Θα έχετε προσέξει όλοι ότι αν θέλετε να αγοράσετε νέα οικιακή συσκευή, θα βρεθείτε αντιμέτωποι με τη λατινική αλφάβητο και το σύμβολο της πρόσθεσης: οι κατασκευαστές είναι υποχρεωμένοι - χάριν οικονομίας και οικολογίας - να δηλώνουν σε ποια κατηγορία κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας ανήκει. Πλέον η κατηγορία που παίζει δυνατά είναι η Α, εμπλουτισμένη με κάμποσα "+". Εύκολα μπορεί κανείς να μάθει τι σημαίνει αυτό για τη τσέπη του και για το περιβάλλον, με μια απλή αναζήτηση (διαλέξτε και διαβάστε). Η "καλή" μας ΕΕ έχει ασχοληθεί εκτενώς με το θέμα, εκδίδοντας ντιρεκτίβες και καθιερώνοντας το προαναφερθέν σύστημα (δείτε και κάτω-κάτω στην αναζήτηση για τις αναζητήσεις επεξήγησης των ενεργειακών κλάσεων). Τι ωραία να νιώθεις μια σιγουριά, μια ασφάλεια ότι η ΕΕ νοιάζεται για το περιβάλλον και φροντίζει να παραδώσει ένα καλύτερο μέλλον στις επόμενες γενιές...
Την προηγούμενη Πέμπτη άνοιξα το πλυντήριο. Άρχισα να βγάζω βίδες... να αποσυνδέω ηλεκτρονικά, σωληνάκια, καλώδια κλπ., βγάζοντας φωτογραφίες σε κάθε βήμα ώστε να διευκολυνθώ μετά στην ανασυναρμολόγηση. Η οποία όμως δεν ήρθε: βγάζοντας τον κάδο διαπιστώνω ότι δεν έχει βίδες. Που σημαίνει ότι τα δυο μισά του έχουν ενωθεί με θερμοκόλληση. Που σημαίνει ότι για να χωριστούν και να δω τι στο καλό συμβαίνει ανάμεσα σε κάδο και τύμπανο πρέπει να κόψω τον πρώτο με πριόνι: καθόλου ενδεδειγμένη μέθοδος, αφού αν δεν πετύχει η πατέντα για τη στεγανοποίηση μετά, θα κλαις πολύ περισσότερα από ένα πλυντήριο. Οπότε ηττήθηκα: έφτασα στην πηγή και νερό δεν ήπια, όχι επειδή δεν ήξερα πώς να προχωρήσω. Επειδή μου την είχε φέρει *για άλλη μια φορά* ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.
Δυο σχόλια:
1) Εδώ είναι το μεγαλείο της ιατρικής. Πιο ξεκάθαρη, πιο έντιμη επιστήμη δεν υπάρχει: ο κατασκευαστής είναι ίδιος και απαράλλαχτος εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η τεχνολογία προχωράει, οι τεχνικές διάγνωσης κάνουν άλματα μαζί της... το ανθρώπινο σώμα όμως δεν κρύβει κατασκευαστικές τρικλοποδιές. Λάθος εκτιμήσεις μπορεί να γίνουν... Απρόβλεπτα προβλήματα μπορεί να προκύψουν... Όμως δε βρέθηκε ποτέ ο χειρουργός στη δυσάρεστη θέση να διαπιστώσει ανοίγοντας τον ασθενή ότι π.χ. το στομάχι ήταν εξαρχής σφραγισμένο και δε χωρούσε επισκευής.
2) Στο άλλο άκρο της κλίμακας επαγγελματικής εντιμότητας βρίσκεται η "επιστήμη" των Οικονομικών. Όπου για το ίδιο πρόβλημα θα βρει κανείς τουλάχιστον δυο αντικρουόμενες λύσεις (π.χ. Κεϋνσιανή ρύθμιση και Σχολή του Σικάγου). Και μετά από σχεδόν επτά χρόνια κρίσης όπου έχουμε μάθει αγγλικούς οικονομικούς όρους που ούτε στα όνειρά μας δεν φανταζόμασταν (spreads, capital controls και πάει λέγοντας), μόνο ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: οι πλούσιοι πλουσιότεροι, οι φτωχοί φτωχότεροι. Δεν χρειάζεται δα και κανένα διδακτορικό για να καταλάβουμε ότι το σύστημα έτσι λειτουργεί.
Επιστρέφουμε στην "καλή και άγια" ΕΕ: πού είσαστε όλοι εσείς οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών που συντάσσετε ενεργειακές οδηγίες και πιστοποιήσεις; Γιατί δεν βάζετε χέρι στους κατασκευαστές πλυντηρίων που μια κάλτσα να εγκλωβιστεί, ένα ρουλεμάν να σκάσει, πάει όλος ο κάδος στον κάλαθο; Ή μήπως μπροστά στη Siemens τη Bosch κ.ο.κ. η οικολογική σας συνείδηση πάει περίπατο; Δεν χρειάζεται να πω περισσότερα, τα λέει πολύ καλά αυτό εδώ το άρθρο. Το λέει και ο καλός κυριούλης του YouTube, από 13:34 έως 14:25: disgraceful. Με λίγα λόγια, ο σχεδιασμός του κάδου δεν έχει άλλάξει: οι θέσεις των βιδών υπάρχουν ακόμα (και το είδα στην πράξη, ακριβώς έτσι είναι!) Για να γλιτώσουν λοιπόν μια χούφτα βίδες και να εγκαταστήσουν "built-in obsolescence" στη συσκευή σας, οι κατασκευαστές συγκολλούν τα δυο μισά του κάδου και κάνουν την ασφαλή επισκευή αδύνατη (η πατέντα του πριονίσματος όπως ανέφερα είναι επισφαλής και εγώ τουλάχιστον ΔΕΝ τη ρισκάρω).
Οπότε πρέπει να αγοράσω νέο πλυντήριο. Έψαξα, ρώτησα, μέχρι και σε φόρουμ γράφτηκα για να βρω πλυντήριο με επισκευάσιμο κάδο. Εις μάτην: οι κατασκευαστές ενωμένοι, φανατικοί οπαδοί του συγκολλημένου κάδου. Οπότε ψάχνω να βρω ελληνική συσκευή, να στηρίξω τους έλληνες εργαζόμενους: και πάλι τζίφος, η Πίτσος και η Εσκιμό έχουν μετακομίσει Τουρκία. Μια λύση μένει: να βρω συσκευή με κάδο που δε στοιχίζει όσο ένα καινούργιο πλυντήριο. Και αυτή που βρήκα είναι μάρκας BEKO, ρωτάω και μαθαίνω ότι ο κάδος κομπλέ στοιχίζει 70 Ευρώ. Η οικολογία πάει περίπατο βέβαια με το να πετάς τον κάδο για οτιδήποτε πρόβλημα παρουσιαστεί μέσα του, όμως τουλάχιστον δεν παρασύρει μαζί και την υπόλοιπη συσκευή... α και η προέλευση της συσκευής; Τουρκική. Ορίτζιναλ. Ουδέν σχόλιο περαιτέρω: η τέλεια ήττα.
Και εδώ τελειώνει η τριλογία για το πλυντήριο. Πολλοί μου είπαν "είσαι τρελή, τι ψάχνεις; σίριαλ το έχεις κάνει!" Αστειεύεστε; Στην πορεία ένα διδακτορικό στην ανατομία πλυντηρίου τιμής ένεκεν το έβγαλα (θα ανεβάσω σύντομα φωτογραφίες για του λόγου το αληθές). Τα συμπεράσματά μου επίσης τα έβγαλα. Πάμε για άλλα τώρα :-)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου