Γιατί ΔΕΝ απεργώ.

Είμαι οπτικός τύπος. Δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να αναπαράγω σωστά συζήτηση που άκουσα, αλλά από αυτά που είδα... μπορώ να θυμηθώ κάθε λεπτομέρεια. Όταν έδινα Πανελλήνιες το κεφάλαιο Ηλεκτρομαγνητικής Θεωρίας το διάβασα το πρωί 15' πριν πάω να δώσω. Έπεσε. Το έγραψα το θέμα, σαν να έβλεπα τη σελίδα μπροστά μου. Όταν φαντάζομαι μια κατάσταση - ανθρώπους, μέρη που δεν γνωρίζω - εικόνες μου έρχονται στο μυαλό. Σήμερα λοιπόν είναι γενική απεργία, και καλούμαι να αποφασίσω για άλλη μια φορά αν θα απεργήσω ή όχι. Δέχομαι ψυχολογικό πόλεμο από "προοδευτικούς" για να απεργήσω. Ένας συνδικαλιστής μου είχε φορέσει πριν 2 χρόνια την ταμπέλα του απεργοσπάστη (η ιστορία εδώ). Όμως εγώ συνειδητά ΔΕΝ απεργώ. Γιατί; Μου έρχεται στο μυαλό η εικόνα επιτελείου της κυβέρνησης... κάθονται λοιπόν όλοι γύρω από το τραπέζι και υπολογίζουν τις συνέπειες της απεργίας. Παίρνει το λόγο ο σατανικότερος της παρέας (στο μυαλό μου έρχεται η εικόνα του Πάγκα(κ)ου) και λέει "βρε Γιώργη, πόσοι είναι τελικά οι δημόσιοι υπάλληλοι; Δεν θα απεργήσουν οι μισοί; Ε, καμιά τριακοσαριά χιλιάδες θα είναι, δεν μπορεί. Για φέρτε ένα κομπιουτεράκι. Δεν θάναι 30Ε το μεροκάματο; Ένα μέσο όρο βρε αδελφέ! 300.000 Χ 30Ε = 9.000.000Ε. Στα ταμεία του κράτους. Τα κορόιδα, μας χάρισαν τα μεροκάματά τους!" "Μα κ. Πάγκακε, θα πάνε στις πορείες! Θα απειλήσουν το Μνημόνιο! Κι αν μπουν στη Βουλή και κινδυνέψουμε και μεις;" "Τι κάνουμε τόσα χρόνια... οι γνωστοί-άγνωστοι τι ρόλο παίζουν; Θα βάλουμε μπροστά τα ΜΑΤ, θα ρίξουμε στο πλάι και 5-6 άγνωστους, τα υπόλοιπα είναι γνωστά τα έχετε δει στις ειδήσεις. Θα διαλυθεί το πλήθος, και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Μου θέλαν να το παίξουν και αγανακτισμένοι!" ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΧΑΜΠΑΡΙ. Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΠΕΡΑΣΕ ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΙ. ΑΥΤΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΟΠΛΟΣΤΑΣΙΟ, ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ, ΚΟΛΛΗΜΕΝΟΙ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΩΝ ΕΤΩΝ. ΑΛΛΟΙ είναι οι τρόποι αντίδρασης που χρειαζόμαστε. Ας ψάξουμε όλοι μαζί να τους βρούμε. Στην επόμενη ανάρτηση η αντίδρασή μου στις "εντολές" του Υπουργείου Παιδείας.

Όνειρο... ή μήπως η πραγματικότητα;

Ξύπνησα ταραγμένη - προβληματισμένη - από ένα όνειρο. Ήμουν σε ένα μεγαλο διαμέρισμα, στο οποίο έμενα. Όμως εκτός από την οικογένειά μου, έμεναν εκεί στο ίδιο διαμέρισμα και άλλοι: ο πρώην άντρας μου, φίλοι, γνωστοί αλλά και άγνωστοι. Ακούω από ένα δωμάτιο που ήταν σαν αποθήκη θόρυβο, και σκέφτομαι "μπήκαν διαρρήκτες". Πάγωσα, βλέπω να μπαίνουν δυο τύποι, να μας ψεκάζουν όλους σε όλα τα δωμάτια και να μας δηλώνουν "δεν θα αφήσουν τίποτα". Άρχισαν να ξεστήνουν έπιπλα, να μαζεύουν πράγματα σε τσάντες, ενώ οι υπόλοιποι - ταραγμένοι μεν, αλλά ανίκανοι και απρόθυμοι να αντιδράσουν - συνεχίζαμε τις ζωές μας, άλλοι έβλεπαν τηλεόραση, άλλοι μαγειρεύανε (μάλιστα αναρωτήθηκα: "καλά, μήπως θα τους ΤΑΪΣΟΥΜΕ κιόλας;;;"). Εγώ μάλλον ήμουν η μόνη που δεν μπορούσε να αποδεχτεί την κατάσταση, και έψαχνα τρόπους να αναζητήσουμε βοήθεια. Κάνω νόημα απέναντι στη γειτόνισσα (η οποία στο όνειρο ήταν μια πραγματική γετόνισσά μου) ότι μπήκαν κλέφτες και να ειδοποιήσει την αστυνομία, μετά είπα στον πρώην άντρα μου να βρούμε κάποιοι τρόπο να βγούμε από το σπίτι και να φέρουμε την αστυνομία. Εκείνος με απέτρεψε, λέγοντας δεν είναι καλή ιδέα να κάνουμε κάτι τέτοιο, και να τους αφήσω να τα πάρουν. Κάποια στιγμή ανοίγουν μια σακούλα που είχε μέσα παιδικά ρούχα, κουβέρτες, σεντόνια, και τότε λέω στους κλέφτες "αυτά με χαρά μου να τα πάρετε. Μπορεί εσάς να μη σας αγαπώ καθόλου, αλλά έχετε μαζί σας και ένα παιδί και το παιδί το αγαπώ γιατί δεν ξέρει το κακό που κάνετε". Ήταν από τα όνειρα που έχουν διάρκεια, αυτά που έχεις την αίσθηση ότι κρατάνε ώρες... "ζωντανό" όνειρο, έγχρωμο... Η πρώτη μου σκέψη όταν ξύπνησα ήταν μήπως ήταν "προφητικό", μήπως είχαν μπει διαρρήκτες στο πατρικό μου. Άλλη σκέψη ήταν μήπως είχε σχέση με το γεγονός ότι αυτό το διάστημα ετοιμαζόμαστε σιγά-σιγά να επιστρέψουμε στο πατρικό: ξεστήνουμε παλιά έπιπλα για να μπουν τα πιο καινούργια από εδώ, το διαμέρισμα που νοικιάσαμε πριν 5 χρόνια... Τη στιγμή που έπινα τις πρώτες γουλιές καφέ μου ήρθε η ερμηνεία: μήπως αυτό που είδα στο όνειρό μου, δεν είναι αυτό ακριβώς που συμβαίνει στη χώρα μας;

Αποκαταστάθηκε η βλάβη μέσω γνωστού. Και τώρα τι κάνω;

Όπως ακριβώς το είχα προβλέψει. Ο ΟΤΕ λοιπόν για να λυγίσει και να αποκαταστήσει τη βλάβη, χρειαζόταν τη μεσολάβηση "κονέ". Τα νεύρα μου δεν περιγράφονται. Η θλίψη μου δεν περιγράφεται. Τα γεγονότα: την Κυριακή (Κυριακή τονίζω!) το μεσημέρι βλέπω κλήση στο κινητό μου από το σταθερό του πατρικού μου. Είχε αποκατασταθεί η βλάβη. ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΑ. Μια βδομάδα πάλευα να "πιάσω" τον ΟΤΕ στο καθήκον, στο φιλότιμο, στην ανθρώπινη ανάγκη... όλα στο βρόντο. Μια μεσολάβηση ξάδελφου του πατέρα μου στον υπεύθυνο του τεχνικού τομέα του υποκαταστήματος Αργ/λίου, και η δουλειά έγινε. Η μάνα μου: "παιδάκι μου, σε παρακαλώ μην κάνεις τίποτα. Μην εκθέσεις τον Γ., μας είπε να μην πειράξουμε τον φίλο του τον Μ. που έδωσε εντολή για τη βλάβη. Και έχεις οικογένεια, έχεις παιδιά. Δεν ξέρεις τι κακό μπορούν να σου κάνουν αν τους κυνηγήσεις." Όμως ο Μ., ο φίλος του Γ., είναι ο ίδιος κύριος που πριν από ακριβώς μια βδομάδα μου είπε στα μούτρα μου ενοχλημένος και με περισσή αλαζονεία ότι "έτσι είναι, αφού είσαι στη Wind δεν μπορώ να σε εξυπηρετήσω και σου εύχομαι να μην πάθεις ποτέ βλάβη γιατί δεν θα βρεις άκρη". ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΨΕΜΑΤΑ. ΜΕ ΕΙΡΩΝΕΥΤΗΚΕ. ΜΕ ΠΕΡΑΣΕ ΓΙΑ ΗΛΙΘΙΑ. Και τώρα είμαι υποχρεωμένη - με βάση το "σύστημα" πάντα - όχι μόνο να μη διαμαρτυρηθώ, αλλά να είμαι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΣΤΟΝ Γ. ΚΑΙ ΣΤΟΝ Μ. ΠΟΥ ΕΛΥΣΑΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ. Γιατί θα μπορούσε ακόμα και τώρα να μη λειτουργεί το τηλέφωνο, ενώ τώρα λειτουργεί, κι ας πέρασαν 10 μέρες κι ας γράψαμε 100Ε σε κινητά. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΑΝΕΧΤΗΚΑΜΕ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΓΑΜΗΣΕ, ΩΣ ΑΤΟΜΑ, ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΩΣ ΕΘΝΟΣ. Αυτό είναι το σύστημα που θα με αναγκάσει να παρατήσω τη χώρα και να ρίξω μαύρη πέτρα πίσω μου, να γυρίσω από κει που ήρθα. Αύριο πρωί-πρωί πάω να καταθέσω στην Καναδική πρεσβεία αιτήσεις για να πάρουν τα δυο μου παιδιά την Καναδική μου υπηκοότητα. Περίπου 6 μήνες - 1 χρόνο θα πάρει η διαδικασία επεξεργασίας των αιτήσεων. Μέσα στο διάστημα αυτό θα έχουν κριθεί πολλά για την "τύχη" της χώρας, της Ευρώπης και ίσως και του κόσμου ολόκληρου. Το μόνο που ξέρω είναι ένα: ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΥΤΟ, ΑΝ ΔΕΝ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΑΠΟΣΤΗΜΑ ΜΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΕΤΑΞΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ ΜΑΣ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΩΣ. Κι εγώ στο σκοτάδι δεν θέλω να ζήσω. Περιμένω ιδέες για το πώς να διαχειριστώ το θέμα ΟΤΕ. Είχα πει ότι θα πάω να κάνω αίτηση παραπόνων, πολύ φοβάμαι ότι θα καταλήξει στον κάλαθο των αχρήστων. Σκέφτηκα κάτι πιο αποτελεσματικό, που κολλάει με το σύνθημα "think globally, act locally". Θα δράσω τοπικά. Ευτυχώς υπάρχει και το Internet, για να φύγει το θέμα πιο έξω...

Δείξτε ανθρωπιά: Ούτε περιφρόνηση, ούτε οίκτο. Μόνο ΑΝΘΡΩΠΙΑ.

