Γιατί απεργώ.

Η ανάρτηση αυτή μπορεί να αναγνωστεί παράλληλα με αυτήν εδώ που έγραψα πριν ένα χρόνο. Τι συνέβη και άλλαξα πιστεύω και αρχές; Έκατσα και ξαναδιάβασα αυτά που έγραψα και - ουφ, ανακουφίστηκα όταν διαπίστωσα ότι δεν υπάρχει καμία αντίφαση, τα πιστεύω και οι αρχές μου παραμένουν ακλόνητα. Τώρα όμως υπάρχουν δυο σημαντικές διαφορές:

α) Είναι η πρώτη φορά στα 7 χρόνια που είμαι διορισμένη που γίνεται μια σοβαρή απεργία. Στην περσινή μου ανάρτηση εννοούσα τις 24ωρες και 48ωρες, αυτό ήταν το "απεργιακό σχήμα" που ίσχυε μέχρι πρότινος. Αν και τώρα είχε επικρατήσει η πρόταση της 48ωρης - ευτυχώς καταρρακώθηκε - ΔΕΝ θα έκανα απεργία, σε καμία περίπτωση δεν θα χάριζα 2 μεροκάματα στο κράτος για να τρίβει τα χέρια του ο Αρβανιτόπουλος. Όμως η πρόταση των πενθήμερων κυλιόμενων απεργιών, χμμμ. Εδώ αλλάζει το πράμα. Εδώ θα χάσουμε πολλά μεροκάματα. Αλλά δεν θα τα χαρίσουμε. Επιτέλους ήρθε η ώρα να τους δείξουμε ότι σοβαρολογούμε. Τεσπα, δεν χρειάζεται να προσθέσω στο ποτάμι των τοποθετήσεων υπέρ της απεργίας και τα δικά μου επιχειρήματα, όταν με έχει "προλάβει" άλλος με τόσο συμπυκνωμένο, εύστοχο και εύγλωττο τρόπο: το κείμενο αυτό τα λέει όλα. Το μόνο που ίσως θα άλλαζα είναι ο τίτλος γιατί δεν μου αρέσει ο χαρακτηρισμός του απεργοσπάστη: αντέδρασα στο παρελθόν όταν συνδικαλιστής μού τον "σερβίρισε" εμένα. Προτιμώ τον ελεύθερο άνθρωπο, εκείνον που αποφασίζει ώριμα και αναλαμβάνει τις συνέπειες των πράξεών του, δεν θα με δείτε σε καμία περιφρούρηση απεργίας. Θα με δείτε όμως σε ανοικτές ομιλίες, συγκεντρώσεις, παρουσιάσεις μαθητικών εργασιών, προβολές ταινιών, συζητήσεις με γονείς και μαθητές. Πλέον κυκλοφορούν "ελεύθεροι σκοπευτές" και όποιος συνεχίζει να σφυρίζει αδιάφορα τι να πω... δεν έχει έρθει ακόμα η σφαίρα κατά το μέρος του. Οφείλουμε να ενημερώσουμε τον κόσμο και να κάνουμε τον αγώνα αυτό αν μη τι άλλο για εκείνους που έχουν ήδη χτυπηθεί, αλλά και επειδή γνωρίζουμε πολύ καλά ότι όπου να'ναι οι σφαίρες έρχονται καταπάνω μας. ΟΛΩΝ μας: όχι μόνο του κλάδου μας. 

β) Στην τελευταία παράγραφο του περσινού μου κειμένου έγραψα αυτήν εδώ την πρόταση: ΑΛΛΟΙ είναι οι τρόποι αντίδρασης που χρειαζόμαστε. Ας ψάξουμε όλοι μαζί να τους βρούμε.
Πάντα πρέπει να διερευνούμε την πιθανότητα μιας άλλης οδού για να διαμαρτυρηθούμε... δεν μπορεί, κάτι θα υπάρχει. Πριν ένα μήνα περίπου οι καθηγητές πληροφορικής κάναμε αγώνα για να προστατέψουμε την Πληροφορική Παιδεία εν όψει του Νομοσχεδίου για το "Παλιό Λύκειο" (σόρρυ, "Νέο Λύκειο" δεν το λες το copy-paste του συστήματος των Δεσμών). Έβαλα κι εγώ τα εφόδιά μου στη μάχη και έγραψα μια επιστολή στα αγγλικά (με μετάφραση στα ελληνικά) και την έστειλα σε αμέτρητους παραλήπτες εντός και εκτός Ελλάδας, με κύριους αποδέκτες τους σημαντικότερους ανθρώπους και φορείς Ψηφιακής Παιδείας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένα μήνα - και πολλές επαναληπτικές "οχλήσεις" - μετά, το αποτέλεσμα που εισέπραξα από την Ε.Ε. ήταν ένα μεγάλο μηδενικό. Στο τελευταίο μήνυμα που τους έστειλα το δήλωσα ξεκάθαρα ότι τη σιωπή τους την ερμηνεύω ως συνενοχή. Η συνέχεια της προσπάθειάς μου "παίχτηκε" στη... Γενεύη. Είχα πάει για να παρακολουθήσω το - εξαιρετικά ενδιαφέρον! - πρόγραμμα για έλληνες καθηγητές θετικών επιστημών στο CERN. Το προτελευταίο μου βράδυ εκεί σκέφτηκα ότι ήταν μια μοναδική ευκαιρία να τους κοινοποιήσω το θέμα της Πληροφορικής και να τους ενθαρρύνω να τοποθετηθούν. Οι άνθρωποι ανταποκρίθηκαν με ενδιαφέρον, αναπτερώθηκε το ηθικό μου... μέχρι που το υπόμνημα που τους έστειλα έφτασε στο Υπουργείο. Με ενημέρωσαν μέσω e-mail ότι μια "Τζένη" τους καθησύχασε ότι όχι μόνο δεν υποβαθμίζεται η Πληροφορική στο νέο Ν/Σ, αλλά γίνονται και "εποικοδομητικές βελτιώσεις!" Καθησυχάστηκαν οι άνθρωποι, δεν φταίνε αυτοί: πού να ξέρουν,  κάποιοι από τους έλληνες εκεί σίγουρα έφυγαν από εδώ ακριβώς για να γλιτώσουν αυτά που βιώνουμε εμείς τώρα ! Εγώ τους απάντησα τεκμηριωμένα ότι δεν ήταν έτσι η κατάσταση αλλά ήταν ήδη αργά: το νομοσχέδιο είχε γίνει πια νόμος.

Πλέον δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η αγαπητή μας Ε.Ε. είναι πλήρως ενημερωμένη για τη σφαγή που θα γίνει και ότι όλες αυτές οι πρωτοβουλίες "ψηφιακής παιδείας" είναι φανφάρες που δεν πιάνουν μία μπροστά στην παντοδύναμη συνεννόηση Τρόικας - ελληνικής κυβέρνησης για 15.000 οριζόντιες απολύσεις μέχρι το τέλος του χρόνου. Το "survey" έχει πάρει φωτιά: ο Κεδίκογλου την προηγούμενη Κυριακή ενημέρωνε μέσω του Mega τον ελληνικό λαό ότι "τώρα υπάρχει το ηλεκτρονικό εργαλείο που μπορεί να καταγράψει όλες τις παρατυπίες που γίνονταν χρόνια τώρα στα σχολεία". Όταν τον άκουσα μου ήρθε να σπάσω την τηλεόραση: το survey το συμπληρώνουμε ανελλιπώς κάθε σχολική χρονιά εδώ και χρόνια. Εκεί καταγράφουμε όλο το δυναμικό του σχολείου σε μαθητές και καθηγητές, εκεί δηλώνουμε τα κενά, εκεί αποτυπώνουμε τις ανάγκες του σχολείου σε "έμψυχο" (καθηγητές) και "άψυχο" (εξοπλισμό) υλικό. Και κάθε χρόνο μας έστελναν άλλα αντ'άλλων: μαθηματικό ζητούσαμε; Θεολόγο έστελναν. Υπολογιστή ζητούσαμε; Φωτοτυπικό έστελναν. Ό,τι τους βόλευε. Τώρα που το survey έγινε ο "ρουφιάνος" τους, μάλιστα, τώρα αναβαθμίστηκε σε εργαλείο.

Ο Αρβανιτόπουλος και η παρέα του "ποντάρουν" στο ότι δεν θα έχει μαζικότητα η απεργία και ότι το αποτέλεσμα θα είναι να αποτύχει πριν καλά καλά ξεκινήσει. Στο χέρι μας είναι να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε τα χαϊβάνια που θέλουν. 

Υ.Γ. Οφείλω να αναγνωρίσω ότι δυο άνθρωποι έκαναν τον κόπο να απαντήσουν  στην επιστολή μου: Ο πρόεδρος της Αμερικανικής Ένωσης Καθηγητών Πληροφορικής έκανε ειδική ανάρτηση στο blog της ένωσης με τίτλο "Η Ελλάδα προτείνει ένα τεράστιο βήμα προς τα πίσω" και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Επιστημόνων Θεωρητικής Πληροφορικής δήλωσε ότι η διδασκαλία της Πληροφορικής αποτελεί πολύ σημαντικό στοιχείο για την ανάπτυξη της ελληνικής (και όχι μόνο) οικονομίας. Διαβάστε τις τοποθετήσεις τους (στα αγγλικά) εδώ.