Γιατί ΔΕΝ απεργώ.

Είμαι οπτικός τύπος. Δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να αναπαράγω σωστά συζήτηση που άκουσα, αλλά από αυτά που είδα... μπορώ να θυμηθώ κάθε λεπτομέρεια. Όταν έδινα Πανελλήνιες το κεφάλαιο Ηλεκτρομαγνητικής Θεωρίας το διάβασα το πρωί 15' πριν πάω να δώσω. Έπεσε. Το έγραψα το θέμα, σαν να έβλεπα τη σελίδα μπροστά μου. Όταν φαντάζομαι μια κατάσταση - ανθρώπους, μέρη που δεν γνωρίζω - εικόνες μου έρχονται στο μυαλό. Σήμερα λοιπόν είναι γενική απεργία, και καλούμαι να αποφασίσω για άλλη μια φορά αν θα απεργήσω ή όχι. Δέχομαι ψυχολογικό πόλεμο από "προοδευτικούς" για να απεργήσω. Ένας συνδικαλιστής μου είχε φορέσει πριν 2 χρόνια την ταμπέλα του απεργοσπάστη (η ιστορία εδώ). Όμως εγώ συνειδητά ΔΕΝ απεργώ. Γιατί; Μου έρχεται στο μυαλό η εικόνα επιτελείου της κυβέρνησης... κάθονται λοιπόν όλοι γύρω από το τραπέζι και υπολογίζουν τις συνέπειες της απεργίας. Παίρνει το λόγο ο σατανικότερος της παρέας (στο μυαλό μου έρχεται η εικόνα του Πάγκα(κ)ου) και λέει "βρε Γιώργη, πόσοι είναι τελικά οι δημόσιοι υπάλληλοι; Δεν θα απεργήσουν οι μισοί; Ε, καμιά τριακοσαριά χιλιάδες θα είναι, δεν μπορεί. Για φέρτε ένα κομπιουτεράκι. Δεν θάναι 30Ε το μεροκάματο; Ένα μέσο όρο βρε αδελφέ! 300.000 Χ 30Ε = 9.000.000Ε. Στα ταμεία του κράτους. Τα κορόιδα, μας χάρισαν τα μεροκάματά τους!" "Μα κ. Πάγκακε, θα πάνε στις πορείες! Θα απειλήσουν το Μνημόνιο! Κι αν μπουν στη Βουλή και κινδυνέψουμε και μεις;" "Τι κάνουμε τόσα χρόνια... οι γνωστοί-άγνωστοι τι ρόλο παίζουν; Θα βάλουμε μπροστά τα ΜΑΤ, θα ρίξουμε στο πλάι και 5-6 άγνωστους, τα υπόλοιπα είναι γνωστά τα έχετε δει στις ειδήσεις. Θα διαλυθεί το πλήθος, και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Μου θέλαν να το παίξουν και αγανακτισμένοι!" ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΧΑΜΠΑΡΙ. Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΠΕΡΑΣΕ ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΙ. ΑΥΤΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΟΠΛΟΣΤΑΣΙΟ, ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ, ΚΟΛΛΗΜΕΝΟΙ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΩΝ ΕΤΩΝ. ΑΛΛΟΙ είναι οι τρόποι αντίδρασης που χρειαζόμαστε. Ας ψάξουμε όλοι μαζί να τους βρούμε. Στην επόμενη ανάρτηση η αντίδρασή μου στις "εντολές" του Υπουργείου Παιδείας.