Περί σχολίων στις αναρτήσεις μου: τώρα τα είδα όλα και τα δημοσίευσα, σας ευχαριστώ πολύ!

 Μου έλεγαν κατά διαστήματα φίλοι μου ότι έχουν αφήσει σχόλια στο μπλογκ, και όσες φορές έψαξα δεν τα έβρισκα. Μάλλον κάποια στιγμή το Blogger άλλαξε τον τρόπο ενημέρωσης για τα σχόλια των αναγνωστών, θυμάμαι παλιά να εμφανίζονται στο "dashboard" και να τα δημοσιεύω άμεσα. Πρόσφατα όμως και εντελώς τυχαία ανακάλυψα ότι είχα πάνω από 40 σχόλια που περίμεναν εποπτεία! 

Καταρχάς να πω ότι λυπάμαι πάρα πολύ που άργησα να τα δω, και να ευχαριστήσω τους περισσότερους για τα καλά τους λόγια: μου δίνετε δύναμη να συνεχίσω 😊

 

Στο κάτω μέρος της εικόνας και αριστερά από το merci κατακόρυφα βρίσκεται και το "ευχαριστώ" (πηγή: Wikimedia Commons, δημιουργός: Ashashyou)

 

Να πω εδώ ότι μου έκανε εντύπωση που τα περισσότερα σχόλια τα βρήκα στην ανάρτηση για τον Γέροντα Ισίδωρο και την πετσέτα που δεν προσκύνησα. Μάλιστα, αρκετοί έκαναν κριτική για τη "λογοκρισία" μου επειδή δεν δημοσίευα τα σχόλια (εξήγησα μόλις το γιατί), με είπαν άπιστη και με παραίνεσαν να βρω το δρόμο του Θεού, και πως ο ίδιος ο Ισίδωρος είχε βοηθήσει με "θαύματα" τους ανθρώπους του. Να σημειώσω εδώ ότι πολύ επιλεκτικός είναι μάλλον ο Ισίδωρος στα θαύματα, γιατί η φίλη η οποία με πήγε εκεί το 2018 δεν ζει πια: πέθανε το 2020 από καρκίνο και μου λείπει πολύ. Δεν ήταν πιστή; Πίστευε, πήγαινε σε μοναστήρια, πήγαινε σε αγρύπνιες, έκανε νηστείες. Δεν άξιζε ένα θαύμα; Όμως η φίλη Ε.Μ., που δεν είναι πια μαζί μας, είχε και κάτι που δυστυχώς στερούνται οι περισσότεροι πιστοί: ανοιχτό μυαλό. Με δεχόταν ως φίλη για αυτό που ήμουν, δεν προσπάθησε ποτέ να μου κάνει προσηλυτισμό ή να με κρίνει ως άπιστη επειδή δεν ακολουθούσα την πεπατημένη στο θέμα "πίστη". Η πίστη είναι ένα βαθιά προσωπικό θέμα και σέβομαι όλες τις θρησκείες: έχω φίλους που τηρούν όλα τα δόγματα των θρησκειών τους και δεν με απασχολεί αν είναι Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, Εβραίοι κ.ο.κ. Είναι φίλοι μου αγαπημένοι γιατί έχουν αγάπη στην καρδιά τους. 

Για τα μαστορέματα: χαίρομαι αν οι αναρτήσεις μου αποδείχτηκαν χρήσιμες! Για τις ιατρικές μας περιπέτειες, το ίδιο: οφείλουμε να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας, ως παρακαταθήκη στους ασθενείς και συνοδούς που αντιμετωπίζουν τα ίδια ή παρόμοια προβλήματα. Για τις τηλεπικοινωνιακές θα είχα πολλά να πω, ειδικά τώρα με την παρατεταμένη πανδημία, αλλά έχω πολύ πιο επείγοντα θέματα να δημοσιεύσω: εντός λίγων ωρών θα δημοσιευτεί εμπεριστατωμένη ανάλυση του πρόσφατου θανατηφόρου τροχαίου στη Βουλή στην αγγλική γλώσσα, γιατί λίγο πολύ όσοι Έλληνες ενδιαφέρθηκαν να μάθουν τι πραγματικά συνέβη το κατάφεραν, και η οργή τους ξεχειλίζει. Σκοπός μου είναι να μαθευτεί και εκτός συνόρων η απροκάλυπτη προσπάθεια της κυβέρνησης να το κουκουλώσει το θέμα, και ευτυχώς που που υπάρχουν τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης και η συγκάλυψη απέτυχε. Τέλος, για τη γαλοπούλα: ε ναι, σοβαρότατο παράπτωμα να τη φτιάξω χωρίς gravy! Διαβεβαιώ το φίλο πως δεν το επανέλαβα 😂

Ευελπιστώ σύντομα να βρω το χρόνο να απαντήσω σε κάθε σχόλιο ξεχωριστά... μέχρι τότε, να είστε καλά και να είστε άγρυπνοι. Καιρός να ξυπνήσουμε από το άγρυπνο κώμα και να γίνουμε άγρυπνοι "σκέτο", γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι... 

Α, και ένα τελευταίο: μη νομίσετε ότι αυτό που κάνω εδώ στο agrypnocoma είναι τίποτα φοβερό: ΟΛΟΙ μπορείτε να ανοίξετε ένα μπλογκ - 5 λεπτά υπόθεση και δωρεάν - και να γράφετε τεκμηριωμένα αυτά που σας ενοχλούν, ή σας χαροποιούν (γιατί δεν είναι μόνο μαυρίλα η ζωή μας, πρέπει να μοιραζόμαστε ΚΑΙ τις χαρούμενες στιγμές!). Αν γίνουμε πολλοί - "bloggers" εν προκειμένω - θα είμαστε και πιο δυνατοί. Εμπρός λοιπόν: η ισχύς εν τη ενώσει!

Αδικαιολόγητες παρεμβάσεις γιατρού σε ασθενή του ΓΝΑ Λαϊκό!!!

Σε συνέχεια της ανάρτησης που δημοσίευσα την Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2021,  οφείλω να ενημερώσω τόσο το κοινό που παρακολουθεί το ιστολόγιό μου, όσο και τους υπεύθυνους του τριτοβάθμιου νοσοκομείου στο οποίο αναρρώνει ο άνθρωπός μου, ότι η χειρουργική επέμβαση ήταν απόλυτα επιτυχημένη, και μάλιστα με το καλύτερο δυνατό σενάριο από τα τρία που είχαμε υπόψη μας. Η θεράπουσα ιατρός του ανθρώπου μας είναι αξιέπαινη τόσο ως επιστήμονας, όσο και ως Άνθρωπος με Α κεφαλαίο. Κατάφερε το ακατόρθωτο: αυτό που είχαν απορρίψει ως ενδεχόμενο δύο ιδιώτες και δυο δημόσιοι γιατροί, αυτή το επιχείρησε και μέχρι στιγμής όλα δείχνουν να πηγαίνουν καλά. 

Ωστόσο ΔΥΣΤΥΧΩΣ τα παρατράγουδα δεν τέλειωσαν: ο ασθενής μας χρήζει παραμονής τουλάχιστον ενός μήνα στο νοσοκομείο για παρακολούθηση και μετεγχειρητική αγωγή ώστε να εδραιωθεί το ευνοϊκό σενάριο που κατόρθωσε να κάνει πραγματικότητα η γιατρός. Χτες το βράδυ έστειλα μέιλ στον "διευθυντή της κλινικής" όπου νοσηλεύεται ο άνθρωπός μου, ζητώντας απλά και ξεκάθαρα να πάψει να παρεμβαίνει στο έργο της θεράπουσας ιατρού. Επειδή έχω ταραχτεί τα μάλα με τις παρεμβάσεις του εν λόγω "διευθυντή κλινικής" - προσωρινός προϊστάμενος είναι για την ακρίβεια, όπως φρόντισα να μάθω - του Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών "Λαϊκό", αναζήτησα χρησιμοποιώντας τη φράση-κλειδί "ιατρική δεοντολογία" και βρήκα το νόμο που διέπει τις ιατρικές πράξεις που εκτελεί ο θεράπων ιατρός στους ασθενείς του. Πρόκειται για το Ν. 3418/2005 που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ287/Α' 28.11.2005 και παρακάτω παραθέτω σε screenshot το επίμαχο άρθρο 3, έχοντας επισημάνει τις σχετικές διατυπώσεις σε κόκκινο πλαίσιο:

Κάθε ιατρός απολαύει κατά την άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος, επιστημονικής ελευθερίας και ελευθερίας της συνείδησής του, παρέχει δε τις ιατρικές του υπηρεσίες με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

 

Πλέον έχω πειστεί πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η πράξη του εν λόγω γιατρού πάνω στον ασθενή μας την Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2021 είναι αδικαιολόγητη και παραβαίνει την αρχή της ηθικής και επιστημονικής ανεξαρτησίας κατά την άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος.  

 

Κατόπιν των διαπιστώσεων αυτών - και έχοντας ενημερωθεί στο διάστημα των 20 ημερών που βρίσκεται πλέον ο άνθρωπός μου στο νοσοκομείο ότι ο εν λόγω προσωρινός προϊστάμενος έχει εμποδίσει κι άλλους ασθενείς από την ομαλή πορεία των χειρουργείων τους, και ότι οι συνοδοί τους έχουν ήδη προχωρήσει σε νομικές ενέργειες - πραγματικά δεν έχω άλλη επιλογή από τη δημοσίευση του ονόματος του τριτοβάθμιου πανεπιστημιακού νοσοκομείου Αθηνών όπου συμβαίνουν τα έκτροπα αυτά, καθώς και των αρχικών του εν λόγω προσωρινού προϊσταμένου. Και επιφυλάσσομαι πάντα για την τεκμηριωμένη - πάντα! - αποκάλυψη κι άλλων στοιχείων της υπόθεσης, επειδή εδώ πραγματικά κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές.

 

Δημοσιεύω στη συνέχεια την επιστολή που έστειλα στον Α.Κ.:

--------------------------------------------------------------------------------------------------

ώρα αποστολής 2:02 π.μ., Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2021

 

Αγαπητέ κ. Α.Κ.,

Σας γράφω ξανά προκειμένου να εκφράσω την ικανοποίησή μου για την ομαλή έκβαση του χειρουργείου του ανθρώπου την Παρασκευή 12/2, αλλά παράλληλα να εκφράσω κάποιες ανησυχίες που έχω σχετικά με συμβάντα που έχω αντιληφθεί μέσω της επικοινωνίας μου μαζί του.

Συγκεκριμένα, με ενημέρωσε ο ασθενής ότι τον επισκεφθήκατε στο δωμάτιο και παρεμβήκατε στη μετεγχειρητική αγωγή που έχει εφαρμόσει στο πόδι του η θεράπουσα ιατρός του.

Κύριε Α.Κ. γιατρός δεν είμαι, όμως μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι γνωρίζω πάρα πολύ καλά τις διαδικασίες προ-εγχειρητικής και μετεγχειρητικής φροντίδας των ασθενών ως συνοδός σοβαρότατων περιστατικών της οικογενείας μου σε πάνω από τέσσερα νοσοκομεία της Αθήνας. Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, θα αναφερθώ σε μια μόνο ασθενή που συνόδευα επί τρεισήμισι χρόνια ενώ πάλευε με καρκίνο στο πάγκρεας: τη μητέρα μου. Στα νοσοκομεία των Αθηνών όπου έγιναν οι νοσηλείες της - Ιπποκράτειο 5 φορές για ERCP και μια για ΓΕΑ, καθώς και από μια ERCP σε Γεννηματάς και Ευαγγελισμό - αντιμετώπισα διάφορες καταστάσεις και συμπεριφορές, καλές και κακές. ΕΝΑ πράγμα όμως δεν αντιμετώπισα ΠΟΤΕ σε κανένα απολύτως από τα τριτοβάθμια νοσοκομεία στα οποία πέρασα μέρες, εβδομάδες και μήνες είτε ως συνοδός είτε ως ασθενής: ποτέ δεν ανακατεύτηκε άλλος ιατρός στο περιστατικό μας εκτός του θεράποντος ιατρού. Είμαι τόσο κάθετη και απόλυτη στη γνώση αυτού του "άγραφου" - ή και έννομου κανόνα, επιφυλάσσομαι να ενημερωθώ για το αν υπάρχει σχετική νομοθεσία - που σας πληροφορώ ότι στο τελευταίο χειρουργείο της μητέρας μου - ΓΕΑ, στο πλαίσιο παρηγορητικής φροντίδας - την εγχείρηση την έκανε ο επιμελητής Β και ουδέποτε έμαθα ποιος ήταν ο διευθυντής της κλινικής, ούτε ενδιαφέρθηκα ποτέ να μάθω. Ο λόγος είναι απλούστατος: δεν ανακατεύτηκε ποτέ κανένας άλλος γιατρός στην προεγχειρητική και μετεγχειρητική φροντίδα της. Είχαμε εμπιστοσύνη στον επιμελητή που την είχε αναλάβει και ποτέ κανείς από τους συναδέλφους του δεν μας δημιούργησε το παραμικρό πρόβλημα με δικές του αυθαίρετες παρεμβάσεις.

Θα σας παρακαλούσα λοιπόν να μην παρέμβετε ποτέ ξανά στη μετεγχειρητική φροντίδα του ανθρώπου μου. Έχουμε εμπιστοσύνη στη γιατρό που τον εγχείρησε και που τον παρακολουθεί μέχρις ολοκληρώσεως της αντιμετώπισης του προβλήματός του. Σε περίπτωση που αντιληφθώ ξανά παρέμβαση δική σας ή οποιουδήποτε άλλου γιατρού/νοσηλευτή/λοιπού παραϊατρικού προσωπικού της κλινικής χωρίς πρότερη συνεννόηση με τη θεράπουσα ιατρό του, να μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι θα κινηθώ νομικά. Ήδη θεωρώ μεγάλη παραχώρηση εκ μέρους μου που δεν έχω προχωρήσει σε νομικές ενέργειες για την καθυστέρηση του χειρουργείου του, ούτε για την προτροπή σας να επιστρέψει ο άνθρωπός μου στην Κεφαλονιά με τους δείκτες στο κόκκινο. Θα σας παρακαλούσα λοιπόν να μη με αναγκάσετε σε ενέργειες που δεν θα είναι καθόλου ευχάριστες.

Πιστεύω να έγινα κατανοητή. Καλή σας νύχτα και καλή συνέχεια.

με εκτίμηση,

Ασημίνα Θεοφιλάτου

Αργοστόλι, Κεφαλονιά

Απίστευτη ταλαιπωρία ασθενούς από την αδικαιoλόγητη καθυστέρηση επείγοντος χειρουργείου!!!

An Emergency Operation in a Hospital Ward, Athens, 1941, πίνακας στη συλλογή του
Imperial War Museum. Ο ιατρικός χειρισμός επειγόντων περιστατικών ήταν και πρέπει να είναι πάντα η προτεραιότητα των νοσοκομείων!

 

 

Η περιπέτεια του ασθενούς Χ δημοσιεύεται σήμερα Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2021 με πλήρη ανωνυμία λοιπών στοιχείων πάθησης και νοσηλείας. Επιφυλάσσομαι για την τεκμηριωμένη δημοσίευση των υπογραμμισμένων στοιχείων στο εγγύς μέλλον. 

Ιστορικό

Ο ασθενής Χ, στην ηλικιακή ομάδα 55-60, πάσχει από σοβαρή χρόνια νόσο, επειδεινούμενη την τελευταία πενταετία και σε κατάσταση αφόρητων πόνων τους τελευταίους 5 μήνες. Ο Χ κατοικεί σε επαρχιακή πόλη και παρακολουθείται από τους ειδικευμένους ιατρούς - επιμελητή Α και διευθυντή - της αντίστοιχης κλινικής του επαρχιακού δευτεροβάθμιου νοσοκομείου παραπάνω από δεκαετία. Οι ως άνω γιατροί έχουν κλινική εικόνα του ασθενούς καθόλη τη διάρκεια των τελευταίων 5 ετών της επιδείνωσης. Επιπλέον, ο Χ νοσηλεύτηκε στην κλινική του επαρχιακού νοσοκομείου το Μάιο του 2019 και έκτοτε επισκέπτεται τακτικά τα εξωτερικά ιατρεία, όπου κλινική εικόνα του ασθενούς έχει ο επιμελητής Α. 

Τον Ιούνιο του 2019 ο Χ επισκέφθηκε ειδικευμένο ιατρό σε τριτοβάθμιο νοσοκομείο της Αθήνας για εκτίμηση. Ο γιατρός συνέστησε συγκεκριμένη χειρουργική αντιμετώπιση, ωστόσο ο Χ διατηρούσε εμπιστοσύνη στους ιατρούς του επαρχιακού νοσοκομείου. Όταν επέστρεψε στην επαρχία, επισκέφθηκε τον επιμελητή Α του επαρχιακού και του έδειξε τη γνωμάτευση της Αθήνας. Ο επιμελητής Α εκνευρίζεται με την πιθανότητα ακραίας λύσης - υποσημείωση του εγγράφου που περιέγραφε τη συνιστώμενη αντιμετώπιση - και έπεισε τον ασθενή ότι δεν θα πρέπει ούτε καν να τη σκέφτεται την περίπτωση ακραίας λύσης. Υποσχέθηκε ότι θα του βρει λύση αποκατάστασης, πλην όμως δεν έκανε καμία ενέργεια προς την κατεύθυνση αυτή.

Τους τελευταίους 5 μήνες η κατάσταση του Χ επιδεινώνεται ραγδαίως. Ο ασθενής διαμαρτύρεται για πόνους και φλεγμονές, ο ως άνω επιμελητής που έχει την κλινική εικόνα δεν θορυβείται με την επιδείνωση που έχουν αντιληφθεί μέχρι και οι μη-ιατροί κοντινοί συγγενείς του Χ και επιμένει ότι το πρόβλημα του ασθενούς μπορεί να αποκατασταθεί μέσω πολύπλοκης τεχνικής σε τριτοβάθμιο νοσοκομείο της πρωτεύουσας. Μετά από δυο εβδομάδες - ενώ η κατάσταση του Χ χειροτερεύει συνεχώς - κανονίζει ο επιμελητής Α το ραντεβού με τον ιατρό του τριτοβάθμιου. Αναχωρεί από την επαρχία ο Χ και καταφθάνει στο ραντεβού, όπου ο ειδικευμένος ιατρός αποφαίνεται ότι ΔΕΝ μπορεί να αποκατασταθεί το πρόβλημα όπως πίστευε ο επιμελητής του επαρχιακού, και ότι χρήζει επείγουσας και ακραίας αντιμετώπισης προκειμένου να σωθεί η ζωή του ανθρώπου. Ο ίδιος ωστόσο αδυνατεί να αναλάβει το περιστατικό λόγω φόρτου εργασίας με δικούς του προγραμματισμένους ασθενείς. 

Ο ασθενής Χ στη συνέχεια απευθύνεται σε ιδιώτες γιατρούς μεγάλου ιδιωτικού νοσοκομείου για δεύτερη γνώμη. Οι ιδιώτες πρότειναν συγκεκριμένη χειρουργική αντιμετώπιση. Επειδή όμως ο ασθενής δεν έχει την οικονομική ευχέρεια για να προβεί σε επέμβαση σε ιδιωτικό νοσοκομείο, αναζητεί μαζί με τους κοντινούς του ανθρώπους λύση σε δημόσιο νοσοκομείο. 

Τελευταίος μήνας 

Στη συνέχεια απευθύνονται στον ειδικευμένο γιατρό που είδε τον ασθενή στο νοσοκομείο της Αθήνας τον Ιούνιο του 2019 και εισάγεται ο ασθενής στην εφημερία του Σαββάτου 30 Ιανουαρίου 2021 προκειμένου να αντιμετωπιστεί το επιδεινούμενο προβλήμά του. Τη Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου το πρωί επισκέπτεται τον ασθενή Χ ο διευθυντής της κλινικής, έχοντας ήδη παρακάμψει τον θεράποντα ιατρό του ασθενούς και έχοντας έρθει σε επικοινωνία με το διευθυντή του επαρχιακού νοσοκομείου. Ανακοινώνει στον Χ ότι θα πάρει μερικές ημέρες αντιβίωση και θα επιστρέψει σπίτι του. Αναστατώνεται τόσο ο ασθενής, όσο και οι δικοί του με τη γνώμη του διευθυντή: εδώ έχουμε έλθει κατόπιν συνεννόησης με το θεράποντα ιατρό για χειρουργική αντιμετώπιση του προβλήματος! Αναλαμβάνει στη συνέχεια την ευθύνη ο θεράπων ιατρός, παραπέμπεται ο Χ για τις απαραίτητες απεικονιστικές και μη-επεμβατικές εξετάσεις, εργαστηριακά κ.ο.κ. και τη Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου ο θεράπων αποφαίνεται για το συγκεκριμένο πλάνο χειρουργικής επέμβασης και εισηγείται για το επείγον αυτής. Την Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου ενημερώνονται οι κοντινοί άνθρωποι του Χ ότι ο δείκτης CRP έχει δεκαπλασιαστεί σε διάστημα τριών ημερών, ωστόσο δεν έχει προγραμματιστεί ακόμα η εισαγωγή του στο χειρουργείο ως κατεπείγον περιστατικό. Αναστατωμένοι οι συγγενείς του ασθενούς, αναζητούν επιμόνως να ενημερωθούν από τον υπεύθυνο προγραμματισμού των χειρουργείων προς τι η καθυστέρηση και για ποιο λόγο διακινδυνεύουν την υγεία - και εντέλει, τη ζωή - του ανθρώπου τους. 

Στο δια ταύτα 

Τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές βρίσκεται επιτόπου του νοσοκομείου κοντινότατος συγγενής του Χ που αναζητεί επιμόνως να ενημερωθεί από τους υπεύθυνους:

1) ποια είναι επακριβώς η κατάσταση της υγείας του Χ

2)  πότε έχει προγραμματιστεί να χειρουργηθεί ώστε να αντιμετωπιστεί το πρόβλημά του, χωρίς να υποφέρει αδικαιολόγητα και εντέλει να κινδυνεύει η ίδια του η ζωή.

Ως κοντινός άνθρωπος του Χ, που όμως εξαιτίας σοβαρότατων κωλυμάτων βρίσκομαι στην επαρχία, ανακοινώνω ότι δεν θα ησυχάσω μέχρι να δρομολογηθεί η ενδεδειγμένη χειρουργική αντιμετώπιση του προβλήματος υγείας του ανθρώπου μου. Και τονίζω πως δεν θα διστάσω να αποκαλύψω τα ονόματα των υπευθύνων για την κωλυσιεργία στην αποκατάσταση της υγείας του ανθρώπου μου, αν τούτο χρειαστεί. Τέλος, ενημερώνω τους πάντες ότι εάν μέχρι το τέλος της σημερινής ημέρας - Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2021 - δεν έχουν απαντηθεί ΥΠΕΥΘΥΝΑ τα ερωτήματα που θέτω τόσο εγώ, όσο και ο ασθενής και οι συγγενείς του που βρίσκονται στην Αθήνα, θα προβώ στην αναδημοσίευση του παρόντος τόσο σε εθνικά, όσο και σε διεθνή ΜΜΕ. Μια ματιά στο ιστορικό του προσωπικού μου μπλογκ θα πείσει τον οιονδήποτε ότι το έχω ξανακάνει με επιτυχία. 

Με εκτίμηση,

Ασημίνα Θεοφιλάτου

Διπλ. Ηλεκτρολόγος Μηχανικός  & Μηχ/κός Η.Υ.

Wikipedia20, I'm celebrating the sidelined Wikipedians

Wikipedia20 animated lightning, illustration by Wikimedia Deutschland e. V. Animators: Kunal Sen & Tisha Pillai.

Today is Wikipedia's 20th birthday, and the largest encyclopedia in the world is being celebrated the world over. As a "veteran" Wikipedian myself - I've been a volunteer editor since 2007 - I woke up early this morning, feeling the urge to celebrate an aspect that has been overlooked in all the cake-baking and champagne-popping. 

I'm here to celebrate the editor who hit the "Edit" button to discover "hey, I'm being encouraged to edit!". So they made their first edit: it was no more than correcting a typo, or rephrasing a sentence so that it made more sense. Then they learned how to add references, then upload images to Commons and add them to articles.  And soon after, they got hooked: actually participating in building the sum of all human knowledge can be addictive for people who are passionate about evolving through knowledge. 

Then they proudly published their first article. And woke up the next morning to find it littered with notification tags: notability, citations and style were being questioned in ugly banners across what they had so painstakingly created. So they  discovered the discussion page, where their article was being discussed for deletion. There they interacted with the community, being as civil and polite as possible. Most members were equally kind in return, responding to the newcomer's queries about how to improve their article with patience and understanding. Some were vitriolic: the newcomer's questions kindled their need to spew irony and meanness. They got down to work on applying the advice given by the kind ones, some of whom even lent a helping hand by improving style and adding citations. When they had brought the article to a much better standard, they removed the notifications and there it was: an article that was even better than its original version, thanks to the help of their fellow editors. They waited a couple of days to see how their article would fare, and to their delight it was still sparkling clean, in fact a couple of editors had expanded it with great content. "Wow", they thought, "what an amazing place to be". So what if there were a few cretins: such is life. Look at all the wonderful things I've achieved, with the help of all these wonderful people. Forget the bad, keep the good. 

Then they ventured into discussion spaces. They started suggesting ideas for projects, inviting other editors to collaborate. Most members responded with enthusiasm: projects were launched, articles created, files uploaded to Commons. They discovered newsletters and social media groups to share their accomplishments. They started actively participating in discussions on the village pump, offering insight to problems newcomers were facing - they never forgot the help they had been offered as a newcomer themselves. But apparently they were becoming too good, and some editors didn't like that. They were changing the status quo, and change can only bring trouble: soon enough, they would be challenging the power balance in this microcosm of society. So they were ferociously attacked by the gatekeepers of stagnancy: a stagnant environment is easier to control, and those with control-seeking personalities combined with humongous editing stats will not allow anyone or anything to change it. 

But they persevered, and soon learned about offline events: they applied for a Wikimedia meetup and earned a scholarship. There they met amazing people from every corner of the globe and engaged in fruitful discussions. Their first event was followed by a second and a third, and soon they decided to assume volunteer responsibilities. Throughout the following events, Wikimedians would see them all over the place: helping out at registration, carrying projectors and conference packages, giving directions to the conference halls, doing anything in their power to make delegates happy and the conference run smoothly. But they had an exuberant personality: they were "loud", they often joked with people and patted them on the back. But some delegates didn't like that. So they were asked to step down from their volunteer capacity. Most of the delegates supported and comforted them, but the decision was not revoked and an explanation was not offered.

Broken and sad, yet still passionate about knowledge, they remained on the project, but in the sidelines: they no longer wanted to risk being exposed to hostility, either online or offline. They would work in "harmless" capacities, as there's always something valuable to do: put together a newsletter, copy-edit a blog post, review a project... so long as they were still part of the "sum of all human knowledge" vision. 

So on this day, 15 January 2021, I'm here to celebrate the Wikipedian who never made it past the yellow paragraph. I'm here to celebrate the Wikipedian who never made it past the blue paragraph. I'm here to celebrate the Wikipedian who never made it past the red paragraph. And I'm here to celebrate the Wikipedian who made it through yellow, blue and red, but now sits in the sidelines. 

And naturally, a wish is in order... so my birthday wish for Wikipedia20 is this:

Wikipedians are truly an amazing community. We are trailblazers, we are passionadas, we break boundaries of nation - colour - faith - gender. Yet there is one boundary we have yet to smash into a thousand pieces and leave that and only that in the sidelines of our movement: the boundary of POWER. If we could have our way,  we would obliterate power conflict from relationships, politics and every aspect of our lives. The least we can do is to delete it from our movement. Let's do it.

Happy 20th Birthday Wikipedia, and many happy returns 💓

[[User:Saintfevrier]]

Mina Theofilatou

Kefalonia, Greece

Τράπεζες, Εφορία και κατασχετήρια: παράνοια και παρανομία στην εποχή της "Κοινωνίας της Πληροφορίας"

 Ενημέρωση 24/08/2020: Η ανάρτηση αυτή δημοσιεύτηκε 3:30 τα ξημερώματα Παρασκευή 21/08, και εστάλη μέσω μέιλ στο support@winbank.gr με κοινοποιήσεις σε ΔΟΥ Αργοστολίου, Α' ΔΟΥ Πατρών, Υπουργείο Οικονομικών και Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής. Πριν περάσει 12ωρο είχε λυθεί το πρόβλημά μου: με ενημέρωσαν τηλεφωνικά από το κατάστημα της Πειραιώς εδώ Αργοστόλι ότι ο λόγος που αποδεσμεύτηκαν 200,11 Ευρώ και όχι ολόκληρο το ποσό των 1096,10 ήταν επειδή μόνον αυτό το κατασχετήριο της Α ΔΟΥ Πατρών είχε εκδοθεί όσο ήταν ακόμη στη ζωή ο πατέρας μου, και κακώς έγιναν τα επόμενα κατασχετήρια 13/3, 23/3, 4/6, 10/6 και 1/7. Ο λόγος όμως που έγιναν ήταν επειδή δεν είχε καταθέσει ακόμα στην τράπεζα τη ληξιαρχική πράξη θανάτου του πατέρα μου. Αφού έλεγξα τα στοιχεία, διαπίστωσα ότι ναι, είχαν δίκιο, και ότι δεν έχει γίνει καμία πράξη κατάσχεσης μετά την κατάθεση της ληξιαρχικής πράξης θανάτου εκ μέρους μου. Επιπλέον, ενημερώθηκα ότι για το υπόλοιπο δεσμευμένο ποσό των 896,04 θα γινόταν μέσα στις επόμενες εργάσιμες ημέρες η αποδέμευσή του ως διαθέσιμο και όχι μόνο λογιστικό υπόλοιπο στο λογαριασμό,  για να το διαθέσω όπως επιθυμώ. Δεν πέρασαν 10 λεπτά και με πήρε ξανά ο ίδιος υπάλληλος για να με ενημερώσει ότι τα χρήματα είχαν ήδη καταστεί διαθέσιμα στο λογαριασμό μου :)  Να ευχαριστήσω την Τράπεζα Πειραιώς για την άμεση ανταπόκριση στο αίτημά μου... αλλά θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή της τράπεζας στα ερωτήματα 1, 2 και 3 της σύνοψης. Τα συζήτησα με τους εκπροσώπους της τράπεζας τηλεφωνικά και μου είπαν ότι δεν υπάρχει σχετική πρόβλεψη στο online σύστημα, ωστόσο συμφώνησαν ότι θα ήταν χρήσιμη μια τέτοια βελτίωση στο σύστημα και σημείωσαν την πρότασή μου για να προωθηθεί στο αρμόδιο τμήμα. Χαίρομαι που λύθηκε το δικό μου θέμα, αλλά χαίρομαι διπλά που η δική μου ταλαιπωρία πιθανόν να αποτελέσει αφορμή για τη βελτίωση της διαφάνειας των υπηρεσιών της τράπεζας στο κοινό. Ευχαριστώ και παλι, και αναμένω τις σχετικές ενέργειες της τράπεζας στην κατεύθυνση αυτή.

Για τις τράπεζες και τις υπόγειες διεργασίες που ακολουθούν - όσο τους παίρνει, και όσο δεν διαμαρτύρεται κανείς - έχω ξαναγράψει. Όμως αποδεικνύεται ξανά και ξανά ότι η ευρηματικότητά τους δεν εξαντλείται, όταν πρόκειται για το συμφέρον τους! 

Ξεκινώ με ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ περιγραφή της κατάστασης, επειδή πρόκειται να την κοινοποιήσω τόσο στην Τράπεζα, όσο και στην Εφορία. Όταν γράφω την ταλαιπωρία μου με θέμα το οποίο ενδεχομένως να το έχει αντιμετωπίσει και συνάθρωπός μου, δεν το κάνω ποτέ ιδιωτικά: σκοπός μου πάντοτε είναι να λυθεί βεβαίως το δικό μου πρόβλημα, όμως να αφήσω και παρακαταθήκη για τον χρήστη του Διαδικτύου που αντιμετωπίζει παρόμοιο θέμα. Στο τέλος θα ακολουθήσει σύνοψη για τον αναγνώστη που δεν χρειάζεται όλες τις λεπτομέρειες. 

Ένα σύντομο ιστορικό: ο πατέρας μου, ο οποίος απεβίωσε πρόσφατα (Μάρτιος 2020), είχε μια ξεχασμένη οφειλή στη ΔΟΥ του ύψους περίπου 2000 Ευρώ. Το διάστημα που αφορά η οφειλή είναι 2015-16, και πραγματικά μου κάνει εντύπωση πώς την άφησε ανεξόφλητη: ο πατέρας μου ήταν από εκείνους τους ανθρώπους που όταν έρχεται ο λογαριασμός της ΔΕΗ, την άλλη μέρα πήγαινε να τον πληρώσει. Είχε έρθει το Σεπτέμβρη ειδοποίηση από την Α ΔΟΥ Πατρών με το ποσό: 2262,62 μαζί με τα πρόστιμα. Δεν κάναμε τίποτα στη φάση εκείνη για εξόφληση γιατί συντρέχουν στην οικογένεια μόνιμα και σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία και φυσικά παίρνουν προτεραιότητα. Πρόσεξα τέλη του 2019 να αρχίζει να σημειώνεται διαφορά μεταξύ λογιστικού και διαθέσιμου υπολοίπου στο λογαριασμό που λάμβανε τη σύνταξη ΟΓΑ (μέσω web banking, ως συνδικαιούχος του λογαρισμού). Στη συνέχεια έκανα εκ μέρους του με εξουσιοδότηση τις απαραίτητες ενέργειες προκειμένου να εφαρμοστεί στο λογαριασμό το "ακατάσχετο".

Το Μάρτιο του 2020 που έφυγε ο πατέρας μου από τη ζωή στα 88 του χρόνια, ο θείος μου από Αμερική επέμεινε να μου στείλει ένα βοήθημα ώστε να καλύψω τα έξοδα της κηδείας (παρεμπιπτόντως τα χρήματα για έξοδα κηδείας από ΟΓΑ ακόμα δεν τα έχω λάβει, και απ'ότι μου λένε θα αργήσουν και ένα χρόνο). Έδωσα το λογαριασμό της Τράπεζας Πειραιώς - σημείωση για όσους δεν γνωρίζουν, ότι η πρώην Αγροτική Τράπεζα εξαγοράστηκε από τον όμιλο του Σάλλα εδώ και κάμποσα χρόνια - πιστεύοντας ότι μετά τη δήλωση του ακατάσχετου θα εισπράξω ατόφιο το ποσό. Όταν είδα ότι και πάλι είχε παρακρατήσει η τράπεζα ένα μέρος του ποσού, ενημερώθηκα τηλεφωνικά ότι το "ακατάσχετο" ισχύει για μέχρι και 1250 Ευρώ μηνιαία κίνηση του λογαριασμού. Πλέον το λογιστικό υπόλοιπο είναι πάνω από χίλια Ευρώ και το διαθέσιμο μηδέν, αλλά ΟΚ την πάτησα, θα έπρεπε να το γνωρίζω και να έδινα άλλο λογαριασμό. 

Οι ενέργειές μου: Πριν από δύο μήνες αποφάσισα να βάλω σε τάξη τα πράγματα και να εξοφλήσω το χρέος του πατέρα μου στην Εφορία. Πηγαίνω στη ΔΟΥ Αργοστολίου και με ενημερώνει η υπάλληλος ότι θα πρέπει να δώσω εντολή στην Τράπεζα Πειραιώς προκειμένου να μεταφερθούν τα δεσμευμένα χρήματα για να μπορέσω στη συνέχεια να εξοφλήσω το υπόλοιπο. "Εύκολο" σκέφτηκα, και πήρα τηλέφωνο στα κεντρικά της Πειραιώς για να δώσω την εντολή. Με ενημερώνει ο υπάλληλος ότι αυτό δεν γίνεται τηλεφωνικά και ότι θα πρέπει να μεταβώ στο τοπικό κατάστημα της τράπεζας. Μαθαίνω όμως τηλεφωνικά από τον ίδιο υπάλληλο τις ημερομηνίες και τα ποσά που είχαν απαιτηθεί από τη ΔΟΥ Α Πατρών (στην οποία υπάγεται η ΔΟΥ Αργοστολίου) και που έχουν δεσμευτεί από την Πειραιώς:

10/10/2019 200 Ευρώ

15/10/2019 0,11 Ευρώ (πάντα με διασκεδάζουν οι εγγραφές 0,XX😅)

13/3/2020 51,13 Ευρώ

23/3/2020 94,82 Ευρώ

4/6/2020 500 Ευρώ

10/6/2020 250 Ευρώ

Σύνολο  1096.10 Ευρώ.

