Προς γονείς: τι πρέπει να γνωρίζετε για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, μέσω τριών πραγματικών ιστοριών από τις Η.Π.Α.

Πρόλογος

Ονομάζομαι Ασημίνα (Μίνα) Θεοφιλάτου και είμαι πρώην εκπαιδευτικός του κλάδου ΠΕ86 (πρώην ΠΕ19) Πληροφορικής, με 13 χρόνια εμπειρίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και 3 χρόνια στην πρωτοβάθμια. Είμαι και μητέρα δύο κοριτσιών, το μικρότερο εκ των οποίων φοιτά στη δευτεροβάθμια (Β' Γυμνασίου). Κατά τη διάρκεια της θητείας μου πραγματοποίησα πολλές "καινοτόμες δράσεις" με τους μαθητές μου, κυρίως δε με μαθητές "δεύτερης ευκαιρίας" στο Εσπερινό Γυμνάσιο-Λύκειο Αργοστολίου. Ήμουν επίσης δραστήρια σε εκείνες τις περιπτώσεις που οι κυβερνήσεις λάμβαναν ακατανόητες αποφάσεις που δεν συμβάδιζαν με την καινοτομία και εξέλιξη: το 2013 μέσω νόμου καταργήθηκε το μάθημα του Προγραμματισμού Η/Υ (ΑΕΠΠ) από το πρόγραμμα σπουδών του Λυκείου. Μέσω της κινητοποίησής μου σε Ευρώπη και Αμερική, δημοσιεύτηκε άρθρο μου στη Guardian και εκλέχτηκα "Εκπρόσωπος Διεθνούς Κοινότητας" (International Representative) στο Διεθνή Σύλλογο Καθηγητών Πληροφορικής CSTA με έδρα στις Η.Π.Α. Το 2014 επανήλθε το μάθημα και αποκαταστάθηκε εν μέρει η αδικία (αυτό είναι άλλη ιστορία, όχι του παρόντος). 

Η απεργία, η αξιολόγηση και οι χορηγίες

Πολλή κουβέντα γίνεται τις τελευταίες ημέρες για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, ενώ η απεργία που προκήρυξαν οι συνδικαλιστικοί φορείς καταγγέλθηκε από την Υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως και κρίθηκε πρωτόδικα παράνομη και καταχρηστική. Οι φορείς άσκησαν έφεση που ορίστηκε για τις 25/1/2022, η Υπουργός κατέθεσε αντέφεση και εκδικάζονται και οι δύο επειγόντως τη Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2021.

 Πολλοί πολίτες, αρκετοί από τους οποίους γονείς, αναρωτιούνται γιατί αντιδρούν οι εκπαιδευτικοί στο νέο Νόμο. Συγκεκριμένα, άκουσα η ίδια από γονέα την εξής απορία: "γιατί να μην αξιολογείται ο εργαζόμενος, και ο άχρηστος να μην πρέπει να πηγαίνει σπίτι του και πρεπει να τον πληρώνουμε με τους φόρους μας... [δεν καταλαβαίνω] γιατι πρέπει να υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που δεν μπορούν να απολυθούν ακόμα και αν είναι άχρηστοι, ενώ όλοι οι άλλοι που εργάζονται να πρέπει να έχουν το άγχος της απόλυσης, ή στην περίπτωση ελεύθερων επαγγελματιών, το άγχος του να μην βγάζουν αρκετά κάθε μήνα από το επάγγελμα τους. Με ποιο δικαίωμα μια τάξη ανθρώπων έχουν περισσότερα δικαιώματα;;"

 Ας δούμε λίγο τι λέει το επίμαχο σημείο του νόμου:

