργείου Παιδείας. Κόψιμο κεφαλιών να ψάχνετε. Α ναι, μην ξεχάσω, υπάρχει και το ΙΕΠ που φροντίζει να στολίσει παιδαγωγικά τους αποκεφαλισμούς για να τους χωνέψουν οι ιθαγενείς.
Έτσι λοιπόν θα γίνω κι εγώ "διεκπεραιωτική" για όσα χρόνια μου μένουν. Δεν είναι επιλογή μου, είναι αυτοπροστασία. Και τα πράγματα όσο περνάει ο καιρός χειρότερα θα γίνονται, και η αγωνία μου είναι για τη μικρή μου κόρη που προχωράει τάξη τάξη σε ένα σύστημα που είναι κάθε χρόνο και χειρότερο... να την πάρω να φύγω από τη χώρα; Σάμπως θα είναι καλύτερα εκεί που θα πάω; Δεν ξέρω... η μεγάλη έχει ήδη φύγει, και δε βλέπω να επιστρέφει.
Με μια διαφορά όμως: Το ότι γίνομαι διεκπεραιωτική στη δουλειά μου δεν σημαίνει ότι κάνω το ίδιο στο μυαλό και στη ζωή μου. Στα 12 χρόνια στην εκπαίδευση, ένα πράγμα κρατάω: ξεκίνησα να γράφω στη Βικιπαίδεια μαζί με τους μαθητές μου. Πλέον συνεχίζω μόνη μου, και αλλάζω αντικείμενο, σε άλλο με την ίδια και μεγαλύτερη διαχρονική αξία για τον άνθρωπο: την υγεία. Να σπουδάσω ιατρική είναι αργά, όμως μαθαίνω Medical Neuroscience και εμπλουτίζω παράλληλα το ελληνικό περιεχόμενο στα εγχειρήματα Wikimedia. Τον Ιούλιο πήρα υποτροφία και παρουσίασα τη δουλειά μου στο διεθνές συνέδριο Wikimania στη Νότια Αφρική, την Κυριακή με υποτροφία παρουσιάζω στο CEE (Wikimedia Central Eastern Europe) στην Ουκρανία και με θέμα την προστασία των ευάλωτων μελών της κοινωνίας μας, και έπονται κι άλλα. Να αγωνίζομαι δε σταματώ, γιατί θα είναι σαν να πέθανα. Απλά άλλαξα χώρο.
Τέλος, είναι η πρώτη ίσως φορά που δεν βάζω επισημάνσεις bold, μεγάλα γράμματα, hyperlinks κλπ. Κι αυτά τα βαρέθηκα. Όποιος θέλει μπορεί να διασταυρώσει μόνος του αυτά που γράφω, π.χ. αυτό με την Ξαφά, που μου έχει μείνει ως απύθμενα σκληρή κουβέντα για Ελληνίδα (του ΔΝΤ είναι βέβαια, τι περίμενα, αισθήματα; Το κακό είναι ότι δικαιώθηκε, σε μόλις 6 χρόνια). Τον χρόνο μου τον διαθέτω για τεκμηρίωση πλέον μόνο εκεί που πιάνει πραγματικά τόπο. Α, μόνο αυτό και αυτό θα βάλω εδώ, έτσι για να γελάσουν, όσοι καταλάβουν :D
Καλό μας κουράγιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου