Κακοήθειες; (απάντηση στον εκπρόσωπο του Δήμου Κεφαλονιάς)

Με χαρά διαπίστωσα πριν λίγες μέρες ότι ο Δήμος Κεφαλονιάς αποφάσισε να αφήσει στην άκρη την τακτική απαξίωσης προς τους δημότες του και ασχολήθηκε επιτέλους με την αναφορά που έχω θέσει υπόψη των αρμοδίων επισήμως εδώ και σχεδόν ένα χρόνο. Η απάντηση ήρθε μέσω του portal "Κεφαλονίτικα Νέα" και εκ μέρους του Δήμου μίλησε ο αρμόδιος αντιδήμαρχος κ. Ε. Κεκάτος. Και ως είθισται στις απαντήσεις αρμοδίων, η δήλωσή του βρίθει από χαρακτηρισμούς και ανακρίβειες που δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστες. Στη συνέχεια θα παραθέσω αποσπάσματα των λεγομένων του όπως ακριβώς δημοσιεύτηκαν στο ρεπορτάζ της 23/11/2015 και τη δική μου απάντηση σε αυτά:

"Μιλήσαμε με τον αρμόδιο αντιδήμαρχο Ε. Κεκάτο και ζητήσαμε την δική του άποψη για τις καταγγελίες. Ο κ. Κεκάτος απάντησε ότι πρόκειται για κακοήθειες και ότι ο Δήμος έχει δείξει ιδιαίτερη ευαισθησία γι' αυτό το θέμα. Γι' αυτό, όχι μόνο δεν απολογείται για τις υποδομές των ΑμεΑ, αλλά είναι περήφανος γι' αυτές. Ανέφερε ως παράδειγμα ράμπες ΑμεΑ σε κεντρικούς δρόμους της πόλης..."

 Προφανώς ο κ. Κεκάτος έχει την εντύπωση ότι εγώ δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω με το χρόνο μου παρά να γράφω κακοήθειες. Ωστόσο, να δεχτώ ότι εγώ μπορεί να διακατέχομαι από κακία και έλλειψη ήθους και ως άνθρωπος τέτοιου χαρακτήρα κατέληξα να υποβάλω αναφορά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η διαφορά όμως είναι ότι μιλώ πάντα τεκμηριωμένα και εμπεριστατωμένα. Στην αναφορά μου παρέθεσα φωτογραφικά ντοκουμέντα που αποδεικνύουν ότι ένας κινητικά ανάπηρος δεν μπορεί να διασχίσει με ασφάλεια τη διαδρομή που ακολουθούν εκατοντάδες τουρίστες κάθε καλοκαίρι για να φτάσουν από το σταθμό ελλιμενισμού των κρουαζιερόπλοιων ("μπαστούνι") στην κεντρική πλατεία, διασχίζοντας το στολίδι της πόλης μας: τη Λεωφόρο Ριζοσπαστών. Αφήνοντας λοιπόν στην άκρη για λίγο τους δημότες, ας μου πουν οι αρμόδιοι του Δήμου για ποια ευαισθησία και ποια περηφάνεια ομιλούν όταν δεν σέβονται τους τουρίστες - για τους οποίους κατά τα άλλα "σκίζονται" οι αντιδήμαρχοι με ταξίδια στα πέρατα του κόσμου για την προώθηση της Κεφαλονιάς ως τουριστικό προϊόν - που είναι κινητικά ανάπηροι. Μου έχει τύχει να παρακολουθώ τουρίστα σε αναπηρικό αμαξίδιο καθώς περνούσε "ζιγκ-ζαγκ" από τη μια μεριά του δρόμου στην άλλη στην προσπάθειά του να εντοπίσει ράμπα για να φτάσει στην πλατεία. Όσο για τις ράμπες ΑμΕΑ σε κεντρικούς δρόμους της πόλης, περιμένω να δω φωτογραφίες που να αποδεικνύουν ότι οι διαδρομές που ακολουθούν οι κινητικά ανάπηροι συνδημότες μου μπορούν να πραγματοποιηθούν με ασφάλεια σε κατάλληλα διαμορφωμένα πεζοδρόμια, χωρίς να αναγκάζονται να κινούνται για μεγάλα διαστήματα στο ίδιο το οδόστρωμα. Με χαρά να ανακαλέσω τις καταγγελίες μου αν μου έχει διαφύγει κάτι τέτοιο. 

Αλλά επειδή "μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις," ακολουθούν φωτογραφικά ντοκουμέντα που μάλλον το αντίθετο πιστοποιούν... θα υπέθετε λοιπόν κανείς ότι η "ευαισθησία" του Δήμου για τα ΑμΕΑ θα φαινόταν με την πρώτη ματιά κοιτώντας απλά το Δημαρχιακό Μέγαρο! Εδώ λοιπόν μια γενική άποψη του Δημαρχείου (με ανορθόγραφη την πινακίδα, αλλά αυτό ας το αφήσουμε):
 
Όντως στην αριστερή πλευρά της κεντρικής εισόδου υπάρχει μια ράμπα... όμως από κει και πέρα τι γίνεται;






Σκαλιά στην κεντρική είσοδο... για να δούμε όμως, μήπως έχει γίνει πρόβλεψη σε κάποια από τις δυο πλαϊνές εισόδους ;

 Αριστερά της κεντρικής εισόδου,
σκαλί μπροστά και στο βάθος σκαλιά.

Δεξιά της κεντρικής εισόδου το ίδιο. Μη-προσβάσιμο το κτίριο του Δήμου Κεφαλ(λ)ονιάς για τους κινητικά ανάπηρους. 






"...ενώ για το Καφενείο της Καμπάνας είπε ότι η προηγούμενη διαχείριση είχε φορτώσει το Καφενείο με απίστευτα χρέη, ότι κόντεψε να χάσει το σπίτι του ένα ΑμεΑ που έγινε πρόεδρος του συνεταιρισμού (αναφέρεται στον κ. Καρλή)..."

 Δεν θα μπω στη διαδικασία να εξετάσω τα σφάλματα και τις παραλείψεις της προηγούμενης διαχείρισης: πολλά έχουν ακουστεί και αν κάποιος είναι αρμόδιος να αποφανθεί επισήμως, τεκμηριωμένα και με διαφάνεια για το ζήτημα αυτό ας το κάνει, είμαι βέβαιη πως πολλοί συνδημότες μου θα χαρούν να μάθουν επιτέλους όλη την αλήθεια. Αξίζει όμως να σταθώ σε ένα πράγμα: εσάς κ. Κεκάτε, ως αντιδήμαρχος του Δήμου Κεφαλονιάς με καθ'υλην αρμοδιότητες "Τουριστικός προγραμματισμός & προβολή (αυτοτελές Τμήμα Τουριστικής Ανάπτυξης), Πρόνοια, Κοινωνική Προστασία  Δημόσια Υγεία & Ισότητα των φύλων" σας τιμά να επικαλείστε τα λάθη άλλων ως δικαιολογία για το κλείσιμο ενός καφενείου που είχε κοινωνική αποστολή και που είχε γίνει γνωστό ως αξιοθέατο και στο διεθνή τύπο; ΠΟΥ η "Κοινωνική Προστασία" και ΠΟΥ η "τουριστική προβολή"; Μα, ακόμα και για λόγους διαφοροποίησής σας από τα σφάλματα της προηγούμενης διαχείρισης θα ήταν πιο ωφέλιμο για εσάς - και φυσικά για τους πρώην εργαζόμενους της Καμπάνας και την εικόνα της Κεφαλονιάς προς τα έξω - να προχωρούσατε με θάρρος στην εξυγίανση της επιχείρησης!

Θα αναρωτηθεί κανείς εδώ "μα πού θα βρουν οι άνθρωποι τα κονδύλια για να εξυγιάνουν μια υπερχρεωμένη δημοτική επιχείρηση;" Παραθέτω λοιπόν το τελευταίο κομμάτι της δήλωσης του κ. Κεκάτου:

 "Τέλος για το θέμα του Χριστουγεννιάτικου Χωριού απάντησε ότι δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την υπόθεση, και ότι δημιουργήθηκε για να βοηθήσει τις τοπικές επιχειρήσεις οι οποίες βιώνουν και αυτές την οικονομική κρίση".

Για να μην έχει καμία απολύτως σχέση με την υπόθεση κ. Κεκάτε θα πρέπει να αποδείξετε ότι δεν στοίχισε ούτε ένα Ευρώ στα ταμεία του Δήμου Κεφαλονιάς. Επειδή έχουν ακουστεί διάφορα για το κόστος κατασκευής των οικίσκων και άλλα παρεμφερή έξοδα, θα παρακαλούσα να κοινοποιήσει ο Δήμος επίσημα στοιχεία σχετικά με το κόστος δημιουργίας και λειτουργίας του Χριστουγεννιάτικου Χωριού. Άλλωστε πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και τα επιτελεία του Δήμου έχουν ήδη προχωρήσει στο στήσιμο του χωριού στην κεντρική πλατεία για δεύτερη χρονιά... είναι η ιδανική χρονική στιγμή για να ενημερώσετε το κοινό και να "βουλώσετε το στόμα" σε εκείνους που αδίκως σας κατηγορούν. Όσο για τη βοήθεια που προσφέρει στις τοπικές επιχειρήσεις για να αντεπεξέλθουν στην οικονομική κρίση, εξηγήστε μας τι φταίνε οι επιχειρήσεις που ΔΕΝ έχουν τη δυνατότητα να καταβάλουν το ενοίκιο του οικίσκου για το διάστημα των γιορτών, ούτε να απασχολούν προσωπικό και στο "χωριό", και στο κατάστημά τους. Τη στιγμή μάλιστα που η κεντρική αγορά βρίσκεται μόλις 150 μέτρα από την πλατεία. Εξηγήστε μας επίσης με ποια λογική κλείνετε για έναν ολόκληρο μήνα το μοναδικό ελεύθερο χώρο που υπάρχει στο κέντρο για περίπατο και παιχνίδι: μια περιήγηση στις αντίστοιχες ανά τον κόσμο Χριστουγεννιάτικες αγορές θα σας πείσει ότι το "Χριστουγεννιάτικο Χωριό" του Αργοστολίου αποτελεί παγκόσμια [αρνητική] πρωτοτυπία.

Αν λοιπόν όλα τα παραπάνω είναι "περήφανο δείγμα ευαισθησίας" του Δήμου Κεφαλονιάς απέναντι στα ΑμΕΑ, τότε ναι, είμαι κακοήθης. Ωστόσο, εγώ μπορεί να είμαι μια απλή μεμονωμένη περίπτωση που πήρε το θάρρος να εκφράσει τη γνώμη της. Ας μιλήσουν και άλλοι δημότες, ας πιστοποιήσουν οι τοπικές οργανώσεις για τα δικαιώματα των ΑμΕΑ ότι λειτουργείτε υποδειγματικά στον τομέα της κοινωνικής προστασίας και εγώ θα σωπάσω. 

"και ότι είναι έτοιμοι, εάν χρειαστεί, να απαντήσουν σε οποιαδήποτε ερώτηση οποιασδήποτε επιτροπής."

Χαίρομαι που είστε έτοιμοι. Μόνο που θα σας συμβούλευα να μην χαρακτηρίσετε ως "κακοήθειες" τα ίδια ακριβώς ερωτήματα όταν θα σας τα θέσει η επιτροπή της Ε.Ε. Αυτοί δεν "ξεπετιούνται" έτσι εύκολα, θα αναγκαστείτε να δώσετε τεκμηριωμένη και εμπεριστατωμένη απάντηση... για την οποία θα ενημερωθώ, μέσω... Βρυξελλών.

Προς Δήμο Κεφαλονιάς: Περιφρονείτε τα ΑμΕΑ και τους δημότες σας γενικώς; Λογοδοτήστε τώρα στους φίλους σας στο Ευρωκοινοβούλιο!

Την Παρασκευή το πρωί έλαβα την εξής επιστολή:

Ακολουθεί η μετάφραση:

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Ο Πρόεδρος

Επιτροπή Αναφορών

                                                                                   

Βρυξέλλες,

                                                            IS/npe[IPOL-COM-PETI D (2015)52102]

                                                            κ. Ασημίνα Θεοφιλάτου

                                                            Γερουλάνου 12

                                                            28100 Αργοστόλι, Κεφαλονιά

D 319259 13.11.2015                     ΕΛΛΑΔΑ

Θέμα: Αναφορά αρ. 2706/2014 (αρ. αναφοράς που θα σημειώνεται σε όλη την εφεξής αλληλογραφία)

Αγαπητή κα. Θεοφιλάτου,

Θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι η Επιτροπή Αναφορών εκτίμησε την αναφορά σας και αποφάσισε ότι τα θέματα τα οποία θίγετε είναι αποδεκτά σύμφωνα με τον Κανονισμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στο βαθμό που το θέμα εμπίπτει στη σφαίρα δραστηριοτήτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η επιτροπή ξεκίνησε την εξέταση της αναφοράς σας και αποφάσισε να ζητήσει από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τη διεξαγωγή προκαταρκτικής έρευνας των διαφόρων πτυχών του προβλήματος. Η επιτροπή θα συνεχίσει την εξέταση της αναφοράς σας μόλις γίνει η λήψη των απαραίτητων πληροφοριών.

Θα σας κρατώ στην πορεία ενήμερη για τυχόν περαιτέρω ενέργειες που θα γίνουν σε σχέση με την αναφορά σας.

Με εκτίμηση,

(υπογραφή)

Cecilia Wikström

Πρόεδρος

Επιτροπή Αναφορών

Για όσους δεν γνωρίζουν την υπόθεση, η αναφορά μου έχει θέμα το έλλειμμα αλληλεγγύης του Δήμου Κεφαλονιάς προς τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, με τεκμήρια τη σπατάλη χρημάτων για το περσινό "Χριστουγεννιάτικο Χωριό" (πριν κλείσει καν χρόνος από τους καταστροφικούς σεισμούς του 2014), το κλείσιμο του Καφενείου της Καμπάνας τον Ιούνιο 2013 (με περίσσεια υποκρισία, λίγες μέρες μετά πήγε κλιμάκιο του Δήμου στις Βρυξέλλες για ημερίδα υπό την αιγίδα του προέδρου του Ευρ. Κοινοβουλίου και με θέμα "Κεφαλονιά το νησί της Ειρήνης, της Αλληλεγγύης και του Διαλόγου" ) και την παντελή έλλειψη υποδομής για την εξυπηρέτηση ατόμων με κινητικές αναπηρίες στο Αργοστόλι (οι ράμπες για καροτσάκια παραμένουν "χαραγμένες" μόνο στα πεζοδρόμια εδώ και χρόνια). Έχω κάνει στο Δήμο γραπτά και Διαδικτυακά επανειλλημμένες εκκλήσεις για εξηγήσεις τα τελευταία δυο χρόνια. Ουδεμία απάντηση έχω λάβει (περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε εδώ).

Πλέον δεν χρειάζεται να απαντήσουν σε μια απλή πολίτη του Δήμου: όπως διαβάσατε πιο πάνω θα κληθούν να απαντήσουν στα ερωτήματα της προκαταρκτικής έρευνας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Στη συνέχεια θα λογοδοτήσουν στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ενώ η Επιτροπή θα με κρατά ενήμερη για τις εξελίξεις. 

Καλή τύχη σάς εύχομαι... όπως βλέπετε δεν είμαστε παθητικοί δέκτες της υποκρισίας και της απάθειάς σας. Θα τα ξαναπούμε μέσω Βρυξελλών.

Vevaiosi Prosvasis, ή αλλιώς: Πανελλήνιες Ιντερνάσιοναλ

 Το Σάββατο 30 Μαΐου 2015 δημοσίευσα αυτήν εδώ την ανάρτηση, η οποία αναδημοσιεύτηκε και σε αρκετά εκπαιδευτικά portals (δείτε εδώ τη σχετική αναζήτηση). Ήρθε λοιπόν τώρα η στιγμή να ασχοληθώ με τη διεθνή διάσταση των "περίφημων" Πανελληνίων "μας". Θα παραθέσω τα απαραίτητα δεδομένα σε μορφή "μελέτης περίπτωσης" (case study) ώστε ο κάθε νοήμων άνθρωπος να μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Και επειδή όπως στα έγκυρα επιστημονικά συγγράμματα η τεκμηρίωση είναι το Α και το Ω, τα επίσημα στοιχεία είναι διαθέσιμα σε όποιον επιθυμεί να επιβεβαιώσει ότι δεν τα έχω βγάλει από το μυαλό μου (δεν τα παραθέτω δημόσια επειδή πρόκειται φυσικά για προσωπικά δεδομένα).

Ξεκινάω με τη συνέντευξη του Γ.Γ. της Μαθηματικής Εταιρίας κ. Τυρλή στο 360pedia.  Απομαγνητοφωνώ τα επίμαχα σημεία (από το 2:49 έως 3:24 εδώ επειδή και εγώ όταν βλέπω εσωτερικό σύνδεσμο σε άρθρο διστάζω να το "πατήσω", για να εξοικονομήσω πολύτιμο χρόνο)

Η δημοσιογράφος ρωτά τον κ. Τυρλή αν είναι απαραίτητο να είναι τόσο ψηλό το επίπεδο των επιτυχόντων στα πανεπιστήμια, και αυτός απαντάει ότι "αυτό είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση που πρέπει να γίνει για το τι παιδεία θέλουμε και τι πανεπιστήμια θέλουμε. Η πραγματικότητα η διεθνής λέει ότι στις σχολές υψηλών απαιτήσεων, απαιτείται οι υποψήφιοι να έχουν πολύ υψηλές επιδόσεις. Δεν νομίζω ότι υπάρχει πανεπιστήμιο στον κόσμο ή χώρα στον κόσμο για τις σχολές υψηλού επιπέδου που δεν έχει πολύ αυστηρά κριτήρια, άρα αυτό είναι μια διεθνής πρακτική". 

Ο κ. Τυρλής έχει απόλυτο δίκιο για τις υψηλές απαιτήσεις των πανεπιστημίων σε διεθνές επίπεδο: μάλιστα, οι επιδόσεις ενός μαθητή στις δικές μας Πανελλήνιες αποτελούν πλήρως αναγνωρισμένα διαπιστευτήρια για την εισαγωγή των Ελλήνων υποψήφιων φοιτητών στις Πανεπιστημιακές Σχολές του Ηνωμένου Βασιλείου. Δεν χρειάζεται παρά να "γκουγκλίσει" κανείς τη φράση "vevaiosi prosvasis" για να διαπιστώσει ότι οι Βρετανοί έχουν πάρα πολύ καλή γνώση του δικού μας συστήματος πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, και ότι το αποδέχονται ως ισότιμο του δικού τους. Και αυτό βεβαίως είναι παρά πολύ θετικό! ΟΜΩΣ ΜΟΝΟΝ ΟΤΑΝ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΥΤΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΟΜΑΛΑ. Κάτι που σαφέστατα εν προκειμένω δεν συμβαίνει, και εξηγώ αμέσως (επαναλαμβάνω, τα στοιχεία είναι 100% πραγματικά):


Έστω άριστος μαθητής, ο οποίος στην Γ' Λυκείου 2014-15 ακολουθεί την Τεχνολογική Κατεύθυνση, Κύκλο Πληροφορικής και Υπηρεσιών, και προετοιμάζεται για Πανελλήνιες. Αποφασίζει παράλληλα να υποβάλει αίτηση σε Βρετανικά Πανεπιστήμια που βρίσκονται ανάμεσα στα 10 καλύτερα του κόσμου στα αντίστοιχα rankings (κατατάξεις), στον κλάδο των Ηλεκτρολόγων/Ηλεκτρονικών Μηχανικών. Ακολουθεί βήμα-βήμα το σύστημα UCAS (βαθμολογίες προηγούμενων ετών, προσωπική δήλωση, συστατική επιστολή κλπ) και ανάμεσα στις επιλογές του είναι και το Imperial College του Λονδίνου (2ο στο Η.Β., 9o στην παγκόσμια κατάταξη). Του ζητούν επιπροσθέτως προσωπική συνέντευξη μέσω Skype, την οποία διεκπεραιώνει επιτυχώς. Και έρχεται η απάντηση με τη μορφή conditional offer (προσφορά υπό όρους, η οποία από μόνη της αποτελεί επιτυχία αφού μόνο 1 στους 5 υποψήφιους φτάνει στο σημείο αυτό) που ζητά γραπτή επίδοση 19 στα τρία βασικά μαθήματα (Μαθηματικά, Φυσική, Προγραμματισμό).

Και έρχεται αισίως η στιγμή να δώσει o μαθητής αυτός Πανελλήνιες. Και η vevaiosi prosvasis εμφανίζει τις εξής βαθμολογίες στη γραπτή εξέταση:

Μαθηματικά: 17
Φυσική: 20
Προγραμματισμός: 19,5

Και έρχεται στη συνέχεια η απάντηση του Imperial: "near miss", δηλαδή "παραλίγο επιτυχής".

Ας μου πει ο κ. Τυρλής τι εξήγηση πρέπει να δώσει το παιδί στο Imperial για την "αποτυχία" αυτή. Μήπως να επισυνάψει στην αίτησή του τα κατά δήλωσή του Γ.Γ. "δυσκολότερα θέματα όλων των εποχών, από το 2000 και μετά που καθιερώθηκε το ισχύον σύστημα" και να εξηγήσει ότι ΜΕ ΑΥΤΑ τα θέματα έγραψε 17 στα Μαθηματικά; Ή μήπως τα στατιστικά στοιχεία του Υπουργείου Παιδείας, που δείχνουν ότι επίδοση 15-18 στα Μαθηματικά Κατεύθυνσης πέτυχαν μόλις το 6,22% των υποψηφίων της συγκεκριμένης κατεύθυνσης και κύκλου σε Πανελλαδικό επίπεδο; Τη δήλωση του Υπουργού, ο οποίος "καθησυχάζει" τους υποψήφιους ότι "δεν διαγωνίζονται για την απόκτηση κάποιου βαθμού;" Μήπως να στείλει μαζί και το σύνδεσμο προς τη (σουρρεάλ) συνέντευξή του, στην οποία μιλάει παράλληλα για ισορροπημένες βάσεις στα 17000 μόρια και για τη διεθνή πρακτική υψηλών επιδόσεων;

Αγαπητοί κύριοι και κυρίες του Υπουργείου, των επιτροπών, των επιστημονικών εταιριών, ΑΠΛΑ: Έχετε θράσος να μιλάτε για τη διεθνή πραγματικότητα στις εισαγωγικές εξετάσεις για την τριτοβάθμια εκπαίδευση... όπως βλέπετε είναι μια πραγματικότητα που γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά, καλύτερα από εσάς. Όμως γνωρίζουμε και αυτό που ΔΕΝ γνωρίζει η "διεθνής πραγματικότητα" για τα δικά σας κίνητρα*. Και επειδή βαρεθήκαμε να παίζετε με τη νοημοσύνη μας, θα φροντίσουμε να κάνουμε ένα knowledge transfer για τη μεταφορά αυτής της γνώσης. Στα προσεχώς.


*Τα γνωστά ψιλά γράμματα: ΔΥΣΤΥΧΩΣ όλα τα δεδομένα έχουν έναν και μόνο κοινό παρονομαστή, που δεν είναι άλλος από τη διαιώνιση της φροντιστηριακής προετοιμασίας του υποψήφιου των Πανελλαδικών Εξετάσεων. Αυτός και μόνο είναι ο λόγος που οι αρμόδιες επιτροπές κάνουν αλλοπρόσαλλες επιλογές θεμάτων, χωρίς καμία σταθερότητα, κανένα μηχανισμό ελέγχου.... και φυσικά καμία υποχρέωση να λογοδοτήσουν απέναντι στους γονείς που πληρώνουν, τους μαθητές που φθείρουν, και εκείνους τους καθηγητές του δημοσίου που μοχθούν για να προετοιμάσουν ως οφείλουν τους μαθητές στον φυσικό τους χώρο, αλλά σε έναν άνισο αγώνα. Μη γελιέστε, ο γονιός πρέπει να είναι πάντα "στη τσίτα" για να εξασφαλίσει ότι το παιδί του θα έχει πρόσβαση στην παραπαιδεία προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση στην ανώτατη παιδεία. Μήπως νομίζετε ότι υπερβάλλω; Εξηγήστε μου τότε γιατί έσπευσαν 23 (!!!) βουλευτές να κάνουν επερώτηση στη Βουλή για την αύξηση του ΦΠΑ των φροντιστηρίων στο 23%. Δεν είδα να τρέχει κανείς να διαμαρτυρηθεί για την αύξηση του ΦΠΑ στα τρόφιμα και στα είδη πρώτης ανάγκης. Προφανώς οι βο(υ)λευτές αυτοί θεωρούν πολύ σημαντικότερο το να έχει ο γονιός να πληρώνει τα φροντιστήρια των παιδιών του, παρά να έχει να τους δώσει να φάνε.

A NOble cause.

 I was born to Greek parents in Canada and grew up in the United States. When I was 13 my family moved to Greece. Form the age of 13 to the age of 43 – for 30 years – I lived in a country I grew to love. I studied, worked, traveled, married (twice) and had two children… without ever cheating or stealing or snatching rights and special privileges from others. I worked with passion; I became financially independent and built a career in the profession I chose to follow. And finally I reached a point where I was proud of the way my life was going and the principles that had led me along the way; and I conveyed these principles to my children.

And then Prime Minister Georgios Papandreou and his “socialist” PASOK came along to state the notorious “the money exists” and win the 2009 election. But a few months later – on April 23^rd 2010 from the remote island of Kastelorizo, an image I’ll never forget – he announces to the Greek people that there is no money and we will be receiving a bailout from the IMF to avoid going bankrupt. A year and a half later, Papandreou was dismantled from his position as PM and a non-elected prime minister (Papadimos) took his place. And so begins the dismantling of democracy…

And after the 2012 election, the formerly “anti-memorandum” Samaras joins forces with other formerly anti-memorandum albeit power-hungry politicians from an even farther extreme right party ( Adonis Georgiadis from LAOS) and the "left" (Fotis Kouvelis) and all together they begin the dismantling of society, under the blessings of the EC-ECB-IMF. And I found myself with a 40% slash in my salary (same with my husband, only he’s now been unemployed for 7 months). In a dead market, which has eliminated even the slightest chance of earning extra income from translations; an occupation I legitimately exercised (with all the necessary financial statements, VAT etc.) for years before being appointed as a teacher. At the age of 45 I couldn’t afford the flat I was renting with my second family anymore, so we moved in to my parents’ home. And we counted our blessings for actually having a house to move in to, as many others in our place did not have this “luxury” and ended up homeless.

We soon got used to our new living situation, and continued our hard-working, honest lives… but now our anger against the "leaders" who had thrown us into humiliation and compromise to less and less – always with the blessings of the EC-ECB-IMF – was raging. And I searched, and I read, and I reached my conclusions. And on Sunday I will cast a furious NO. After everything they have stolen from me, our so-called friends are now trying to rob me of my dignity. It’s the last thing I have left, and I refuse to hand it over to them, and I don’t care if that means we’ll be kicked out of the EU and the Eurozone. The one thing they can’t do is kick us out of Europe; geography and culture are much stronger than the hypocrites that come across as the leaders of the European (dis)Union while having trodden down fundamental human rights and ideals in the country that gave birth to the continent's very name.   

The mainstream media have been bombarding us and the world with images of people queuing at ATMs to withdraw their daily 60 Euro “capital control” limit, in an effort to convince us of how tragic the situation in Greece currently is. What I know is that people queuing in line for free meals is a much more tragic scene, and it’s been going on for years… plus these people couldn’t care less if there is a curfew on withdrawals, quite simply because they have nothing to withdraw.

This is certainly not the first instance in history when Greeks have had to rise to challenging circumstances, and the NO road is certainly a bumpy one. But we owe it to our ancestors, who never hesitated to heed the call for democracy, liberty and national sovereignty over and over again. We owe it to our children, who carry a debt tag from the day they are born in a country ridden with cruel austerity and injustice. And we owe it to the victims of this crisis, who buckled under the despair and took their own lives. 

We’re in for rough times…. but with our heads up high, and for a NOble cause.

Οι Πανελλήνιες και ο παράγοντας "ΕΤΣΙ".

Καθώς κλείνει η αυλαία των Πανελληνίων 2015, έχω πειστεί πλέον ότι ο θεσμός αυτός - η "κορωνίδα" κατά πολλούς του εκπαιδευτικού μας συστήματος - έχει τόσες παθογένειες που μόνο νοσηρότητα εκπέμπει.

Ξεκινάμε με την "ατάκα" των ημερών:

"Και σαν έπεσαν δύσκολα, τι έγινε; Οι θέσεις είναι περιορισμένες, θα πέσουν οι βάσεις και αυτοί που είναι να περάσουν θα περάσουν".

Αυτή την προσέγγιση ασπάζονται πολλοί καθηγητές... γονείς... μαθητές... ακόμα και "άσχετοι" με το θέμα, εδώ και χρόνια. Ο κάθε πολίτης, ανεξάρτητα αν εμπλέκεται στη διαδικασία των Πανελληνίων ή όχι, έχει βεβαίως το δικαίωμα να εκφράσει τη γνώμη του. Όταν όμως ακούγεται και από επίσημους φορείς όπως το Υπουργείο Παιδείας (προκαταβολικά μάλιστα) και η Ελληνική Μαθηματική Εταιρία (στη συνέντευξη του Γ.Γ. κ. Τυρλή), ε τότε υπάρχει τεράστιο πρόβλημα.

Για να καταλάβω δηλαδή: κύριοι και κυρίες του Υπουργείου, μαθητές που αγωνίζονται 12 χρόνια με συνείδηση, επιμέλεια και συνέπεια για να αγαπήσουν τη γνώση, να μην αφήσουν κενά, να προετοιμαστούν για να ακολουθήσουν την επιστήμη που εκφράζει καλύτερα τις προσωπικές τους ανησυχίες και κλίσεις - κατακτώντας στην πορεία καλές επιδόσεις - φτάνουν επιτέλους στη γραμμή τερματισμού που λέγεται "Πανελλήνιες Εξετάσεις Πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση". Κι εσείς ξαφνικά τους λέτε "είναι κατανοητή η ανησυχία των μαθητών και των μαθητριών για το επίπεδο των θεμάτων, όμως δεν πρέπει να αγνοείται το γεγονός ότι δεν εξετάζονται για την απόκτηση κάποιου βαθμού, αλλά διαγωνίζονται για την κατάληψη μιας θέσης προκαθορισμένου αριθμού."

Αν δεν αντιλαμβάνεστε ήδη τη νοσηρή ηττοπάθεια της νοοτροπίας αυτής, θα σας δώσω ένα ανάλογο από τον αθλητικό χώρο. Έστω λοιπόν ένας αθλητής στίβου, δρομέας ταχύτητας για την ακρίβεια. Χρόνια προπονείται, οι επιδόσεις του βελτιώνονται συνεχώς και ο χρόνος για το κατοστάρι έχει διαμορφωθεί γύρω στα 10 δευτερόλεπτα. Έχει εξασκηθεί στον τρόπο που πρέπει να τρέξει στην εκκίνηση, πώς θα αναπτύξει ταχύτητα, πώς θα κρατήσει αντοχές για τα κρίσιμα τελευταία μέτρα... με βάση λοιπόν την προετοιμασία που έχει κάνει, προσδοκεί να πετύχει καλές επιδόσεις και να κερδίσει μετάλλιο. Οι διοργανωτές όμως αποφασίζουν ξαφνικά να ανοίξουν λακούβες στον τάπητα, σκεφτόμενοι "και τι έγινε; Δεν αγωνίζονται για την απόκτηση κάποιας επίδοσης, αλλά διαγωνίζονται για την κατάληψη μιας θέσης ανάμεσα στα τρία μετάλλια". Και δημιουργούν εκείνες τις συνθήκες, που ο ίδιος ο Μπολτ να έτρεχε δεν θα έβγαζε τη διαδρομή σε χρόνο μικρότερο από 12 δευτερόλεπτα. Και δεν πάει να έχει κερδίσει ο δρομέας το χρυσό, η ταπεινωτική αυτή επίδοση θα τον συνοδεύει στο υπόλοιπο της αθλητικής του σταδιοδρομίας. Και ταπεινωτική θα είναι όχι επειδή δεν ήταν σε φόρμα εκείνη τη μέρα - όχι επειδή δεν είχε εκτιμήσει σωστά τις δυνάμεις του - αλλά επειδή κάποιοι αποφάσισαν ΕΤΣΙ, ότι έπρεπε να του στήσουν παγίδα.

Η διαφορά βέβαια είναι ότι στον αθλητισμό υπάρχουν αυστηροί κανόνες που προδιαγράφουν με απόλυτα ελεγχόμενο και σταθμισμένο τρόπο τις συνθήκες κάτω από τις οποίες θα διαγωνιστεί ο υποψήφιος για μετάλλιο... έχει ληφθεί υπόψη μέχρι και η ταχύτητα του ανέμου. Γιατί η επίδοση στους αγώνες στίβου δεν είναι ανεξάρτητη από τον αστάθμητο παράγοντα των καιρικών συνθηκών, και έχουν προβλεφθεί εκείνες οι διορθωτικές ενέργειες που θα διασφαλίζουν έναν δίκαιο αγώνα. Εδώ έχουμε τον αστάθμητο παράγοντα "ορέξεις της επιτροπής εξετάσεων", για τον οποίο δεν έχουν προβλεφθεί διορθωτικές ενέργειες. Ο γνήσιος μαθητής του 19-20 που έχει αποδείξει την αξία του σταθερά και συστηματικά επί σειρά ετών, έχει εξασκηθεί στην επίλυση κάθε πιθανού θέματος Πανελληνίων σε συνθήκες προσομοίωσης των εξετάσεων, έχει εξαλείψει κάθε περίπτωση αποτυχίας από έλλειψη γνώσεων ή ικανοτήτων, έχει φροντίσει να είναι ξεκούραστος και (όσο γίνεται) απαλλαγμένος από άγχος την ώρα προσέλευσης...  επειδή "έτσι" αποφάσισε η επιτροπή θα "χρεωθεί" επιδόσεις της τάξης του 16 στο μάθημα ή στα μαθήματα που "έπεσαν δύσκολα". Ο βαθμός απολυτηρίου - που αποτελεί διαπιστευτήριο από μόνος του - θα πέσει άδικα. Η άδικα ταπεινωτική επίδοση θα ξεχωρίζει σαν τη μύγα μεσα στο γάλα ανάμεσα στους άριστους βαθμούς του, προκαλώντας μάλιστα υποψίες ότι οι ΑΛΛΟΙ βαθμοί των προηγούμενων ετών και μαθημάτων ήταν "πλασματικοί". Αλλά αρκεί που πέρασε στη σχολή που ήθελε, αν όχι με 19000 μόρια, με 16000 (και κάτι τέτοιο θα είναι και πιο ισορροπημένο, όπως θα μας διαβεβαιώσει στη συνέχεια ο κ. Τυρλής). Και θα πει κάποιος: "Και τι έγινε βρε αδερφέ; Να ψάξουν να βρουν ποιοι φταίνε, και να δικεδικήσουν έναν δίκαιο αγώνα; Τη δουλειά τους την κάνανε, περάσανε εκεί που θέλανε. Τα υπόλοιπα είναι ψιλά γράμματα.*

Έπεσαν λοιπόν δύσκολα. Όχι μόνο σε ένα μάθημα, αλλά θα ασχοληθώ μόνο με τα Μαθηματικά Θετικής και Τεχνολογικής Κατεύθυνσης, επειδή εδώ έχουμε σπουδαίες δηλώσεις! Τις "ευχές" και "συμβουλές" του Υπουργείου λοιπόν, ήρθε και τις τερμάτισε ο Γενικός Γραμματέας της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρίας. Έχω παραθέσει παραπάνω σε σύνδεσμο τη συνέντευξη που έδωσε ο κ. Τυρλής στο εκπαιδευτικό portal 360pedia. Συνοπτικά, ο κ. Τυρλής αναπτύσσει τη θεωρία ότι όταν τα θέματα είναι δύσκολα, είναι για όλους δύσκολα... και ότι κάτι τέτοιο έχει θετικές επιπτώσεις στις βάσεις γιατί διαμορφώνονται σε έναν πιο λογικό αριθμό. Ένας μαθητής που θα είχε γράψει 15-16 σε εύκολα θέματα δεν θα είχε καμία τύχη, ενώ αν έχει γράψει 15-16 σε δύσκολα θέματα, θεωρείται ότι είναι πολύ μπροστά. Συνεχίζει λέγοντας ότι τα θέματα των μαθηματικών που έπεσαν φέτος είναι τα δυσκολότερα όλων των εποχών από το 2000 που φτιάχτηκε το σύστημα, και απ'ότι ξέρει και σε άλλα μαθήματα έγινε το ίδιο: φέτος ήταν μια χρονιά δύσκολων θεμάτων οπότε αναμένουμε γενική πτώση των βάσεων. Στη συνέχεια αναφέρεται στη διεθνή πρακτική των υψηλών επιδόσεων που απαιτούνται για να γίνει δεκτός ένας μαθητής σε σχολή υψηλού επιπέδου. Η κουβέντα μετά πηγαίνει στο θέμα των δαπανών μιας οικογένειας για την προετοιμασία του υποψηφίου, εν μέσω κρίσης, και στην καίρια ερώτηση της δημοσιογράφου σχετικά με τους μαθητές που ζουν σε απομακρυσμένες περιοχές και δεν έχουν τη δυνατότητα να προετοιμαστούν για το επίπεδο των θεμάτων που θα αντιμετωπίσουν επειδή κατά κανόνα το επίπεδο αυτό δεν το φτάνουν στα σχολεία, απαντάει ότι κάτι τέτοιο είναι γεγονός από έρευνες που έχει δει εκτός ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων. Μεσολαβεί ένα διάστημα στο οποίο πραγματικά δεν μπορώ να βγάλω νόημα από τα λεγόμενά του: λέει ότι στεναχωριέται όταν ένας άριστος μαθητής νιώθει ότι έχει αδικηθεί αλλά επανέρχεται και κλείνει με την πεποίθησή του ότι είναι πιο λογικό και ισορροπημένο να περάσει ένας μαθητής με 15 ή 16.

Φταίω εγώ που έχω μπερδευτεί; κ. Τυρλή δυο μόνο ερωτήσεις:

1) Ο μαθητής που θα γράψει 15-16 σε εύκολα θέματα ταυτίζεται με το μαθητή που θα γράψει 15-16 σε δύσκολα θέματα; Αν όχι (που προφανώς η απάντηση είναι όχι), μιλάμε για την ίδια ομάδα καλών μαθητών που διεκδικούν θέσεις στις περιζήτητες σχολές, είτε η βάση κυμανθεί γύρω στο 19 είτε γύρω στο 16: ο λόγος που πέφτουν οι βάσεις είναι επειδή οι μαθητές που γράφουν 19 σε εύκολα θέματα θα γράψουν 16 σε δύσκολα.
Οπότε α) πώς ακριβώς ευνοείται ο μέτριος μαθητής του 15-16 με τα δύσκολα θέματα;
β) γιατί να ταπεινώνεται ο άριστος μαθητής με θέματα που θα πρέπει να είναι ευχαριστημένος αν γράψει 16;

2) Αφού σας αρέσουν οι χαμηλότερες, πιο ισορροπημένες βάσεις... τι θα λέγατε αν η επιτροπή εξετάσεων αποφάσιζε να στραφεί σε ακόμα πιο δύσκολα θέματα; Γιατί να μην ισορροπήσουν οι βάσεις στις 10.000 μονάδες ή ακόμα και στις 5.000 μονάδες (εφόσον μάλιστα δεν ισχύει η βάση του 10); Σύμφωνα με τη λογική σας, κάτι τέτοιο δεν θα έδινε ευκαιρίες σε ακόμα περισσότερους μαθητές;

Για το τι συμβαίνει διεθνώς θα αναφερθώ με συγκεκριμένο παράδειγμα σε επόμενη ανάρτηση. Για το ποιοι είναι οι κερδισμένοι από τα παιχνίδια με τις βάσεις, δεν χρειάζεται νομίζω ανάλυση: (οι επιτροπές) δεν παίζουν με τις βάσεις "ΈΤΣΙ". Σίγουρα πάντως κερδισμένοι δεν είναι οι μαθητές... 

Κλείνοντας, φυσικά δεν θα ευχηθώ "καλά αποτελέσματα και σαν πέσουν οι βάσεις μη σκάτε, αρκεί να περάσετε εκεί που θέλετε, αυτό έχει σημασία". Η ευχή μου είναι καλά αποτελέσματα βεβαίως... και αν νιώσετε ότι αδικηθήκατε, μην προσπεράσετε τις παθογένειες του συστήματος στο οποίο καλείστε να ζήσετε ως ενήλικες και νέοι επιστήμονες με ένα "και τι να γίνει...". Χρησιμοποιήστε τα εφόδια που αποκτήσατε στην εμπειρία των Πανελληνίων - τις γνώσεις, την ικανότητα έκφρασης τεκμηριωμένου λόγου, την υπομονή και επιμονή που επενδύσατε στην επίτευξη του στόχου σας - για να διεκδικήσετε έναν καλύτερο κόσμο.

*τα ψιλά γράμματα που λέγαμε. Τροφή για σκέψη:ο υπεύθυνος φορέας για τη διεξαγωγή των εξετάσεων συστήθηκε στις 15/01/2015 (δηλαδή λίγες μέρες πριν τις εκλογές) και τα πρόσωπα που τον απαρτίζουν έχουν τετραετή θητεία. Ενδιαφέρον έχει να δούμε ποια πρόσωπα είναι αυτά... πρόεδρος του Συμβουλίου του Εθνικού Οργανισμού Εξετάσεων (National Exams Organisation, με το "διεθνή" χαρακτήρα του οργανισμού θα ασχοληθώ σε επόμενη ανάρτηση) είναι ο κ. Δάσιος Γεώργιος του Θεοδώρου, Oμότιμος Καθηγητής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών - Τμήμα Χημικών Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πατρών, πρόεδρος του Ε.Ο.Ε. Καμαρώστε εδώ το απίθανο φιάσκο των Μαθηματικών κατεύθυνσης στις Πανελλαδικές 2003, στο οποίο άμεσα εμπλεκόμενος ήταν ο κ. Δάσιος (μη φοβηθείτε να ανοίξετε το σύνδεσμο, δεν είναι από κάποιο ανεξάρτητο blog, από την Καθημερινή είναι). Ο κύριος λοιπόν αυτός όχι μόνο δεν τιμωρήθηκε για το λάθος του αλλά επιβραβεύτηκε με τη θέση του προέδρου της ΕΟΕ το 2015, θεωρώντας προφανώς ότι έχουν περάσει αρκετά χρόνια ώστε να ξεχαστεί το περιστατικό. Πάμε τώρα στον αντιπρόεδρο: Γκλαβάς Σωτήριος του Ιωάννου, πρόεδρος του Ι.Ε.Π. Καμαρώστε εδώ την εμπλοκή του κ. Γκλαβά (ως προέδρου του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής) στην περσινή προκήρυξη για τη συγγραφή 402 (!!!) σχολικών βιβλίων σε 7 μήνες, για την οποία έγιναν καταγγελίες από αρμόδιους φορείς επειδή εγείρονται θέματα διαφάνειας... φράση-κλειδί του άρθρου του Βήματος (προσέξτε ότι μιλάμε για το Βήμα, όχι κάποιο ανεξάρτητο/αντι-κυβερνητικό blog) είναι η εξής: Θα πληρώσουν 15.000 ευρώ στον συγγραφέα του και θα απορροφήσουν περίπου 12 εκατ. ευρώ από κοινοτικά κονδύλια για την ολοκλήρωση του έργου. Σε άλλο κράτος ένα άτομο με τέτοια θέση θα είχε παραιτηθεί από ευθιξία μετά από τέτοιες καταγγελίες... στο κράτος αυτό όμως επιβραβεύτηκε με τη θέση του αντιπροέδρου. Για τα μέλη του Συμβουλίου βρήκα διάφορα ενδιαφέροντα αλλά δεν έχω συλλέξει ακόμη αρκετά διασταυρωμένα/έγκυρα στοιχεία για να αναφερθώ σε λεπτομέρειες. (Ευχαριστώ τη φίλη και συνάδελφο Α.Μ. για τα δυο πρώτα links).
ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ, αυτά είναι τα άτομα που παίζουν με τη νοημοσύνη σας και εν τέλει, με το μέλλον σας. Εσείς θα "τιμωρηθείτε" για την ενδεχόμενη χαμηλή επίδοσή σας στις Πανελλήνιες. Εκείνοι όπως βλέπετε όχι απλά δεν τιμωρήθηκαν για τα λάθη και τις παραλείψεις τους, επιβραβεύονται ξανά και ξανά. ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΜΟΙΑΣΕΤΕ. Επιδιώξτε στη ζωή σας την αξιοκρατία και τη δικαιοσύνη.

