Είχα ξεκινήσει με πρόλογο αλλά είδα ότι πλατειάζω, οπότε τον βάζω με μικρά γράμματα στο τέλος για όποιον ενδιαφέρεται και μπαίνω στο ζουμί.
Ξεκινώ με την ετικέτα "κοινωνία".
Αστυνομία
Ένας "καλός γείτονας" έστειλε στην πόρτα του σπιτιού μου δυο φορές την αστυνομία μέσα σε λίγες μέρες, το καλοκαίρι του 2016. Τη δεύτερη φορά ήρθαν τσαμπουκαλεμένα τα όργανα. Μισή ώρα μετά από αυτήν εδώ την ανάρτηση με πήρε τηλέφωνο ο διοικητής της Αστυνομίας για να μου ζητήσει συγγνώμη. Ως ανθρωπίνως όφειλα, έγραψα μια δεύτερη ανάρτηση για να τον ευχαριστήσω.
Τράπεζες
Στέλνω επιστολή διαμαρτυρίας στη φόρμα επικοινωνίας της Alphabank για την αντιμετώπισή τους απέναντι σε άτομο με 85% αναπηρία, προειδοποιώντας ότι θα δημοσιεύσω την επιστολή σε 24 ώρες αν δεν έχω απάντηση. Περιμένω τελικά ένα μήνα. Με το που γίνεται δημόσια η επιστολή, με παίρνει προσωπικά ο διευθυντής του τοπικού καταστήματος να μου ζητήσει συγγνώμη και να με εξυπηρετήσει (ως ανθρωπίνως όφειλα, το σημείωσα στην ανάρτηση... γιατί πρέπει να είμαστε ΔΙΚΑΙΟΙ ακόμα και απέναντι σε αστυνομία και τράπεζες). Να σημειώσω εδώ ότι η δημόσια καταγραφή της εμπειρίας μου βοήθησε συνάνθρωπό μου από άλλο μέρος της Ελλάδας: βρήκε σε αναζήτηση την ανάρτηση και επικοινώνησε μαζί μου για να μάθει περισσότερα. Φυσικά της έδωσα όλες τις πληροφορίες που είχα... γιατί έτσι κάνουν οι συνάνθρωποι.
Δημόσια έργα
Έγραψα αυτήν εδώ την ανάρτηση για να καταγγείλω την επικινδυνότητα τών έργων ανάπλασης της κεντρικής πλατείας Αργοστολίου. Αναδημοσιεύτηκε στα τοπικά ΜΜΕ, ζητήθηκε απάντηση από τους εκπροσωπους του Δήμου Κεφαλονιάς (οι οποίοι με κατηγόρησαν για μικροπολιτικά συμφέροντα, τόσο μυαλό έχουν), απάντησα εκ νέου. Λίγες μέρες μετά οι παγίδες είχαν διορθωθεί και τα ατυχήματα αποφεύχθηκαν.
Γιατροί
Μετά από την αποστολή αυτής εδώ της ανάρτησης στη φόρμα επικοινωνίας του Ασκληπιείου Βούλας, με πήραν από το Γραφείο του Πολίτη με μελιστάλακτη ευγένεια και μου έλυσαν όλα τα προβλήματα συνεννόησης που είχα νωρίτερα.
Άτομα με Ψυχοκοινωνικά προβλήματα/ΑμΕΑ
Παραπέμπω εδώ τους αναγνώστες στην ετικέτα "Καφενείο της Καμπάνας" επειδή είναι πολλά για να αναπτύξω σε μια παράγραφο. Σημασία έχει ότι την υπόθεση την έφτασα στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου*. Λύση δεν δόθηκε γιατί λείπει η πολιτική βούληση από το Δήμο Κεφαλονιάς, και αυτό είναι όντως πέρα από τις δυνάμεις μου... αν υπήρχαν κι άλλοι που να ασχολούνται ακόμα πέντε χρόνια μετά το ιστορικό έγκλημα της παρούσας διοίκησης του Δήμου, ίσως να ένιωθαν στο πετσί τους μια κοινωνική πίεση να αποκατασταθεί το τεράστιο λάθος. Όμως δυστυχώς δεν υπάρχει: οι Κεφαλονίτες ως επί το πλείστον (με εξαιρέσεις πάντα!) νοιάζονται πολύ περισσότερο για το τουριστικό χρήμα που θα μπει στις τσέπες τους, παρά για τους ψυχικά ασθενείς και άπορους του τόπου τους.
Οικογένεια του φιλικού μου κύκλου αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας. Έγραψα αυτήν εδώ την ανάρτηση με εφόδια την ενσυναίσθησή μου και την εξοικείωσή μου στις ΤΠΕ, και κατάφερα να συγκεντρώσω 2000 Ευρώ. Τα χρήματα έπιασαν τόπο στο να καλύψουν βασικές ανάγκες όσο δυο μέλη της οικογένειας πέρασαν μεγάλο χρονικό διάστημα στα νοσοκομεία, και το θέμα υγείας που αντιμετώπιζαν έχει πλέον σχεδόν λυθεί.
