Wikipedia20, I'm celebrating the sidelined Wikipedians

Wikipedia20 animated lightning, illustration by Wikimedia Deutschland e. V. Animators: Kunal Sen & Tisha Pillai.

Today is Wikipedia's 20th birthday, and the largest encyclopedia in the world is being celebrated the world over. As a "veteran" Wikipedian myself - I've been a volunteer editor since 2007 - I woke up early this morning, feeling the urge to celebrate an aspect that has been overlooked in all the cake-baking and champagne-popping. 

I'm here to celebrate the editor who hit the "Edit" button to discover "hey, I'm being encouraged to edit!". So they made their first edit: it was no more than correcting a typo, or rephrasing a sentence so that it made more sense. Then they learned how to add references, then upload images to Commons and add them to articles.  And soon after, they got hooked: actually participating in building the sum of all human knowledge can be addictive for people who are passionate about evolving through knowledge. 

Then they proudly published their first article. And woke up the next morning to find it littered with notification tags: notability, citations and style were being questioned in ugly banners across what they had so painstakingly created. So they  discovered the discussion page, where their article was being discussed for deletion. There they interacted with the community, being as civil and polite as possible. Most members were equally kind in return, responding to the newcomer's queries about how to improve their article with patience and understanding. Some were vitriolic: the newcomer's questions kindled their need to spew irony and meanness. They got down to work on applying the advice given by the kind ones, some of whom even lent a helping hand by improving style and adding citations. When they had brought the article to a much better standard, they removed the notifications and there it was: an article that was even better than its original version, thanks to the help of their fellow editors. They waited a couple of days to see how their article would fare, and to their delight it was still sparkling clean, in fact a couple of editors had expanded it with great content. "Wow", they thought, "what an amazing place to be". So what if there were a few cretins: such is life. Look at all the wonderful things I've achieved, with the help of all these wonderful people. Forget the bad, keep the good. 

Then they ventured into discussion spaces. They started suggesting ideas for projects, inviting other editors to collaborate. Most members responded with enthusiasm: projects were launched, articles created, files uploaded to Commons. They discovered newsletters and social media groups to share their accomplishments. They started actively participating in discussions on the village pump, offering insight to problems newcomers were facing - they never forgot the help they had been offered as a newcomer themselves. But apparently they were becoming too good, and some editors didn't like that. They were changing the status quo, and change can only bring trouble: soon enough, they would be challenging the power balance in this microcosm of society. So they were ferociously attacked by the gatekeepers of stagnancy: a stagnant environment is easier to control, and those with control-seeking personalities combined with humongous editing stats will not allow anyone or anything to change it. 

But they persevered, and soon learned about offline events: they applied for a Wikimedia meetup and earned a scholarship. There they met amazing people from every corner of the globe and engaged in fruitful discussions. Their first event was followed by a second and a third, and soon they decided to assume volunteer responsibilities. Throughout the following events, Wikimedians would see them all over the place: helping out at registration, carrying projectors and conference packages, giving directions to the conference halls, doing anything in their power to make delegates happy and the conference run smoothly. But they had an exuberant personality: they were "loud", they often joked with people and patted them on the back. But some delegates didn't like that. So they were asked to step down from their volunteer capacity. Most of the delegates supported and comforted them, but the decision was not revoked and an explanation was not offered.

Broken and sad, yet still passionate about knowledge, they remained on the project, but in the sidelines: they no longer wanted to risk being exposed to hostility, either online or offline. They would work in "harmless" capacities, as there's always something valuable to do: put together a newsletter, copy-edit a blog post, review a project... so long as they were still part of the "sum of all human knowledge" vision. 

So on this day, 15 January 2021, I'm here to celebrate the Wikipedian who never made it past the yellow paragraph. I'm here to celebrate the Wikipedian who never made it past the blue paragraph. I'm here to celebrate the Wikipedian who never made it past the red paragraph. And I'm here to celebrate the Wikipedian who made it through yellow, blue and red, but now sits in the sidelines. 

And naturally, a wish is in order... so my birthday wish for Wikipedia20 is this:

Wikipedians are truly an amazing community. We are trailblazers, we are passionadas, we break boundaries of nation - colour - faith - gender. Yet there is one boundary we have yet to smash into a thousand pieces and leave that and only that in the sidelines of our movement: the boundary of POWER. If we could have our way,  we would obliterate power conflict from relationships, politics and every aspect of our lives. The least we can do is to delete it from our movement. Let's do it.

Happy 20th Birthday Wikipedia, and many happy returns 💓

[[User:Saintfevrier]]

Mina Theofilatou

Kefalonia, Greece

Τράπεζες, Εφορία και κατασχετήρια: παράνοια και παρανομία στην εποχή της "Κοινωνίας της Πληροφορίας"

 Ενημέρωση 24/08/2020: Η ανάρτηση αυτή δημοσιεύτηκε 3:30 τα ξημερώματα Παρασκευή 21/08, και εστάλη μέσω μέιλ στο support@winbank.gr με κοινοποιήσεις σε ΔΟΥ Αργοστολίου, Α' ΔΟΥ Πατρών, Υπουργείο Οικονομικών και Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής. Πριν περάσει 12ωρο είχε λυθεί το πρόβλημά μου: με ενημέρωσαν τηλεφωνικά από το κατάστημα της Πειραιώς εδώ Αργοστόλι ότι ο λόγος που αποδεσμεύτηκαν 200,11 Ευρώ και όχι ολόκληρο το ποσό των 1096,10 ήταν επειδή μόνον αυτό το κατασχετήριο της Α ΔΟΥ Πατρών είχε εκδοθεί όσο ήταν ακόμη στη ζωή ο πατέρας μου, και κακώς έγιναν τα επόμενα κατασχετήρια 13/3, 23/3, 4/6, 10/6 και 1/7. Ο λόγος όμως που έγιναν ήταν επειδή δεν είχε καταθέσει ακόμα στην τράπεζα τη ληξιαρχική πράξη θανάτου του πατέρα μου. Αφού έλεγξα τα στοιχεία, διαπίστωσα ότι ναι, είχαν δίκιο, και ότι δεν έχει γίνει καμία πράξη κατάσχεσης μετά την κατάθεση της ληξιαρχικής πράξης θανάτου εκ μέρους μου. Επιπλέον, ενημερώθηκα ότι για το υπόλοιπο δεσμευμένο ποσό των 896,04 θα γινόταν μέσα στις επόμενες εργάσιμες ημέρες η αποδέμευσή του ως διαθέσιμο και όχι μόνο λογιστικό υπόλοιπο στο λογαριασμό,  για να το διαθέσω όπως επιθυμώ. Δεν πέρασαν 10 λεπτά και με πήρε ξανά ο ίδιος υπάλληλος για να με ενημερώσει ότι τα χρήματα είχαν ήδη καταστεί διαθέσιμα στο λογαριασμό μου :)  Να ευχαριστήσω την Τράπεζα Πειραιώς για την άμεση ανταπόκριση στο αίτημά μου... αλλά θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή της τράπεζας στα ερωτήματα 1, 2 και 3 της σύνοψης. Τα συζήτησα με τους εκπροσώπους της τράπεζας τηλεφωνικά και μου είπαν ότι δεν υπάρχει σχετική πρόβλεψη στο online σύστημα, ωστόσο συμφώνησαν ότι θα ήταν χρήσιμη μια τέτοια βελτίωση στο σύστημα και σημείωσαν την πρότασή μου για να προωθηθεί στο αρμόδιο τμήμα. Χαίρομαι που λύθηκε το δικό μου θέμα, αλλά χαίρομαι διπλά που η δική μου ταλαιπωρία πιθανόν να αποτελέσει αφορμή για τη βελτίωση της διαφάνειας των υπηρεσιών της τράπεζας στο κοινό. Ευχαριστώ και παλι, και αναμένω τις σχετικές ενέργειες της τράπεζας στην κατεύθυνση αυτή.

Για τις τράπεζες και τις υπόγειες διεργασίες που ακολουθούν - όσο τους παίρνει, και όσο δεν διαμαρτύρεται κανείς - έχω ξαναγράψει. Όμως αποδεικνύεται ξανά και ξανά ότι η ευρηματικότητά τους δεν εξαντλείται, όταν πρόκειται για το συμφέρον τους! 

Ξεκινώ με ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ περιγραφή της κατάστασης, επειδή πρόκειται να την κοινοποιήσω τόσο στην Τράπεζα, όσο και στην Εφορία. Όταν γράφω την ταλαιπωρία μου με θέμα το οποίο ενδεχομένως να το έχει αντιμετωπίσει και συνάθρωπός μου, δεν το κάνω ποτέ ιδιωτικά: σκοπός μου πάντοτε είναι να λυθεί βεβαίως το δικό μου πρόβλημα, όμως να αφήσω και παρακαταθήκη για τον χρήστη του Διαδικτύου που αντιμετωπίζει παρόμοιο θέμα. Στο τέλος θα ακολουθήσει σύνοψη για τον αναγνώστη που δεν χρειάζεται όλες τις λεπτομέρειες. 

Ένα σύντομο ιστορικό: ο πατέρας μου, ο οποίος απεβίωσε πρόσφατα (Μάρτιος 2020), είχε μια ξεχασμένη οφειλή στη ΔΟΥ του ύψους περίπου 2000 Ευρώ. Το διάστημα που αφορά η οφειλή είναι 2015-16, και πραγματικά μου κάνει εντύπωση πώς την άφησε ανεξόφλητη: ο πατέρας μου ήταν από εκείνους τους ανθρώπους που όταν έρχεται ο λογαριασμός της ΔΕΗ, την άλλη μέρα πήγαινε να τον πληρώσει. Είχε έρθει το Σεπτέμβρη ειδοποίηση από την Α ΔΟΥ Πατρών με το ποσό: 2262,62 μαζί με τα πρόστιμα. Δεν κάναμε τίποτα στη φάση εκείνη για εξόφληση γιατί συντρέχουν στην οικογένεια μόνιμα και σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία και φυσικά παίρνουν προτεραιότητα. Πρόσεξα τέλη του 2019 να αρχίζει να σημειώνεται διαφορά μεταξύ λογιστικού και διαθέσιμου υπολοίπου στο λογαριασμό που λάμβανε τη σύνταξη ΟΓΑ (μέσω web banking, ως συνδικαιούχος του λογαρισμού). Στη συνέχεια έκανα εκ μέρους του με εξουσιοδότηση τις απαραίτητες ενέργειες προκειμένου να εφαρμοστεί στο λογαριασμό το "ακατάσχετο".