Εγλωβισμένη στην Αθήνα για διάφορους λόγους που δεν υπάρχει λόγος να "αναπτύξω", δεν θα γράψω σήμερα για (Π)ΟΤΕ. Α, να αναφέρω απλά ότι το πρόβλημα παραμένει 5η μέρα αδιεκπεραίωτο, και έμαθα από 13888 ότι κανονικά θα έπρεπε να είχε επιλυθεί μέσα σε 48 ώρες από δήλωση της βλάβης, δλδ μέχρι χτες 19:25. Έχω πλέον και "επίσημη" τεκμηρίωση της αίτησης παραπόνων και, σε ανάγκη, καταγγελίας που θα κάνω. Πάμε παρακάτω: σήμερα θα μεταφέρω μια όμορφη εμπειρία που έζησα χτες, στο κέντρο της Αθήνας. Βγαίνω από το σταθμό στο Μοναστηράκι, είχα μια δουλειά Ψυρρή, σημαντική μεν αλλά όχι κατεπείγουσα. Με λίγα λόγια "δεν έτρεχα". Με σταματάει μια κοπέλα γύρω στα 30, σε καλή κατάσταση εξ όψεως - εννοώ καθαρή, με καθαρά ρούχα και σχετικά περιποιημένη - και μου ζητάει 50 λεπτά να πάρει κάτι να φάει. Εκείνη την ώρα θα πήγαινα κι εγώ να πάρω μια τυρόπιτα, της λέω έλα μαζί μου να σε κεράσω. "μα μαζεύω για να πάρω σουβλάκι" μου λέει, της απαντώ "άστο σουβλάκι πρωινιάτικα και πάμε". Μου λέει ότι εκεί κοντά έχει ένα μαγαζί που πουλάει λουκουμάδες, ωραία πάμε της λέω, πάμε στο πρώτο στενό λάθος δεν ήταν εκεί, μου λεει "σας ταλαιπωρώ τώρα, είναι σίγουρα στο άλλο στενό", ΟΚ πάμε, στο δρόμο της πιάνω την κουβέντα "πώς κι έτσι πρωί πρωί στην πλατεία;" της λέω και παίρνω την απάντηση που περίμενα... "Αφήστε, έχω μπλέξει... ευτυχώς που βρέθηκε μια φίλη μου και έκανα ένα μπάνιο και έβαλα καθαρά ρούχα". Της λέω ότι όσο και να'χει μπλέξει μπορεί να ξεμπλέξει, μου είπε ότι είναι να μπει σε κέντρο σε δυο μήνες, τεσπα φτάνουμε στο μαγαζί: έπαθα πλάκα. "Το κουλούρι του Ψυρρή", βανάκια αυτοκίνητα πάνε κι έρχονται φορτώνουν για να τροφοδοτήσουν όλη την περιοχή, μπαίνουμε στο εργαστήριο με την ευωδιά των φρεσκοψημένων κουλουριών, αγοράζω δυο με 60 λεπτά το καθένα, βγαίνουμε τρώγοντας και συνεχίζουμε την κουβέντα. Την ευχαρίστησα που μου έμαθε αυτή τη καταπληκτική "τρύπα": από επαρχία είμαι, δεν τις ξέρω τις "μυστικές γωνιές" της Αθήνας. Όταν χώρισαν οι δρόμοι μας, της λέω "στάσου να σου δώσω 50 λεπτά να πάρεις ένα μπουκαλάκι νερό μη λιγώσεις" Μου λέει ότι ήθελε κόκα-κόλα, αλλά δεν πειράζει θα έβρισκε. Της δίνω άλλα 30 λεπτά - τόσα ψιλά είχα - και της είπα "σε παρακαλώ δώσε μου το λόγο σου ότι θα πάρεις κόκα-κόλα", ναι μου είπε και χωρίσαμε. Τη ρώτησα στο τέλος το όνομά της, Έφη τη λέγανε, της λέω εγώ Μίνα, μου χαμογέλασε, με ευχαρίστησε και χωρίσαμε. Δεν ξέρω φυσικά αν θα κρατήσει το λόγο της. Ξέρω όμως ότι και οι δυο μας βγήκαμε κερδισμένες από τη σύντομη γνωριμία μας. Για μένα το κέρδος δεν ήταν η φευγαλέα ικανοποίηση της "φιλανθρωπίας", αλλά το ότι από την εξαρτημένη αυτή κοπέλα ΕΜΑΘΑ κι εγώ ένα πολύ ωραίο "μαγαζί" της Αθήνας. Θα μπορούσα να την είχα προσπεράσει την κοπέλα με ένα βλέμμα περιφρόνησης και οίκτου μαζί. Το χειρότερο που θα μπορούσα να είχα κάνει θα ήταν να της δώσω τα ψιλά στο χέρι: όλοι γνωρίζουμε πού θα τα "κατέθετε". Μπορώ μόνο να ελπίζω ότι σε κάποια στιγμή απόγνωσης και αναζήτησης της επόμενης δόσης, θα θυμηθεί μια χαμογελαστή γυναίκα που ΠΗΡΕ ΑΥΤΗ ΑΞΙΑ από την ίδια. Και θα σταματήσει σκεφτόμενη ότι ναι, ακόμα και η δική της ζωή ΑΞΙΖΕΙ. Έτσι αντιμετωπίζω εγώ αυτούς τους ανθρώπους. Βέβαια όταν βιάζομαι, δεν έχω την "πολυτέλεια" να το κάνω. Όμως όταν ΔΕΝ βιάζομαι - συμβαίνει και αυτό, να μην τρέχουμε συνέχεια σαν κυνηγημένοι - ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ π.χ. ότι δεν θα κολλήσω ηπατίτιδα ή AIDS με το να κεράσω έναν εξαρτημένο που δεν έχει να φάει. ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ότι είναι υποκριτικό να σκεφτώ πως θα μου λέιψει το 1, τα 2, τα 3 Ευρώ, αφού ισοδυναμούν με το περιττό πακέτο τσιγάρα που καταναλώνω κάθε 1-2 μέρες. Και κλείνω κάθε ανάρτηση με την ίδια κουβέντα: ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ. Ακόμα και οι πιο σκληροί, κυνικοί και κοινωνικά αναίσθητοι: ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΈΡΕΤΕ...

ΤΕΤΑΡΤΗ ΜΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗΛΕΦΩΝΟ: Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ "ΕΠΕΙΓΟΝΤΟΣ" ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ (Π)ΟΤΕ.