Επιτροπές ΚΕΠΑ του ΙΚΑ
Όταν βγήκα κλαίγοντας από την επιτροπή πιστοποίησης αναπηρίας της αδελφής μου επειδή μου φέρθηκαν με απάνθρωπο τρόπο, δεν απελπίστηκα: έκατσα επιτόπου και κατέγραψα τα γεγονότα σ'αυτήν εδώ την ανάρτηση και στη συνέχεια την έστειλα ΠΑΝΤΟΥ. Το αποτέλεσμα ήταν να της δοθεί 85% αναπηρία εφ'ορου ζωής (τραγικά αληθινό και μακάρι να μην ήταν έτσι και να είχα στη ζωή μου την προσωπικότητα της αδελφής μου, που πήγαν να μου το παίξουν είρωνες ότι και καλά τους παρουσίαζα περίπτωση-μαϊμού επειδή έτσι τους έχουν πει, να κόβουν αναπηρίες) Η "έκπληξη" ακολούθησε λίγους μήνες μετά όταν έλαβα επιστολή από το Γραφείο Διευθύντριας της Δ/νσης Αναπηρίας Ι.Ε. / Γενική Διεύθυνση Ασφ/κών Υπηρεσιών, με την οποία δεν ζητούσαν συγγνώμη (αλοίμονο, να πέσουν τόσο χαμηλά!), αλλά μου έλεγαν ότι "είναι στη διάθεσή μου για ό,τι άλλο χρειαστώ μπλα μπλα".
Ταξίδια
Με τη βοήθεια αυτής εδώ της ανάρτησης κέρδισα την αναβάθμιση σε Silver, που αρχικώς προσπάθησε να μου στερήσει η Aegean. Με το που έστειλα στη φόρμα επικοινωνίας το λινκ, μέσα σε μια ώρα μου ήρθε μέιλ "καλωσορίσατε στη βαθμίδα Silver". (Δεν το σταμάτησα όμως εκεί και συνέχισα να γράφω για τις αθλιότητες των άλλων αεροπορικών που προσπαθεί να τις περάσει και σε μας. Εδώ μπορώ μόνο να ελπίζω ότι τις έλαβαν υπόψη τους)
Τηλεπικοινωνίες
Επί ένα μήνα είχα προβλήματα με τη σύνδεσή μου στη WIND κατόπιν μεταφοράς από το δίκτυο του ΟΤΕ. Με το που έστειλα στη φόρμα επικονιωνίας αυτήν εδώ την ανάρτηση, λύθηκαν ως δια μαγείας. Δεν το άφησε όμως εκεί, γιατί δυστυχώς η αλητεία δεν σταματά εκεί: και ο ΟΤΕ δεν είναι καλύτερος (μην πω, χειρότερος είναι). Άρα ζητώ ηχογραφημένες κλήσεις εδώ, και καταγγέλω και τις δυο εταιρίες στην ΕΕΤΤ μέσω αυτής της ανάρτησης. Με άφθονο χιούμορ, γιατί αλλιώς δεν τη βγάζουμε μ'αυτά που ζούμε...
---------------------------------------------------------------------------------
Και έχει πάει 5 το πρωί, και έχω καλύψει μία μόνο από τις ετικέτες του agrypnocoma. Ενενήντα συνολικά αναρτήσεις, σε πέντε ενεργά χρόνια. Ελπίζω να κατάλαβαν οι αναγνώστες ότι ήταν μια συμαρπαστική πορεία... που φυσικά δεν έχω σκοπό να τη σταματήσω. Την επόμενη φορά θα αναπτύξω την ετικέτα "εκπαίδευση". Εδώ κι αν έχει ενδιαφέρον... γιατί ο μόνος φορέας σε όλα τα χρόνια που ασχολιέμαι "με τα κοινά" που δεν μου έχει απευθύνει ΠΟΤΕ το λόγο, είτε για να με συγχαρεί (ανάγκη που το είχα δηλαδή, αλλά έχω κερδίσει εθνικές και διεθνείς διακρίσεις για το έργο μου) είτε για να απαντήσει στις καταγγελίες μου... είναι το Υπουργείο Παιδείας. Ούτε αριθμό πρωτοκόλλου δεν μου δίνουν, παρά μια φορά μόνο μετά από ένα μήνα οχλήσεων (άλλη δουλειά δεν είχα). Και πρωτόκολλο να πάρω, απάντηση ΔΕΝ θα πάρω. Αυτά από το φορέα-εργοδότη μου. Δηλαδή ο Νόαμ Τσόμσκι ακόμα κι αν τον επικρίνω δε διστάζει να απαντάει πάντα στα e-mail μου... το Υπουργείο Παιδείας όμως με θεωρεί ασήμαντη έως αόρατη. Το μόνο που έχω λάβει μια και μόνο φορά είναι φιλική προειδοποίηση ή απειλή μέσω σχολίου σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης όπου μοιράστηκα ανάρτησή μου (ποτέ δεν κατάλαβα αν ήταν φιλικό ή απειλητικό το ύφος της σχολιάστριας γιατί εξαφανίστηκε όταν ζήτησα διευκρινίσεις). Τα συμπεράσματα δικά σας... εγώ λέω "τέτοιες απαξιώσεις σαν του Υπουργείου μόνο να έχω στη ζωή μου".