Το Μάρτιο του 2020 που έφυγε ο πατέρας μου από τη ζωή στα 88 του χρόνια, ο θείος μου από Αμερική επέμεινε να μου στείλει ένα βοήθημα ώστε να καλύψω τα έξοδα της κηδείας (παρεμπιπτόντως τα χρήματα για έξοδα κηδείας από ΟΓΑ ακόμα δεν τα έχω λάβει, και απ'ότι μου λένε θα αργήσουν και ένα χρόνο). Έδωσα το λογαριασμό της Τράπεζας Πειραιώς - σημείωση για όσους δεν γνωρίζουν, ότι η πρώην Αγροτική Τράπεζα εξαγοράστηκε από τον όμιλο του Σάλλα εδώ και κάμποσα χρόνια - πιστεύοντας ότι μετά τη δήλωση του ακατάσχετου θα εισπράξω ατόφιο το ποσό. Όταν είδα ότι και πάλι είχε παρακρατήσει η τράπεζα ένα μέρος του ποσού, ενημερώθηκα τηλεφωνικά ότι το "ακατάσχετο" ισχύει για μέχρι και 1250 Ευρώ μηνιαία κίνηση του λογαριασμού. Πλέον το λογιστικό υπόλοιπο είναι πάνω από χίλια Ευρώ και το διαθέσιμο μηδέν, αλλά ΟΚ την πάτησα, θα έπρεπε να το γνωρίζω και να έδινα άλλο λογαριασμό. 

Οι ενέργειές μου: Πριν από δύο μήνες αποφάσισα να βάλω σε τάξη τα πράγματα και να εξοφλήσω το χρέος του πατέρα μου στην Εφορία. Πηγαίνω στη ΔΟΥ Αργοστολίου και με ενημερώνει η υπάλληλος ότι θα πρέπει να δώσω εντολή στην Τράπεζα Πειραιώς προκειμένου να μεταφερθούν τα δεσμευμένα χρήματα για να μπορέσω στη συνέχεια να εξοφλήσω το υπόλοιπο. "Εύκολο" σκέφτηκα, και πήρα τηλέφωνο στα κεντρικά της Πειραιώς για να δώσω την εντολή. Με ενημερώνει ο υπάλληλος ότι αυτό δεν γίνεται τηλεφωνικά και ότι θα πρέπει να μεταβώ στο τοπικό κατάστημα της τράπεζας. Μαθαίνω όμως τηλεφωνικά από τον ίδιο υπάλληλο τις ημερομηνίες και τα ποσά που είχαν απαιτηθεί από τη ΔΟΥ Α Πατρών (στην οποία υπάγεται η ΔΟΥ Αργοστολίου) και που έχουν δεσμευτεί από την Πειραιώς:

10/10/2019 200 Ευρώ

15/10/2019 0,11 Ευρώ (πάντα με διασκεδάζουν οι εγγραφές 0,XX😅)

13/3/2020 51,13 Ευρώ

23/3/2020 94,82 Ευρώ

4/6/2020 500 Ευρώ

10/6/2020 250 Ευρώ

Σύνολο  1096.10 Ευρώ.

Πηγαίνω στο κατάστημα και κάνω τις απαραίτητες ενέργειες προκειμένου να μεταφερθεί το ποσό αυτό στην Α ΔΟΥ Πατρών, ώστε να πάω μετά στη ΔΟΥ Αργ/λίου να εξοφλήσω το υπόλοιπο (το οποίο υπόκειται σε πρόστιμα όσο μένει ανεξόφλητο). Ρωτάω τον υπάλληλο πότε θα γίνει η μεταφορά, μου απαντάει "δεν ξέρουμε εμείς, αυτά γίνονται κεντρικά". Λίγες μέρες μετά παίρνω τηλέφωνο στο κατάστημα και ρωτάω τον ίδιο υπάλληλο αν έχουμε νεώτερα, όχι μου λέει, εμείς δώσαμε την εντολή, κάντε υπομονή.

Μέσα Ιουλίου μπαίνω στο web banking για να δω αν έχει γίνει καμία συναλλαγή, και βρίσκω αυτό: 

 

Για όσους δεν έχουν καταλάβει ακόμα τον εκνευρισμό μου: η τράπεζα αντί να μεταφέρει ΑΤΟΦΙΟ το ποσό των 1096.04 Ευρώ να τελειώνουμε, αποφασίζει να κάνει "διακανονισμό" πάνω σε χρήματα στα οποία ΔΕΝ έχω πρόσβαση, και αποδεσμεύει μόνο... 200,11 Ευρώ, τα οποία αντιστοιχούν στις πρώτες δύο "δόσεις" των απαιτήσεων της Εφορίας!!! 

Πηγαίνω στη ΔΟΥ Αργοστολίου μήπως και καταλάβω γιατί γίνεται αυτό, και δίνοντας το ΑΦΜ του πατέρα μου στην υπάλληλο επιβεβαίωσε ότι είχε γίνει μεταφορά από την Πειραιώς στη ΔΟΥ ποσό 200,11 Ευρώ στις 13/7. Στην ερώτησή μου "γιατί δεν τα δίνει η τράπεζα όλα τα λεφτά;;;" μου απάντησε "δεν ξέρω, εμείς να εισπράξουμε θέλουμε φυσικά!" και με συμβουλεύει να μιλήσω με το νομικό τμήμα της Πειραιώς. 

Παίρνω στο 2103288000 τηλέφωνο επικοινωνίας Winbank και περιγράφω το πρόβλημα. Ζητώ να μου στείλουν σε ένα μέιλ τις κινήσεις που έγιναν από την Πειραιώς κατ'εντολή της ΔΟΥ για δέσμευση ποσών, και μου λένε δεν γίνεται αυτό! ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ Ο ΠΕΛΑΤΗΣ ΝΑ ΔΕΙ ΣΤΟ WEB BANKING Η ΣΤΟ ΜΕΙΛ ΤΟΥ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΟ ΠΟΙΟΣ, ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΣΜΕΥΣΕ ΛΕΦΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΟΥ;;; (τα κεφαλαία ως ένδειξη ότι έχω αρχίσει να ανεβάζω πίεση). Η απάντηση ήταν όχι, αλλά μπορούμε να σας τα πούμε τα ποσά τηλεφωνικά. Γίνεται εκ νέου ανάγνωση των κινήσεων:

13/3/2020 51,13 Ευρώ

23/3/2020 94,82 Ευρώ

4/6/2020 500 Ευρώ

10/6/2020 250 Ευρώ

1/7/2020 0.09 Ευρώ  (άλλη μια χαριτωμένη εγγραφή 0,XX 😅)

Σύνολο 896,04 Ευρώ

Ωραία, τους λέω, στείλτε τα λεφτά αυτά ΤΩΡΑ στην Α ΔΟΥ Πατρών να τελειώνουμε, αφού εμένα έτσι κι αλλιώς μου είναι άχρηστα! Να εξοφλήσω να τελειώνουμε!!!  Ξανά μπαλάκι να μου λένε ότι αυτό είναι κάτι που γίνεται στα καταστήματα και όχι στην εξυπηρέτηση πελατών, τέλος πάντων αφού διευκρίνισα ότι δεν μου φταίει κανένας υπάλληλος και βάλλομαι ΜΌΝΟΝ εναντίον των διαδικασιών και των κεντρικών διοικήσεων της τράπεζας και όχι του προσωπικού της, ζήτησα να μιλήσω με το νομικό τμήμα. Μου είπαν πως αυτό γίνεται μόνο μέσω δικηγόρου! Είστε σοβαροί, που θα προσλάβω δικηγόρο για να βγάλω άκρη με ένα απλό θέμα;;; και ανέφερα ότι ΟΛΗ μου την περιπέτεια θα την καταγράψω ΔΗΜΟΣΙΑ στο μπλογκ μου. Πρότειναν να με πάρει τηλέφωνο ο προϊστάμενος, και όντως σε 10 λεπτά είχε πάρει. Δεν μου είπε κάτι καινούργιο, ωστόσο προσπαθούσε να είναι καθησυχαστική και ευγενικά μου ζήτησε το όνομα του υπαλλήλου με τον οποίο είχα συναλλαγεί για το αίτημα μεταφοράς. Δίστασα να αναφέρω όνομα - όπως ήδη ανέφερα, δεν θέλω να είμαι εγώ η αιτία για επίπληξη υπάλληλου, γνωρίζω ότι οι διοικήσεις ψάχνουν τον τελευταίο τροχό της άμαξας για να φορτώσουν το φταίξιμο - και αφού μου εξασφάλισε ότι δεν θα γίνει καμία επίπληξη, έδωσα το όνομα. Η κουβέντα έκλεισε, με την υπόσχεση της προϊσταμένης ότι θα ερευνηθεί το θέμα και θα λάβω ενημέρωση. 

Εγώ όμως έχω ήδη φάει μια ολόκληρη μέρα στο τηλέφωνο και στο μπλογκ, οπότε οφείλω να ολοκληρώσω την ανάρτηση και να ασχοληθώ με άλλες υποθέσεις μου. 

Η ανάρτηση είναι μακροσκελής, επειδή έπρεπε να παραθέσω όλα τα γεγονότα και τα σχετικά στοιχεία προκειμένου να λάβουν γνώση οι αρμόδιοι των σχετικών φορέων, εν προκειμένω Τράπεζα Πειραιώς και Α' ΔΟΥ Πατρών. Το παρόν θα κοινοποιηθεί εννοείται μέσω email και στους δύο φορείς, καθώς και όπου αλλού κρίνω απαραίτητο, και φυσικά παραμένω στη διάθεσή τους για ό,τι άλλο χρειαστούν.

Και τώρα η σύνοψη, για τον αναγνώστη που θέλει απλά να μάθει τι εννοώ με τον τίτλο, σε μορφή ερωτημάτων:

1) Γιατί η τράπεζα δεν ενημερώνει τον πελάτη τη στιγμή που γίνεται η δέσμευση χρημάτων από το λογαριασμό του, μέσω σχετικής εγγραφής στη διεπαφή web banking, όπως συμβαίνει με κάθε άλλη χρεωστική/πιστωτική εγγραφή; 

2) Από τη στιγμή που ο πελάτης θα διαπιστώσει διαφορά μεταξύ λογιστικού και διαθέσιμου υπολοίπου και θα προβει σε τηλεφωνική επικονωνία για να ενημερωθεί, γιατί δεν είναι δυνατή η λήψη των σχετικών κινήσεων δέσμευσης χρημάτων σε γραπτή μορφή, μέσω π.χ. email, παρά μόνο προφορικά; 

3)Γιατί δεν γίνεται αυτόματα - ή έστω με κάποιο άμεσο τρόπο - η μεταφορά των χρημάτων που έχουν δεσμευθεί στην αρμόδια ΔΟΥ;

4) Από τη στιγμή που ο πελάτης θα δώσει εντολή στην τράπεζα να μεταφερθούν τα δεσμευμένα χρήματα στη ΔΟΥ, γιατί αυτή δεν γίνεται άμεσα και στο σύνολο του δεσμευμένου ποσού; 

5) Να ΘΕΛΕΙΣ να εξοφλήσεις οφειλή σου στην Εφορία και να μην μπορείς, είναι ή δεν είναι παράνοια;    

Επειδή έχω βάσιμες υποψίες ότι οι διεργασίες της τράπεζας είναι παρανόμως αδιαφανείς, επιφυλάσσομαι παντός νομίμου δικαιώματός μου για τη διεκδίκηση τυχόν αποζημίωσης από τις πράξεις και παραλείψεις που έχουν διενεργηθεί εις βάρος μου. 

Με εκτίμηση,

Ασημίνα Θεοφιλάτου

Διπλ. Ηλεκτρολόγος Μηχ/κός & Τεχν. Υπολογιστών Πολυτεχνικής Σχολής Πανεπιστημίου Πατρών

Αργοστόλι, Κεφαλονια

ΔΕΝ φταίει ο covid!!! (ένας "αλγόριθμος" για το ΤΣΜΕΔΕ Αθηνών από μηχανικό με 28 χρόνια προϋπηρεσία)

Ξεκινάω με μια ιστορία, που τοποθετείται γύρω στο 2016-17: είμαι στην Αθήνα με την κόρη μου και έχει προκύψει θέμα με το βιβλιάριό της. Πηγαίνουμε στο γνωστό κτίριο της Κολοκοτρώνη και βλέπουμε χαρτί κολλημένο στην πόρτα που ενημέρωνε τον κόσμο ότι το ΤΣΜΕΔΕ είχε μεταφερθεί σε νέο χώρο στην Παλαιών Πατρών Γερμανού 3-5. Βάζω Google Maps, βλέπω Πλατεία Κλαυθμώνος και συμπεραίνω πως το Ταμείο μου δεν άντεχε πλέον να συντηρεί το - καθόλου ευκαταφρόνητου μεγέθους - κτίριο της Κολοκοτρώνη μεσούσης της οικονομικής κρίσης, και μεταφέρθηκε σε μικρότερα γραφεία. Φτάνουμε στη νέα διεύθυνση... και αντικρίζουμε ένα πολυόροφο μέγαρο με αρχιτεκτονική "άποψη"! Φέρουσες τοιχοποιίες και γυμνό σκυρόδεμα, μεταλλικά στοιχεία και τεράστιες τζαμαρίες! Μπαίνοντας βλέπουμε ΑΤΜ της Τράπεζας Αττικής, γλυπτά με νέον και χώρους τεράστιους και απαστράπτοντες... για ποια κρίση μιλάμε! Ο ασφαλιστικός μας φορέας αναβαθμίστηκε και  η κρίση είναι για τους μηχανικούς της πλέμπας...*


Fast forward στο 2019: Έχω καταθέσει από το Νοέμβριο 2019 μέσω της εργατολόγου μου την αίτησή μου για σύνταξη αναπηρίας λόγω 67%, μαζί με όλα τα σχετικά δικαιολογητικά. Η αίτηση είχε επιπροσθέτως δυο σημαντικά κοινωνικά κριτήρια για επίσπευση της προσωρινής σύνταξης: 1) δικαστική συμπαραστάτρια ατόμου με 85% αναπηρία 2) διαζευγμένη μητέρα ανήλικου παιδιού. Αφού περίμενε η δικηγόρος μου 3 ώρες στην ουρά για να πάρει πρωτόκολλο (στο ίδιο αυτό κτίριο της ειλικρίνειας και διαφάνειας), την ώρα που κατέθεσε το φάκελο ρώτησε αν είναι όλα εντάξει. Δεν τον άνοιξαν καν λόγω φόρτου εργασίας και της είπαν ότι θα επικοινωνούσαν μαζί μας αν υπήρχε κάποια εκκρεμότητα. Τόνισε η δικηγόρος μου τα κοινωνικά κριτήρια και η υπάλληλος έκανε μια εκτίμηση ότι σε 3-4 μήνες θα έχει ξεκινήσει η καταβολή της προσωρινής σύνταξης, επειδή τις αναπηρικές και δη με κοινωνικά κριτήρια τις τρέχουν κατά προτεραιότητα. 

Επιστρέφουμε στο παρόν: είναι Μάιος 2020 και ακόμα περιμένω. Έχουν περάσει 6 μήνες από την κατάθεση της αίτησης: καμία απολύτως επικοινωνία δεν έχει γίνει από το ΤΣΜΕΔΕ ούτε μαζί μου, ούτε με την εργατολόγο. Επιπλέον, τον Μάρτιο έχασα τον 89χρονο πατέρα μου, ο οποίος και βοηθούσε πρακτικά στη φροντίδα της αδελφής μου. Έχω δηλαδή να διαχειριστώ θλίψη για το χαμό του πατέρα μου, αυξημένη κούραση γιατί είμαι μόνη μου πλέον στη φροντίδα της αδελφής μου και μειωμένα οικογενειακά έσοδα λόγω απώλειας της σύνταξης του πατέρα μου. Καπάκι ξεκινάνε τα lockdown της κρίσης covid-19, έχω να διαχειριστώ και σοβαρό θέμα επιστροφής δικού μου ατόμου από το εξωτερικό. Καταφέρνω και βάζω σε μια τάξη τα νέα δεδομένα, και πλέον αναδύεται επιτακτική η ανάγκη να μάθω τι γίνεται με τη σύνταξη ΤΣΜΕΔΕ. Έχοντας όμως την ιδιότητα του μέλους ΤΕΕ και ΤΣΜΕΔΕ από το 1992, προετοιμάζομαι για τα χειρότερα όσον αφορά την επίτευξη τηλεφωνικής, ή έστω κάποιας μορφής remote επικοινωνίας με τα κεντρικά γραφεία της Αθήνας: επί 28 χρόνια η τηλεφωνική επικοινωνία με οποιοδήποτε τμήμα του ΤΣΜΕΔΕ Αθηνών ήταν ΑΔΥΝΑΤΗ. Ώρες και μέρες έχω περάσει τηλεφωνώντας σε αριθμούς που είτε μιλάνε, είτε δεν απαντάνε. Δυο φορές στα χρόνια αυτά έχω αναγκαστεί να ξεκινήσω ταξίδι από Κεφαλονιά για Αθήνα όχι για να λύσω πρόβλημα, αλλά για να λύσω απορία!!! Όταν επήλθε και η ψηφιακή εποχή, είχα - υποτίθεται - και ένα επιπλέον εργαλείο στα χέρια μου: το email. ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΧΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΣΕ ΜΕΙΛ. 

Είμαι λοιπόν σαφέστατα υποψιασμένη για το πώς θα εξελιχθούν οι προσπάθειές μου να μάθω σε τι στάδιο βρίσκεται ο φάκελος της σύνταξής μου. Όμως αυτή τη φορά θα καταγράψω ΚΑΘΕ προσπάθεια που κάνω στην πορεία του στόχου, εν μορφή αλγορίθμου με προοδευτική κλιμάκωση των ενεργειών μου... και τον προσφέρω στους συνάδελφους μηχανικούς για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι τι εστί "Επικοινωνία με ΤΣΜΕΔΕ". 

Ακολουθούν screenshots από το έγγραφο doc που ξεκίνησα τη Δευτέρα 13 Απριλίου 2020. Διευκρινίζω - όπως πάντα στις αναρτήσεις μου που απευθύνονται σε φορείς, τράπεζες και επιχειρήσεις - ότι στο στόχαστρο έχω όχι τους υπαλλήλους, οι οποίοι σχεδόν πάντα κάνουν φιλότιμες προσπάθειες να αντεπεξέλθουν στις δύσκολες συνθήκες εργασίας τους. Στο στόχαστρο έχω τους διοικούντες τους φορείς αυτούς, οι οποίοι εισπράττουν παχυλούς μισθούς και δεκάρα δεν δίνουν για τον κόσμο που ταλαιπωρείται από την ελλιπή έως ανύπαρκτη εξυπηρέτηση πελατών του φορέα/της επιχείρησης που διοικούν. Για το λόγο αυτό έχω αποκρύψει τα ονόματα των υπαλλήλων: δεν έχω κανένα παράπονο από αυτούς! Από το Διοικητή του ΤΣΜΕΔΕ και τους Διευθυντές των Τμημάτων όμως, έχω!!! 

Ξεκινώ με τον τρόπο που θα ξεκινούσα ένας μηχανικός που δεν έχει γνώσεις ΤΠΕ/πρόσβαση στο Ίντερνετ, ως την πιο απλή περίπτωση πολίτη που θέλει να εξυπηρετηθεί από Δημόσιο Φορέα: χρησιμοποιώ τα τηλέφωνα που μου έστειλε η δικηγόρος.

 

15 τηλεφωνήματα στους δυο αριθμούς του Τμήματος Συντάξεων δεν απέδωσαν αποτέλεσμα. Χρησιμοποιώ πλέον το Ίντερνετ για να αναζητήσω κι άλλους αριθμούς. Στο 18ο τηλεφώνημα έχω απάντηση! Όχι όμως και λύση...

 

Συνεχίζω τα τηλεφωνήματα στον αριθμό που μου δόθηκε. Φτάνοντας στα 20 τηλεφωνήματα χωρίς αποτέλεσμα, αποφασίζω να χρησιμοποιήσω ξανά ΤΠΕ και να στείλω μέιλ. 

Το κείμενο του μηνύματος email που έστειλα

Την Πέμπτη 16/04 είχα απάντηση με το πρώτο τηλεφώνημα! Το σοκ μου είναι τέτοιο που στιγμιαία χάνω τα λόγια μου! Συνέρχομαι και μαθαίνω συγκλονιστικά πράγματα: το ΤΣΜΕΔΕ είναι πλέον ΤΜΕΔΕ! Το Σ έχει πάει προικιό στον ΕΦΚΑ...η υπάλληλος είχε έναν ανεπαίσθητο τόνο αγανάκτησης που δεν το γνώριζα, οπότε όφειλα να ενημερωθώ: τι σόι μηχανικός είμαι αν δεν γνωρίζω τα τεκταινόμενα του ταμείου μου!

Ωωω τι μεγαλεία βλέπω εδώ! Attica Bank καμαρωτή στο banner του ΤΜΕΔΕ, και κάτι κύριοι εδώ έχουν σοβαρή συνάντηση (ήταν πρόβλημα αυτό το Σ φαίνεται... γιατί πώς θα συζητούσαν για την αξιοποίηση της περιουσίας του ΤΣΜΕΔΕ, όταν οι υποψήφιοι συνταξιούχοι κινδυνεύουν να χάσουν τις δικές τους περιουσίες μέχρι να αρχίσει να τρέχει η Σύνταξη; Ξουτ το Σ και συνεχίζουμε ως ΤΜΕΔΕ, πρόβλημα ελύθη!)

Είμαστε ακόμη στην Πέμπτη 16 Απριλίου και έχω ερωτήματα προς επίλυση... κάνω δυο προσπάθειες και τα παρατάω. Έτσι κι αλλιώς δεν θα έλυνα το πρόβλημά μου, το οποίο παραμένει: "σε τι φάση είναι ο φάκελός μου;" Ας περιμένω να γυρίσει η μοναδική κυρία που χειρίζεται υποθέσεις σαν τη δική μου. 

Πέρασε το Πάσχα, τσουγκρίσαμε τα αυγά μας, πάμε τώρα να μπαστακωθούμε πάλι στο τηλέφωνο: 27/4 ξεκινάω πιο έντονες προσπάθειες. Έχουν περάσει δυο ακόμα μέρες και είμαστε στα 35 τηλεφωνήματα... 

Μου πήρε ΜΟΛΙΣ 16 ημέρες και 40 τηλεφωνήματα - εκ των οποίων απάντηση στην άλλη άκρη της γραμμής είχα σε τρία- ΟΧΙ για να λύσω το πρόβλημά μου, αλλά για να μάθω πού βρίσκεται ο φάκελός μου (όχι πάντως στο τμήμα συντάξεων)

Ιδού λοιπόν ο αλγόριθμος που ακολούθησα, με ΑΡΧΗ και 9 βήματα. Και θα μου πουν εδώ οι συνάδελφοι της επιστήμης της Πληροφορικής "τι σόι αλγόριθμος είναι αυτός, που δεν έχει ΤΕΛΟΣ;" και θα έχουν απόλυτο δίκιο. Το ΤΕΛΟΣ όμως σηματοδοτεί το "κλείσιμο" του αλγορίθμου και τη λύση του προβλήματος. Εδώ όμως βλέπουμε ένα loop: φτάνοντας στο τέλος, πρέπει να εκτελέσω ξανά το Βήμα 9, περνώντας ενδεχομένως και από προηγούμενα βήματα: κανείς δεν μου εγγυάται οτι θα έχει αποτέλεσμα αν περιορίσω το loop στο τελευταίο βήμα, ελπίζοντας κάποια στιγμή να βγω από αυτό.

ΟΧΙ αγαπητό ταμείο μου. Ολοκληρώνω το Βήμα 9 στέλνοντας μέιλ στο Τμήμα Ασφάλισης αυτήν εδώ την ανάρτηση, η οποία θα κοινοποιηθεί και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθώς και σε σελίδες που αφορούν μηχανικούς και μέλη του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας και του ΤΣΜΕΔΕ. Εσείς μπορείτε να αδιαφορήσετε (το πιθανότερο), να με βάλετε σε μαύρη λίστα για το "θράσος" μου... ή να σας πιάσει το φιλότιμο και να επισπεύσετε τη συνταξιοδότηση των μελών σας, με προτεραιότητα τις προσωρινές συντάξεις σε άτομα με αναπηρία και κοινωνικά κριτήρια.

Και αφήστε στην άκρη τις δικαιολογίες covid-19: όπως έγραψα στον τίτλο και στην εισαγωγή, ΠΑΝΤΑ έτσι ήταν η επικοινωνία μου με το ΤΣΜΕΔΕ, δεν χρειάστηκε να έρθει καμία πανδημία για να χάσω ώρες και μέρες σε τηλέφωνα που δεν απαντούν ή μιλούν ή και τα δυο.

Επιπλέον, βολικό να χρησιμοποιούν οι τράπεζες (μέσα κι εσείς της Αττικής) τον covid-19 ως πρόσχημα για την ελλιπή εξυπηρέτηση. Δεν είδα όμως την τράπεζά μου να δείχνει αλυσιδωτή κατανόηση με το σκεπτικό: 

"λόγω του covid-19 εκεί στο Τμήμα Συντάξεων του ΤΣΜΕΔΕ έχουν πολύ φόρτο εργασίας και λίγο προσωπικό βρε παιδί μου... αλλά κι εμείς το ίδιο πρόβλημα έχουμε. Ας ελαφρύνουμε την Θεοφιλάτου που κάνει υπερανάληψη εδώ και 6 μήνες επειδή δεν έχει εισόδημα. Ας της αφαιρέσουμε τους τόκους από τις υπεραναλήψεις, να διευκολύνουμε το συνάδελφο ΤΜΕΔΕ που στεγάζει και το Σ του πρώην ΤΣΜΕΔΕ. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε από συναδελφική αλληλεγγύη".

Αυτά. Να πω ότι περιμένω απάντηση; Να πω ότι ναι, καλό θα ήταν να έχω μια απάντηση. Κάντε ό,τι προστάζει η ηθική σας, πραγματικά. Εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά.

Με εκτίμηση,

Ασημίνα Θεοφιλάτου
Διπλωματούχος Ηλεκτρολόγος Μηχ/κός & Τεχνολογίας Υπολογιστών της Πολυτεχνικής Σχολής Πανεπιστημίου Πατρών
Αργοστόλι, Κεφαλονιά

*πρόσφατα βρήκα αυτό το βίντεο, που δίνει προεκτάσεις στο τζάμι και τα στιβαρά υλικά: διαφάνεια και ειλικρίνεια το μήνυμα που περνάει (στους αδαείς) 


Υ.Γ. για να μη νομίσετε ότι το μπλογκ το έχω μόνο για καταγγελίες, δείτε την αμέσως προηγούμενη από αυτή ανάρτηση. Εδώ. Μπορείτε επίσης, αν θέλετε, να δείτε τις ετικέτες "Εκπαίδευση" και "Κοινωνία": η δικαιοσύνη δεν είναι κάτι που διεκδικώ αποκλειστικά και μόνο για την πάρτη μου.

Όταν καίγεται το σπίτι σου, πρώτα σβήνεις τη φωτιά! (σκέψεις για COVID-19)

Η ανθρωπότητα ζει πρωτόγνωρες, δυστοπικές στιγμές με την πανδημία COVID-19.

Όλοι προβληματιζόμαστε, κάποιοι αγανακτούν, κάποιοι αναλαμβάνουν δράση... αυτό έκανα κι εγώ μαζί με τη συνάδελφο και φίλη Αναστασία Μουντάκη: οργανώσαμε καμπάνια crowdfunding* για την αγορά αναπνευστήρα για το Γενικό Νοσοκομείο Κεφαλονιάς. Η προσπάθειά μας φιλοξενείται στην ελληνική πλατφόρμα "giveandfund", και έχει την αμέριστη στήριξη του ιδρυτή της  κ. Γιάννη Χατζήμπεη**. Δωρεές μπορείτε να στείλετε εδώ:

https://www.giveandfund.com/giveandfund/project/Ventilator-Kefalonia

Θέσαμε ως στόχο τη συγκέντρωση 7000 Ευρώ, που είναι και η μέση τιμή αγοράς ενός φορητού αναπνευστήρα, και τη στιγμή που γράφεται το κείμενο αυτό έχουμε ήδη συγκεντρώσει 5360 Ευρώ σε μια εβδομάδα. Η ανταπόκριση του κόσμου είναι συγκινητική: οι δωρεές κυμαίνονται σε ύψος από 10 μέχρι και 500 Ευρώ! Οφείλω εδώ να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον καθένα από τους 56 - μέχρι στιγμής - δωρητές και να ενθαρρύνω τον αναγνώστη να συνεισφέρει με όποιο ποσό, μεγάλο ή μικρό, μπορεί ώστε να φτάσουμε στο στόχο και να ολοκληρωθεί η αγορά. Ήδη έχουμε στείλει προκαταβολή 3600 Ευρώ για την εξασφάλιση ενός από τα πλέον αξιόπιστα μηχανήματα στην αγορά - Puritan Bennett 560, δείτε εδώ λεπτομέρειες - και μένει η αποπληρωμή του προκειμένου να γίνει η αποστολή από τον προμηθευτή στην Κεφαλονιά.

Νοσηλεύτρια στην πρώτη γραμμή της πτέρυγας COVID-19 του Νοσοκομείου Κεφαλονιάς

Στη συνέχεια θα προσπαθήσω να "αποδελτιώσω" μερικές εύλογες απορίες που μας τέθηκαν από την Παρασκευή 27 Μαρτίου το βράδυ που βγήκε η καμπάνια "στον αέρα". Θα ακολουθήσω τη μορφή "συχνές ερωτήσεις" (FAQ) για να είναι πιο εύληπτες οι απαντήσεις.

• "Θέλω να κάνω την κατάθεση μέσω τράπεζας, δεν θέλω να μπλέξω με κάρτες και PayPal. Γιατί δεν κοινοποιείτε τον αριθμό λογαριασμού;"

Η μέθοδος crowdfunding υποστηρίζεται κατά κανόνα από τη διεθνή πλατφόρμα Διαδικτυακών αγορών PayPal. Όσοι κάνουν συχνά αγορές μέσω του Διαδικτύου είναι σχεδόν βέβαιο ότι την έχουν υπόψη τους και πολλοί είναι εξοικειωμένοι με τη χρήση της: προσφέρει ταχύτητα, ασφάλεια και διαφάνεια στις συναλλαγές είτε μέσω υπολογιστή, είτε μέσω φορητών συσκευών (smartphone - tablet). Διαπιστώνοντας τη δυσκολία των μη-εξοικειωμένων, στείλαμε ανακοίνωση στα τοπικά ΜΜΕ με ακριβείς οδηγίες για την ολοκλήρωση της πληρωμής στο περιβάλλον PayPal: μπορείτε να δείτε ενδεικτικά εδώ μια από τις δημοσιεύσεις (και με την ευκαιρία, να ευχαριστήσουμε και τα τοπικά μέσα ενημέρωσης της Κεφαλονιάς για την άμεση ανταπόκριση). Υπήρξαν ωστόσο και λίγοι δωρητές στους οποίους κοινοποίησα τον αριθμό του λογαριασμού σε προσωπική επικοινωνία, επειδή για ειδικούς λόγους δεν ήταν σε θέση να χρησιμοποιήσουν τη μέθοδο PayPal. Τα ονόματά τους έχουν περάσει στη λίστα των δωρητών, με την ευγενική παρέμβαση του κ. Χατζήμπεη κατόπιν σχετικού μας αιτήματος ώστε να υπάρχει απόλυτη διαφάνεια. Τέλος, ένας επιπλέον λόγος είναι επειδή δεν ενθαρρύνουμε τον κόσμο να επισκεφτεί την τράπεζα για να κάνει κατάθεση: η οδηγία των επιστημόνων είναι "μένουμε σπίτι", και η συνεισφορά μέσω PayPal εξασφαλίζει ακριβώς αυτό.

• "Βλέπω ότι έχουν ήδη δωρηθεί κάποιοι αναπνευστήρες στο Νοσοκομείο Κεφαλονιάς. Δεν φτάνουν; Πόσοι χρειάζονται πια;"

Ακόμη μια εύλογη απορία, που την είχαμε κι εμείς! Είμαστε σε συνεχή επικοινωνία με τον γιατρό κ. Αλέξανδρο Τσιριγώτη, ο οποίος βρίσκεται στην πτέρυγα νοσηλείας για ασθενείς με COVID 19 που δημιουργήθηκε στο νοσοκομείο ώστε να βρίσκεται σε ετοιμότητα για την αντιμετώπιση των αναμενόμενων περιστατικών. Αυτή τη στιγμή η πτέρυγα αυτή διαθέτει 9 κλίνες, και στόχος είναι η κάθε κλίνη να έχει αναπνευστήρα. Η τυχόν απόκτηση επιπλέον συσκευής (-ων) θα εξυπηρετούσε για την κάλυψη τυχόν αναγκών επέκτασης της πτέρυγας, αν εμφανιστούν περισσότερα περιστατικά από τα αναμενόμενα. Το ευκταίον εδώ είναι να ΜΗ χρειαστούν οι αναπνευστήρες αυτοί! Όμως όπως ένας άνθρωπος κάνει ασφάλεια ζωής ελπίζοντας να ΜΗΝ του χρειαστεί, έτσι κι εμείς είδαμε την προσπάθεια ως "ασφάλεια ζωής" για το νοσοκομείο και τους συμπολίτες μας. Ας ξεπεράσουμε με το καλό την κρίση αυτή, και είναι βέβαιο πως θα πιάσουν τόπο τα μηχανήματα που τυχόν περισσέψουν σε άλλους συνανθρώπους.

• "Εγώ δεν πιστεύω όλα αυτά που λένε για τον κορωνοϊό. Τόσους θανάτους έχουμε κάθε χρόνο από γρίπη και δεν έχει γίνει ποτέ θέμα, παγκοσμίως μάλιστα. Άσε που βλέπω κρυφούς σκοπούς πίσω από όλα αυτά τα μέτρα και τους περιορισμούς" 

Ανθρώπινη και αναμενόμενη αντίδραση, και θα ήταν ψέμα να πω ότι δεν έχω προβληματιστεί κι εγώ πάνω στο θέμα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο συνειδητός και ενήμερος πολίτης οφείλει να στρέφεται στην επιστήμη. Οι επιστήμονες υγείας σε όλον τον κόσμο έχουν εκφράσει τις ανησυχίες τους για την ταχεία εξάπλωση του ιού, την υψηλή μεταδοτικότητά του και τις σοβαρές επιπτώσεις του στην υγεία των πολιτών. Οι ανησυχίες πολύ συχνά έχουν τη μορφή κραυγών απελπισίας, όπως είδαμε στην Ιταλία, την Ισπανία και προσφάτως στις ΗΠΑ, ειδικά στη Νέα Υόρκη. Τα κρούσματα και οι θάνατοι πληθαίνουν καθημερινά με εκθετικό ρυθμό, εμβόλιο δεν υπάρχει και ούτε αναμένεται για τουλάχιστον ένα χρόνο ακόμα, και το κυριότερο: είμαστε αντιμέτωποι με το ΑΓΝΩΣΤΟ. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πόσο θα διαρκέσει η πανδημία, κανείς δεν γνωρίζει τι θα γίνει σε περίπτωση μετάλλαξης του ιού. Όταν απέναντί σου έχεις έναν τόσο απειλητικό εχθρό, δεν παίζεις και δε διακινδυνεύεις. Ακολουθείς πιστά τις οδηγίες των ειδικών επιστημόνων για να προστέψεις τον εαυτό σου, την οικογένειά σου και την κοινωνία: και οι οδηγίες της επιστημονικής κοινότητας είναι να περιορίσουμε στο ελάχιστο τις μετακινήσεις μας ώστε να μη γίνεται διασπορά του ιού. Μην ξεχνάμε λοιπόν ότι στην πανδημία ο καθένας είναι εν δυνάμει φορέας, και οφείλει να δείχνει τον απαραίτητο σεβασμό απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Τέλος, έχουν βγει εκατοντάδες θεωρίες συνωμοσίας για την προέλευση του ιού, τους σκοπούς της πανδημίας, τους τρόπους αντιμετώπισης κ.ο.κ. Οι περισσότερες από τις θεωρίες αυτές έχουν καταρριφθεί με στέρεα επιστημονικά επιχειρήματα: για όποιον έχει την παραμικρή αμφιβολία, μπορεί να διαβάσει το λήμμα "Παραπληροφόρηση σχετικά με την πανδημία κορονοϊού 2019-20"*** στην ελληνική Wikipedia. Θα εκπλαγεί με τις ανοησίες που έχουν ειπωθεί σε όλο τον κόσμο, και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις από κυβερηντικούς φορείς!

• Κακώς δαπανάτε εσείς το χρόνο σας και την ενέργειά σας κάνοντας κάτι που είναι ευθύνη του κράτους. Το κράτος οφείλει να προστατεύει τους πολίτες του. Αλοίμονο αν βγούμε εμείς να αναλάβουμε τις ευθύνες του. 

Αυτή η τελευταία πρόταση με βρίσκει ΑΠΟΛΥΤΩΣ σύμφωνη: το κράτος αποδείχτηκε ανπερακέστατο, και δεν είναι η πρώτη φορά. Αν δεν μπορεί να προσφέρει αξιοπρεπή δημόσια υγεία και παιδεία - τα θεμελιώδη κοινωνικά αγαθά του κράτους δικαίου - έχει αποτύχει στον πρωταρχικό σκοπό ύπαρξής του. Ωστόσο, αυτή τη στιγμή δεν είμαστε υπό Κ.Σ. (Κανονικές Συνθήκες). Για να μπορώ να διαχειριστώ εγώ η ίδια το μεγάλο βαθμό διαταραχής της ομαλότητας που έχει επέλθει στις ζωές μας το τελευταίο διάστημα, έκανα μια σκέψη:

Όταν το σπίτι σου πιάσει φωτιά, ποιο είναι το πρώτο σου μέλημα; Να ψάξεις αιτίες και ευθύνες, ή να σβήσεις με κάθε τρόπο την πυρκαγιά; 

Αυτό κάνουμε. Με την πρωτοβουλία αυτή προσπαθούμε να σβήσουμε τη φωτιά. Τα υπόλοιπα θα τα αντιμετωπίσουμε ΜΕΤΑ.

Όποιος θέλει να βοηθήσει την προσπάθειά μας να ολοκληρωθεί μπορεί να συνεισφέρει εδώ:

https://www.giveandfund.com/giveandfund/project/Ventilator-Kefalonia

Καλή δύναμη σε όλους...

Ασημίνα (Μίνα) Θεοφιλάτου
Διπλωματούχος Ηλεκτρολόγος Μηχ/κός Πολυτεχνικής Σχολής Παν/μίου Πατρών
Πρώην καθηγήτρια Πληροφορικής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση


* στα ελληνικά "πληθοπορισμός", δείτε τον ορισμό εδώ: https://www.wikidata.org/wiki/Q348303
** διαβάστε περισσότερα για τον κ. Χατζήμπεη και τη δράση του εδώ: https://www.chatzimpeis.com/
*** πατήστε εδώ για να διαβάσετε το λήμμα: από τις πρώτες "δουλειές" που έκανα με την αρχή της κρίσης ήταν να το μεταφράσω από τα αγγλικά. Η τεκμηρίωση είναι άρτια, με πάνω από 160 έγκυρες πηγές.

Όταν η πτήση με εξαργύρωση μιλίων στοιχίζει περισσότερο από την αγορά του εισιτηρίου...

Να ξεκινήσω λέγοντας αγαπάμε Aegean: η ποιότητα εξυπηρέτησης - το γεγονός ότι απολαμβάνουμε το γεύμα μας και το κρασάκι μας στην οικονομική εξωτερικού, ή καφέ και κέρασμα στην πτήση εσωτερικού - δικαίως κατατάσσει την Aegean για συναπτά έτη στις καλύτερες περιφερειακές αεροπορίες του κόσμου. Και έτσι να συνεχίσετε! Το έχω ξαναγράψει σε προγενέστερες αναρτήσεις, είστε η πρώτη μας προτίμηση και πραγματικά τιμάτε την ελληνική φιλοξενία με την επιμονή σας να μην υιοθετείτε τις άθλιες πολιτικές low-cost στις οποίες έχουν υποκύψει και γίγαντες όπως η SAS.

Να πω επίσης ότι μόλις το Σαββατοκύριακο που πέρασε έκανα μια άριστη εξαργύρωση Happy Miles (μπράβο σας για τη δυνατότητα αυτή που προσφέρετε): με μόλις 12.000 μίλια και 58 Ευρώ πέταξε αγαπημένο μου πρόσωπο μετ'επιστροφής MXP-ΑΤΗ.

Και ερχόμαστε τώρα στο Σαββατοκύριακο του Καθολικού Πάσχα, όπου το ίδιο πρόσωπο έχει τη δυνατότητα να έρθει Ελλάδα για λίγες μέρες. Και κοιτάζω για μίλια. Και βλέπω ότι χρειάζομαι πλέον 45.000 μίλια και 317 Ευρώ για να τη φέρω Αθήνα.

Αναχώρηση με εξαργύρωση μιλίων...

45.000 μίλια και 317 Ευρώ φόροι για Μιλάνο - Αθήνα και επιστροφή.

ΟΚ σκέφτηκα, είναι Πάσχα, πολύς κόσμος ταξιδεύει και λογικό λόγω της ζήτησης να είναι ανεβασμένες οι τιμές. "Για να είναι τόσο ακριβή η εξαργύρωση, γύρευε πόσο κάνει η αγορά του εισιτηρίου" σκέφτηκα. Ούτε καν το έψαξα εκείνη τη στιγμή, κατευθείαν άρχισα τις αναζητήσεις στις εταιρίες με παροχές αστικού λεωφορείου - "σε πάμε στον προορισμό σου, τι θες; να φας και να πιεις στο λεωφορείο της γραμμής;" (και αυτές ξεφεύγουν προκλητικά σε εποχές μεγάλης ζήτησης, και ούτε να πιεις ένα κρασί να πάνε κάτω τα φαρμάκια δεν μπορείς αν τις επιλέξεις).

Δυο μέρες μετά είπα από περιέργεια να δω τι παίζει σε αγορά εισιτηρίου Aegean για την ίδια διαδρομή, τις ίδιες μέρες. Και με περιμένει μια έκπληξη: η τιμή αγοράς του εισιτηρίου είναι ΦΤΗΝΟΤΕΡΗ απ'ότι με την εξαργύρωση!

Αναχώρηση με αγορά εισιτηρίου...

270 Ευρώ MXP - ATH μετ'επιστροφής.