Πηγαίνω στο κατάστημα και κάνω τις απαραίτητες ενέργειες προκειμένου να μεταφερθεί το ποσό αυτό στην Α ΔΟΥ Πατρών, ώστε να πάω μετά στη ΔΟΥ Αργ/λίου να εξοφλήσω το υπόλοιπο (το οποίο υπόκειται σε πρόστιμα όσο μένει ανεξόφλητο). Ρωτάω τον υπάλληλο πότε θα γίνει η μεταφορά, μου απαντάει "δεν ξέρουμε εμείς, αυτά γίνονται κεντρικά". Λίγες μέρες μετά παίρνω τηλέφωνο στο κατάστημα και ρωτάω τον ίδιο υπάλληλο αν έχουμε νεώτερα, όχι μου λέει, εμείς δώσαμε την εντολή, κάντε υπομονή.

Μέσα Ιουλίου μπαίνω στο web banking για να δω αν έχει γίνει καμία συναλλαγή, και βρίσκω αυτό: 

 

Για όσους δεν έχουν καταλάβει ακόμα τον εκνευρισμό μου: η τράπεζα αντί να μεταφέρει ΑΤΟΦΙΟ το ποσό των 1096.04 Ευρώ να τελειώνουμε, αποφασίζει να κάνει "διακανονισμό" πάνω σε χρήματα στα οποία ΔΕΝ έχω πρόσβαση, και αποδεσμεύει μόνο... 200,11 Ευρώ, τα οποία αντιστοιχούν στις πρώτες δύο "δόσεις" των απαιτήσεων της Εφορίας!!! 

Πηγαίνω στη ΔΟΥ Αργοστολίου μήπως και καταλάβω γιατί γίνεται αυτό, και δίνοντας το ΑΦΜ του πατέρα μου στην υπάλληλο επιβεβαίωσε ότι είχε γίνει μεταφορά από την Πειραιώς στη ΔΟΥ ποσό 200,11 Ευρώ στις 13/7. Στην ερώτησή μου "γιατί δεν τα δίνει η τράπεζα όλα τα λεφτά;;;" μου απάντησε "δεν ξέρω, εμείς να εισπράξουμε θέλουμε φυσικά!" και με συμβουλεύει να μιλήσω με το νομικό τμήμα της Πειραιώς. 

Παίρνω στο 2103288000 τηλέφωνο επικοινωνίας Winbank και περιγράφω το πρόβλημα. Ζητώ να μου στείλουν σε ένα μέιλ τις κινήσεις που έγιναν από την Πειραιώς κατ'εντολή της ΔΟΥ για δέσμευση ποσών, και μου λένε δεν γίνεται αυτό! ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ Ο ΠΕΛΑΤΗΣ ΝΑ ΔΕΙ ΣΤΟ WEB BANKING Η ΣΤΟ ΜΕΙΛ ΤΟΥ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΟ ΠΟΙΟΣ, ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΣΜΕΥΣΕ ΛΕΦΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΟΥ;;; (τα κεφαλαία ως ένδειξη ότι έχω αρχίσει να ανεβάζω πίεση). Η απάντηση ήταν όχι, αλλά μπορούμε να σας τα πούμε τα ποσά τηλεφωνικά. Γίνεται εκ νέου ανάγνωση των κινήσεων:

13/3/2020 51,13 Ευρώ

23/3/2020 94,82 Ευρώ

4/6/2020 500 Ευρώ

10/6/2020 250 Ευρώ

1/7/2020 0.09 Ευρώ  (άλλη μια χαριτωμένη εγγραφή 0,XX 😅)

Σύνολο 896,04 Ευρώ

Ωραία, τους λέω, στείλτε τα λεφτά αυτά ΤΩΡΑ στην Α ΔΟΥ Πατρών να τελειώνουμε, αφού εμένα έτσι κι αλλιώς μου είναι άχρηστα! Να εξοφλήσω να τελειώνουμε!!!  Ξανά μπαλάκι να μου λένε ότι αυτό είναι κάτι που γίνεται στα καταστήματα και όχι στην εξυπηρέτηση πελατών, τέλος πάντων αφού διευκρίνισα ότι δεν μου φταίει κανένας υπάλληλος και βάλλομαι ΜΌΝΟΝ εναντίον των διαδικασιών και των κεντρικών διοικήσεων της τράπεζας και όχι του προσωπικού της, ζήτησα να μιλήσω με το νομικό τμήμα. Μου είπαν πως αυτό γίνεται μόνο μέσω δικηγόρου! Είστε σοβαροί, που θα προσλάβω δικηγόρο για να βγάλω άκρη με ένα απλό θέμα;;; και ανέφερα ότι ΟΛΗ μου την περιπέτεια θα την καταγράψω ΔΗΜΟΣΙΑ στο μπλογκ μου. Πρότειναν να με πάρει τηλέφωνο ο προϊστάμενος, και όντως σε 10 λεπτά είχε πάρει. Δεν μου είπε κάτι καινούργιο, ωστόσο προσπαθούσε να είναι καθησυχαστική και ευγενικά μου ζήτησε το όνομα του υπαλλήλου με τον οποίο είχα συναλλαγεί για το αίτημα μεταφοράς. Δίστασα να αναφέρω όνομα - όπως ήδη ανέφερα, δεν θέλω να είμαι εγώ η αιτία για επίπληξη υπάλληλου, γνωρίζω ότι οι διοικήσεις ψάχνουν τον τελευταίο τροχό της άμαξας για να φορτώσουν το φταίξιμο - και αφού μου εξασφάλισε ότι δεν θα γίνει καμία επίπληξη, έδωσα το όνομα. Η κουβέντα έκλεισε, με την υπόσχεση της προϊσταμένης ότι θα ερευνηθεί το θέμα και θα λάβω ενημέρωση. 

Εγώ όμως έχω ήδη φάει μια ολόκληρη μέρα στο τηλέφωνο και στο μπλογκ, οπότε οφείλω να ολοκληρώσω την ανάρτηση και να ασχοληθώ με άλλες υποθέσεις μου. 

Η ανάρτηση είναι μακροσκελής, επειδή έπρεπε να παραθέσω όλα τα γεγονότα και τα σχετικά στοιχεία προκειμένου να λάβουν γνώση οι αρμόδιοι των σχετικών φορέων, εν προκειμένω Τράπεζα Πειραιώς και Α' ΔΟΥ Πατρών. Το παρόν θα κοινοποιηθεί εννοείται μέσω email και στους δύο φορείς, καθώς και όπου αλλού κρίνω απαραίτητο, και φυσικά παραμένω στη διάθεσή τους για ό,τι άλλο χρειαστούν.

Και τώρα η σύνοψη, για τον αναγνώστη που θέλει απλά να μάθει τι εννοώ με τον τίτλο, σε μορφή ερωτημάτων:

1) Γιατί η τράπεζα δεν ενημερώνει τον πελάτη τη στιγμή που γίνεται η δέσμευση χρημάτων από το λογαριασμό του, μέσω σχετικής εγγραφής στη διεπαφή web banking, όπως συμβαίνει με κάθε άλλη χρεωστική/πιστωτική εγγραφή; 

2) Από τη στιγμή που ο πελάτης θα διαπιστώσει διαφορά μεταξύ λογιστικού και διαθέσιμου υπολοίπου και θα προβει σε τηλεφωνική επικονωνία για να ενημερωθεί, γιατί δεν είναι δυνατή η λήψη των σχετικών κινήσεων δέσμευσης χρημάτων σε γραπτή μορφή, μέσω π.χ. email, παρά μόνο προφορικά; 

3)Γιατί δεν γίνεται αυτόματα - ή έστω με κάποιο άμεσο τρόπο - η μεταφορά των χρημάτων που έχουν δεσμευθεί στην αρμόδια ΔΟΥ;

4) Από τη στιγμή που ο πελάτης θα δώσει εντολή στην τράπεζα να μεταφερθούν τα δεσμευμένα χρήματα στη ΔΟΥ, γιατί αυτή δεν γίνεται άμεσα και στο σύνολο του δεσμευμένου ποσού; 

5) Να ΘΕΛΕΙΣ να εξοφλήσεις οφειλή σου στην Εφορία και να μην μπορείς, είναι ή δεν είναι παράνοια;    

Επειδή έχω βάσιμες υποψίες ότι οι διεργασίες της τράπεζας είναι παρανόμως αδιαφανείς, επιφυλάσσομαι παντός νομίμου δικαιώματός μου για τη διεκδίκηση τυχόν αποζημίωσης από τις πράξεις και παραλείψεις που έχουν διενεργηθεί εις βάρος μου. 

Με εκτίμηση,

Ασημίνα Θεοφιλάτου

Διπλ. Ηλεκτρολόγος Μηχ/κός & Τεχν. Υπολογιστών Πολυτεχνικής Σχολής Πανεπιστημίου Πατρών

Αργοστόλι, Κεφαλονια

ΔΕΝ φταίει ο covid!!! (ένας "αλγόριθμος" για το ΤΣΜΕΔΕ Αθηνών από μηχανικό με 28 χρόνια προϋπηρεσία)

Ξεκινάω με μια ιστορία, που τοποθετείται γύρω στο 2016-17: είμαι στην Αθήνα με την κόρη μου και έχει προκύψει θέμα με το βιβλιάριό της. Πηγαίνουμε στο γνωστό κτίριο της Κολοκοτρώνη και βλέπουμε χαρτί κολλημένο στην πόρτα που ενημέρωνε τον κόσμο ότι το ΤΣΜΕΔΕ είχε μεταφερθεί σε νέο χώρο στην Παλαιών Πατρών Γερμανού 3-5. Βάζω Google Maps, βλέπω Πλατεία Κλαυθμώνος και συμπεραίνω πως το Ταμείο μου δεν άντεχε πλέον να συντηρεί το - καθόλου ευκαταφρόνητου μεγέθους - κτίριο της Κολοκοτρώνη μεσούσης της οικονομικής κρίσης, και μεταφέρθηκε σε μικρότερα γραφεία. Φτάνουμε στη νέα διεύθυνση... και αντικρίζουμε ένα πολυόροφο μέγαρο με αρχιτεκτονική "άποψη"! Φέρουσες τοιχοποιίες και γυμνό σκυρόδεμα, μεταλλικά στοιχεία και τεράστιες τζαμαρίες! Μπαίνοντας βλέπουμε ΑΤΜ της Τράπεζας Αττικής, γλυπτά με νέον και χώρους τεράστιους και απαστράπτοντες... για ποια κρίση μιλάμε! Ο ασφαλιστικός μας φορέας αναβαθμίστηκε και  η κρίση είναι για τους μηχανικούς της πλέμπας...*


Fast forward στο 2019: Έχω καταθέσει από το Νοέμβριο 2019 μέσω της εργατολόγου μου την αίτησή μου για σύνταξη αναπηρίας λόγω 67%, μαζί με όλα τα σχετικά δικαιολογητικά. Η αίτηση είχε επιπροσθέτως δυο σημαντικά κοινωνικά κριτήρια για επίσπευση της προσωρινής σύνταξης: 1) δικαστική συμπαραστάτρια ατόμου με 85% αναπηρία 2) διαζευγμένη μητέρα ανήλικου παιδιού. Αφού περίμενε η δικηγόρος μου 3 ώρες στην ουρά για να πάρει πρωτόκολλο (στο ίδιο αυτό κτίριο της ειλικρίνειας και διαφάνειας), την ώρα που κατέθεσε το φάκελο ρώτησε αν είναι όλα εντάξει. Δεν τον άνοιξαν καν λόγω φόρτου εργασίας και της είπαν ότι θα επικοινωνούσαν μαζί μας αν υπήρχε κάποια εκκρεμότητα. Τόνισε η δικηγόρος μου τα κοινωνικά κριτήρια και η υπάλληλος έκανε μια εκτίμηση ότι σε 3-4 μήνες θα έχει ξεκινήσει η καταβολή της προσωρινής σύνταξης, επειδή τις αναπηρικές και δη με κοινωνικά κριτήρια τις τρέχουν κατά προτεραιότητα. 

Επιστρέφουμε στο παρόν: είναι Μάιος 2020 και ακόμα περιμένω. Έχουν περάσει 6 μήνες από την κατάθεση της αίτησης: καμία απολύτως επικοινωνία δεν έχει γίνει από το ΤΣΜΕΔΕ ούτε μαζί μου, ούτε με την εργατολόγο. Επιπλέον, τον Μάρτιο έχασα τον 89χρονο πατέρα μου, ο οποίος και βοηθούσε πρακτικά στη φροντίδα της αδελφής μου. Έχω δηλαδή να διαχειριστώ θλίψη για το χαμό του πατέρα μου, αυξημένη κούραση γιατί είμαι μόνη μου πλέον στη φροντίδα της αδελφής μου και μειωμένα οικογενειακά έσοδα λόγω απώλειας της σύνταξης του πατέρα μου. Καπάκι ξεκινάνε τα lockdown της κρίσης covid-19, έχω να διαχειριστώ και σοβαρό θέμα επιστροφής δικού μου ατόμου από το εξωτερικό. Καταφέρνω και βάζω σε μια τάξη τα νέα δεδομένα, και πλέον αναδύεται επιτακτική η ανάγκη να μάθω τι γίνεται με τη σύνταξη ΤΣΜΕΔΕ. Έχοντας όμως την ιδιότητα του μέλους ΤΕΕ και ΤΣΜΕΔΕ από το 1992, προετοιμάζομαι για τα χειρότερα όσον αφορά την επίτευξη τηλεφωνικής, ή έστω κάποιας μορφής remote επικοινωνίας με τα κεντρικά γραφεία της Αθήνας: επί 28 χρόνια η τηλεφωνική επικοινωνία με οποιοδήποτε τμήμα του ΤΣΜΕΔΕ Αθηνών ήταν ΑΔΥΝΑΤΗ. Ώρες και μέρες έχω περάσει τηλεφωνώντας σε αριθμούς που είτε μιλάνε, είτε δεν απαντάνε. Δυο φορές στα χρόνια αυτά έχω αναγκαστεί να ξεκινήσω ταξίδι από Κεφαλονιά για Αθήνα όχι για να λύσω πρόβλημα, αλλά για να λύσω απορία!!! Όταν επήλθε και η ψηφιακή εποχή, είχα - υποτίθεται - και ένα επιπλέον εργαλείο στα χέρια μου: το email. ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΧΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΣΕ ΜΕΙΛ. 

Είμαι λοιπόν σαφέστατα υποψιασμένη για το πώς θα εξελιχθούν οι προσπάθειές μου να μάθω σε τι στάδιο βρίσκεται ο φάκελος της σύνταξής μου. Όμως αυτή τη φορά θα καταγράψω ΚΑΘΕ προσπάθεια που κάνω στην πορεία του στόχου, εν μορφή αλγορίθμου με προοδευτική κλιμάκωση των ενεργειών μου... και τον προσφέρω στους συνάδελφους μηχανικούς για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι τι εστί "Επικοινωνία με ΤΣΜΕΔΕ". 

Ακολουθούν screenshots από το έγγραφο doc που ξεκίνησα τη Δευτέρα 13 Απριλίου 2020. Διευκρινίζω - όπως πάντα στις αναρτήσεις μου που απευθύνονται σε φορείς, τράπεζες και επιχειρήσεις - ότι στο στόχαστρο έχω όχι τους υπαλλήλους, οι οποίοι σχεδόν πάντα κάνουν φιλότιμες προσπάθειες να αντεπεξέλθουν στις δύσκολες συνθήκες εργασίας τους. Στο στόχαστρο έχω τους διοικούντες τους φορείς αυτούς, οι οποίοι εισπράττουν παχυλούς μισθούς και δεκάρα δεν δίνουν για τον κόσμο που ταλαιπωρείται από την ελλιπή έως ανύπαρκτη εξυπηρέτηση πελατών του φορέα/της επιχείρησης που διοικούν. Για το λόγο αυτό έχω αποκρύψει τα ονόματα των υπαλλήλων: δεν έχω κανένα παράπονο από αυτούς! Από το Διοικητή του ΤΣΜΕΔΕ και τους Διευθυντές των Τμημάτων όμως, έχω!!! 

Ξεκινώ με τον τρόπο που θα ξεκινούσα ένας μηχανικός που δεν έχει γνώσεις ΤΠΕ/πρόσβαση στο Ίντερνετ, ως την πιο απλή περίπτωση πολίτη που θέλει να εξυπηρετηθεί από Δημόσιο Φορέα: χρησιμοποιώ τα τηλέφωνα που μου έστειλε η δικηγόρος.

 

15 τηλεφωνήματα στους δυο αριθμούς του Τμήματος Συντάξεων δεν απέδωσαν αποτέλεσμα. Χρησιμοποιώ πλέον το Ίντερνετ για να αναζητήσω κι άλλους αριθμούς. Στο 18ο τηλεφώνημα έχω απάντηση! Όχι όμως και λύση...

 

Συνεχίζω τα τηλεφωνήματα στον αριθμό που μου δόθηκε. Φτάνοντας στα 20 τηλεφωνήματα χωρίς αποτέλεσμα, αποφασίζω να χρησιμοποιήσω ξανά ΤΠΕ και να στείλω μέιλ. 

Το κείμενο του μηνύματος email που έστειλα

Την Πέμπτη 16/04 είχα απάντηση με το πρώτο τηλεφώνημα! Το σοκ μου είναι τέτοιο που στιγμιαία χάνω τα λόγια μου! Συνέρχομαι και μαθαίνω συγκλονιστικά πράγματα: το ΤΣΜΕΔΕ είναι πλέον ΤΜΕΔΕ! Το Σ έχει πάει προικιό στον ΕΦΚΑ...η υπάλληλος είχε έναν ανεπαίσθητο τόνο αγανάκτησης που δεν το γνώριζα, οπότε όφειλα να ενημερωθώ: τι σόι μηχανικός είμαι αν δεν γνωρίζω τα τεκταινόμενα του ταμείου μου!

Ωωω τι μεγαλεία βλέπω εδώ! Attica Bank καμαρωτή στο banner του ΤΜΕΔΕ, και κάτι κύριοι εδώ έχουν σοβαρή συνάντηση (ήταν πρόβλημα αυτό το Σ φαίνεται... γιατί πώς θα συζητούσαν για την αξιοποίηση της περιουσίας του ΤΣΜΕΔΕ, όταν οι υποψήφιοι συνταξιούχοι κινδυνεύουν να χάσουν τις δικές τους περιουσίες μέχρι να αρχίσει να τρέχει η Σύνταξη; Ξουτ το Σ και συνεχίζουμε ως ΤΜΕΔΕ, πρόβλημα ελύθη!)

Είμαστε ακόμη στην Πέμπτη 16 Απριλίου και έχω ερωτήματα προς επίλυση... κάνω δυο προσπάθειες και τα παρατάω. Έτσι κι αλλιώς δεν θα έλυνα το πρόβλημά μου, το οποίο παραμένει: "σε τι φάση είναι ο φάκελός μου;" Ας περιμένω να γυρίσει η μοναδική κυρία που χειρίζεται υποθέσεις σαν τη δική μου. 

Πέρασε το Πάσχα, τσουγκρίσαμε τα αυγά μας, πάμε τώρα να μπαστακωθούμε πάλι στο τηλέφωνο: 27/4 ξεκινάω πιο έντονες προσπάθειες. Έχουν περάσει δυο ακόμα μέρες και είμαστε στα 35 τηλεφωνήματα... 

Μου πήρε ΜΟΛΙΣ 16 ημέρες και 40 τηλεφωνήματα - εκ των οποίων απάντηση στην άλλη άκρη της γραμμής είχα σε τρία- ΟΧΙ για να λύσω το πρόβλημά μου, αλλά για να μάθω πού βρίσκεται ο φάκελός μου (όχι πάντως στο τμήμα συντάξεων)

Ιδού λοιπόν ο αλγόριθμος που ακολούθησα, με ΑΡΧΗ και 9 βήματα. Και θα μου πουν εδώ οι συνάδελφοι της επιστήμης της Πληροφορικής "τι σόι αλγόριθμος είναι αυτός, που δεν έχει ΤΕΛΟΣ;" και θα έχουν απόλυτο δίκιο. Το ΤΕΛΟΣ όμως σηματοδοτεί το "κλείσιμο" του αλγορίθμου και τη λύση του προβλήματος. Εδώ όμως βλέπουμε ένα loop: φτάνοντας στο τέλος, πρέπει να εκτελέσω ξανά το Βήμα 9, περνώντας ενδεχομένως και από προηγούμενα βήματα: κανείς δεν μου εγγυάται οτι θα έχει αποτέλεσμα αν περιορίσω το loop στο τελευταίο βήμα, ελπίζοντας κάποια στιγμή να βγω από αυτό.

ΟΧΙ αγαπητό ταμείο μου. Ολοκληρώνω το Βήμα 9 στέλνοντας μέιλ στο Τμήμα Ασφάλισης αυτήν εδώ την ανάρτηση, η οποία θα κοινοποιηθεί και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθώς και σε σελίδες που αφορούν μηχανικούς και μέλη του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας και του ΤΣΜΕΔΕ. Εσείς μπορείτε να αδιαφορήσετε (το πιθανότερο), να με βάλετε σε μαύρη λίστα για το "θράσος" μου... ή να σας πιάσει το φιλότιμο και να επισπεύσετε τη συνταξιοδότηση των μελών σας, με προτεραιότητα τις προσωρινές συντάξεις σε άτομα με αναπηρία και κοινωνικά κριτήρια.

Και αφήστε στην άκρη τις δικαιολογίες covid-19: όπως έγραψα στον τίτλο και στην εισαγωγή, ΠΑΝΤΑ έτσι ήταν η επικοινωνία μου με το ΤΣΜΕΔΕ, δεν χρειάστηκε να έρθει καμία πανδημία για να χάσω ώρες και μέρες σε τηλέφωνα που δεν απαντούν ή μιλούν ή και τα δυο.

Επιπλέον, βολικό να χρησιμοποιούν οι τράπεζες (μέσα κι εσείς της Αττικής) τον covid-19 ως πρόσχημα για την ελλιπή εξυπηρέτηση. Δεν είδα όμως την τράπεζά μου να δείχνει αλυσιδωτή κατανόηση με το σκεπτικό: 

"λόγω του covid-19 εκεί στο Τμήμα Συντάξεων του ΤΣΜΕΔΕ έχουν πολύ φόρτο εργασίας και λίγο προσωπικό βρε παιδί μου... αλλά κι εμείς το ίδιο πρόβλημα έχουμε. Ας ελαφρύνουμε την Θεοφιλάτου που κάνει υπερανάληψη εδώ και 6 μήνες επειδή δεν έχει εισόδημα. Ας της αφαιρέσουμε τους τόκους από τις υπεραναλήψεις, να διευκολύνουμε το συνάδελφο ΤΜΕΔΕ που στεγάζει και το Σ του πρώην ΤΣΜΕΔΕ. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε από συναδελφική αλληλεγγύη".

Αυτά. Να πω ότι περιμένω απάντηση; Να πω ότι ναι, καλό θα ήταν να έχω μια απάντηση. Κάντε ό,τι προστάζει η ηθική σας, πραγματικά. Εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά.

Με εκτίμηση,

Ασημίνα Θεοφιλάτου
Διπλωματούχος Ηλεκτρολόγος Μηχ/κός & Τεχνολογίας Υπολογιστών της Πολυτεχνικής Σχολής Πανεπιστημίου Πατρών
Αργοστόλι, Κεφαλονιά

*πρόσφατα βρήκα αυτό το βίντεο, που δίνει προεκτάσεις στο τζάμι και τα στιβαρά υλικά: διαφάνεια και ειλικρίνεια το μήνυμα που περνάει (στους αδαείς) 


Υ.Γ. για να μη νομίσετε ότι το μπλογκ το έχω μόνο για καταγγελίες, δείτε την αμέσως προηγούμενη από αυτή ανάρτηση. Εδώ. Μπορείτε επίσης, αν θέλετε, να δείτε τις ετικέτες "Εκπαίδευση" και "Κοινωνία": η δικαιοσύνη δεν είναι κάτι που διεκδικώ αποκλειστικά και μόνο για την πάρτη μου.

Όταν καίγεται το σπίτι σου, πρώτα σβήνεις τη φωτιά! (σκέψεις για COVID-19)

Η ανθρωπότητα ζει πρωτόγνωρες, δυστοπικές στιγμές με την πανδημία COVID-19.

Όλοι προβληματιζόμαστε, κάποιοι αγανακτούν, κάποιοι αναλαμβάνουν δράση... αυτό έκανα κι εγώ μαζί με τη συνάδελφο και φίλη Αναστασία Μουντάκη: οργανώσαμε καμπάνια crowdfunding* για την αγορά αναπνευστήρα για το Γενικό Νοσοκομείο Κεφαλονιάς. Η προσπάθειά μας φιλοξενείται στην ελληνική πλατφόρμα "giveandfund", και έχει την αμέριστη στήριξη του ιδρυτή της  κ. Γιάννη Χατζήμπεη**. Δωρεές μπορείτε να στείλετε εδώ:

https://www.giveandfund.com/giveandfund/project/Ventilator-Kefalonia

Θέσαμε ως στόχο τη συγκέντρωση 7000 Ευρώ, που είναι και η μέση τιμή αγοράς ενός φορητού αναπνευστήρα, και τη στιγμή που γράφεται το κείμενο αυτό έχουμε ήδη συγκεντρώσει 5360 Ευρώ σε μια εβδομάδα. Η ανταπόκριση του κόσμου είναι συγκινητική: οι δωρεές κυμαίνονται σε ύψος από 10 μέχρι και 500 Ευρώ! Οφείλω εδώ να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον καθένα από τους 56 - μέχρι στιγμής - δωρητές και να ενθαρρύνω τον αναγνώστη να συνεισφέρει με όποιο ποσό, μεγάλο ή μικρό, μπορεί ώστε να φτάσουμε στο στόχο και να ολοκληρωθεί η αγορά. Ήδη έχουμε στείλει προκαταβολή 3600 Ευρώ για την εξασφάλιση ενός από τα πλέον αξιόπιστα μηχανήματα στην αγορά - Puritan Bennett 560, δείτε εδώ λεπτομέρειες - και μένει η αποπληρωμή του προκειμένου να γίνει η αποστολή από τον προμηθευτή στην Κεφαλονιά.

Νοσηλεύτρια στην πρώτη γραμμή της πτέρυγας COVID-19 του Νοσοκομείου Κεφαλονιάς

Στη συνέχεια θα προσπαθήσω να "αποδελτιώσω" μερικές εύλογες απορίες που μας τέθηκαν από την Παρασκευή 27 Μαρτίου το βράδυ που βγήκε η καμπάνια "στον αέρα". Θα ακολουθήσω τη μορφή "συχνές ερωτήσεις" (FAQ) για να είναι πιο εύληπτες οι απαντήσεις.

• "Θέλω να κάνω την κατάθεση μέσω τράπεζας, δεν θέλω να μπλέξω με κάρτες και PayPal. Γιατί δεν κοινοποιείτε τον αριθμό λογαριασμού;"

Η μέθοδος crowdfunding υποστηρίζεται κατά κανόνα από τη διεθνή πλατφόρμα Διαδικτυακών αγορών PayPal. Όσοι κάνουν συχνά αγορές μέσω του Διαδικτύου είναι σχεδόν βέβαιο ότι την έχουν υπόψη τους και πολλοί είναι εξοικειωμένοι με τη χρήση της: προσφέρει ταχύτητα, ασφάλεια και διαφάνεια στις συναλλαγές είτε μέσω υπολογιστή, είτε μέσω φορητών συσκευών (smartphone - tablet). Διαπιστώνοντας τη δυσκολία των μη-εξοικειωμένων, στείλαμε ανακοίνωση στα τοπικά ΜΜΕ με ακριβείς οδηγίες για την ολοκλήρωση της πληρωμής στο περιβάλλον PayPal: μπορείτε να δείτε ενδεικτικά εδώ μια από τις δημοσιεύσεις (και με την ευκαιρία, να ευχαριστήσουμε και τα τοπικά μέσα ενημέρωσης της Κεφαλονιάς για την άμεση ανταπόκριση). Υπήρξαν ωστόσο και λίγοι δωρητές στους οποίους κοινοποίησα τον αριθμό του λογαριασμού σε προσωπική επικοινωνία, επειδή για ειδικούς λόγους δεν ήταν σε θέση να χρησιμοποιήσουν τη μέθοδο PayPal. Τα ονόματά τους έχουν περάσει στη λίστα των δωρητών, με την ευγενική παρέμβαση του κ. Χατζήμπεη κατόπιν σχετικού μας αιτήματος ώστε να υπάρχει απόλυτη διαφάνεια. Τέλος, ένας επιπλέον λόγος είναι επειδή δεν ενθαρρύνουμε τον κόσμο να επισκεφτεί την τράπεζα για να κάνει κατάθεση: η οδηγία των επιστημόνων είναι "μένουμε σπίτι", και η συνεισφορά μέσω PayPal εξασφαλίζει ακριβώς αυτό.

• "Βλέπω ότι έχουν ήδη δωρηθεί κάποιοι αναπνευστήρες στο Νοσοκομείο Κεφαλονιάς. Δεν φτάνουν; Πόσοι χρειάζονται πια;"

Ακόμη μια εύλογη απορία, που την είχαμε κι εμείς! Είμαστε σε συνεχή επικοινωνία με τον γιατρό κ. Αλέξανδρο Τσιριγώτη, ο οποίος βρίσκεται στην πτέρυγα νοσηλείας για ασθενείς με COVID 19 που δημιουργήθηκε στο νοσοκομείο ώστε να βρίσκεται σε ετοιμότητα για την αντιμετώπιση των αναμενόμενων περιστατικών. Αυτή τη στιγμή η πτέρυγα αυτή διαθέτει 9 κλίνες, και στόχος είναι η κάθε κλίνη να έχει αναπνευστήρα. Η τυχόν απόκτηση επιπλέον συσκευής (-ων) θα εξυπηρετούσε για την κάλυψη τυχόν αναγκών επέκτασης της πτέρυγας, αν εμφανιστούν περισσότερα περιστατικά από τα αναμενόμενα. Το ευκταίον εδώ είναι να ΜΗ χρειαστούν οι αναπνευστήρες αυτοί! Όμως όπως ένας άνθρωπος κάνει ασφάλεια ζωής ελπίζοντας να ΜΗΝ του χρειαστεί, έτσι κι εμείς είδαμε την προσπάθεια ως "ασφάλεια ζωής" για το νοσοκομείο και τους συμπολίτες μας. Ας ξεπεράσουμε με το καλό την κρίση αυτή, και είναι βέβαιο πως θα πιάσουν τόπο τα μηχανήματα που τυχόν περισσέψουν σε άλλους συνανθρώπους.

• "Εγώ δεν πιστεύω όλα αυτά που λένε για τον κορωνοϊό. Τόσους θανάτους έχουμε κάθε χρόνο από γρίπη και δεν έχει γίνει ποτέ θέμα, παγκοσμίως μάλιστα. Άσε που βλέπω κρυφούς σκοπούς πίσω από όλα αυτά τα μέτρα και τους περιορισμούς" 

Ανθρώπινη και αναμενόμενη αντίδραση, και θα ήταν ψέμα να πω ότι δεν έχω προβληματιστεί κι εγώ πάνω στο θέμα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο συνειδητός και ενήμερος πολίτης οφείλει να στρέφεται στην επιστήμη. Οι επιστήμονες υγείας σε όλον τον κόσμο έχουν εκφράσει τις ανησυχίες τους για την ταχεία εξάπλωση του ιού, την υψηλή μεταδοτικότητά του και τις σοβαρές επιπτώσεις του στην υγεία των πολιτών. Οι ανησυχίες πολύ συχνά έχουν τη μορφή κραυγών απελπισίας, όπως είδαμε στην Ιταλία, την Ισπανία και προσφάτως στις ΗΠΑ, ειδικά στη Νέα Υόρκη. Τα κρούσματα και οι θάνατοι πληθαίνουν καθημερινά με εκθετικό ρυθμό, εμβόλιο δεν υπάρχει και ούτε αναμένεται για τουλάχιστον ένα χρόνο ακόμα, και το κυριότερο: είμαστε αντιμέτωποι με το ΑΓΝΩΣΤΟ. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πόσο θα διαρκέσει η πανδημία, κανείς δεν γνωρίζει τι θα γίνει σε περίπτωση μετάλλαξης του ιού. Όταν απέναντί σου έχεις έναν τόσο απειλητικό εχθρό, δεν παίζεις και δε διακινδυνεύεις. Ακολουθείς πιστά τις οδηγίες των ειδικών επιστημόνων για να προστέψεις τον εαυτό σου, την οικογένειά σου και την κοινωνία: και οι οδηγίες της επιστημονικής κοινότητας είναι να περιορίσουμε στο ελάχιστο τις μετακινήσεις μας ώστε να μη γίνεται διασπορά του ιού. Μην ξεχνάμε λοιπόν ότι στην πανδημία ο καθένας είναι εν δυνάμει φορέας, και οφείλει να δείχνει τον απαραίτητο σεβασμό απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Τέλος, έχουν βγει εκατοντάδες θεωρίες συνωμοσίας για την προέλευση του ιού, τους σκοπούς της πανδημίας, τους τρόπους αντιμετώπισης κ.ο.κ. Οι περισσότερες από τις θεωρίες αυτές έχουν καταρριφθεί με στέρεα επιστημονικά επιχειρήματα: για όποιον έχει την παραμικρή αμφιβολία, μπορεί να διαβάσει το λήμμα "Παραπληροφόρηση σχετικά με την πανδημία κορονοϊού 2019-20"*** στην ελληνική Wikipedia. Θα εκπλαγεί με τις ανοησίες που έχουν ειπωθεί σε όλο τον κόσμο, και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις από κυβερηντικούς φορείς!

• Κακώς δαπανάτε εσείς το χρόνο σας και την ενέργειά σας κάνοντας κάτι που είναι ευθύνη του κράτους. Το κράτος οφείλει να προστατεύει τους πολίτες του. Αλοίμονο αν βγούμε εμείς να αναλάβουμε τις ευθύνες του. 

Αυτή η τελευταία πρόταση με βρίσκει ΑΠΟΛΥΤΩΣ σύμφωνη: το κράτος αποδείχτηκε ανπερακέστατο, και δεν είναι η πρώτη φορά. Αν δεν μπορεί να προσφέρει αξιοπρεπή δημόσια υγεία και παιδεία - τα θεμελιώδη κοινωνικά αγαθά του κράτους δικαίου - έχει αποτύχει στον πρωταρχικό σκοπό ύπαρξής του. Ωστόσο, αυτή τη στιγμή δεν είμαστε υπό Κ.Σ. (Κανονικές Συνθήκες). Για να μπορώ να διαχειριστώ εγώ η ίδια το μεγάλο βαθμό διαταραχής της ομαλότητας που έχει επέλθει στις ζωές μας το τελευταίο διάστημα, έκανα μια σκέψη:

Όταν το σπίτι σου πιάσει φωτιά, ποιο είναι το πρώτο σου μέλημα; Να ψάξεις αιτίες και ευθύνες, ή να σβήσεις με κάθε τρόπο την πυρκαγιά; 

Αυτό κάνουμε. Με την πρωτοβουλία αυτή προσπαθούμε να σβήσουμε τη φωτιά. Τα υπόλοιπα θα τα αντιμετωπίσουμε ΜΕΤΑ.

Όποιος θέλει να βοηθήσει την προσπάθειά μας να ολοκληρωθεί μπορεί να συνεισφέρει εδώ:

https://www.giveandfund.com/giveandfund/project/Ventilator-Kefalonia

Καλή δύναμη σε όλους...

Ασημίνα (Μίνα) Θεοφιλάτου
Διπλωματούχος Ηλεκτρολόγος Μηχ/κός Πολυτεχνικής Σχολής Παν/μίου Πατρών
Πρώην καθηγήτρια Πληροφορικής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση


* στα ελληνικά "πληθοπορισμός", δείτε τον ορισμό εδώ: https://www.wikidata.org/wiki/Q348303
** διαβάστε περισσότερα για τον κ. Χατζήμπεη και τη δράση του εδώ: https://www.chatzimpeis.com/
*** πατήστε εδώ για να διαβάσετε το λήμμα: από τις πρώτες "δουλειές" που έκανα με την αρχή της κρίσης ήταν να το μεταφράσω από τα αγγλικά. Η τεκμηρίωση είναι άρτια, με πάνω από 160 έγκυρες πηγές.