Τέλος, η απάντησή μου σε όσους μου επιτίθενται, μου προσάπτουν διάφορα και μου δυσκολεύουν τη ζωή με την αρνητικότητά τους, την ανικανότητά τους και την έλλειψη θάρρους και ειλικρίνειας και καλής ψυχής: το τατουάζ μου
 |
| Πετάξτε μου πέτρες: θα χτίσω παλάτια |
(ετοιμάζομαι και για δεύτερο, γιατί μου το είπαν οι φίλοι μου: άπαξ και ξεκινήσεις, ένα δεν είναι ποτέ αρκετό... εμπνευσμένο λοιπόν το επόμενο από ένα δύσκολο 2018. Μόνο μη συνεχίσει έτσι η ζωή μου γιατί δεν θέλω να καταντήσω σαν τους μάγειρες με τα "μανίκια" τους :D )
*αναζητώντας το σύνδεσμο της αναφοράς για να τον ενσωματώσω στο κείμενο, διαπιστώνω ότι μετά από ΟΛΑ τα στοιχεία που έστειλα στην επιτροπή, όλη την έντυπη και ηλεκτρονική αλληλογραφία, ακόμα και τηλέφωνο με πήραν για να βεβαιωθούν ότι θέλω να μείνει ανοικτή... βλέπω λοιπόν ότι η κατάσταση είναι "κλειστή" και δεν υπάρχουν πρακτικά!!! Δεν έλαβα καμία απολύτως ενημέρωση ότι την έκλεισαν την υπόθεση, και με βάση ποιο σκεπτικό!!! Αυτό φυσικά σημαίνει ότι εκτός από ΟΛΕΣ τις άλλες δουλειές που έχω τη Δευτέρα, πρέπει να στείλω μέιλ, ταχυδρομική επιστολή και να πάρω τηλέφωνο στις Βρυξέλλες. "Ωχ ου η καημένη" πώς έμπλεξα έτσι με την "αγαπητή" Ευρωπαϊκή Ένωση της "δικαιοσύνης και της αλληεγγύης και της προστασίας των ΑμΕΑ"!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
Πρόλογος σε σμίκρυνση (αν βαριέστε, μην το διαβάζετε, δεν χάνετε κάτι σημαντικό :-P )
Δεν υπάρχει κάτι ήρεμο στο blogging. Αν ζούσαμε σε έναν κόσμο ιδανικά πλασμένο, δεν θα υπήρχε λόγος να υπάρχουμε. Ποιοί; Εμείς οι "bloggers". Χαζοαμερικανιά ως τίτλος, αλλά πώς αλλιώς να το πω; Ιστολογιστές, κατά την ελληνική απόδοση "ιστολόγιο" του Web + log = blog; Θα προτιμούσα να ονομαζόμαστε απλά "σκεπτόμενοι ενεργοί πολίτες που σεβόμαστε το συνάνθρωπό μας, το χρόνο μας και τη νοημοσύνη μας", ή κάτι παρόμοιο... γιατί όσοι φέρουν τα χαρακτηριστικά αυτά, στην εποχή που ζούμε, δεν ασχολούνται μόνο με το τομάρι τους, ούτε αναλώνονται σε συζητήσεις καφενείου στα διάφορα σόσιαλ μίντια, ενώ παράλληλα δεν είναι κορόιδα και το αποδεικνύουν. Ανοικτά και δημόσια, ώστε η εμπειρία τους να αποτελέσει παρακαταθήκη για άλλους που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα, και έμπνευση για όσους θελήσουν να καταθέσουν τη δική τους εμπειρία σε άλλο πρόβλημα, ώστε να πάμε μπροστά όλοι μαζί για έναν καλύτερο κόσμο. Στην εποχή του Web 2.0 που έχει ήδη εξελιχθεί σε 3.0 και πλησιάζει την X.0, ΟΛΟΙ όσοι έχουν σύνδεση με το Ίντερνετ έχουν στη διάθεσή τους τα απαραίτητα εργαλεία. ΟΛΟΙ έχουν έστω και μισή ώρα την ημέρα ελεύθερη να ασχοληθούν "με τα κοινά". Γιατί λοιπόν δεν ασχολούνται περισσότεροι με το blogging; Η δική μου άποψη είναι "επειδή βαριούνται, ή/και φοβούνται". Οπότε ποια ταμπέλα μένει για μας που ακούμε συνέχεια την ίδια ατάκα "Θα πας κόντρα στο σύστημα, ωχ ου καημένε, δεν αλλάζουν αυτά, χαλάρωσε και πιες μια φραπεδιά" (no offense στο λατρεμένο φραπέ). Α μπράβο. ΓΡΑΦΙΚΟΙ. Ναι, είμαστε οι γραφικοί της υπόθεσης.