Αγαπητή Aegean: sorry αλλά θα χρησιμοποιήσω κεφαλαία και bold για να φωνάξω ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ;;;; Ποιος νοήμων άνθρωπος θα προτιμήσει να χάσει τα μίλια του, να μην κερδίσει καινούργια μίλια (γιατί είναι πτήση εξαργύρωσης) και να δώσει ένα σκασμό λεφτά για φόρους, όταν μπορεί να αγοράσει, να κερδίσει μίλια εξαργύρωσης, και να πληρώσει λιγότερα;;;

Ξέρω τι θα μου πείτε: ότι τα μίλια εξαργύρωσης αφορούν άλλες πτήσεις και όχι αυτές που έχω επιλέξει με βάση το χαμηλότερο κόστος. Ναι υπάρχουν κι άλλες επιλογές αν προτιμήσω απευθείας, άλλη ώρα κλπ. Δεν μπορώ να επιβεβαιώσω αν όντως οι πιο ακριβές επιλογές είναι αυτές που έχουν καταχωρηθεί για εξαργύρωση μιας και αυτή τη στιγμή δεν έχω 45.000 μίλια στο λογαριασμό μου για να προχωρήσω στο επόμενο βήμα όπου δίνονται οι λεπτομέρειες των πτήσεων. Αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι το εξής: οι ταξιδιώτες που ψάχνουν λύσεις με εξαργύρωση μιλίων είναι εκείνοι που ζορίζονται και προσπαθούν να εξοικονομήσουν χρήματα. Ποιο το νόημα να εισάγετε στο σύστημα Miles & Bonus την ακριβή - άρα και με υψηλότερο φόρο - πτήση; Ποιο το όφελος για τον πελάτη; Είναι λάθος του συστήματος, ή θεωρείτε ότι ο πελάτης δεν θα αναζητήσει την τιμή αγοράς; ΘΑ την ελέγξει, και πάντα την ελέγχει... για να δει πόσα χρήματα εξοικονόμησε με την εξαργύρωση! Όχι για να διαπιστώσει ότι τον συμφέρει καλύτερα να αγοράσει το εισιτήριο!

Κλείνοντας, ελπίζω να πρόκειται όντως για λάθος, και ανυπομονώ για την απάντηση που θα λάβω από την εταιρία. Άλλη μια φορά, αγαπάμε Aegean και Olympic, είμαστε όμως ενήμεροι καταναλωτές και οφείλουμε να κοινοποιούμε - καλοπροαίρετα πάντα - τα παράπονά μας.

*και καλοτάξιδα τα νέα neo :)

Πάτε τράπεζα; Τα μάτια σας... 400!

Σήμερα αναγκάστηκα να ΒΓΩ για τραπεζικές εργασίες. Τονίζω το "βγω", γιατί πλέον όλα τα κάνω από την άνεση του σπιτιού μου υπό Κ.Σ. Έλα μου ντε όμως, που έρχεται η στιγμή όπου το web banking δεν μπορεί να σε καλύψει, ή μάλλον μπορεί, αν είσαι διατεθειμένος να πληρώσεις τα κερατιάτικα για διατραπεζική μεταφορά χρημάτων.

Έχοντας λογαριασμό υπερανάληψης στη Eurobank, έχοντας βαρεθεί να με πρήζουν κάθε μέρα οι εισπρακτικές - κατά την άποψή τους "εταιρίες ενημέρωσης", στην πιάτσα το "εισπρακτικές" είναι η πιο ευγενική ονομασία που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε γιατί έρχονται στο νου κι άλλες - πήγα στη Eurobank να εξηγήσω ότι στο λογαριασμό μου που ήταν μισθοδοσίας, πλέον περιμένω να μπει έστω η προσωρινή σύνταξη του ΤΣΜΕΔΕ ώστε να ησυχάσουν ότι δεν τους ξέχασα. Σχεδόν τρεις μήνες τώρα - και όχι από δική μου υπαιτιότητα - καμία πίστωση, πολλές (υπερ)αναλήψεις, με τον νόμιμο τραπεζικό τόκο. Ληστρικό κατά τη γνώμη μου, αλλά εφόσον τις χρησιμοποιώ τις τράπεζες δεν δικαιούμαι να διαμαρτύρομαι για τα επίπεδα των επιτοκίων.

Αδιάφορο φυσικά το προσωπικό μου πρόβλημα στον υπάλληλο της τράπεζας, μου λέει με ύφος διδακτικό και με δικά του λόγια ότι η τράπεζα δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα. Έχει δίκιο του λέω, ληστρικό ίδρυμα είναι. Τεσπα μου προτείνει λύση: θα βγείτε στο ΑΤΜ, θα κάνετε ανάληψη 150 Ευρώ που είναι η δόση σας, και μετά θα τα καταθέσετε μέσα. "Με όλο το θάρρος, αλλά λίγο γελοίο μου φαίνεται αυτό" του λέω, ωστόσο δεν είχα επιλογή οπότε βγαίνω, παίρνω τα 150 μου, βλέπω αυτό εδώ το μηχάνημα, περνάω την κάρτα μου και δεν γίνεται τίποτα (ή δεν κατάλαβα τι πρέπει να γίνει) οπότε πατάω το κουμπί χωρίς να δώσω σημασία στα ψιλά γράμματα: έτσι δεν μας θέλουν οι τράπεζες άλλωστε; Για ψιλά γράμματα είμαστε; Παίρνω το χαρτάκι μου και περιμένω τη σειρά μου.

Τα ψιλά γράμματα στην ταμπελίτσα πάνω, οι οδηγίες για τους επίλεκτους πελάτες των 400 Ευρώ και άνω στην οθόνη

Έρχεται η σειρά μου, πάω στο ταμείο και με ύφος απαξιωτικό με ενημερώνει η ταμίας ότι δεν μπορώ να κάνω συναλλαγή με 150 Ευρώ στο ταμείο, θεωρώντας προφανώς ότι ήταν κοινή γνώση κι εγώ η αδαής της έτρωγα το χρόνο που δεν το ήξερα. Μου είπε ο πρώτος υπάλληλος - ο διδακτικός - ότι το αναγράφει ξεκάθαρα πάνω από το μηχάνημα. Πάω να δω, και βλέπω "Οι αναλήψεις μετρητών για ποσά μικρότερα των 400 Ευρώ γίνονται αποκλειστικά στα ΑΤΜ του καταστήματος".
- Μα εγώ κατάθεση θέλω να κάνω, όχι ανάληψη. Να σας δώσω λεφτά, όχι να σας πάρω!
- Δεν έχει σημασία, θα το διορθώσουμε σύντομα, απαντάει ο διδακτικός.

Πηγαίνω στο ΑΤΜ εντός του καταστήματος που μου υπέδειξαν, όπου η ουρά ήταν μεγαλύτερη από τα ταμεία (και φυσικό είναι, αφού η πελατειακή βάση των τραπεζών εξακολουθεί να αποτελείται από φτωχομπινέδες σαν και μένα). Άλλοι δεν ήξεραν να χρησιμοποιούν το μηχάνημα (και με το δίκιο τους γιατί επιπλέον η κάθε τράπεζα έχει το δικό της σύστημα, και αν μάθεις το ένα δεν σημαίνει ότι τα έχεις μάθει όλα). Η ώρα περνάει, έχω ραντεβού σε ένα τέταρτο στην άλλη άκρη της πόλης, αγανακτώ, προσφέρεται μια φιλική υπάλληλος να με βοηθήσει λέγοντάς μου ότι τη συναλλαγή μπορώ να την κάνω στο.... έξω μηχάνημα. Θέλω όμως να φανεί αμέσως το ποσό στο σύστημα της λέω, έχοντας στο μυαλό μου τον παλιό τρόπο με το φάκελο που περίμενες 2-3 μέρες μέχρι να πιστωθεί στο λογαριασμό σου. "Όχι, άμεσα γίνεται, ελάτε να δείτε!" Βάζω κάρτα, ούτε PIN ζητάει ούτε τίποτα όταν είναι να σου πάρει λεφτά, βάζω μέσα τα χρήματα, τα αρπάζει το μηχάνημα, μετά από λίγο βγάζει στην οθόνη μήνυμα επιτυχίας. Και κάπως έτσι γλίτωσα για έναν ακόμη μήνα από τις εισπρακτικές, βγάζοντας και βάζοντας τα ίδια τρία χαρτονομίσματα των 50 Ευρώ σε ένα ΑΤΜ :D

Και τώρα τα σχόλια... γιατί δεν θα έμπαινα στη διαδικασία να περιγράψω μια ηπίως ενοχλητική και απείρως ευτράπελη εμπειρία μου αν δεν είχε κάποια ηθικά διδάγματα. Έχω διάφορα "μαζεμένα" για τις τράπεζες και τις εισπρακτικές, ευκαιρία να τα βγάλω από μέσα μου: κάποιοι μπορεί να μάθουν 2-3 πράγματα, κάποιοι θα διασκεδάσουν, οι τράπεζες και οι εισπρακτικές δεν ξέρω πώς θα αντιδράσουν, πάντως καινοποίηση θα λάβουν (στη φόρμα επικοινωνίας στον επίσημο ιστότοπό τους, όπως πάντα)

1) Προς τράπεζες: Μας έχετε βάλει στη διαδικασία να μάθουμε 2 και 3 και 4 συστήματα web banking για να γλιτώνουμε και εμείς και εσείς από το χαμένο χρόνο περιμένοντας στις ουρές των ταμείων... πλέον μπορούμε να κάνουμε ΟΛΕΣ (ή σχεδόν όλες, όπως αποδείχτηκε) τις συναλλαγές μας ηλεκτρονικά. Από την κάθε συναλλαγή μας ηλεκτρονική ή χειροκίνητη εσείς το κατιτίς σας το κερδίζετε, γιατί δεν μπορώ να πιστέψω ότι σε εμάς τους πολίτες μόνο κάνετε κήρυγμα, ενώ σε ΔΕΗ - τηλ/νίες - ύδρευση κλπ. υπηρεσίες που πληρώνουμε μέσω των δικών σας συστημάτων λειτουργείτε φιλανθρωπικά, ανεξάρτητα του αν έχει τέλος για μας η συναλλαγή ή όχι. Λιγότερο προσωπικό πληρώνετε, γιατί αυτά που κάνατε εσείς μέχρι πριν μια-δυο δεκαετίες τα κάνουμε πλέον μόνοι μας: κρύβουμε όλοι μέσα μας ένα μικρό ταμία! Υπάρχει ποτέ περίπτωση να καρπωθούμε εμείς οι απλοί πολίτες από τις οικονομίες κλίμακας που πετυχαίνετε στην Κοινωνία της Πληροφορίας; Ή θα πρέπει να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι παρά την τεχνολογική εξέλιξη, κάθε τρεις και λίγο θα πετάγεται και από μια νέα κερατιάτικη χρέωση; (η οποία αν είναι ιδιαιτέρως χοντρή και παράνομη θα τη μαζέψετε μετά.. ενδεικτικά μόνο, από την προηγούμενη δεκαετία ξεκίνησε αυτό και δυο χρόνια μετά βγήκε αυτό, στο μεταξύ κάμποσα εκατομμυριάκια τα εισπράξατε... γιατί ξέρατε πως όταν σας πάρουμε χαμπάρι, ελάχιστοι θα μπουν στη διαδικασία να απαιτήσουν να επιστραφούν αυτά που μας φάγατε, αφού περισσότερο θα μας στοίχιζαν οι δικηγόροι που θα πληρώναμε για να τα διεκδικήσουμε. Πιο πρόσφατα έχουμε αυτό, που το μαζέψατε άρον-άρον γιατί παραήταν χοντρό, δεν έχασε την ευκαιρία όμως ο Άδωνις να εκμεταλλευτεί πολιτικά την τάχα μου παρέμβασή του για να διορθωθεί το "λάθος". Σας πιστέψαμε όλους, ένα αθώο λάθος ήταν :D)

2) Προς εισπρακτικές: Να χαίρεστε όταν μας παίρνετε τηλέφωνο και συστήνεστε ως "εταιρία ενημέρωσης μπλα μπλα μπλα" και εμείς σας απαντάμε "καλώς την εισπρακτική". Να μη θίγεστε. Προσβολή θα ήταν να λέμε "καλώς τον νταβατζή". Ευχαριστώ να λέτε.

3) Το απόλυτο bullying: Πέρυσι έλαβα ταχυδρομικά ένα φάκελο που είχε μέσα την κατάσταση της εικόνας, μαζί με ένα φυλλάδιο με τον Κώδικα Δεοντολογίας του Ν. 4224/2013 (στην Alphabank τυχαίνει να έχω τις πιστωτικές μου, ενημερώθηκα όμως πως το ίδιο ισχύει σε όλες τις τράπεζες) Καλά, αυτό κι αν είναι η ΑΠΟΛΥΤΗ καφρίλα και το bullying της χειρίστης ηθικής: ζητάτε με λίγα λόγια ο οφειλέτης για ένα ενδεικτικό χρέος - έστω, υπερήμερο - χιλίων Ευρώ στην πιστωτική του να συμπληρώσει κατάσταση όλων των ακινήτων του, καταγράφοντας Είδος/χρήση (κατοικία, εξοχικό, Κατοικία μισθωμένη, εμπορική χρήση), Αντικειμενική αξία, Εμπορική αξία, Τοποθεσία (Νομός, Δήμος, Οδός), Έκταση, Έτος κτήσης, Τρόπο κτήσης (δωρεά, κληρονομιά, αγορά, γονική παροχή), Είδος κυριότητας και Ύπαρξη βάρους (προσημείωση, υποθήκη, δέσμευση).

φαντάζεστε να το λάβει αυτό άνθρωπος με πρόβλημα π.χ. καρδιάς, επειδή χρωστάει 3 μήνες 1000 Ευρώ στην κάρτα του...

...και είναι και νόμος του Κράτους παρακαλώ!

Εδώ θα απαντήσω με ένα τεράστιο
ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ;;;; 
Και να ενημερώσω τον απλό πολίτη ότι εγώ απλά αδιαφόρησα: σιγά μην κάτσω να με εκφοβίσει μια τράπεζα που για κάθε ευρώ που χρωστάω εφαρμόζει ένα ληστρικό επιτόκιο και τα παίρνει πίσω πολλαπλάσια. Όμως ένας άνθρωπος με λιγότερες αντοχές, φαντάζεστε τι σοκ θα πάθει όταν αντικρύσει το εν λόγω χαρτί; Θα έπρεπε να ντρέπεστε, απλά... αλλά

4) Η ντροπή είναι κάτι που απλά ΔΕΝ έχετε: πρόσφατα μού ήρθε γκρινιάζοντας ένας συνταξιούχος που δεν ήθελε να πληρώσει στο ταμείο το νταβατζιλίκι της Εθνικής Τράπεζας 1,50 Ευρώ για παράβολο 2,04 Ευρώ. Τον εξυπηρέτησα, μη παραλείποντας να συμπληρώσω ανάλογα το πεδίο σχολίων (σας ευχαριστώ Τράπεζες που μας δίνετε έστω αυτό το μικρό παραθυράκι για να εκφράσουμε τα συναισθήματα που τρέφουμε για σας)

ομολογώ ότι το σχόλιο το ευχαριστήθηκα :)

Κλείνοντας, επιστρέφω στον τίτλο της ανάρτησης: Θα ήθελα πραγματικά να ήξερα, στην εποχή των Big Data και του ΑΙ, ποιες αλγοριθμικές σκέψεις και ποιοι υπολογισμοί οδήγησαν τις τράπεζες να ορίσουν τα 400 Ευρώ ως το κατώφλι μεταξύ πελάτη πρώτης κατηγορίας και πελάτη μπασκλασαρίας. Εκτός αν εμπνεύστηκαν από τη λαϊκή σοφία, που μας λέει ότι στους κινδύνους πρέπει να τα έχουμε 400.

 Όταν πάτε τράπεζα λοιπόν... όχι μόνο μάτια, αλλά αυτιά - χέρια - πόδια - νεφρά - ΟΛΑ! - 400!!!

Κάγκελα παντού: μια μικρής εμβέλειας άσκηση, με μεγαλύτερης εμβέλειας συμβολισμούς

 Ξημερώνοντας η 46η επέτειος του Πολυτεχνείου, και ζώντας σε έναν τόπο ο οποίος αν και πατρίδα των Ριζοσπαστών, πλέον σε μεγάλο βαθμό ζει στην εικονική πραγματικότητα της "τουριστικής ανάπτυξης" και μικρή όρεξη για κοινωνικούς αγώνες έχει, νιώθω την ανάγκη να μοιραστώ κάτι. Και δεν θα το κάνω στο Facebook, επειδή αυτό εδώ θέλω να μείνει, και να βγει και εκτός social media (για όποιον ενδιαφέρεται να το κοινοποιήσει δλδ).

Νοέμβρης: ήταν δυο, έμεινε ένα (κι αυτό "περιστρεφόμενο": δείτε στο τέλος της ανάρτησης)

Σε έναν ιδανικό κόσμο τα κάγκελα είναι αχρείαστα... σε έναν κόσμο όπου αναπόφευκτα οι συνθήκες επιβάλλουν την περιχάραξη χώρων για συγκεκριμένους σκοπούς όπως π.χ. στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, χρησιμοποιούνται ως φυσικά όρια μεταξύ της εκπαιδευτικής κοινότητας και του έξω κόσμου, με σκοπό την προστασία των "μέσα". Μια τέτοια προστασία θα έπρεπε να έχουν και οι φοιτητές του Πολυτεχνείου που αγωνίστηκαν το 73 για ψωμί-παιδεία-ελευθερία, όμως πανεπιστημιακό άσυλο δεν υπήρχε τότε και τη συνέχεια τη γνωρίζουμε. Τώρα που καταργήθηκε το άσυλο, τη συνέχεια ακόμα ΔΕΝ τη γνωρίζουμε...

Όμως δεν είναι αυτό το θέμα της ανάρτησης: αυτό που με απασχολεί εδώ είναι το κάγκελο που μπαίνει αυταρχικά, αδικαιολόγητα, παράνομα*, απλά και μόνο επειδή κάποιος ΜΠΟΡΕΙ.

Θα γράψω την ιστορία δυο κάγκελων λοιπόν.

Από αρχές του 2019 συνέβησαν κοσμογονικές αναβαθμίσεις στη γειτονιά μου, δεν θα ασχοληθώ άλλο τώρα, είναι γνωστά άλλωστε αυτά από εδώ, εδώ και εδώ, με επίλογο αυτό εδώ. Μέσα σε αυτόν τον οργασμό δραστηριότητας, μπήκαν και κάποια κάγκελα. Ορισμένα ας πούμε δικαίως, προκειμένου να προστατευτούν πεζοί που έκαναν τον περίπατό τους στους νεότευκτους πεζόδρομους, κι ας μην είχε γίνει καμία πρόβλεψη για το πώς θα εξυπηρετηθεί η ροή των οχημάτων από τους πρώην δρόμους-νυν πεζόδρομους σε εναλλακτικές οδεύσεις. Ούτε με αυτά τα κάγκελα θα ασχοληθώ, άλλωστε είναι αφαιρούμενα και ξεκλείδωτα: σε περίπτωση ανάγκης μπορεί ο κάθε πολίτης να τα αφαιρέσει, και μετά να τα ξανατοποθετήσει στη θέση τους για να προστατεύονται εκ νέου οι πεζοί.

Τι γίνεται όμως όταν τα κάγκελα μπαίνουν σε πρώην δρόμο-νυν πεζόδρομο, ο οποίος δεν αποτελεί χώρο περιπάτου και δεν είναι αμφότερα "κλειστός"; Εννοώ ότι ο εν λόγω πεζόδρομος έχει δυο εισόδους, εκ των οποίων η μια έκλεισε με κάγκελα και η άλλη παρέμεινε ανοικτή. Ποια προστασία απολαμβάνει ο πεζός όταν αφήνει πίσω του τα κάγκελα στη Γερουλάνου, μπαίνει αμέριμνος στον πεζόδρομο και το αυτοκίνητο τού έρχεται από την άλλη; Γιατί λοιπόν μπήκαν τα κάγκελα και ποιον σκοπό εξυπηρετούν;

Τα κάγκελα αυτά τοποθετήθηκαν 17 Μαΐου... αυτοκίνητα εξακολουθούν να παρκάρουν μέσα... τι εξυπηρετούν;

Αυτό το γρίφο κλήθηκα να λύσω ως ενεργή πολίτης. Και δεν ήταν δύσκολο, αφού το μπαλκόνι όπου πίνω καφέ και απλώνω ρούχα βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τα κάγκελα αυτά.

Με λιγότερο από ένα μήνα παρακολούθηση διαπίστωσα ότι ουδεμία πρακτική ανάγκη εξυπηρετούσαν: οι μόνες φορές που άνοιγαν ήταν για να βγάλει συγκεκριμένο άτομο από το ιδιωτικό του πάρκινγκ το αυτοκίνητό του στο δρόμο. Γιατί όμως δεν επέλεγε να βγει από την άλλη έξοδο του πεζόδρομου; Η μόνη απάντηση που μπόρεσα να βρω ήταν αυτή: η έλλειψη κάγκελου τού στερούσε την ηδονή να κάνει επίδειξη εξουσίας. 

η έξοδος προς την Κρασσά δεξιά από το ιδιωτικό πάρκινγκ ελεύθερη! Προς τι λοιπόν τα κάγκελα στην έξοδο προς Γερουλάνου;

Αφεντικά στη ζωή μου έχω πολλά: εργοδότες, τράπεζες, ΟΚΩ και πάει λέγοντας. Ασκούν εξουσία πάνω μου επειδή "τους έχω ανάγκη": ζω σε οργανωμένη κοινωνία οπότε θα δουλέψω, θα κάνω συναλλαγές κ.ο.κ. και λίγο-πολύ αυτοί έχουν το πάνω χέρι στους όρους που θα επιβάλλουν για τα πάρε-δώσε που έχω μαζί τους. Να πολεμήσω μόνη μου τα αφεντικά αυτά είναι άτοπο, άλλη κουβέντα αυτή. Όμως να ανεχτώ αφεντικό μπροστά στα μάτια μου στη γειτονιά μου επειδή και μόνο ΜΠΟΡΕΙ... ε όχι. Αυτό δεν θα περάσει.

