Αποκαταστάθηκε η βλάβη μέσω γνωστού. Και τώρα τι κάνω;

Όπως ακριβώς το είχα προβλέψει. Ο ΟΤΕ λοιπόν για να λυγίσει και να αποκαταστήσει τη βλάβη, χρειαζόταν τη μεσολάβηση "κονέ". Τα νεύρα μου δεν περιγράφονται. Η θλίψη μου δεν περιγράφεται. Τα γεγονότα: την Κυριακή (Κυριακή τονίζω!) το μεσημέρι βλέπω κλήση στο κινητό μου από το σταθερό του πατρικού μου. Είχε αποκατασταθεί η βλάβη. ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΑ. Μια βδομάδα πάλευα να "πιάσω" τον ΟΤΕ στο καθήκον, στο φιλότιμο, στην ανθρώπινη ανάγκη... όλα στο βρόντο. Μια μεσολάβηση ξάδελφου του πατέρα μου στον υπεύθυνο του τεχνικού τομέα του υποκαταστήματος Αργ/λίου, και η δουλειά έγινε. Η μάνα μου: "παιδάκι μου, σε παρακαλώ μην κάνεις τίποτα. Μην εκθέσεις τον Γ., μας είπε να μην πειράξουμε τον φίλο του τον Μ. που έδωσε εντολή για τη βλάβη. Και έχεις οικογένεια, έχεις παιδιά. Δεν ξέρεις τι κακό μπορούν να σου κάνουν αν τους κυνηγήσεις." Όμως ο Μ., ο φίλος του Γ., είναι ο ίδιος κύριος που πριν από ακριβώς μια βδομάδα μου είπε στα μούτρα μου ενοχλημένος και με περισσή αλαζονεία ότι "έτσι είναι, αφού είσαι στη Wind δεν μπορώ να σε εξυπηρετήσω και σου εύχομαι να μην πάθεις ποτέ βλάβη γιατί δεν θα βρεις άκρη". ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΨΕΜΑΤΑ. ΜΕ ΕΙΡΩΝΕΥΤΗΚΕ. ΜΕ ΠΕΡΑΣΕ ΓΙΑ ΗΛΙΘΙΑ. Και τώρα είμαι υποχρεωμένη - με βάση το "σύστημα" πάντα - όχι μόνο να μη διαμαρτυρηθώ, αλλά να είμαι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΣΤΟΝ Γ. ΚΑΙ ΣΤΟΝ Μ. ΠΟΥ ΕΛΥΣΑΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ. Γιατί θα μπορούσε ακόμα και τώρα να μη λειτουργεί το τηλέφωνο, ενώ τώρα λειτουργεί, κι ας πέρασαν 10 μέρες κι ας γράψαμε 100Ε σε κινητά. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΑΝΕΧΤΗΚΑΜΕ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΓΑΜΗΣΕ, ΩΣ ΑΤΟΜΑ, ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΩΣ ΕΘΝΟΣ. Αυτό είναι το σύστημα που θα με αναγκάσει να παρατήσω τη χώρα και να ρίξω μαύρη πέτρα πίσω μου, να γυρίσω από κει που ήρθα. Αύριο πρωί-πρωί πάω να καταθέσω στην Καναδική πρεσβεία αιτήσεις για να πάρουν τα δυο μου παιδιά την Καναδική μου υπηκοότητα. Περίπου 6 μήνες - 1 χρόνο θα πάρει η διαδικασία επεξεργασίας των αιτήσεων. Μέσα στο διάστημα αυτό θα έχουν κριθεί πολλά για την "τύχη" της χώρας, της Ευρώπης και ίσως και του κόσμου ολόκληρου. Το μόνο που ξέρω είναι ένα: ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΥΤΟ, ΑΝ ΔΕΝ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΑΠΟΣΤΗΜΑ ΜΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΕΤΑΞΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ ΜΑΣ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΩΣ. Κι εγώ στο σκοτάδι δεν θέλω να ζήσω. Περιμένω ιδέες για το πώς να διαχειριστώ το θέμα ΟΤΕ. Είχα πει ότι θα πάω να κάνω αίτηση παραπόνων, πολύ φοβάμαι ότι θα καταλήξει στον κάλαθο των αχρήστων. Σκέφτηκα κάτι πιο αποτελεσματικό, που κολλάει με το σύνθημα "think globally, act locally". Θα δράσω τοπικά. Ευτυχώς υπάρχει και το Internet, για να φύγει το θέμα πιο έξω...