Πλέον δεν υπάρχουν λόγια... να κλάψω; να φωνάξω; ή να πάρω ένα ρόπαλο και να τα σπάσω όλα στον (Π)ΟΤΕ; Μάλιστα. Έτσι έπρεπε να λέγεται ο Οργανισμός. ΠΟΤΕ. (τόνος στη λήγουσα). "ΟΤΕ, πότε θα με πάρει τηλέφωνο ανώτερος υπάλληλος να με ενημερώσει για την κατάσταση της υπόθεσής μου; "ΠΟΤΕ". "ΟΤΕ, σας έχω πει ότι στο σπίτι που είναι χωρίς τηλέφωνο 6 μέρες τώρα (εκ των οποίων οι 4 εργάσιμες) μένουν 2 υπερήλικοι γονείς, 1 εγκεφαλικά ανάπηρη από ιατρικό λάθος γυναίκα, και τις τελευταίες 2 μέρες το μικρό παιδί μου, επειδή εγώ λείπω ταξίδι για σοβαρή υπόθεση του μεγάλου παιδιού. Έχει καταχωρηθεί από την ΤΡΙΤΗ ΤΟ ΒΡΑΔΥ στο σύστημά σας ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΒΛΑΒΗ μετά από επίμονες προσπάθειες μιας φιλότιμης γυναίκας που δεν τη γνωρίζω προσωπικά, δεν είχε καμία πλέον υποχρέωση να ασχοληθεί μαζί μου και όμως το έκανε. Εσείς που είστε ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να ασχοληθείτε μαζί μου, πότε θα το κάνετε;" "ΠΟΤΕ!". "ΟΤΕ, πότε θα βρω το δίκιο μου;" "Μα φυσικά, ΠΟΤΕ!". Πρέπει να έχουμε ήδη ξοδέψει κάπου 50 Ευρώ σε κινητά αυτές τις μέρες... όχι επειδή μας έλειψε το κουτσομπολιό! ΕΠΕΙΔΗ ΕΓΩ ΚΑΙ Η 80ΧΡΟΝΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ "ΤΥΧΕΣ" 4 ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΕΙΤΕ ΛΟΓΩ ΗΛΙΚΙΑΣ, ΕΙΤΕ ΛΟΓΩ ΑΡΡΩΣΤΙΑΣ. ΗΛΙΚΙΑΣ ΑΠΌ 4-81. Πλέον από ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ και μόνο, περιμένω αύριο που θα δράσει "το κονέ μας". Να δω αν θα αλλάξει κάτι. Και ξέρετε κάτι; Παρακαλάω να ΜΗΝ ΑΛΛΑΞΕΙ. "Μα τρελή είσαι;" θα μου πείτε με το δίκιο σας. Όχι. Αν διαπιστώσω ότι ο ΠΟΤΕ δεν λύγισε μπροστά στο ΚΑΘΗΚΟΝ, δεν λύγισε μπροστά στην ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑ - κάποια μέρα θα γράψω για τη "ζωή" που επιφύλαξε στην αδελφή μου η ομάδα "γιατρών" που τη σακάτεψε - και λύγισε μπροστά στο ΚΟΝΕ, θα επιβεβαιωθεί για ακόμη μια τραγική φορά ότι δεν υπάρχει διέξοδος, δεν υπάρχει ελπίδα στη χώρα αυτή και το γ@μημένο σύστημα που την κυβερνά. Με τη συμμετοχή ή την ανοχή ΟΛΩΝ ΜΑΣ. Μόλις γυρίσω στο νησί, έχει δεν έχει λυθεί το θέμα, θα συμπληρώσω και θα καταθέσω αυτήν εδώ τη φόρμα. Το ΛΙΓΟΤΕΡΟ που μπορώ να κάνω είναι να μην αφήσω το θέμα ήσυχο. Ίσως - ΙΣΩΣ λέω - η δική μου εμπειρία να ταρακουνήσει κάποιους εκεί στον ΠΟΤΕ και να γλιτώσει μεθαύριο ταλαιπωρία κάποιος συμπολίτης μου. Αν συμβεί αυτό, τότε θα μπορώ να είμαι ήσυχη ότι όλη αυτή η περιπέτεια δεν πήγε χαμένη. ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΟΛΟΙ. ΜΗ ΒΛΕΠΕΤΕ ΜΟΝΟ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΖΟΡΙΑ. ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΖΑΝΙ ΕΙΜΑΣΤΕ. ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΖΑΝΙ ΞΕΧΕΙΛΙΖΕΙ...

ΤΡΙΤΗ ΜΕΡΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑΣ, ΜΕ ΟΤΕ ΠΛΕΟΝ.

Η τρίτη μέρα ταλαιπωρίας ξεκίνησε με 13888 «εξυπηρέτηση πελατών» του ΟΤΕ. Από το ίδιο μαγαζί αγόρασαν την «κασέτα» (δες προηγούμενη ανάρτηση), δεν υπάρχει αμφιβολία. Ωστόσο ο πρώτος υπάλληλος που μίλησα κ. Τ. κατάφερε να ξεφύγει για λίγο από τη «διαδικασία» που του είχαν μάθει να παπαγαλίζει και αντιλήφθηκε ότι το θέμα ήταν επείγον: εγώ θα έφευγα ταξίδι σε λίγες ώρες και θα άφηνα πίσω μου 3 ανήμπορους ανθρώπους χωρίς τηλέφωνο. Υποσχέθηκε ότι θα μιλούσε με ανώτερο ο οποίος θα με έπαιρνε για να με ενημερώσει για την πορεία της υπόθεσης. Πλέον μου μιλάνε για ημ/νία 22/08 που θα πραγματοποιηθεί η εντολή φορητότητας, τη σημερινή δηλαδή. Περνάει μιάμιση ώρα, ούτε φωνή ούτε ακρόαση από ΟΤΕ, ΠΑΡΑ το γεγονός ότι φαινόταν στο σύστημα η καταχώριση της βλάβης, ΠΑΡΑ το γεγονός ότι είχε την ένδειξη «ΕΠΕΙΓΟΝ». Ξαναπαίρνω 13888 και ζητώ τον κ. Τ., με ενημερώνει η τηλεφωνήτρια ότι δεν μπορώ να έχω προσβαση στον ίδιο, οι κλήσεις δρομολογούνται τυχαία. Άντε λοιπόν να της εξηγώ την ιστορία από την αρχή. Άντε πάλι να ακούω την «κασέτα». Πλέον όμως έχουν καταλάβει ακόμα και αυτοί από τον ΟΤΕ ότι το πρόβλημα είναι στη ΔΙΚΗ τους δικαιοδοσία, και παραδέχεται η υπάλληλος ότι ναι, υπάρχει περίπτωση κατά τη μετάβαση από τον έναφορέα στον άλλο να μείνει ανενεργή η γραμμή για κάποιες μέρες! Όταν της ζήτησα να μου το επαναλάβει αυτό που μόλις είχε πει, πήγε να μου τα μασήσει, αλλά ήταν ήδη αργά, το είχε παραδεχτεί. Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν οι ηχογραφημενες συνομιλίες αν κάποιος από τον ΟΤΕ θελήσει να το επιβεβαιώσει. Και πάλι χάνω την υπομονή μου, και πάλι να εξηγώ το επείγον της υπόθεσης… και προχωράει η κα. Α. ένα βήμα πιο πέρα και μου προτείνει… λύσεις! Σπουδαίες! Μου είπε ότι μπορούμε να κάνουμε εκτροπή του αριθμού λόγω βλάβης σε κάποιο κινητό! «Με χρέωση βέβαια, έτσι;» «Ε , ναι» Μου απαντάει. «Σοβαρολογείτε; Μου προτείνετε να ΠΛΗΡΩΣΩ εγώ το ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΛΑΘΟΣ, τη στιγμή που και να ήθελα να πληρώσω, σε λίγες ώρες θα εκτελεστεί η εντολή φορητότητας και θα πάψει η εκτροπή;;;». Ξανά η «κασέτα», ξανά η διαδικασία, ξανά να ουρλιάζω, αποφασίζω να πάω η ίδια στον ΟΤΕ να βρω τον κ. Μ. που με κορόιδεψε και να απαιτήσω λύση. Με σταματαει η μανα μου που ανησύχησε βλέποντάς με σε έξαλλη κατάσταση και λέγοντάς μου ότι αν τους βρίσω και φωνάξω θα βρω το μπελά μου από πάνω. Δεν είχε αδικο. Επειδή δεν είχα καν ετοιμάσει βαλίτσες για το ταξίδι, προσπάθησα να αδειάσω το μυαλό μου από όλη την ταλαιπωρία και να επικεντρωθώ πλέον στο να ετοιμαστώ, αφού περνούσε και η ώρα… μη έχοντας άλλη επιλογή, αυτό έκανα. Και γράφω τώρα από το πλοίο, νιώθοντας μια τεράστια θλίψη και ματαιότητα. Το τηλέφωνο είναι ακόμα νεκρό, και το σύστημα με νίκησε. Ο λόγος που γράφω είναι για να κοινοποιήσω πλέον τη σημερινή ανάρτηση σε ό,τι μέιλ – social media – κ.ο.κ. βρω στο site του ΟΤΕ. Η χτεσινή «κρούση» στη WIND έφερε αποτέλεσμα: με πήρε σήμερα υπεύθυνη του τμήματος παραπόνων της WIND. Ευγενέστατη η κα. Μ, μου εξήγησε ακριβώς τις ημερομηνίες (22/08 φορητότητα, 29/08 κατασκευή βρόχου και παράδοση της γραμμής στη WIND). Κατάλαβα πλέον πέρα ως πέρα ότι το προβλήμα ηταν στη δικαιοδοσία του ΟΤΕ. Είπε ότι θα ακούσει τις ηχογραφήσεις και θα προβεί στις απαραίτητες ενέργειες. Της είπα ότι δεν θέλω σε καμία περίπτωση, ειδικά στις δύσκολες μέρες που ζούμε, να είμαι εγώ η αιτία να χάσει κάποιος υπάλληλος τη δουλειά του. ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ τους να αλλάξουν. ΤΗΝ ΚΑΣΕΤΑ να καταργήσουν. Να υποδείξουν στους υπαλλήλους ότι πάνω από όλα πρέπει να ακούν τον πελάτη ως ΑΝΘΡΩΠΟΙ πρώτα. Αν αυτή η έρευνα προς διαλεύκανση που είχε κάνει η ίδια, είχε γίνει από την πρώτη στιγμή από την εξυπηρέτηση πελατών, δεν θα έχανα τη χτεσινή μέρα με τη WIND: θα είχα μπαστακωθεί στα γραφεία του ΟΤΕ μέχρι να βρεθεί λύση. Μου είπε ότι θα τα λάβει όλα υπόψη της και ότι χαίρεται που λύθηκε η παρεξήγηση, παρομοίως της είπα και κλείσαμε. Αύριο λοιπόν που ξημερώνει μια καινούργια μέρα, εγώ θα είμαι με την κόρη μου στη γιατρό, και θα παρακαλάω να είναι όλα καλά. Αυτό φυσικά και πρωτίστως. Από κει και πέρα, η βλάβη θα υπάρχει ακόμα, και θα υπάρχει εσαεί φοβάμαι (έχω αναπτύξει μια θεωρία του τι «παίζει» στην πραγματικότητα. Δεν μπορώ να καταγγείλω γιατί είναι υποψίες προς το παρόν, δεν έχω στοιχεία. Αν βρω στοιχεία, θα το κάνω). Τι θα κάνω όμως για να αποκατασταθεί η βλάβη και να προστατέψω τους ανθρώπους μου; Μάλλον θα κάνω αυτό που σιχαίνομαι ακόμα περισσότερο από το να κλαίγομαι: θα βάλω «γνωστό» του τεχνικού τομέα να επιληφθεί. ΝΑ ΛΟΙΠΟΝ ΠΟΥ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΕΡΔΙΣΕ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ. Αλλά επειδή δεν το θεωρώ καθόλου αθέμιτο να βάλω κονέ να λύσει το πρόβλημα – όπως βλέπει κανείς, χρησιμοποίησα όλα τα διαθέισιμα θεμιτά μέσα – δεν θα αρκεστώ στο να «λύσω» το ΔΙΚΟ μου πρόβλημα, και μετά όποιος άλλος βρεθεί στη θέση μου ας «κόψει το λαιμό του, εγώ βρήκα άκρη». Με πιάνει τρόμος στη σκέψη του τι απόγνωση, τι ταλαιπωρία, μπορουν να προκαλέσουν σε έναν άνθρωπο που δεν θα είναι σε θέση να ερμηνεύσει τα παραμύθια τους και θα τα χάψει. ΟΛΗ Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΟΥ ΕΖΗΣΑ ΘΑ ΚΑΤΑΤΕΘΕΙ ΕΠΩΝΥΜΑ ΣΤΗΝ ΕΕΤΤ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΑΛΛΟΥ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ. ΓΙΑ ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΣΠΑΜΕ ΤΟΝ ΚΛΟΙΟ ΤΟΥ «ΔΕ ΒΑΡΙΕΣΑΙ» «Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΤΟΥ» «ΤΙ ΨΑΧΝΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΩΡΑ». Το δικό μας πάθημα μπορεί να γίνει μάθημα ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΟΥΝ ΑΛΛΟΙ. ΑΡΧΙΣΤΕ ΝΑ ΦΕΡΕΣΤΕ ΜΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΓΙΑΤΙ ΟΠΩΣ ΕΧΩ ΞΑΝΑΠΕΙ: ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΤΕ ΜΕΣΑ ΣΑΣ ΤΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟ ΠΝΕΥΜΑ, ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΟΤΙ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΔΕΝ ΑΣΤΕΙΕΥΟΝΤΑΙ. ΑΥΡΙΟ-ΜΕΘΑΥΡΙΟ ΘΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ Κ…Σ.

ΕΚΤΑΚΤΟ: Η "ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΠΕΛΑΤΩΝ" ΤΗΣ WIND ΣΤΑΘΕΡΗΣ, Η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΤΟΥ ΟΤΕ

ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΜΕΝΟ 12 ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ: ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΦΙΔΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΥΠΑ ΤΟ ΕΒΓΑΛΕ Η ΕΤΑΙΡΙΑ INFOPRO ΠΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΜΕ WIND. ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΚΑΤΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΠΑΝΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ: ΑΝΘΡΩΠΙΑ. ΠΟΛΛΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΤΙΣ ΚΥΡΙΕΣ ΤΗΣ INFOPRO, ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ. ΤΟ ΤΜΗΜΑ "ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑΣ ΠΕΛΑΤΩΝ" ΤΗΣ WIND - ΓΙΑΤΙ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΔΕΝ ΤΗ ΛΕΣ ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ - ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΧΕΙΡΙΣΤΗΚΑΤΕ ΤΟ ΘΕΜΑ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ "ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΥΣ" ΤΩΝ ΤΗΛΕΦΩΝΗΤΩΝ ΤΟΥ 13800, ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ: ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΕ ΠΗΡΕ ΟΛΗ ΜΕΡΑ. ΔΕΙΤΕ ΣΧΟΛΙΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΑΝΑΡΤΗΣΗ. Δεν είχα σκοπό σήμερα να κάνω ανάρτηση, αλλά έφτασα στα όρια της ΤΡΕΛΛΑΣ σήμερα με τις δυο εν λόγω εταιρίες. Κυρίως με τη WIND. Εξηγώ: είμαι συνδρομήτρια WIND συμβόλαιο στο κινητό μου από το 2003. Στην πορεία έκανα πακέτο FAMILY όπου έβαλα και τον άντρα μου (συμβόλαιο) και τη μεγάλη μου κόρη (καρτοσυμβόλαιο), επιπλέον έκανα μια σύνδεση WIND Mobile Internet επειδή ήταν προσφορά (μη φανταστείτε "Πίου Πίου Πίου". Εδώ Αργοστόλι είμαστε ακόμα Πίιιιιιιιιιιιιου.... Πίιιιιιιιιιιιιιου... GPRS. Το χρησιμοποιώ στα ταξίδια μου - τα οποία ΔΥΣΤΥΧΩΣ έχουν να κάνουν σχεδόν πάντα με ιατρικά θέματα). Συνολικά δλδ, 4 αριθμοί στη Wind κινητή. Δεν είχα το παραμικρό παράπονο από την εξυπηρέτση πελατών της WIND, μέχρι χτες. Ειδικά δε το κατάστημα εδώ Αργοστόλι, οφείλω να πω ότι με έχει εξυπηρετήσει πάμπολλες φορές σε περιπτώσεις που χρειάστηκα επίλυση κάποιου θέματος, και τους αξίζει ένα μεγάλο μπράβο. Στο σταθερό έχω ΟΤΕ + Connx, επειδή αφενός είναι το πιο σταθερό Internet, αφετέρου δεν θέλω επουδενί να χάσω το μέιλ με domain otenet που χρησιμοποιώ, για πρακτικούς ΚΑΙ συναισθηματικούς λόγους (το λογαριασμό το δημιούργησε η αδελφή μου. Ο αριθμός του τηλεφώνου είναι ο παλιός του φωτογραφείου της. Θα συντηρώ τον αριθμό και το μέιλ μέχρι να πεθάνω, κι ας πληρώνω παραπάνω λόγω ISP OTE). Στο πατρικό μου οι γονείς είχαν ΟΤΕ. Με παίρνουν τηλέφωνο μια μέρα από εταιρία που πουλάει πακέτα Wind, και ενώ η συνήθης αντίδραση είναι να δηλώσω ευγενικά ότι δεν ενδιαφέρομαι, αυτή τη φορά ήταν τόσο δελεαστικό το πακέτο που αποφάσισα να το κάνω. ΤΙ ΤΟ'ΘΕΛΑ. Με ενημερώνουν οι πολύ ευγενικές και εξυπηρετικές υπάλληλοι (θα αναφερθώ σε αυτές ξανά πιο κάτω, οι μόνες που είδαν το πρόβλημα που προέκυψε με ανθρώπινη ευαισθησία και τις ευχαριστώ) της εταιρίας InfoPro ότι θα πρέπει να μου στείλουν κάποια έγγραφα για υπογραφή, τα υπογράφω και τα επιστρέφω και μου έρχεται SMS από Wind ότι η προγραμματισμένη ημ/νία ενεργοποίησης είναι η 29/08/2012. Πολύ ωραία μέχρι εδώ. Κάπου εδώ ξεκινάει η παράνοια. Το Σάββατο το πρωί με παίρνει η μάνα μου τηλέφωνο από το κινητό της για να με ενημερώσει ότι μάλλον το σταθερό έχει βλάβη. Καθόλου απίθανο, έχει ξανασυμβεί, αν και πήγε το μυαλό μου στη Wind, δεν έδωσα σημασία, τι να κάνω άλλωστε, Σαββατοκύριακο ήταν. Δευτέρα πρωί παίρνω ΟΤΕ 13888. Με ενημερώνουν ότι δεν υπάρχει καμία βλάβη, και ότι δεν ανήκω πλέον στο δίκτυό τους γιατί έχω κάνει φορητότητα στη Wind. Μου πρότειναν να έρθω σε επικοινωνία με τη Wind (πρώτο μπαλάκι, 15-love). Ωραία, παίρνω 13800 Εξυπηρέτηση Πελατών της Wind και μιλάω με τον κ. Μπ., ο οποίος με ενημερώνει ότι ο ΟΤΕ δεν έχει παραδώσει τη γραμμή και δεν μπορούν να κάνουν κάτι. Να πάω στον ΟΤΕ (15-all). Ντύνομαι βγαίνω πάω στον ΟΤΕ, μιλάω με τον τεχνικό προϊστάμενο κ. Μ, ο οποίος με ενημερώνει ότι αυτός απλά "εκτελεί κωδικούς, ούτε ονόματα κοιτάει, του έρχεται εντολή από πάροχους για φορητότητα και τις εκτελεί γιατί αν δεν το κάνει θα βρει το μπελά του με τον πάροχο. Να πάρω τη Wind" (30-15 το σκορ τώρα). Παίρνω ξανά 13800 και μιλάω με τον κ. Λ. Επί 40 λεπτά κάναμε κύκλους, όπου μου εξηγούσε τη διαδικασία: η Wind έχει ημ/νία ενεργοποίησης 29/08, δεν μπορεί να κάνει τίποτα μέχρι να παραδώσει τη γραμμή ο ΟΤΕ. Και να του λέω εγώ "ποιος έδωσε εντολή για φορητότητα; Ο υπάλληλος του ΟΤΕ μύρισε τα δαχτυλά του ότι εγώ θέλω να αλλάξω φορέα;" "Όχι, η εντολή δεν έφυγε από μας, έφυγε από την ΕΔΑ" (ή κάτι τέτοιο) "Ωραία, κι άλλος μπήκε στη μέση τώρα. Τι είναι η ΕΔΑ;" τον ρωτάω, με βάζει στην αναμονή και μου απαντάει μετά θριαμβευτικά ότι είναι ο ενδιάμεσος φορέας που διαχειρίζεται ΟΛΕΣ τις αιτήσεις φορητότητας από ΟΛΟΥΣ τους παρόχους. "Και στην ΕΔΑ ποιος έδωσε εντολή;" Στο σημείο αυτό μηδενιζόταν το κοντέρ και ξανάρχιζε ο κύκλος από την αρχή, μέχρι που έχασα την υπομονή μου και του υπενθύμισα ότι το τμήμα που δουλεύει λέγεται Customer Service. "Εγώ είμαι Customer, εσύ είσαι Service. Αν δεν είχα πρόβλημα δεν θα χρειαζόμουν τις υπηρεσίες σου και δεν θα σε κούραζα. Βρες μου λύση στο πρόβλημα!!!" Άντε πάλι απ'την αρχή να θέλει να μου εξηγήσει τη διαδικασία, εγώ να έχω φτάσει στο σημείο να ουρλιάζω πλέον, όχι μόνο από νεύρα αλλά απόγνωση: το ανενεργό εδώ και 3 μέρες τηλέφωνο είναι σε ένα σπίτι όπου υπάρχουν οι δυο υπερήλικοι γονείς μου και η ανήμπορη αδελφή μου. Και να παρακολουθώ αγώνα τέννις μεταξύ ΟΤΕ και WIND, εγώ στη μέση σε μια γκρίζα ζώνη όπου ούτε ΟΤΕ έχω, ούτε WIND (ενώ είμαι σίγουρη ότι ο λογαριασμός είτε της μιας είτε της άλλης ή και των δυο τρέχει) και ότι θα πρέπει να παραμείνω στη ζώνη αυτή για 11 μέρες, τη στιγμή που έχω προγραμματίσει ταξίδι για γιατρό στην Αθήνα την Τετάρτη. Τον ενημερώνω ότι ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΧΤΩ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ, ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΜΕ ΑΝΩΤΕΡΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΓΟΤΕΡΟ ΜΕΧΡΙ 10:00 ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΡΩΙ ΝΑ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΒΡΕΙ ΛΥΣΗ. Μου λέει "θα σας πάρει ο προϊστάμενος να σας εξηγήσει τη διαδικασία". "Ρε ανθρωπέ μου, δεν θέλω να ξανακούσω τη διαδικασία, την κατάλαβα. Εδώ έχουμε πρόβλημα. Έχουν γίνει λάθος χειρισμοί, είτε από σας είτε από τον ΟΤΕ. Εγώ έκανα τις ενέργειες που μπορούσα: πήγα στον ΟΤΕ. ΕΓΩ ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΥΝΕΝΝΟΗΣΙΑ ΣΑΣ. ΛΥΣΗ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΥ ΒΡΕΙΤΕ!!!". Φτάνουμε λοιπόν στη σημερινή μέρα. Εννοείται ΚΑΝΕΙΣ δεν με έχει πάρει τηλέφωνο. Κατά τις 10:30 ξαναπαίρνω 13800, για να μιλήσω αυτή τη φορά με την κα. Γ.Α. Ξανά από την αρχή τη διαδικασία. Μα ήθελα νάξερα, όλοι οι υπάλληλοι της "εξυπηρέτησης" πελατών WIND την ίδια "κασέτα" παίζουν; Αναγκάστηκα να κάνω αυτό που σιχαίνομαι περισσότερο: βλέποντας την ώρα να περνάει και το πρόβλημα να παραμένει, ΚΛΑΦΤΗΚΑ. "Κοπέλα μου, εδώ υπάρχει πρόβλημα. Φεύγω αύριο ταξίδι - για γιατρό, όχι για διακοπές! - και αφήνω πίσω μου ένα σπίτι με 3 ανήμπορους ανθρώπους. Σε παρακαλώ, δες το με ανθρώπινη ευαισθησία. Μπες στη θέση μου. Δεν μπορώ να φύγω ήσυχη με το θέμα αυτό να εκκρεμεί! Δεν μπορώ να φύγω και να αφήσω 3 ανθρώπους χωρίς τηλέφωνο! "Κυρία Θεοφιλάτου, σας καταλαβαίνω απόλυτα, αλλά η διαδικασία..." Πλέον ΟΥΡΛΙΑΖΑ. με άκουγε η μικρή μου που ούρλιαζα, έκλαιγε. Και η υπάλληλος να επιμένει στη διαδικασία, εγώ να παραμένω στη γνωστή γκρίζα ζώνη, να ζητάω να μιλήσω με ανώτερο και να μου λέει θα προωθήσει το αίτημά μου, τελικά κλείνω κλαίγοντας, από απόγνωση. Τελευταία προσπάθεια με τα κεντρικά γραφεία της Wind, στο 2106158000. Απαντάει η κα. Κ. Ξανά η ιστορία από την αρχή, με αφήνει στην αναμονή, σκέφτομαι "επιτέλους η γυναίκα ψάχνει να βρει λύση". Μετά από λίγο μου λέει "σας καταλαβαίνω κα. Θεοφιλάτου, αλλά λυπάμαι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γιατί η διαδικασία..." Εκεί δεν άντεξα, της ούρλιαξα "είστε πιστοποιημένοι κατά ISO 9000;" Ε, ναι μου απαντάει. "ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ISO, ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΓΙΑ TROUBLESHOOTING, CONTINGENCIES, ΕΚΤΑΚΤΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ, ΕΠΕΙΓΟΥΣΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ". Σαν να μιλάω σε τοίχο. Πλέον, έχω χάσει κάθε ίχνος ψυχραιμίας και ουρλιάζω "ΔΗΛΑΔΗ ΜΟΥ ΛΕΤΕ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ - ΜΕΤΑ ΤΑ ΤΟΣΑ ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΕΧΤΕΙ - ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ ΑΝΑΠΗΡΗ, ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΜΟΥ ΝΕΚΡΟ, ΤΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ, ΤΙΣ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ - ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΥΨΩ ΞΑΝΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΧΤΩ ΜΟΙΡΟΛΑΤΡΙΚΑ ΟΤΙ ΚΑΙ Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗ WIND ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΑΙΡΕΣΗ, Η ΣΠΑΝΙΑ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ;;;;;;" Ασυγκίνητη. Κλαίω. Με ρωτάει αν υπάρχει κάτι άλλο στο οποίο θα μπορούσε να με εξυπηρετήσει. Πείτε μου: τι απαντάει κανείς σ'αυτό;;; Kαι το τελειωτικό χτύπημα;;; "πριν κλείσετε, ακούστε και το μήνυμα της WIND" Ουρλιάζω με όλη μου τη δύναμη "ΠΑΣ ΚΑΛΑ;;; ΘΑ ΜΟΥ ΒΑΛΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΏΡΑ;;;;;;' αλλά ήταν αργά, ήδη ακουγόταν η μουσική της WIND. Πλέον έχω καταρρακωθεί. Κλαίω με λυγμούς, για την "τύχη" μου, τη μοναξιά μου χωρίς τα αδέλφια μου, το άγχος μου για την ιατρική εξέταση της κόρης μου μεθαύριο, το άγχος μου που θα αφήσω μόνους τους γονείς μου και την αδελφή μου χωρίς τηλέφωνο επειδή δεν μπορούν να συνεννοηθούν δυο εταιρίες. Κλαίγοντας, παίρνω τηλέφωνο την ευγενική εταιρία που μου πρότεινε το πακέτο Wind. Επιτέλους με άκουγε με ανθρώπινο ενδιαφέρον η κα. Θ., να κλαίω και να της εξηγώ το προβλήμά μου, και με κλείνει για να χειριστεί την υπόθεση ως επείγουσα, αφού κράτησε τα στοιχεία μου για να με ενημερώσει. Ακόμα δεν με έχει πάρει τηλέφωνο. Μου αρκεί που με άκουσε ως ΑΝΘΡΩΠΟΣ, όχι ως κασετόφωνο. Ήταν η μόνη με την ευαισθησία και το θάρρος να ΣΚΕΦΤΕΙ το ενδεχόμενο να παρακάμψει διαδικασίες για να βρει λύση. Μου αρκεί η κίνηση. Και για να κλείσω επιτέλους το σεντόνι: Προς WIND: ΤΗΝ ΟΔΥΝΗΡΗ ΑΥΤΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΘΑ ΤΗ ΜΕΤΑΔΩΣΩ ΣΕ ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΠΟΡΩ. ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΗ, ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΕΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΣΤΑ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ ΣΑΣ ΓΙΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ. ΕΠΙΠΛΕΟΝ, ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΚΡΙΒΕΙΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ/ΩΡΕΣ ΠΟΥ ΜΙΛΗΣΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΣΑΣ ΑΝ ΜΟΥ ΤΑ ΖΗΤΉΣΕΤΕ. Ο,ΤΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΤΕ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΛΥ ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΕΙ ΞΕΡΑ ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ 11 ΜΕΡΕΣ ΧΩΡΙΣ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΕΠΕΙΔΗ ΕΓΙΝΑΝ ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ ΑΠΟ ΛΑΘΟΣ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ Η ΑΘΕΜΙΤΟ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ ΜΕΤΑΞΥ OTE ΚΑΙ WIND, ΚΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ. ΜΑΘΕΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΣΜΟΣ. ΜΑΘΕΤΕ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΠΕΛΑΤΩΝ. ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΚΑΙ ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΕ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙ Α) ΓΙΑ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑ Β) ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΜΟΥ ΟΔΥΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΣΑΣ Γ) ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΞΟΔΕΨΕΙ ΣΕ ΚΙΝΗΤΑ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΕΡΕΣ. Να σημειώσω ότι δυο υπάλληλοί σας μου υποσχέθηκαν σήμερα ότι θα επικοινωνήσει μαζί μου ανώτερός τους για το θέμα. ΚΑΝΕΙΣ δεν με έχει πάρει ως τώρα, και είναι 16:15. Έχω μετανιώσει την ώρα και τη στιγμή που αποφάσισα να βάλω WIND σταθερή. Και τέλος, αν θέλετε να επιβεβαιώσετε ότι α) τα προβλήματα που επικαλούμαι είναι πραγματικά β) δεν είμαι τρελή κι αλλοπαρμένη γενικώς, σας παροτρύνω να διαβάσετε τις προηγούμενες αναρτήσεις μου στο blog αυτό. Να περιμένω απάντηση;