Ξεκινάω με "αντίδραση": νύχτα τοποθετώ τα δικά μου μικρά λουκέτα πάνω από τα δικά του μεγάλα, περνώντας τα στο κενό της τρύπας στην προεξοχή του κάγκελου. Γιατί το έκανα; Για σπάσιμο: λουκέτα θες; πάρε άλλα δυο νά'χεις. Ήξερα ότι το να αφαιρέσει το δικό μου λουκέτο ήταν θέμα 30 δευτερόλεπτων με τον τροχό. Όμως δεν έγινε αυτό! Έγινε κάτι πολύ καλύτερο: την επόμενη μέρα οι εργάτες έσκαψαν γύρω γύρω από το σωλήνα υποδοχής του κάγκελου στο δάπεδο, με αποτέλεσμα να αφαιρείται ελεύθερα - παρέα με τα δυο λουκέτα ανά κάγκελο φυσικά - από τον οποιονδήποτε θα έκρινε ότι ήταν ανάγκη να αφαιρεθεί. Όπως και τα κάγκελα στους άλλους πεζόδρομους δηλαδή, και που ήταν και το σωστό και ασφαλές: γιατί αν παρουσιαζόταν ανάγκη να προσεγγίσει π.χ. ασθενοφόρο στα σπίτια πίσω από τα κάγκελα, θα ψάχνανε τον... κλειδοκράτορα!

Ο "λουκετοπόλεμος" ξεκινάει...

Περνάει λοιπόν ένα ολόκληρο καλοκαίρι ήρεμα, χωρίς να ασχοληθώ άλλο με τα κάγκελα. Έρχεται το φθινόπωρο, φεύγουν οι τουρίστες... άνοιξαν φαίνεται πάλι οι ορέξεις για εξουσία και αφαιρούνται τα παλιά λουκέτα χωρίς να τους πάρω χαμπάρι την ώρα που το έκαναν. Πετυχαίνω ένα πρωί τους υπαλλήλους ενός γραφείου τελετών να είναι ακουμπισμένοι στο κάγκελο και να περιμένουν προφανώς τον... κλειδοκράτορα (τι έλεγα προηγουμένως για το ασθενοφόρο; εδώ τουλάχιστον δεν ήταν επείγουσα η ανάγκη, αφού ξεκάθαρα επρόκειτο για περίπτωση ανθρώπου που είχε ήδη αποδημήσει εις Κύριον). Δεν θα στηνόμουν ωστόσο στο μπαλκόνι για να δω ποιος θα ερχόταν να ξεκλειδώσει, μην είχε αλλάξει τίτλους ιδιοκτησίας... λίγο μετά βλέπω το αριστερό κάγκελο ελεύθερο - αυτό είναι το "επίμαχο", αφού το άλλο σχεδόν πάντα εμποδίζεται από σταθμευμένο αυτοκίνητο ούτως ή άλλως - και το νέο λουκέτο να λείπει: προφανώς κατάλαβαν ότι κάτι παίζει στη γειτονιά και δεν ρίσκαραν να το αφήσουν, ως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις, ξεκλείδωτο στην τρύπα για τη μισή ώρα που θα διαρκούσε η μεταφορά του εξοπλισμού για το μνημόσυνο της επόμενης μέρας... αυτό που ΔΕΝ υπολόγισαν ήταν το ότι έχω στοκ από λουκέτα στο σπίτι. Κατεβαίνω στο δρόμο και με πρόσχημα ότι σκουπίζω το πεζοδρόμιο, περιμένω την κατάλληλη στιγμή και τρέχω να περάσω το λουκέτο μου στην τρύπα (πρέπει να έπαθαν πλάκα οταν το είδαν :D). Το αποτέλεσμα ήταν για άλλον ένα μήνα το κάγκελο να αφαιρείται ελεύθερα από πολίτες, εργάτες, νεκροφόρες και γραφεία τελετών (ασθενοφόρο ευτυχώς δεν χρειάστηκε να προσεγγίσει).

Τρίτο λουκέτο: πλέον το κάγκελο μπαίνει και βγαίνει ελεύθερα και πάλι, διότι εγώ έχω μεν τα κλειδιά, ανάγκη δε να το παίξω αφεντικό ΔΕΝ έχω.

Μέχρι που άνοιξαν ξανά οι ορέξεις του κλειδοκράτορα (ή των κλειδοκρατόρων: για να είμαι δίκαιη, δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι το άτομο/-α που κρίνει/-ουν ότι χρήζει κάγκελου η εκκλησία είναι το ίδιο/-α)... αφαιρεί το δικό μου λουκέτο και περνάει δικό του, πιο στιβαρό, και το κάγκελο ξανά να κλειδώνει και να ξεκλειδώνει. Παρατηρώ δε ότι στο δεξί κάγκελο έχουν περάσει δυο λουκέτα δικά τους... αγανακτώντας προφανώς με τον "μυστήριο τύπο" που τους χαλάει το καθεστώς εξουσίας, σκαρφίστηκαν την εξής πατέντα: δυο λουκέτα, όπου το ένα είναι περασμένο στην τρύπα του κάγκελου και μέσα του περασμένο το δεύτερο, το οποίο κουμπώνει στον κρίκο στο έδαφος. Με τον τρόπο αυτό, και να περάσω λουκέτο από πάνω αυτομάτως αχρηστεύεται, αφού ξεκλειδώνουν το δικό τους και το δικό μου μένει στο κενό. Γατάκια... μηχανικός είμαι! Πλέον δεν αρκούν τα λουκέτα, χρειάζομαι και αλυσίδα. Ιδού λοιπόν το μοναδικό κάγκελο στην Ελλάδα με τέσσερα λουκέτα :D :D :D :D

Και ένα και δυο και τρία και τέσσερα... λουκέτα :D

Ωστόσο εμένα με απασχολεί το αριστερό κάγκελο, γιατί αυτό είναι που παρεμποδίζει την ομαλή και ασφαλή ζωή στη γειτονιά. Τέρμα τα παιχνίδια με λουκέτα λοιπόν, το κάγκελο αυτό πρέπει να φύγει. Το πετυχαίνω νύχτα ξεκλείδωτο στην άκρη των εργασιών ανακαίνισης της εκκλησίας - διότι όταν ο Χριστός είπε "αγάπα τον πλησίον σου" κάποιοι άκουσαν "αγάπα την εκκλησίαν σου" και θεωρούν σωστό να δαπανώνται χιλιάδες ευρώ για την ανακαίνιση του ναού και όχι για την κάλυψη βιοτικών αναγκών των φτωχών της ενορίας - και απλά το απαγάγω. Και αποκαλύπτω σήμερα τη φωτογραφία του κάγκελου, και όποιος θέλει ας το βρει και ας ξαναβγάλει τα αφεντιλίκια του στη φόρα. Αν μη τι άλλο, η διαδικασία αυτή εμένα εκτός του ότι με διασκεδάζει, με κρατάει σε πνευματική και κοινωνική εγρήγορση. Όσο για το κόστος; Όπως θα έλεγε και παλιά διαφήμιση πιστωτικής κάρτας:

5 λουκέτα και 30 εκατοστά αλυσίδα: αξία 15 Ευρώ. Μάθημα σε εκείνους που το παίζουν εξουσία επειδή (νομίζουν πως) μπορούν: αξία ανεκτίμητη. 

*στη φωτογραφία του κάγκελου που βρίσκεται στη μυστηριώδη τοποθεσία που μόνο εγώ ξέρω, η απαγορευτική πινακίδα λέει τα γνωστά περί φυλάκισης κλπ. όσων την βανδαλίζουν κ.ο.κ. Βεβαίως και πρέπει να σεβόμαστε τον Κ.Ο.Κ. και τα μέτρα που λαμβάνονται για την προστασία ανθρώπινων ζωών. Περιμένω λοιπόν να έρθουν να με συλλάβουν, ΑΦΟΥ όμως μου επιδείξουν το σχέδιο κυκλοφορίας με βάση το οποίο ο δρόμος έγινε πεζόδρομος, και που ορίζει ότι στον πεζόδρομο του Ι. Ναού Ταξιαρχών Αργοστολίου έχει προβλεφθεί ο αποκλεισμός με κάγκελα.

Και μια τελευταία διαπίστωση που έκανα σήμερα το μεσημέρι: προφανώς κάποια στιγμή χρειάστηκε να αφαιρεθεί και το δεξί κάγκελο, γιατί πλέον τα δυο δικά τους λουκέτα δεν εξυπηρετούν κανένα σκοπό. Τα δικά μου με την αλυσιδίτσα "κρατάνε" το κάγκελο στη θέση του: με το "λάσκο" της αλυσίδας όμως ο καθένας μπορεί να το σηκώσει, να το περιστρέψει και να το ακουμπήσει κάτω, ώστε να κάνει τη δουλειά του και να το ξαναβάλει στη θέση του. Θα μπορούσα να το ξεκλειδώσω και να το απαγάγω κι αυτό αλλά χαλάλι: ας το κρατήσουν για ενθύμιο ότι ένας άνθρωπος (γυναίκα εν προκειμένω) πήγε κόντρα στο αυταρχικό αφεντιλίκι, προκειμένου να εξασφαλίσει την κοινή λογική και την ασφάλεια στη γειτονιά.

 

Η "πατέντα" που επινόησαν τα "αφεντικά" με τα δυο λουκέτα είναι πλέον στο κενό, τα δικά μου με την αλυσίδα "συγκρατούν" το κάγκελο ώστε να σηκώνεται και να περιστρέφεται ελεύθερα από τον καθένα

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Επιστρέφοντας στον τίτλο, κλείνω με το τραγούδι του Τζίμη και έμφαση στους στίχους:

Μια ζωή παρουσιάστε σαν εκπαιδευμένος σκύλος 
εγώ δεν θα πάρω άλλο φχαριστώ δεν είμαι φίλος

Αφεντιλίκι με το "έτσι θέλω και έτσι μπορώ" εγώ δεν θα πάρω, ευχαριστώ. Αλλά είμαι μόνη, είναι πολλοί. Ευχή μου να γίνουμε εμείς πολλοί, και το "αφεντικό" να μείνει μόνο. Εμπνευστείτε από τους αγώνες των φοιτητών του Πολυτεχνείου για να ακονίσετε το μυαλό σας, να ξεπεράσετε το φόβο και να κάνετε πράξη τις αξίες και τα ιδανικά σας. Στο χαρτί και στην οθόνη μικρή αξία έχουν... στην πράξη φαίνεται η αντίσταση. Πράξτε.