Έτσι φτάνω στον τίτλο της ανάρτησης. Καταρχάς να μοιραστώ το καλύτερο κομπλιμέντο που μου έχουν κάνει για το μπλογκ μου, πριν μερικά χρόνια: μια φίλη μου είπε "καλά, πρώτα απ'όλα δεν μπορεί να καταλάβει κανείς αν πρόκειται για άντρα ή γυναίκα. Πάς από κοινωνικά θέματα, σε ιατρικά, στη μαγειρική, στα μαστορέματα με πλυντήρια.!". Αυτό ακριβώς: τα προβλήματα που αντιμετωπίζω στην καθημερινότητά μου, τα βάζω κάτω και τα λύνω. Ή προσπαθώ τουλάχιστον.
Λοιπόν είμαι γυναίκα, με "αντροκρατούμενες" σπουδές (ηλεκτρολόγος μηχανικός της Πολυτεχνικής Σχολής Πανεπιστημίου Πατρών). Το "theme" του blog μου είναι ένα από τα default του Blogger: όχι επειδή "δεν μπορώ να φτιάξω καλύτερο", όπως μου έγραψε κάποιος ανώνυμος μια φορά σε σχόλιο. Επειδή εγώ επιλέγω πού θα διαθέσω το χρόνο μου, και η επιλογή μου είναι "στην παραγωγή χρήσιμου περιεχομένου". Το σκοτεινό αυτό θέμα που έχω επιλέξει μου ταιριάζει μια χαρά. Διαφημίσεις όπως βλέπετε δεν υπάρχουν, κι ας με κατηγόρησε μια φορά ένας άλλος ανώνυμος σχολιαστής ότι "κάνω κοινοποιήσεις σε sites για να πετύχω περισσότερα hits". Ναι καλά. Αλλού αυτά. Ο τίτλος είναι όντως από ιατρικό περιστατικό: τόσο εγώ, όσο και η αδελφή μου έχουμε περάσει από κώμα και άγρυπνο κώμα. Εντατική από μέσα και από έξω, και οι δυο. Όσοι έχουν βιώσει τι σημαίνει ΜΕΘ - ειδικά να είσαι εσύ ΕΞΩ και ο δικός σου άνθρωπος μέσα (όταν είσαι εσύ μέσα δεν πολυχαμπαριάζεις τι συμβαίνει) - είναι σε θέση να καταλάβουν πώς γράφει πάνω μας και μας χαράζει για την υπόλοιπή μας ζωή... αρκεί βέβαια να έχει κανείς ανθρώπινα αντανακλαστικά και σεβασμό στη ζωή. Το μπλογκ αυτό λοιπόν το "'ανοιξα" αρχικώς για να κρατώ ημερολόγιο για την περιπέτεια υγείας της αδελφής μου... ωστόσο όταν διαπιστώσαμε ότι η βλάβη είναι μόνιμη και μη-αναστρέψιμη, δεν είχε ιδιαίτερο νόημα πια. Οπότε το "ιατρικό" Άγρυπνο Κώμα μετατράπηκε σε πολιτικοκοινωνικό. Ήρθε και η κρίση, το υλικό για οργισμενες αναρτήσεις άφθονο... το θέμα όμως είναι να μη μένεις στην οργή. Την αδρεναλίνη να τη μετουσιώνεις σε σκέψη και δράση για να λύσεις προβλήματα, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ρήξη με το κατεστημένο. Και εκεί είναι που κολλάει το Άγρυπνο Κώμα: δεν την θέλει ο κόσμος τη ρήξη. Νευριάζει και υποφέρει με τις αδικίες που υφίσταται, με το δούλεμα που τρώει από κάθε μεριά, αλλά θέλει και την ησυχία του. Οπότε, δεν είναι σε κώμα-κώμα, ακίνητος χωρίς κανένα σημάδι ζωής. Σε άγρυπνο - να κουνιέται κανένα δάχτυλο, κανένα πόδι που και που - είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου