Πώς λύσαμε το Μακεδονικό, με ούζο και rakia...

Μέσα Ιουλίου 2018, φτάνω στο Cape Town της Ν. Αφρικής για το ετήσιο μεγάλο συνέδριο των απανταχού Βικιπαιδιστών Wikimania 2018. Το τσιγάρο φυσικά απαγορεύεται σε όλους τους εσωτερικούς χώρους του ξενοδοχείου, οπότε όσοι είχαμε το κουσούρι βγαίναμε μπροστά στην είσοδο. Δεν άργησε να γίνει η σχετική δικτύωση, έτσι τη δεύτερη μέρα με προσκάλεσαν σε ένα μπαλκόνι έξω από το μπαρ, όπου επιτρεπόταν το κάπνισμα. Με το που κάθομαι στο τραπέζι και συστήνομαι ως Ελληνίδα, αρχίζει η ανάκριση:

- Για λέγε λοιπόν, τι γίνεται με το Μακεδονικό.
(στα αγγλικά όλα αυτά εννοείται) 
- Τι θέλετε να μάθετε;
- Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Μακεδόνας και μιλούσε Μακεδονικά.
(η παρέα αποτελείται από 3 Ιρανούς εκ των οποίων ο ένας έχει σπουδάσει Ιστορία, μια φιλόλογο από τα Σκόπια, ένα μηχανικό από Βουλγαρία που εργάζεται στην Τσεχία, δυο Ινδούς, μια Αφρικανή, έναν Αυστραλό και κάμποσους ακόμα Αμερικανούς και Δυτικοευρωπαίους)
- Τι θα πει Μακεδόνας και Μακεδονική γλώσσα;
- Μα φυσικά, το κράτος της Μακεδονίας που τώρα θα ονομάζεται Βόρεια Μακεδονία, και η γλώσσα τους.
- Στο κράτος που λέτε μιλάνε γλώσσα σλαβικής προέλευσης. Ο Μέγας Αλέξανδρος μιλούσε Ελληνικά.
- Μα πώς; Αφού ήταν από τη Μακεδονία.
- Και τι είναι Μακεδονία;
- Κράτος.
(όσοι ωρύεστε για τη σύνθετη ονομασία, λυπάμαι που θα σας ενημερώσω ότι η διεθνής κοινότητα σύσσωμη - BBC, CNN κλπ. συμπεριλαμβανομένων - Μακεδονία αποκαλεί το κράτος. Όσο και να χτυπιόσαστε ότι δεν σας αρέσει το Βόρεια ή οποιαδήποτε άλλη μορφή σύνθετης ονομασίας. Fact) 
- Η Μακεδονία είναι γεωγραφική περιοχή η οποία σήμερα μοιράζεται ανάμεσα σε τρία κράτη: ΠΓΔΜ, Ελλάδα, Βουλγαρία. Και στην Ελλάδα έχουμε Μακεδονία, μάλιστα έχουμε το μουσείο της Βεργίνας όπου είναι ο τάφος του Φιλίππου, του πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Έχω πάει δυο φορές, είναι από τα πιο ενδιαφέροντα μουσεία που έχω δει. Να πάτε.
- Ναι αλλά ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Μακεδόνας.
- Άντε πάλι... Ζάνα (η φίλη από Σκόπια) νιώθεις καμιά συγγένεια με το Μεγαλέξανδρο;
- 'Οχι.
- Με ποιο κομμάτι της ιστορίας της χώρας σου νιώθεις να ταυτίζεσαι;
- Με τα τελευταία 200 χρόνια.
- Ευχαριστώ πολύ! Εγώ πάλι είμαι Ελληνίδα, μιλάω ελληνικά, μπορώ να ταυτιστώ με την αρχαία ελληνική ιστορία, είναι μέρος της παράδοσης και της ιστορίας μου. Ε λοιπόν, όλες οι επιγραφές, τα σύμβολα κ.ο.κ. της Μακεδονίας ήταν ελληνικά.

Σιωπή.

- Να σας ρωτήσω κάτι... πάμε στην αρχαία Αθήνα. 5ος π.Χ. αιώνας, Περικλής, Παρθενώνας κλπ. Αμφισβητεί κανείς ότι όλα αυτά είναι ελληνικά;
- Όχι βέβαια!
- ΓΙΑΤΙ;

Σιωπή.

- Γιατί η Αθήνα είναι στο κέντρο της Ελλάδας. Δεν υπάρχουν ΣΥΝΟΡΑ τριγύρω!

Σιωπή.

- Για πείτε μου κάτι άλλο... σε ποια εποχή έδρασε ο Μέγας Αλέξανδρος;
- Hellenistic!
- Thank you very much! I rest my case. Now let's drink ouzo :)

Ανεβαίνω στο δωμάτιο και κατεβάζω ένα μπουκάλι ούζο, των 200 ml (φοβήθηκα βλακωδώς μη μου το κατασχέσουν επειδή περνούσα από Κατάρ καθοδόν για Νότια Αφρική). Δεκατέσσερα άτομα από κάθε γωνιά της γης, ίσα που πήραν μια γουλιά από το ούζο που ανοίξαμε στην υγειά του Ιρανού Μοχάμμαντ, ο οποίος είχε τα γενέθλιά του.

1 καραφάκι ούζο / 14...

 = σφηνάκια για όλους :)

Από κείνο το βράδυ και μετά, είχαμε άγραφο ραντεβού να τελειώνουμε τις βραδιές μας σε εκείνο το μπαλκονάκι. Συζητήσεις επιστημονικές, πολιτιστικές, πολιτικές, άφθονος χαβαλές (αρχηγοί οι Ιρανοί: αξιολάτρευτοι!!!) Ένα βράδυ η Ζάνα έφερε στο τραπέζι rakia... ετσι λένε τη ρακή στη χώρα της. Ήταν μεγάλο μπουκάλι, ήμασταν λιγότερα άτομα... Δυναμίτης! Στα 100 περίπου ml τα παράτησα. Πήγα όμως με τον ένα Ιρανό που άντεχε ακόμα στο μπαρ όπου ήδη έπιναν 5-6 Βικιπαιδιστές... σιγά μην άφηνα την ευκαιρία να δω πρώτο χέρι πώς είναι ένα μπαρ στη Νότιο Αφρική! Σαν τα δικά μας: σε πεζόδρομο, τραπεζάκια έξω αν και ήταν χειμώνας, παρέες έπιναν και γελούσαν και φώναζαν στις 2π.μ. Πιο οικείο περιβάλλον δεν γινόταν :)

Στη βιτρίνα του μπαρ μια χρήσιμη συμβουλή...

Και κάπως έτσι, μια παρέα φίλων από πέντε ηπείρους έλυσε ειρηνικά και αγαπημένα "ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ".

Σημαντική υποσημείωση:
Στην παρέα μου όπως καταλαβαίνετε δεν ήταν ο μέσος ούγκανος αντίστοιχος Χρυσαυγίτης της αλλοδαπής, ούτε κανένας κομπλεξικός που κοιτάει να καλύψει τα κενά της ψυχής και της ζωής του με "πατριωτικές" ιαχές. Ήταν άνθρωποι που ΕΝΑ πράγμα τους ενώνει: η αγάπη τους για τη ΓΝΩΣΗ. Η γνώση λοιπόν, δεν είναι κάτι που έρχεται με θεία επιφοίτηση, ούτε είναι κάτι που κληρονομείται "έτσι". Η γνώση θέλει μελέτη, κόπο, έρευνα, διασταύρωση, τεκμηρίωση, ουδετερότητα. Επίσης, ο άνθρωπος που αγαπάει τη γνώση δεν έχει προκαταλήψεις: οι διακρίσεις με βάση το έθνος, τη γλώσσα, το χρώμα του δέρματος, τη θρησκεία, το σεξουαλικό προσανατολισμό κ.ο.κ. απλά ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΟΡΟΥΝ. Μαζί με τους ανθρώπους αυτούς λοιπόν, στον ελεύθερο χρόνο μας χτίζουμε το μεγαλύτερο ανοικτό και ελεύθερο εγχείρημα γνώσης στον κόσμο, που είναι η Wikipedia. Ποιος όμως θα αφιερώσει τον ελεύθερο χρόνο του στη γνώση; Μια χούφτα τρελοί σαν και μας... δεν είναι τυχαίο που η μεγάλη ετήσια συνάντησή μας, που αλλάζει ήπειρο κάθε χρόνο, ονομάζεται Wikimania. Σε κάποιους δημιουργεί αμηχανία το συνθετικό "μανία":  εμείς το αγαπάμε.

Όταν λοιπόν έγραφα πριν λίγους μήνες εν μέσω συλλαλητηρίων για το "ποιος είναι ο εχθρός", και ότι δεν θα κάνω εχθρό μου το Σκοπιανό που έχει τις ίδιες ανθρώπινες αρχές και αξίες με μένα... ΑΥΤΟ εννοούσα. Και στην επόμενη συνάντησή μας - το CEE meeting 2018 στο Lviv της Ουκρανίας - μετά τις εργασίες και συνεργασίες  του συνεδρίου, θα απολαύσω μαζί με τη φίλη μου τη Ζάνα και το φίλο μου τον Άσεν και τους υπόλοιπους εκπροσώπους των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης... ούζο και ρακία :)

(Μόνο που αυτή τη φορά θα φροντίσω το μπουκάλι να είναι μεγάλο!)