tag:blogger.com,1999:blog-4076506516418417752.post163574193568351591..comments2023-08-09T09:07:48.739+03:00Comments on Agrypno coma: Με αφορμή το κλείσιμο της Καμπάνας.Saintfevrierhttp://www.blogger.com/profile/05619031000812498471noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-4076506516418417752.post-68350167954207706672013-09-24T18:41:00.214+03:002013-09-24T18:41:00.214+03:00ο θεος να σας δινει δυναμξ και μακαρι μια ημερα με...ο θεος να σας δινει δυναμξ και μακαρι μια ημερα με την προοδο της επιστημης να μπορεσει να επανελθει σε μια φυσιολογικη ζωη.οι προσευχες μου μαζι της/σαςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4076506516418417752.post-83273326440220921722013-06-25T10:00:58.499+03:002013-06-25T10:00:58.499+03:00Γιάννη τώρα μόλις είδα το σχόλιο. Σε θυμάμαι καλά ...Γιάννη τώρα μόλις είδα το σχόλιο. Σε θυμάμαι καλά από το σχολείο, εύχομαι να είσαι καλά όπου κι αν είσαι (χρόνια έχω να σε δω). Είναι σίγουρο πως αν σε δει η Ντόρις, θα σε θυμηθεί: αν θέλεις, στείλε μου μήνυμα αν και όταν έρθεις Κεφαλονιά για να συναντηθείτε (εφόσον θέλεις βέβαια). Και ναι, αν θυμάμαι κι εγώ καλά στο Γυμνάσιο ήσασταν συμμαθητές γιατί μετά η Ντόρις ανέβηκε στο 1ο (πρώην αρρένων) για λύκειο, όπως κι εγώ άλλωστε... και ναι, από Αμερική είχαμε έρθει, το 1980. Ευχαριστώ και καλό καλοκαίρι:) ΜίναSaintfevrierhttps://www.blogger.com/profile/05619031000812498471noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4076506516418417752.post-50454623882092011902013-06-11T16:38:46.862+03:002013-06-11T16:38:46.862+03:00Τη Ντόρις τη θυμάμαι ως ένα ολόφρεσκο κορίτσι, ότα...Τη Ντόρις τη θυμάμαι ως ένα ολόφρεσκο κορίτσι, όταν πρωτοήρθε, στο Γυμνάσιο νομίζω, από την Αμερική (και πάλι νομίζω). Στα πλαίσια του χαζοπαιδικού ανταγωνισμού για την πρωτιά του καλύτερου μαθητή, θυμάμαι ακόμη πόσο πολύ με είχε εντυπωσιάσει η φυσική της ευφυΐα και πιστέψτε δεν είχα κάνει λάθος, γιατί την εντύπωση μου αυτή δεν κατάφερε αργότερα να μειώσει καμία από τις συμφοιτήτριες μου στο Πολυτεχνείο. Αυτό όμως που με είχε αιφνιδιάσει θετικά ακόμη περισσότερο, ήταν το δικό της ιδιαίτερο και κυρίως ακομπλεξάριστο attitude, γεγονός αληθινά ξεχωριστό για κορίτσι και για την εποχή εκείνη. <br />Ομολογώ ότι ποτέ δεν κάναμε αυτό που λέμε «παρέα» και αργότερα, μετά το σχολείο, σχεδόν την έχασα. Αλλά πρέπει να πω ότι είναι ένα πρόσωπο που ούτως ή άλλως έχει κερδίσει για πάντα την εκτίμηση μου. Δε γνώριζα τίποτα για την περιπέτεια της υγείας της και το είδα τελείως τυχαία στο δίκτυο. Εύχομαι με όλη μου την καρδιά να πάνε όλα καλά.Γιάννης Βαγγελάτοςnoreply@blogger.com