Ανοικτή επιστολή προς κ. Κλημεντίνη Καραγεωργίου

Αγαπητή κ. Καραγεωργίου,

Πριν σχεδόν 10 χρόνια νοσηλεύτηκε στην (τότε) κλινική σας στο ΓΝΑ "Γεννηματάς" η Θεοδώρα Θ., ετών 37 (τότε) με διάγνωση ανοξικής εγκεφαλοπάθειας από "επιπλοκές" στον τοκετό του 2ου παιδιού της. Αφότου έφυγε από το νοσοκομείο παρακολουθήσατε την ασθενή στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου μέχρι το 2008. Θα θυμάστε σίγουρα το σύζυγό της Στ.Κ. και την αγωνία του να επανέλθει - όπως τον διαβεβαιώνατε - η γυναίκα του στη φυσιολογική ζωή και τη φροντίδα των παιδιών τους.

Γράφω για να σας πω ότι πολλά έχουν αλλάξει από τότε...

Η Θεοδώρα ποτέ δεν επανήλθε στο "φυσιολογικό".

Ο σύζυγός της δεν άντεξε, και συνεχίζει τη ζωή του με άλλη γυναίκα και ένα επιπλέον παιδί από τη νέα του σχέση (συν τα δυο παιδιά του με τη Θεοδώρα)

Η μητέρα της, που τη φρόντιζε αγόγγυστα όλα τα χρόνια που πέρασαν, πρόσφατα έφυγε από τη ζωή.

Αναγνωρίζω την εκτίμηση που σας έχουν οι εκατοντάδες ασθενείς σας και οι συγγενείς αυτών. Τόσο είναι το μέγεθος της εκτίμησής τους, που δεν αγανακτούν με την πολύμηνη αναμονή για να κλείσουν το πολυπόθητο ραντεβού μαζί σας, ούτε με την πολύωρη αναμονή για να μπουν στο πολυπόθητο ραντεβού. Σαφώς και δεν είμαι σε θέση να αμφισβητήσω την επιστημονική σας κατάρτιση και την επιμέλεια με την οποία ασκείτε τα καθήκοντά σας σε εκείνους τους ασθενείς που παραμένουν χρόνια πιστοί στη φροντίδα που τους παρέχετε.

Αυτό όμως που μπορώ με βεβαιότητα να σας καταλογίσω είναι ότι στην περίπτωση της αδελφής μου, δεν είχατε ιδέα. 

Και δεν είναι κακό βεβαίως να μην έχει τις απαραίτητες γνώσεις ένας γιατρός για την αντιμετώπιση ενός περιστατικού, ακόμα και αν εμπίπτει στην ειδικότητά του: κανείς δεν είναι θεός! Αυτό που είναι κάκιστο όμως, είναι να μην έχει την ειλικρίνεια και το θάρρος να παραδεχτεί ανοιχτά την άγνοιά του. Να πει ένα απλό "λυπάμαι αλλά δεν έχω την εμπειρία για να χειριστώ τέτοιο περιστατικό. Σας παροτρύνω να αναζητήσετε κάποιον ειδικό".

Και όχι:

- Να "χαϊδεύει τα αυτιά" των συγγενών.
- Να συνταγογραφεί αντικαταθλιπτικά "προληπτικά", επειδή υποψιάζεται ότι ο ασθενής ΘΑ κάνει κατάθλιψη...
- Να πειραματίζεται με ψυχιατρικά φάρμακα, μη υπολογίζοντας τις παρενέργειες που θα μπορούσαν να έχουν σε ασθενή με τη δεδομένη πάθηση.

Και ερχόμαστε τώρα στο 2015, και έχουμε μια γυναίκα 47 ετών η οποία ζει μακριά από τα παιδιά της... απομονωμένη από το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας που δεν μπορεί να διαχειριστεί την εικόνα της... και φορτωμένη ψυχοφάρμακα. Μια γυναίκα με βλάβη στους ιππόκαμπους και στο μετωπιαίο λοβό, η οποία παίρνει επί χρόνια φάρμακα που καταστέλλουν... το μετωπιαίο λοβό. Με οδυνηρή δυσκολία να λειτουργήσει φυσιολογικά, με εξωπυραμιδικά, με χίλια δυο προβλήματα.

Όμως ο φαύλος κύκλος που άνοιξε με το πρώτο effexor που τής δώσατε, θα σπάσει. Χρόνια την παρακολουθώ, ξέρω τις αντιδράσεις της από την καλή και από την ανάποδη, ξέρω τι μπορεί να κάνει, και τι δεν μπορεί. Και δεν θα την αφήσω να σαπίσει στην καταστολή. Τα ψυχιατρικά φάρμακα (αντιψυχωτικά - αντικαταθλιπτικά - αντιεπιληπτικά) ΔΕΝ θεραπεύουν τη διαταραχή συμπεριφοράς: απλά την καταστέλλουν, και αυτό είμαι σίγουρη ότι το γνωρίζετε πάρα πολύ καλά. Όμως μπορεί κανείς να επιφέρει καταστολή σε διαταραχή του μετωπιαίου λοβού, χωρίς να συμπαρασύρει και χρήσιμες λειτουργίες του, όπως συναίσθημα και γνωστικές ικανότητες; Ή, ακόμα χειρότερα: υπάρχει φάρμακο ΓΙΑ τη διαταραχή συμπεριφοράς, που να μην έχει σαν παρενέργεια... τη "διαταραχή συμπεριφοράς";

(άλλο πάλι κι αυτό, σχεδόν όλα τα ψυχοφάρμακα έχουν σαν παρενέργεια το πρόβλημα το οποίο υποτίθεται καταπολεμούν. Δίνεις Zyprexa για τάσεις αυτοκτονίας; Πρόσεχε, γιατί πιθανή παρενέργεια είναι οι σκέψεις αυτοκτονίας!)

Έχω σκοπό λοιπόν κ. Καραγεωργίου, έστω και τώρα, καθυστερημένα, να βγάλω την Θεοδώρα από το φαύλο αυτό κύκλο. Θα επανέλθω σύντομα με περισσότερες λεπτομέρειες: δεν είμαι ούτε γιατρός, ούτε έχω καμία ειδίκευση σε ιατρικά ή παραϊατρικά επαγγέλματα. Όμως διαβάζω, ερευνώ, παρατηρώ και βιώνω ως τρίτος εδώ και 10 χρόνια την ανοξική εγκεφαλική βλάβη και τις επιπτώσεις της στη ζωή του ασθενούς και των συγγενών του... και ήρθε η στιγμή να μιλήσω. Για να βοηθήσω τη Θεοδώρα... αλλά και τον ασθενή ή συγγενή που θα αναζητήσει στο Internet πληροφορίες για την πάθηση αυτή και θα "σκοντάψει" στο όνομά σας. Όπως εγώ σκόνταψα σε αυτήν εδώ την ανάρτηση, που αποδεκνύει ότι δεν είμαι μόνη.

Θα τα ξαναπούμε σύντομα.

Ασημίνα Θ.
αδελφή της Θεοδώρας.

(τα επώνυμα έχουν αποσιωπηθεί από την παρούσα ανάρτηση για συγκεκριμένους λόγους. Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερες λπτομέρειες μπορεί να αφήσει σχόλιο)

Ηττοπάθεια και χρεοκοπία

Μόνιμο θέμα συζήτησης όπου κι αν σταθείς, η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ.