Στο Ν. 4823/2021 ΦΕΚ 136A/3-8-21, το άρθρο 98 "Αξιοποίηση σχολικών κτιρίων" προβλέπει παραχώρηση σχολικού κτιρίου σε ώρες μη λειτουργίας για εκδηλώσεις και τα τυχον έσοδα περιέρχονται στο ταμείο της σχολικής επιτροπής. Το άρθρο 99 "Χρηματοδότηση σχολικών μονάδων" προβλέπει χρηματοδότηση από επιχορηγήσεις, δωρεές και εκδηλώσεις, ενώ το ποσό περιέρχεται απευθείας στη σχολική επιτροπή και δεν συμψηφίζεται με την κρατική χρηματοδότηση.  Το άρθρο 107 αναφέρει ότι το Σχολικό Συμβούλιο ...συνεργάζεται με τον Σύλλογο Γονέων της σχολικής μονάδας και με τους εκπροσώπους του Δήμου στη σχολική επιτροπή ιδίως στα θέματα που σχετίζονται με την υλικοτεχνική υποδομή της σχολικής μονάδας, τη χρηματοδότηση αυτής από άλλες πηγές, πλην της τακτικής κρατικής επιχορήγησης. Το άρθρο 60 "κριτήρια αξιολόγησης διευθυντών" προβλέπει την μεγαλύτερη βαθμολόγηση (50 μονάδες) για επίλυση διοικητικών, οργανωτικών και λειτουργικών προβλημάτων. Το άρθρο 67 "κριτήρια αξιολόγησης εκπαιδευτικών" αξιολογείται ανάληψη πρωτοβουλιών για τη βελτίωση της λειτουργίας της σχολικής μονάδας, η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων, η ενεργός συμμετοχή στην οργάνωση της σχολικής μονάδας κ.ο.κ.

Με λίγα λόγια, το σχολείο μπαίνει στη λογική της επιχειρηματικής μονάδας και πλέον αναζητά χορηγούς, ενώ θα πριμοδοτούνται οι διευθυντές - "καλοί μάνατζερ" και οι εκπαιδευτικοί - "πιο χρήσιμοι υπάλληλοι" (most valuable employee, σύνηθης τακτική στις πολυεθνικές).

Πιθανότατα κάποιοι γονείς θα αναρωτούνται "και ποιό το κακό με αυτό;". Σε ΑΥΤΟ ακριβώς το σημείο θέλω να σταθώ, μεταφέροντας τρεις προσωπικές εμπειρίες από τη χώρα που πρώτη εφάρμοσε πολιτικές ιδιωτικού τομέα στη δημόσια παιδεία*. Η χώρα αυτή δεν είναι άλλη από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. 

Ιστορία 1: η προώθηση εμπορικών προϊόντων εκπαίδευσης

Αρχές Μαΐου 2014 έμαθα με μεγάλη μου χαρά ότι έχω εκλεγεί στο Διοικητικό Συμβούλιο του CSTA και ότι τον Ιούλιο με περιμένουν στο Σικάγο για τη συνεδρίαση του ΔΣ και το ετήσιο συνέδριο του Συλλόγου. Τέλη Μαΐου λαμβάνω μήνυμα από - άγνωστο σε μένα, και κατά δήλωσή του - εξωτερικό συνεργάτη του Υπουργείου Παιδείας. Ξαφνιάστηκα, μη μπορώντας να καταλάβω τι ήθελε από μένα. Στη συνέχεια της επικοινωνίας μας αντιλήφθηκα ότι το αντικείμενο του είναι η δημιουργία εκπαιδευτικού λογισμικού και "ολοκληρωμένων λύσεων ICT", τα οποία διέθετε σε φορείς εκπαίδευσης της Ελλάδας και του εξωτερικού. Του εξέφρασα ευγενικά την πεποίθησή μου πως στο δημόσιο σχολείο αρμόζει η χρήση προϊόντων ανοικτού κώδικα ή δωρεάν εκδόσεων των εμπορικά διαθέσιμων λογισμικών και ότι πολύ ευχαρίστως θα συζητούσα μαζί του πάνω σε αυτή τη βάση. Δεν μου απάντησε ποτέ. Όταν πήγα ωστόσο στο συνέδριο, διαπίστωσα πως "κακώς" εξεπλάγην: στην κεντρική αίθουσα υπήρχε διαμορφωμένος χώρος όπου πλειάδα εταιριών παρουσίαζε τα προϊόντα της στους συναδέλφους καθηγητές πληροφορικής των ΗΠΑ, ενώ μοίραζαν διαφημιστικά δώρα και ειδικά προνόμια για τους εκπαιδευτικούς που θα έπειθαν τους διευθυντές των σχολείων τους ή τους διευθυντές περιφερειακής εκπαίδευσης να αγοράσουν τα προϊόντα τους.

Άποψη της εναρκτήριας συνεδρίασης του συνεδρίου το 2015 στο Τέξας των Η.Π.Α. Στο πίσω μέρος της αίθουσας είχε διαμορφωθεί ο εκθεσιακός χώρος για τους εμπορικούς συνεργάτες.

Ιστορία 2: η τύχη των σχολείων δεύτερης, τρίτης κ.ο.κ. διαλογής

Το συνέδριο CSTA του 2015 διεξήχθη στο Τέξας. Σε μια από τις συνεδρίες όπου με είχαν ορίσει "proctor", έζησα το εξής σκηνικό: αίθουσα χωρητικότητας πάνω από 200 ατόμων είχε κοινό μόλις... 9 συνέδρους. Στο πάνελ ήταν εκπαιδευτικοί πληροφορικής από μειονοτικά σχολεία ιθαγενών ("Ινδιάνων") της Αμερικής στην πολιτεία New Mexico. Με πάθος και δημιουργικότητα πάλευαν να δώσουν εφόδια στα παιδιά αυτά, σε έναν άνισο αγώνα: αρκετά από τα σχολεία στεγάζονται σε πρόχειρες αίθουσες σε καταυλισμούς, με ελάχιστη υλικοτεχνική υποδομή (λίγοι και παλιοί υπολογιστές, αργή και μη σταθερή σύνδεση Internet). Συγκινήθηκα με τον αγώνα τους και ως ελάχιστο φόρο τιμής στο έργο τους έστειλα δύο tweet (δείτε εδώ και εδώ) από το λογαριασμό μου στο Twitter, ενώ στο τέλος της παρουσίασης εξέφρασα το θαυμασμό μου για την εμπνευσμένη δουλειά που κάνουν κάτω από αντίξοες συνθήκες. Στην επόμενη συνεδρία βρέθηκα σε παρουσίαση ιδιώτη προγραμματιστή που παρουσίαζε δημοφιλές (μη-δωρεάν) λογισμικό για την εκμάθηση προγραμματισμού Η/Υ σε μαθητές δημοτικού και γυμνασίου. Η αίθουσα ήταν ασφυκτικά γεμάτη, μάλιστα σε σημείο που πολλοί από τους σύνεδρους δεν είχαν αλλού να καθίσουν από το... πάτωμα. Με διαφορά μισής ώρας, βρέθηκα από το ένα άκρο του "οικοσυστήματος" εκπαίδευσης των ΗΠΑ στο άλλο: από τη μία το σχολείο "δεύτερης κατηγορίας", με καθηγητές με πενιχρά μέσα και μαθητές από κατεξοχήν άπορες οικογένειες (επειδή κανείς δεν ενδιαφέρεται να επιδοτήσει τη δική τους μόρφωση), και από την άλλη τα "προνομιούχα σχολεία" που προμηθεύονται ακριβά λογισμικά τα οποία θα "τρέξουν" σε εργαστήρια πληροφορικής τελευταίας τεχνολογίας (με καθηγητές και εμπορικούς αντιπρόσωπους να κλείνουν - με το αζημίωτο - συμβόλαια συνεργασίας)

Ιστορία 3: η κερδοφορία των πολυεθνικών ως κριτήριο για το σχεδιασμό προγραμμάτων εκπαίδευσης

Το 2017 είχα ολοκληρώσει τη θητεία μου στο ΔΣ του Συλλόγου CSTA, ωστόσο διατηρούσα επαφή με τους - εξαίρετους, αν αφήσουμε στην άκρη την εξοικείωσή τους με την παιδεία ως "εμπόρευμα" - συναδέλφους καθηγητές πληροφορικής που γνώρισα στις ΗΠΑ. Τον Αύγουστο έλαβα ένα μέιλ, στο οποίο η αρχισυντάκτρια της τριμηνιαίας έντυπης εφημερίδας του Συλλόγου ζητούσε να της στείλω μια περίληψη πρόσφατου άρθρου "μου" για δημοσίευση στο επόμενο τεύχος. Δεν θυμόμουν να είχα γράψει κάποιο άρθρο, ωστόσο άνοιξα το λινκ και διάβασα τον τίτλο: ούτε λίγο ούτε πολύ, έλεγε ότι "η ελλειμματική επιμόρφωση εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης επιφέρει κόστος στις μεγάλες εταιρίες". Σαφέστατα δεν ήταν δικό μου, και το μπέρδεμα ήταν το εξής: μη-εξοικειωμένη η αρχισυντάκτρια με τα ελληνικά ονόματα, έστειλε κατά λάθος σε μένα το μέιλ ενώ απευθυνόταν στην πραγματική συντάκτρια του άρθρου, της οποίας το όνομα για έναν ξένο ίσως έμοιαζε με το δικό μου. Μιας όμως και ήλθε στην αντίληψή μου, το διάβασα το άρθρο. Μιλούσε για τους CEO και τα talent pools και πόσα χρήματα δαπανούν οι επιχειρήσεις για να επιμορφώσουν το προσωπικό τους, ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να γλιτώσουν τα έξοδα αυτά αν οι εκπαιδευτικοί επένδυαν στην επιμόρφωσή τους με στόχο να προσφέρουν στους μαθητές γνώσεις και δεξιότητες επιθυμητές στον επιχειρηματικό κόσμο. Το μακροσκελές άρθρο έδινε αριθμητικά στοιχεία σε δολλάρια ανά κεφάλι για τις οικονομίες κλίμακος που θα πετύχαιναν οι εταιρίες, αν τα σχολεία προσάρμοζαν το πρόγραμμα σπουδών στις δικές τους ανάγκες. Δεν πίστευα στα μάτια μου! Το να λαμβάνει υπόψη του το εκπαιδευτικό σύστημα τις ανάγκες της αγοράς είναι βεβαίως ρεαλιστικό, μιας και οι τωρινοί μαθητές είναι οι αυριανοί υποψήφιοι της αγοράς εργασίας. Όμως το να σχεδιάζεις το σύστημα εκπαίδευσης ώστε να αυξάνει την κερδοφορία των μεγάλων εταιριών και των πολυεθνικών επειδή γλιτώνουν περιττά έξοδα επιμόρφωσης, ξεφεύγει από κάθε έννοια λογικής και ηθικής και μετατρέπει την παιδεία σε εμπορικό προϊόν προσαρμόσιμο αποκλειστικά στις επιταγές της αγοράς, αποκόπτοντας την από το θεμελιώδη ρόλο που παίζει στην εγκυκλοπαιδική μόρφωση και ψυχική καλλιέργεια των παιδιών μας.

Όπως δηλώνω στον τίτλο, με το άρθρο αυτό απευθύνομαι στους ΓΟΝΕΙΣ. Και τους ρωτώ: είναι αυτό το σχολείο που θέλετε; Τον εκπαιδευτικό θα τον εκτιμάτε περισσότερο ως πλασιέ εμπορικών εκπαιδευτικών πακέτων; Επιθυμείτε το διαχωρισμό των σχολικών μονάδων σε δύο ταχύτητες, μια για τους προνομιούχους όπου θα υπάρχει μεγάλο ένδιαφέρον για επιδότηση από χορηγούς και ιδιώτες και μια για εκείνα τα σχολεία που είτε επειδή βρίσκονται σε υποβαθμισμένες περιοχές, είτε επειδή είναι μικρά, είτε επειδή φιλοξενούν παιδιά με μειωμένα προνόμια θα αφήνονται κυριολεκτικά στην τύχη τους; Τέλος, συμφωνείτε με τον επανασχεδιασμό των σχολικών προγραμμάτων ώστε να εξυπηρετούν καλύτερα την κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων; Αν η απάντησή σας στα παραπάνω ερωτήματα είναι ΝΑΙ, τότε ο νέος νόμος για την παιδεία είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα σας. Αν αυτά που διαβάσατε σας προβλημάτισαν, συζητήστε τις ανησυχίες σας στους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων   και ενώστε τη φωνή σας με τους εκπαιδευτικούς. Η εμπορικοποίηση της παιδείας είναι ο λόγος που αντιδρούν στην αξιολόγηση, και όχι ο φόβος ότι θα κριθούν "τεμπέληδες". Και να γνωρίζετε ότι το σύστημα που προωθεί η κυβέρνηση έχει ήδη αποτύχει στην Ευρώπη: διαβάστε το χαιρετισμό του φορέα National Education Union της Αγγλίας στους δικούς μας φορείς ΔΟΕ, ΕΛΜΕ, ΟΙΕΛΕ και ΠΟΣΕΕΠΕΑ.

Μίνα Θεοφιλάτου

Διπλ. Ηλεκτρολόγος Μηχ/κός και Τεχνολογίας Υπολογιστών Πολυτεχνικής Σχολής Παν/μίου Πατρών

Πρώην καθηγήτρια Πληροφορικής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση 

Αργοστόλι, Κεφαλονιά

*και απέτυχε παταγωδώς: διαβάστε αυτό εδώ το άρθρο (στα αγγλικά): η συντάκτρια ήταν μία εκ των συμβούλων της κυβέρνησης Bush για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της δεκαετίας του 90 και φανατική υπέρμαχος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, της αξιολόγησης εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων και των συνεχών τεστ σε μαθητές... μέχρι που διαπίστωσε τα αρνητικά αποτελέσματα των μεθόδων αυτών στο επίπεδο μόρφωσης των παιδιών. 

Greek government attempts to cover up a fatal road accident involving a car belonging to MP's security fleet

This post is written as my own personal account of how I found out about the story and how I had to piece the information together from social media and independent news outlets to get the full picture. Which is this: 

 

A car belonging to the security fleet of Dora Bakoyannis - MP and sister of PM Kyriakos Mitsotakis - violated the traffic code to make a sharp left turn on Vasilissis Sofias Ave. in Athens in order to enter the garage of the Greek Parliament building. A motorcyclist was legally driving in the opposite direction and could not avoid collision with the car. The motorcyclist was seriously injured. The police officers on guard shooed away an eyewitness and ordered the security bar to open for the car to enter the garage. Later the same day - 12 March - Dora Bakoyannis went for a walk in Zappeio park with her family, with photos posted to a lifestyle news site named "Ladylike". Footage of the scene of the accident was not broadcast on mainstream media, but went viral on Twitter. The post on Ladylike was later changed to include a sentence  saying that the photos were taken on 27 February and uploaded 12 March. Meanwhile, the 23-year-old motorcyclist was proclaimed clinically dead, with his family distraught and questions unanswered; despite their sorrow, they decide to donate the victim's organs. Not a word from the media or from the government. By 14 March, the accident was trending on Twitter with hashtag #τροχαιοβουλη = "road accident at the Parliament". Seeing that their efforts to evade publicity did not succeed, Dora Bakoyannis posted on Facebook a little over 48 hours after the accident (note: 48 hours is the time period warranting "In flagrante delicto" arrest in Greece) and tweeted a screenshot of her FB post to Twitter. The family pleaded for eyewitnesses to come forward. The mainstream media started reporting briefly on the accident, reverberating the police statements that an investigation has been instigated and justice shall be served. As of Tuesday 16 March the mainstream media have either made very brief mention to the accident, or none at all. Update Friday 19 March: a week later, questions remain unanswered. The victim's organs were donated by his family and some have already been transplanted. The mainstream sites have now reported on the incident, with some channels reporting that the same violation is still being made by police and security vehicles entering the Parliament garage. However absolutely no mention has been made to the progress of the investigation. 

 

Read on for details of the scandalous handling of an innocent victim's death by the "New Democracy" governing party of Greece. 

Background

Greece has been experiencing extreme police brutality over the course of the pandemic. Citizens are outraged and numerous demonstrations have taken place, at which primarily civilians have been injured. When a police officer is injured, the government is quick to make statements on the mainstream TV channels. When the injured are civilians, we often need to turn to social media and independent sites to get the story. The PM recently expressed his dislike for the public's trust of social media in a recent speech in the Parliament.

 The story

On Sunday 14 March at around 12 noon I signed in to Twitter to check the trending hashtags. One of them was #τροχαιοβουλη, indicating that it was about a road accident near the Parliament building in Athens. I hadn't heard a word of the incident on TV so I figured it was very recent. While scrolling down the tweets I was shocked to see links with "a day ago". A couple of seconds later there were links marked "two days ago". It turns out the accident happened Friday 12 March at around noon and it involved a motorcycle and a car belonging to the security fleet of the government, namely to Dora Bakoyannis, New Democracy MP and the PM's sister. The motorcyclist was seriously injured and sent to hospital by ambulance. Next step was to check Bakoyannis's social media accounts, expecting to find a mention of the incident. THERE WAS NONE. 

After scanning through the tweets, I googled "τροχαιο βουλη" and got a few results, however none from the mainstream news sites. One site had posted footage filmed shortly after the accident - while the motorcyclist was still on the pavement - in which an eyewitness was protesting to the police officer on the scene of the accident about why they let the car leave. The officer shooed him away and threatened to fine the eyewitness for not wearing a safety helmet. 

 

I then returned to check Bakoyanni's account again and there it was: a tweet posted over 48 hours after the incident, saying how deeply shattered she was and sending thoughts and prayers to the family. 

 

Screenshot from Dora Bakoyannis Twitter feed: The bottom tweet is dated 12 March and refers to the approval of erection of a new courthouse in the prefecture of Chania, Crete. The top tweet is dated 14 March and mentions that while she was attending a session inside the Parliament there was an accident involving a car of her security guard and a 23-year-old motorcyclist named Iasonas, who was heavily injured. She ends by sending thoughts and prayers to the family and stating that the incident will be investigated and those accountable punished.

 

Three questions probably arise in the reader's mind:

 

1) Why would the government want to attempt a cover-up?

2) After the cover-up failed and the incident went viral, why the 48-hour wait before Dora Bakoyannis made a public statement? 

3) How do we know that she had the calm to go for a walk in a park after her driver caused a serious accident? 

 

And here are the answers: 

 

1) Police brutality

The ruling right-wing "New Democracy" party was elected in July 2019. To be fair, less than a year into their term they were called to face an unprecedented international crisis: the Covid-19 pandemic. Greece was one of the first countries to respond with immediate lockdown: knowing that the public health system could not withstand the pressure of a pandemic, the government set up a panel of experts on infectious diseases and all activities - including schools, retail and restaurants/bars -  were ceased early in March 2020. The first wave of Covid-19 in Greece was hailed as an international success, as the country suffered minor losses compared to the rest of Europe and the world. Meanwhile, no efforts were made by the govt to staff and equip its hospitals for the expected second wave: instead they chose to pour money to the mainstream media, hire cops and upgrade the police fleet. Thus the second wave did not fare well, with hospitals struggling to deal with up to 600 ICU covid-19 patients and 100 deaths a day, in a country of roughly 10 million. Greece has been in lockdown since November 2020, with the public growing restless as cops patrol the streets and fine, harass and assault civilians for minor offenses while politicians systematically violate restrictions. The extent of police brutality has exceeded every sense of rule of law in a supposed republic.* It thus makes sense that the government's declining popularity would not withstand more negative publicity from an accident involving an MP's security guard and so the coverup operation was deployed. And with a fully-equipped police force ready to defend even the most antidemocratic actions, they thought they could pull it off.  If it weren't for the social media which Kyriakos Mitsotakis so despises, the Greek govt would have gotten away with the impossible: the coverup of a fatal - as it soon turned out - road accident in front of the most guarded, patrolled and camera-monitored building in the entire Greek state.

2) In flagrante delicto arrest

 

According to the Greek criminal code, "aftoforo" as it is called in Greek - or "in flagrante delicto" arrest - of an offender is warranted for 48 hours after the offense. There have been many cases where the offender goes into hiding for 48 hours in order precisely to avoid getting arrested. In this case the offense was violation of article 43 of the traffic code (L.

Ν.2696/23.03.1999 ΦΕΚ.57α και αναπροσαρμογή Νόμων Ν.3542/02.03.2007/ΦΕΚ.50Α' & Ν.4530/30.03.2018/ΦΕΚ.59Α') (source ©: www.glavopoulos.gr)

2696/23.03.1999/Government Gazette 57A as amended by L. 3542/02.03/2007/G.G. 50A & L/ 4530/30.03.2018/G.G. 59A),

Ν.2696/23.03.1999 ΦΕΚ.57α και αναπροσαρμογή Νόμων Ν.3542/02.03.2007/ΦΕΚ.50Α' & Ν.4530/30.03.2018/ΦΕΚ.59Α') (source ©: www.glavopoulos.gr)

Νόμος Ν.2696/23.03.1999 ΦΕΚ.57α και αναπροσαρμογή Νόμων Ν.3542/02.03.2007/ΦΕΚ.50Α' & Ν.4530/30.03.2018/ΦΕΚ.59Α') (source ©: www.glavopoulos.gr)

which specifically stipulates that the driver of a vehicle involved in a road accident must stay on the site of the accident and not abandon the victim(s), regardless of whether they have been seriously injured or not. It is thus curious - to say the least - that the driver has yet to come forth, and that Dora Bakoyannis deemed that the appropriate time to issue a statement on social media was half an hour after the 48-hour period had expired. 

 

3) Archived version of website and Instagram post

 

 This is where it gets really interesting: 

 

Ladylike is an online news and lifestyle magazine, addressed primarily at women. On Friday 12 March Ladylike posted photos of MP Dora Bakoyannis, her son Kostas Bakoyannis (mayor of Athens), daughter-in-law Sia Kossoni (reporter on SKAI channel) and their children taking a leisurely walk in Zappeion park, near the Parliament building. Naturally, it is a pleasure to see prominent public figures using the same public parks as the general public, and in that sense there would be nothing wrong with the article. But when the prominent figures lie, it gets really annoying. 

Below is a screenshot of the lead-in to the article, as it was published on 12 March: 

 

 translation: "Generally, Friday is a good day. More so when the weather is good. The Bakoyannis family thus decided to take advantage of the sunny weather on Friday 12 March and make a mini escape to the lovely surroundings of Zappeio park."

Here is a screenshot of the same article as it is today:

Translation: "The Bakoyannis family took advantage of the sunny weather on Saturday 27 February (the photos were uploaded to Papadakis Press agency on 12/03/21) and decided to make a mini escape to the lovely surroundings of Zappeio park". 

 

 

 

 

One might ask: how do we know the first screenshot is original, and not tampered? 

The answer is the following link, which is an archived version of the website as saved on Friday 12 March:

https://web.archive.org/web/20210312172101/www.ladylike.gr/celebrities/ntora-bakogianni-volta-me-ton-kosta-bakogianni-tin-sia-kosioni-kai-ta-engonia-tis-sto-zappeio/

Explanation for readers who do not know how web archiving works: by using an archiving tool such as wayback machine, anyone can save a snapshot of a website "as is" to a different server, in this case belonging to web.archive.org. The browser address bar naturally indicates the url of the snapshot and the wayback machine tool below shows the url of the original site and the date the snapshot was taken. 

 

 

 

And of course, there's the "bad for democracy" social media that his uncle so despises. So here is a screenshot of Bakoyannis's stroll on Saturday 27 February in a totally different area of Athens. The photos were uploaded on Kostas Bakoyannis's Instagram account.

Should we believe that on Saturday 27 February he went looking for pocket parks in suburbs of Athens, then whizzed over to meet his mom, wife and kids for a stroll in Zappeio? Or was it the other way around?

 

One last question: Is that all?

 

Most certainly not: the government has been facing negative publicity for two more reasons. In February 2021 a sexual abuse scandal was revealed involving D. Lignadis, then director of the National Theatre of Greece. Lignadis was appointed by the Minister of Culture Lina Mendoni and allegations were circulating on social media for two weeks before the government finally took a stance on the issue. In her statement, Mendoni supported that "she had no idea" and that Lignadis was "a very dangerous man". This caused even greater outrage among the public, as due diligence was not applied in his appointment as it ought to have. PM Mitsotakis soon after retorted that it was a mistake on the part of Mendoni to say that Lignadis is dangerous. There was tremendous public uproar for Mendoni to resign but she has not done so.  Lignadis has since been pre-jailed after a preliminary hearing before the court and awaits trial. The scandal was one of a series of revelations that started in sports and soon spread to arts and other sectors, which has been dubbed the Greek #metoo movement. 

In January 2021 Dimitris Koufodinas, a convicted ex-member of the "17 November" organization, started a hunger strike requesting that he be transferred to the prison that the New Democracy government had designated in a law passed in November 2020. The media concealed his petitions to the courts to apply the law and send him to Korydallos prison, and the government was adamant in sending him to Domokos. When his attorney's pleas clarified that he had exhausted judicial means before resorting to a hunger strike, there were public demonstrations and appeals to the government to enforce its own laws. After 66 days, Dimitris Koufodinas ended his hunger strike on 14 March.

All the above indicate that we're dealing with a serious democracy deficit in the "cradle of democracy". Society is divided and brimming with anger, with the upcoming 200-year anniversary of liberty from Ottoman occupation right around the corner on 25 March.  Keep your eyes on the trending hashtags on Greek Twitter, where I will be translating the latest events to English under the name Agrypno Coma (handle: saintfevrier).  

 

------------------------------------------

*Here are some links to police brutality incidents. The first two incidents in particular are beyond belief for a European state:

• Aris Papazaharoudakis was brutally tortured by the Greek police after the recent protests in the suburb of Nea Smyrni in March 2021. The account is shocking: use a translation tool to read the details here. 
• The Greek Police closes the case on the sexual abuse of 18-year-old Effie and confirms the video where policemen are heard saying "let's go kill them"
  
• Video with English description of the police spreading fear in a quiet Athens neighbourhood.
  
• Police (ab)using the lockdown curfew as an excuse to fine and arrest citizens in the provincial town of Pyrgos