Στο σχολείο: "οι προηγούμενοι κάθε φορά που ήταν ανάγκη, μάς έκοβαν ένα κατοσταρικάκι από το μισθό μας και συνεχίζαμε τη ζωή μας. Τώρα θα χρεοκοπήσουμε".

Στο σπίτι: "Ο Τσίπρας τα σκάτωσε. Θα χρεοκοπήσουμε".

(Για τα ντόπια και διεθνή κανάλια δεν το συζητάμε, έχουν παίξει όλοι οι πιθανοί συνδυασμοί του gre κολλητά με σενάριο καταστροφής που αν υπήρχε αγγλοσάξονας Μπαμπινιώτης θα είχε φτιάξει ήδη τόμο)

ΠΟΣΗ ηττοπάθεια πια; Πότε θα σηκώσεις κεφάλι; Όταν ο μισθός σου φτάσει το "κατοσταρικάκι" και στο κόψουν κι αυτό; Τώρα είσαι ΟΚ δλδ; (Το άκουσα κι αυτό, πριν 3 χρόνια: "όσο έχω να παίρνω γάλα για τα παιδιά μου δεν με νοιάζει").

 Το παιχνίδι της οικονομικής χρεοκοπίας δεν είναι στο χέρι μας, όσο και να το αναλύουμε. Αν είναι ήττα η χρεοκοπία και θρίαμβος να συνεχιστεί η ηττοπάθεια που ζούμε τώρα, προτιμώ την ήττα.

Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι με καθαρή σκέψη και που καταλαβαίνουν τι "παίζει"... μετά το e-mail του Noam (copy-paste: The treatment of Syriza by the EU, particularly the Germans, has been an utter disgrace.  I wish I could envision a good outcome.) βρήκα αυτά:  http://greece.greekreporter.com/2015/04/20/noam-chomsky-greek-debt-must-be-written-off-brussels-are-destroying-greece/
http://greece.greekreporter.com/2015/03/04/noam-chomsky-european-reaction-to-syriza-was-extremely-savage/

Από φίλη ΜΗ-γιατρό

Ενημέρωση 24/3/2015: έλεγξα τα χαρτιά μου και διαπίστωσα ότι οι δυο γιατροί που αναφέρω και που παραλίγο να στοιχίσουν τη ζωή της μητέρας μου το 2014, δεν ήταν ειδικευόμενοι αλλά Επιμελητές Β. Το 2015 στο ίδιο νοσοκομείο ένας ειδικευόμενος με ειρωνεύτηκε για την αγωνία μου ως συνοδός 82χρονης με ανίατη νόσο, ο ένας από τους πιο πάνω επιμελητές αναρωτήθηκε αν υπάρχει επίδομα κακοποίησης γιατρού και ο άλλος μού είπε "αφού έχετε τόσο σοβαρό πρόβλημα γιατί δεν μένετε στην Αθήνα (!!!). Ευτυχώς υπήρξαν άλλοι ειδικευόμενοι, επιμελητές και διευθυντές που κατάλαβαν ότι η αξιοπρέπεια στη ζωή και στο θάνατο δεν έχει ηλικία (ή φύλο ή φυλή να προσθέσω) και με βοήθησαν να φύγω εγκαίρως για νοσοκομείο της Αθήνας.  Όπου όλοι ανεξαιρέτως μάς φέρθηκαν με περίσσεια ανθρωπιάς και κατανόησης. Δεν αλλάζει κάτι στο πνεύμα της ανάρτησής μου: υπάρχουν καλοί γιατροί και κακοί γιατροί, είτε είναι ειδικευόμενοι, είτε επιμελητές, είτε διευθυντές... όπως υπάρχουν σε κάθε επαγγελματικό χώρο. Καλή συνέχεια και καλή επιτυχία στον αγώνα σας - ποτέ δεν τον απαξίωσα - αλλά να προσέχετε πώς λέτε αυτά που λέτε για να μη γίνονται παρεξηγήσεις. Η φράση "δυστυχώς πολλοί θα πεθάνουν" ήταν που με οδήγησε στον χαρακτηρισμό "αλαζονικοί και εκδικητικοί γιατροί". Τον ανακαλώ λοιπόν, και ελπίζω να καταλάβατε και εσείς γιατί ενοχλήθηκα.

Απάντηση από ΜΗ γιατρό στο δημοσίευμα του κ. Λίνου Μπενάκη, ειδικευόμενου ιατρού:

Αγαπητέ κ. Μπενάκη, την ανάρτησή σας στο Facebook τη διάβασα πρώτα εδώ. Ξεκινώντας, να πω ότι έχετε μεγάλο δίκιο να αγανακτείτε για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται οι ειδικευόμενοι γιατροί στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας. Αυτά που γράφετε για τα ωράρια και τις υποχρεώσεις σας είναι πέρα για πέρα αληθινά - τα διαπιστώνει εύκολα ο κάθε καλοπροαίρετος ασθενής ή συνοδός ασθενούς που προσέρχεται σε νοσοκομείο. Αυτά που γράφετε για τις αμοιβές σας δεν έχω κανέναν απολύτως λόγο να τα αμφισβητήσω.

 Το αποτέλεσμα της δημοσίευσης ήταν αναμενόμενο ως ένα σημείο: να σάς συγχαίρουν οι φίλοι σας ειδικευόμενοι γιατροί που γίνατε "φίρμα" ανά το πανελλήνιο, shares likes κλπ κλπ. Όμως κάνατε ένα τεράστιο λάθος: ρίξατε στο ίδιο "τσουβάλι" των "καλών" από τη μια ΟΛΟΥΣ τους ειδικευόμενους, και των "κακών" από την άλλη ΟΛΟΥΣ τους Επιμελητές και Διευθυντές. 

Και εγώ θα σάς αναφέρω την περίπτωση της μητέρας μου, η οποία αν επέζησε με άριστη ποιότητα ζωής από το Μάρτη του 2014 μέχρι το Γενάρη του 2015 οφείλεται σε ένα Διευθυντή, και αν αυτή τη στιγμή περιμένει με αξιοπρέπεια το θάνατο στο σπίτι της (χωρίς εμετούς, καθετήρες, ορούς, levine) οφείλεται σε έναν Επιμελητή Β. Και φυσικά στις δικές μου επίμονες προσπάθειες για να γίνει η σωστή αντιμετώπιση, και πάντα με την αμέριστη συνδρομή του ιδιώτη γαστρεντερολόγου (δεν υπάρχει Γαστρ/κό τμήμα στο νοσοκομείο εδώ)  που την παρακολουθούσε από τον Οκτώβρη του 2011 που ξεκίνησε η περιπέτειά της. Αν είχα αφήσει την τύχη της στην κρίση ΚΑΠΟΙΩΝ (όχι ΟΛΩΝ) των ειδικευόμενων του νοσοκομείου της επαρχίας όπου διαμένω, θα είχε πεθάνει όχι μια, αλλά δυο φορές μέσα στο 2014. 

Θα μού πείτε "και τι να κάνουν οι ειδικευόμενοι; Κάτω από τις συνθήκες που δουλεύουν δεν μπορούν να προστατέψουν και τούς 25 - και βάλε - ασθενείς που περιθάλπουν ταυτόχρονα, από επιδείνωση που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί". Σε νησί μένω κι εγώ κ. Μπενάκη, και ξέρουμε και οι δυο πόσο κρίσιμη είναι η έγκαιρη μεταφορά ασθενούς σε κεντρικό νοσοκομείο με όλες τις ειδικότητες και μονάδες, όταν το πρόβλημά του δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπιστεί στο τοπικό δημόσιο ίδρυμα υγείας. Αυτό όμως που ΜΠΟΡΕΙΤΕ να κάνετε οι ειδικευόμενοι είναι να δώσετε σημασία στο ΜΗ-γιατρό συνοδό του ασθενούς, όταν προβλέπει την επιδείνωση αυτή και ζητά να ξεκινήσει η διαδικασία της μεταφοράς του για να σωθεί ο άνθρωπός του.

Ακόμα όμως και να μην είναι σε θέση ο συνοδός να έχει άποψη πάνω στη φροντίδα του ανθρώπου του (δεν έχουν όλοι το τεχνολογικό υπόβαθρο για να είναι συνεχώς σε δίκτυο επικοινωνίας με εκείνους τους γιατρούς που αποδεδειγμένα και επανειλημμένα έχουν αντιμετωπίσει τις κρίσεις στην υγεία του), φαντάζομαι να σάς είπαν στη σχολή σας ότι ο γιατρός δεν αντιμετωπίζει μόνο ασθενείς: έχει να αντιμετωπίσει τη μάνα, την κόρη, τον αδελφό, το θείο, τη φίλη κ.ο.κ. του ασθενούς. Ούτε "καταλαβαίνει" από διακρίσεις ανάμεσα σε Έλληνες, Ρομά, Τούρκους κλπ. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους το επάγγελμά σας (όπως και το δικό μου) λέγεται συχνά και ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ. Αν δεν μπορείτε να το δείτε έτσι, τότε μάλλον βρίσκεστε σε λάθος χώρο.


Και έρχομαι τώρα στα copy-paste από τα δικά σας γραφόμενα. 

"Ελπίζω ότι για τουλάχιστον μία εβδομάδα δεν θα υπάρχουν στα νοσοκομεία αυτοί που η κοινωνία απαξιώνει, ξυλοφορτώνει και καταδικάζει σε φυλάκιση με αναστολή".
Hello: δεν είστε μόνοι. Μπορώ να γράψω τώρα εδώ τουλάχιστον 10 ακόμα επαγγέλματα που έχουν την ίδια αντιμετώπιση από την "κοινωνία" (την "τσουβαλιάσατε" κι αυτή, την άτιμη τη κοινωνία)

"Πολλοί θα ταλαιπωρηθούν σίγουρα -περιμένετε από τον πρεσβύωπα Διευθυντή να σας συνταγογραφήσει στο Τακτικό Ιατρείο, ενώ μέχρι τώρα έδινε τους κωδικούς στον ειδικευόμενο".
Σε 10-15 χρόνια θα γίνετε κι εσείς ένας πρεσβύωπας Διευθυντής. Ελπίζω ο ειδικευόμενος της κλινικής σας να μη σας χλευάσει ούτε για την ηλικία σας, ούτε για το ότι τού αναθέσατε την αρμοδιότητα της συνταγογράφησης.

"Πολλοί δεν θα χειρουργηθούν για το χρόνιο πρόβλημά τους όπως είχε προγραμματιστεί, γιατί δεν θα υπάρχουν "βοηθοί".
Διακρίνω εκδικητικότητα;

"Επίσης, δυστυχώς, πολλοί θα πεθάνουν".
Εδώ ναι, έχετε δίκιο, έχετε την αποκλειστικότητα: είσαστε το μόνο επάγγελμα που μπορεί να απεργήσει/κάνει επίσχεση/απουσιάσει από την εργασία του και να καμαρώσει ότι θα προκαλέσει και θανάτους. 

"Και ίσως μετά από αυτή τη βδομάδα να καταλάβετε ποιοι είναι πραγματικά οι άνθρωποι που έχουν τόσο μεγάλο μερίδιο στην διαφύλαξη της υγείας σας".
 Ναι, νομίζω είστε εκδικητικός... Πάντως οι ειδικευόμενοι ανά την Ελλάδα τίμησαν "ηρωικά" την ανάρτησή σας. Είμαι βέβαιη πως δεν θα εμπιστευόσασταν την εκπαίδευση του παιδιού σας (ή του ενήλικα συγγενή σας, υπάρχουν και εσπερινά σχολεία) σε αλαζονικούς και εκδικητικούς δασκάλους. Γιατί εγώ να εμπιστευτώ την υγεία μου σε αλαζονικούς και εκδικητικούς γιατρούς;

Αν θέλετε ρίξτε μια ματιά στις υπόλοιπες αναρτήσεις του blog μου για να δείτε γιατί τολμώ και έχω άποψη πάνω σε ιατρικά προβλήματα. Και φυσικά, είμαι στη διάθεσή σας για επικοινωνία με όποιο τρόπο θέλετε αν πιστεύετε ότι αυτά που γράφω εδώ σάς θίγουν κατά οποιονδήποτε τρόπο.

Μίνα Θεοφιλάτου
Καθηγήτρια Πληροφορικής
Αργοστόλι, Κεφαλονιά

Στο μητρώο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου η αναφορά για το Δήμο Κεφαλονιάς

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ

 Αγαπητοί(-ές) συμπολίτες(-ισσες),

Όπως βλέπετε, η Ευρωπαϊκή Ένωση ασχολήθηκε με την επιστολή μου και πλέον η αναφορά με τίτλο "Ένα Χριστουγεννιάτικο Χωριό στην Κεφαλονιά, ένα νησί μη-φιλικό προς ΑΜΕΑ" έχει δρομολογηθεί επισήμως με Α.Π. 2706/2014 για εξέταση από την Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου:

Από εσάς δεν έχω δει καμία απολύτως αντίδραση στην ίδια αναφορά, που κοινοποιήθηκε στο Δήμο (μεταφρασμένη στα ελληνικά) την 31-12-2014 και έλαβε τον αριθμό πρωτοκόλλου 60212/31.12.2014. Αν κάποιοι από εσάς δεν έλαβαν γνώση για την εν λόγω μακροσκελή αναφορά - η οποία κατατέθηκε σε ντοσιέ συνοδευόμενη από φωτογραφικό υλικό, φυλλάδια, αντίγραφα αφισών κλπ. - μπορείτε άμεσα να δείτε το περιεχόμενό της σε αυτό το ρεπορτάζ.

Ωστόσο ενδέχεται να μην έχετε αντιληφθεί ότι περιμένω έγγραφη απάντηση στην αναφορά, με το σκεπτικό ότι είστε οι αποδέκτες κοινοποίησης, και όχι οι παραλήπτες της επιστολής. Δεκτόν.

Παρά τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζω σε οικογενειακό επίπεδο, προσπαθώ να μην ξεχνώ το ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ που αδικείται. Διατυπώνω λοιπόν εδώ για διευκόλυνσή σας τα ερωτήματα για τα οποία περιμένω (έγγραφη) απάντηση:

1) Με ποια λογική αποφασίστηκε από το Δήμο η κατασκευή "Χριστουγεννιάτικου Χωριού", τη στιγμή που υπάρχουν τόσες ελλείψεις σε πολύ πιο σημαντικούς τομείς (όπως η φροντίδα των ΑμΕΑ, η αποκατάσταση των σεισμόπληκτων κ.ο.κ.);

2) Πόσο στοίχισε στα ταμεία του Δήμου (και εν τέλει, στους πολίτες του) το εν λόγω έργο;

3) Γιατί δεν έχετε φροντίσει επί σειρά ετών για το στοιχειώδες δείγμα πολιτισμού σε μια πόλη: την υποδομή για άτομα με κινητικές αναπηρίες;

4) Τι θα γίνει με το Καφενείο της Καμπάνας και την κοινωνική επανένταξη των ατόμων που βρέθηκαν στο περιθώριο της κοινωνίας, μετά το βίαιο κλείσιμο του Καφενείου πριν από σχεδόν δυο χρόνια;

Δεν θα μπω στη διαδικασία να χάσω το χρόνο μου προσερχόμενη και πάλι στο Δημαρχείο για επίσημη κατάθεση με αριθμό πρωτοκόλλου κλπ., αφού διαπίστωσα ότι ούτε με τον τρόπο αυτό καταδέχεστε να εισέρθετε σε διάλογο με τους πολίτες του "Νησιού του Διαλόγου". Φαίνεται πως είστε "ανώτεροι" από τους φίλους σας στις Βρυξέλλες στο θέμα αυτό.

Επειδή όμως γνωρίζω πάρα πολύ καλά ότι τα τοπικά sites, portals και blogs τα παρακολουθείτε τακτικότατα (και πολύ συχνά τα εμπλουτίζετε με βαρύγδουπες δηλώσεις), σάς ενημερώνω ότι αν δεν έχω έγγραφη απάντηση μέσα στο νόμιμο διάστημα των 60 ημερών - με τον ίδιο βαθμό ενδελέχειας και τεκμηρίωσης που έδειξα στις δικές μου αναρτήσεις (δηλαδή δεν περιμένω γενικότητες και ευχολόγια, αλλά επίσημα στοιχεία, αριθμούς και διαπιστωμένα γεγονότα) - δεν μου μένει άλλη επιλογή παρά να ενημερώσω τα ξένα sites για την αντιμετώπιση του Δήμου Κεφαλονιάς προς τα ΑμΕΑ. Δεν νομίζω ότι θα θέλατε κάτι τέτοιο, στην έναρξη της τουριστικής σεζόν...
(αν θέλετε δείτε αυτό το άρθρο μου στη Guardian: δεν είναι σχετικό το θέμα αλλά βλέπετε ότι δεν λείπει το ενδιαφέρον των σοβαρών μέσων ενημέρωσης όταν κοινοποιούνται στη διεθνή κοινότητα σοβαρά θέματα της επικαιρότητας στην Ελλάδα)

Με μεγάλη μου χαρά να φιλοξενήσω στο blog μου agrypnocoma.blogspot.com ανακοινώσεις για τις τυχόν διορθωτικές ενέργειες που αποδεδειγμένα έχετε δρομολογήσει.

Σε αναμονή της απάντησής σας (και της απάντησης από Βρυξέλλες φυσικά),

Με εκτίμηση,

Mίνα Θεοφιλάτου
Διπλ. Ηλ/γος Μηχ/κός & Τ.Υ.
Καθηγήτρια Πληροφορικής
Αργοστόλι, Κεφαλονιά